Onze dochter is net 1 jaar geworden maar loopt met haar lichamelijk ontwikkeling wat achter. Ze rolt en kan zelfstandig blijven zitten en dat is het. Ze vind het allemaal wel prima. Ze is ook moeilijk te stimuleren. We hebben al een poosje fysio en moesten vandaag voor het eerst naar de praktijk. (ze kwamen altijd aan huis) Zij vind dat kindjes op deze leeftijd zich nu wel zelf moeten gaan verplaatsen. Onze dochter kon alleen maar huilen daar, zo zielig. En ik mag haar dan niet troosten want dan beloon ik haar huilgedrag maar het gaat door merg en been. En buiten dat ik maak mij zorgen of het allemaal wel goed gaat komen.
Ik snap je bezorgdheid. Zorg ervoor dat je bij een goede fysio onder behandeling bent. Hier kwam ze sinds hij 1 is juist aan huis. Omdat kindjes thuis veel meer vertrouwd zijn met hun eigen omgeving. Mijn zoontje kan pas sinds zijn eerste verjaardag met ondersteuning van zijn handjes los zitten. Wel teigerde hij toen. De fysio heeft hem heel goed geholpen.
Onze zoon kon met 1 jaar ook nog niet lopen, wel aan tafels en stoelen staan. Maar hij vond het wel prima, kon zich prima vermaken op de grond. Voor zijn verjaardag had hij een duwkar met blokken gekregen, daar hebben we hem (onder begeleiding natuurlijk) achter gezet en toen sjeesde hij de kamer heen en weer Je moet je kind motiveren zeggen ze dan, maar het is soms even zoeken waar je dat mee moet doen.
Bedankt voor je reactie, als ik mag vragen was er een medische reden dat je zoontje ook wat achter liep?
Ik weet niet of het aan mij is gericht, je vraag, maar het antwoord is nee, hij was gewoon erg makkelijk/lui/geef het een naam. Ze wilden al fysio geven omdat hij niet 'op tijd' omrolde, maar dat heb ik afgeketst omdat ik al eerder ervaring had met de fysio vanwege overstrekken. Ik vond het geen moer voorstellen, even de voorbeeldjes uit het boek voordoen en klaar weer. Eenmaal terug van het CB rolde meneer 's middags over de vloer met z'n vader.
Vraag was eigenlijk voor Linda84 maar dat geeft niet ik ben blij met je antwoorden. Onze dochter wil ook niet op haar beentjes staan. Ik denk ook dat het luiheid bij haar is maar je wordt door andere onzeker gemaakt. Ik denk als we geen fysio hadden dat we even ver waren als nu. Maar omdat ik dat niet zeker weet laat ik het maar zo.
Lijkt wel alsof je het over mijn dochter hebt. Die is inmiddels 16 maanden, maar trekt zich ook nog niet op, staat niet en loopt dus ook niet. Maar ik heb er vertrouwen in dat dat allemaal echt nog wel komt. Ik was zelf ook langzaam en stond en liep pas met 20 maanden, dus ik ga er maar vanuit dat Ayla wat dat betreft op mij lijkt.
Ons verhaal: Lynn deed ook vrij weinig. Als ze haar op de grond neer zette dan bleef ze daar keurig zitten spelen. En wanneer ze al haar speelgoed weg had gegooid en ze er niet zittend bij kon dan ging ze met haar voeten spelen en klaar. Het interesseerden haar helemaal niets. Ze kon niet rollen, nou ja, ze had het 1x gedaan en daar bleef het bij. En nog steeds rolt ze niet, dus echt nooit gedaan. Met 9 maanden ben ik bij een oefentherapie terecht gekomen via via, wilde eigenlijk babygym met haar doen daar maar daar was geen animo voor. Dus toen brutaal gevraagd of we geen priveles konden krijgen. Dat kon onder de noemer oefentherapie, alle lessen worden vergoed door het ziekenfonds. Lynn heeft hier erg veel baat bij gehad. Ik wist ook niet meer hoe ik haar moest stimuleren. Daar hadden ze verschillende 'atributen' waar we Lynn bewegingen mee konden laten voelen. Dus bv. op een plank zitten die een bolle onderkant had waardoor Lynn genoodzaakt werd om haar rugspieren te gebruiken om niet om te vallen. Dit soort oefeningen gingen gepaard met huilen, huilen en nog eens huilen. Iedere beweging die we haar lieten maken was een drama. Vreselijk om te zien hoe je kindje zo onzeker is voor bewegingen. Ze wist ook niet goed wat ze met haar benen aan moest en zat altijd in dezelfde houding. Maar nu, ong. 6 maanden later gaat het super met haar. Ik had het opgegeven dat ze ooit nog ging kruipen. Ze ging eerst optrekken, daarna stappen aan de hand van mama en 2 weken daarna kroop ze in eens de kamer door... We zien alle oefeningen die we met haar gedaan hebben, dus bv stand van de benen met optrekken, zittend rondje om haar as draaien met de benen enz. die zien we nu terug in haar bewegingen. Ben heel blij dat ik de oefentherapie met haar doe. En ze gaat nu echt met sprongen vooruit, heel leuk om te zien. Misschien hebben jullie ook zoiets in de buurt zitten. Het is anders dan fysio in ieder geval, meer gebaseerd op bewegingen. Door het huilen moet je echt heen, het is de onzekerheid van je kindje dat niet weet wat er gebeurt. De bewegingen zijn nieuw en gedwongen voor hun, dat is natuurlijk heel naar voor ze.
