Wie kent het niet, de goedbedoelde adviezen van familie, collega's, kennissen etc. 'Je moet bijna niks zelf kopen hoor, je krijgt al zoveel' Ja dus... ik zou het toch ook leuk vinden om ONS kindje iets aan te kunnen trekken wat wij zelf uitgezocht hebben en onze smaak is... 'Je hoeft echt niet alles van de kraamzorg uitzetlijst te kopen hoor, gebruik je toch niet' Moet iedereen zelf weten, maar wíj vind het fijn als we iig goed voorbereid zijn, beter mee verlegen dan om verlegen. 'Jeetje, jullie beginnen vroeg aan de babykamer etc' Als wij dat nou fijn en leuk vinden? Nu kan ik nog helpen, kunnen we lekker steeds iets doen en het uitsmeren over tig weekenden. Ik weet niet hoe ik me later in de zwangerschap voel. Wat betreft de materiele zaken rondom de baby: ik vind het allemaal al spannend genoeg, dus geeft het me veel rust dat ik me daar geen zorgen over hoef te maken. Types om allerlei onzin- of 'erbij-hoor' dingen te kopen zijn we toch al niet. En dan nog een overenthousiaste schoonmoeder, zo kan je haar gerust noemen. Begrijp me niet verkeerd hoor, het is echt een schat, kan het goed met haar vinden, kunnen gezellig kletsen en opzich ben ik heel blij dat alle familie heel blij is met de aanstaande kleinzoon/ aanstaand neefje! Voel me enorm welkom bij de schoonfamilie! Maargoed, het overenthousiaste wat in het begin leuk was, begint me soms toch wel te benauwen. Bijvoorbeeld; ondanks dat ik niet zo van gebreid spul houdt (en dat ook gezegd heb), zijn zij en haar zus (dus tante van mn vriend) al flink aan het breien geslagen. Wat zij tot nu toe gemaakt heeft is mooi geworden hoor, maar we hoeven echt niet 50 gebreide vestjes.... (een lekker 'joggingsstofje' lijkt me veel lekkerder liggen voor de kleine en praktischer in de was enzo) Opa en neef-in-spe proberen haar tervergeefs wel af te remmen en zeggen ook, laat ze dan, als het toch zonodig moet, zelf aankruisen wat ze leuk vinden, hebben we ook gedaan, maar ze zegt dan zelf ook al dat ze toch ook lekker gaat maken wat ze zelf leuk vindt en het dan zelf wel aantrekt met oppassen. (zucht...) En natuurlijk; meneer moet straks zo snel mogelijk gaan voetballen.... Vriendlief voetbalt ook hoor, maar wil hem zelf de keuze laten. Voetbalshirtjes voor baby's/kids worden ze allemaal wild van, maar wij weten dat het ergens achter in de kast beland (met alle respect voor iemand die dat wel leuk vindt; maar ik vindt het ietwat ordinair). Nou heb ik gister toch wel het heft in handen genomen en (netjes)verteld dat ik het allemaal hardstikke lief vindt, maar ook wel graag zelf wat leuks wil kopen, dat me van die lekkere stretchpakjes ideaal lijkt etc en ook soms wel een beetje tureluurs wordt van alle meningen van iedereen. (you go girl ). Mijn eigen moeder is altijd heel bescheiden (en wat onzeker wat dat betreft) en doet liever iets wat we echt leuk vinden, wil liever samen een stofje uit zoeken zodat zij voor ons een klamboe oid kan maken. Ze vindt het ook leuk om iets te maken voor de kleine, maar ik merk gewoon wel dat ze zich ook een beetje overruled voelt. Ik heb haar heel duidelijk gezegd dat ik het juist enorm waardeer dat zij een beetje met beide benen op de grond blijft. En dat ik het fijn vindt dat ze samen iets uit wil zoeken etc. Volgens mij vond mn moeder het fijn dat ik dat haar op dr hart drukte. Ik denk dat ik haar binnenkort maar eens een bloemetje en een dikke kus breng, gewoon omdat ze mn lieve moeder is en ze soms echt een beetje onzeker is De kleine is zo welkom (en bewust voor 'gekozen'), we zijn er zo gelukkig mee, maar ik heb het er de afgelopen weken het in mn hoofd regelmatig best even moeilijk mee (met bijbehorende huilbuien). Dat durf je natuurlijk niet uit te spreken want je hoort op een roze wolk te zweven en dan lijkt het net of de kleine niet welkom is... Het ene moment denk ik, dat kunnen wij, komt allemaal goed, we krijgen een prachtige zoon! Het andere moment heb ik een schrikbeeld van een alleenstaande moeder zonder goed dak boven haar hoofd met een kindje die niet van zn moeder houdt of andersom. Waar alles misgaat wat mis kan gaan en ondertussen de omgeving die aan ons kindje 'trekt'/toe-eigent. Absoluut zonder enige aanleiding hoor, want tussen de aanstaande vader en mij gaat het super en wie houdt er nou niet van zn kind (of van zn moeder/vader)? Schoonmoeder is nu misschien wat overenthausiast, maar ik weet dat we haar tzt ook echt wel af kunnen remmen. En die 1,5 oppasdag mag ze dan lekker al haar liefde botvieren op ons kindje (tot het verwennen wordt natuurlijk...). We hebben het samen ook besproken (dus ook mijn 'angsten') en mn vriend reageerde heel lief dat hij het ook spannend vindt maar er zeker van is dat wij dat kunnen (het is gewoon een schat!)! Maar toch, soms zou ik me het liefst opsluiten/verstoppen (met mn vriend dan ) en me lekker in alle stilte, zonder bemoeienissen van de hele wereld, voorbereiden op wat komen gaat Ja omgeving: Ik ben niet ineens alleen een broedkip voor dat lieve kleine mannetje, maar heb nog steeds gevoel, zin om me op te tutten, lekker voor mezelf nieuwe pumps en een jurkje te kopen ipv rompertjes en spuugdoekjes, lekker met mn paardje eropuit te gaan, samen met mn lieverd lekker tv te kijken of samen andere 'leuke dingen' te doen. ***Het is bedoeld om het even lekker van me af te schrijven. Lekker even met een knipoog de frustratie eruit wat, denk ik, echt wel meer zwangere dames hebben. En dan ben ik nog niet op de helft! Ik weet ook wel wat eraan te doen is; lekker laten waaien, eventueel je mond opentrekken en voor de rest lekker je eigen koers varen (samen met de aanstaande vader). ***
Wat hier heel erg heeft geholpen is de mededeling dat ze mochten maken wat ze wilden maar dat ik beslis of de kinderen het aan hebben of niet En ja er zijn kledingstukken die achter in de kast belanden en het "levenslicht" niet zien Mijn schoonmoeder was ook niet te remmen, had altijd wat bij zich als ze kwam totdat zoonlief oud genoeg was en boos werd toen ze een keertje niets bij zich had. Toen ging bij haar ook het lampje branden.
Dat is een goede! Ik heb met kerst toen het ter sprake kwam ook al met een knipoog gezegd "Prima hoor, als jij liever hebt dat hij niet naar oma wilt omdat ie dan weer zo'n stomme kriebeltrui aanmoet..." Moesten ze wel heel hard om lachen! Wb cadeaus: dat hoeft inderdaad van mij ook niet, als ze soms ziet dat kinderen overladen worden met cadeau's. Nee hoor, doe maar gewoon. En daarbij; het lijkt ook wel of mensen soms niet beseffen dat de ouders zelf ook wel eens iets leuks voor hun kind willen kopen.
Of dat de ouders zélf ook wel eens een cadeautje verdienen! Ik heb bewust mijn zus iets gegeven voor de mama (lekkere buikcreme, douchegel, maskertje, dat soort dingen). Rompertjes en dat soort sh*t krijg je toch al genoeg dus ik dacht ik verwen lekker de mama een keertje!