Onze dochter iets jonger maar had ook een ontwikkelings achterstand. Ze heeft vanaf het begin voorkeurshouding gehad, fysio voor gehad en het ging maar niet over. Daardoor kreeg ze een scheef hoofdje en moest ze een helmpje. Toen ze 8 maanden was en nog steeds voorkeurshouding had, ben ik naar de osteopaat gegaan omdat ik het idee dat er iets niet goed zat ondanks dat de fysio zei dat het niet zo was. Bij de osteopaat bleek dit wel zo te zijn, ze had een hoge spanning in haar schouder, van het puntje van de schouder en borstbeen totaan haar oor zaten de spieren vast. Ze kon alles wel bewegen maar het kostte haar heel veel moeite en het deed gewoon zeer. Na drie behandelingen was alles los en heb ik een totaal ander kind! Ze werd meteen een stuk vrolijker en begon meer te bewegen. Doordat ze zolang de ene kant heeft ontzien, zijn de spieren niet goed ontwikkeld en mist ze een hoop kracht in haar romp en linkerarmpje. Met veel oefenen is ze inmiddels een stuk sterker geworden en sinds begin van de week kruipt ze wat rond. Het zijn geen lange stukken want dat is nog te zwaar. Rollen en gaan zitten deed ze al een klein maandje, we hebben dit heel veel geoefend (denk minimaal een uur per dag). Je vertrouwd zo'n fysiotherapeut volledig maar achteraf had ik beter naar mijn eigen gevoel kunnen luisteren en veel eerder naar de osteopaat moeten gaan. Dat is ons verhaal dus.. Misschien een second opinion bij een andere fysio?
Ik zal je proberen gerust te stellen Ten eerste; wat naar dat je je dochter niet mag troosten. Zou ik helemaal geen goed gevoel bij hebben (en dus ermee stoppen als het niet anders kan). Maar goed, mijn verhaal: mijn zoontje was ook niet de snelste. Bij 11 maand kon hij zich heel iets vooruit trekken, maar echt tijgeren kon je het niet noemen. Bij 11,5 maand ging hij voor het eerst zitten. Een dag voor zijn 1e verjaardag trok hij zich voor het eerst op. Bij 13 maanden ging hij billen schuiven. Bij 14,5 maand ging hij rond de tafel lopen en bij 15,5 maand liep hij los. We hebben nooit fysio gehad, maar moesten wel thuis met hem oefenen. Maar daar was geen beginnen aan. We probeerden hem dan aan de hand te laten lopen maar dan begon hij heel hard te brullen. Dus toen hebben wij besloten: pushen heeft geen zin, hij volgt zijn eigen ontwikkeling maar. En het kwam vanzelf goed. En hij maakte zo'n inhaalslag dat hij nu prima op schema loopt.
Iedereen bedankt voor jullie reacties. Ik heb vertrouwen in mijn kind dat het goed gaat komen maar door onzekerheid laat ik mij beïnvloeden.
Hier ook twee laatbloeiers, ze rollen sinds kort en af en toe tijgeren maar in staan totaal geen interesse. Ik maak me er nu *nog* geen zorgen om. Ieder kind is anders en ontwikkeld zich anders, wel veel mee spelen en oefenen baart kunst