Ik kan me de frustratie wel goed voorstellen. Helaas hebben we hier niet echt familie die meeleeft. Natuurlijk zijn mensen wel blij, maar de reacties zijn verder nogal lauw. Dus aan de andere kant ook fijn dat je zoveel mensen hebt die meeleven en uitkijken naar jullie kindje. Hij is van alle kanten in ieder geval gewenst en welkom
typisch gevalletje van hormonen....in combinatie met... herkenbaar hoor, maar laat ze lekker, t is ook hun kleinkind! aan 1 kant van onze familie wordt overenthousiast gereageerd, en aan de andere kant heel leuk als we daar zijn, maar hierheen komen of initiatief nemen, nee.(maar wel bij de kapper vertellen dat ze zoooooooooooo gek zijn op hun kleindochter...) en als ik dan kijk.... wordt ik misschien benauwd van t enthousiaste, maar erg verdrietig van het andere. je kindje is overduidelijk erg gewenst, en dat is zo fijn! je bent geen broedkip, en waar het idee vandaan komt dat alle aanstaande en jonge moeders maar op een roze wolk zelfgebreide vestjes moeten aanbidden, weet ik ook niet! t is niet altijd een roze wolk, ook na de geboorte niet, maar die twijfels heeft bijna iedereen, en dat 'laat-me-toch' ook. laat dit niet je zwangerschap overschaduwen, en ga lekker met je mannetje doen wat jullie willen.
Hihi lastig he die hormonen... Herken het wel hoor. Vooral de ervaren moeders hier op t dorp en omgeving hebben alle wijsheid in pacht. Ik ben dan wel al weer een poosje moeder, maar nog nooit bevallen en nog nooit een klein babytje gehad.. (op 5 jaar werken op een babygroep na dan).. Ik hoor het aan, laat t mijn ene oor ingaan en de andere uit. Ze weten ook altijd allerlei advies over mijn zoontje te willen delen, nou ja als ik iets wil weten, vraaaaag ik het wel. Ik ben nu zover dat ik me al druk maak om de kraamtijd. Ik wil niet dat mijn schoonfam mijn zoon op schoot heeft of de fles geeft. Dat wil ik zelf doen. Of mijn man. Of mijn eigen fam..schaam schaam schaam... Ik krijg ook pakjes die ik lelijk vind. Maar ik heb niet gezegd dat ze niet meer hoeven te kopen hoor. Dat leg ik onderop, doe ik bij mijn zoontje ook. Als ik dan even nog niet gewassen heb, of hij heeft zich ondergepoept, pak ik van die reserve stapel. Laat ze lekker breien, als jij regelmatig grappend zegt dat je niet weet of hij/zij ze allemaal zal dragen, dan heb jij je plicht gedaan. Kunnen ze je er nooit op aanspreken, toch? Hahah sucses ermee hoor.....ik ben een kei geworden in tot tien tellen, ene oor in andere uit, en een gladde rug gekweekt... (vrouw hier in t dorp, kom ik tuurlijk weekelijks paar keer tegen, jaaa ik feliciteer je nog niet hoor, kan tot het einde toe misgaan...nou als ik haar nog een keer zie, zal ik zeggen ja en als ze geboren zijn kunnen ze ernstig ziek worden, als ze 12 zijn kunnen ze onder een vrachtauto komen, mogen we daarom niet meer blij zijn...bah ik walg van dat mens)
[/QUOTE](vrouw hier in t dorp, kom ik tuurlijk weekelijks paar keer tegen, jaaa ik feliciteer je nog niet hoor, kan tot het einde toe misgaan...nou als ik haar nog een keer zie, zal ik zeggen ja en als ze geboren zijn kunnen ze ernstig ziek worden, als ze 12 zijn kunnen ze onder een vrachtauto komen, mogen we daarom niet meer blij zijn...bah ik walg van dat mens)[/QUOTE] Goh, lijkt m'n schoonmoeder wel. Die heeft ook nog niets gekocht voor de baby, want dat hoort niet totdat ie geboren is. Ik vind dat STOM!!
Wat vind ik jouw stuk herkenbaar, had het bijna zelf kunnen schrijven! Heerlijk (sorry hoor) om te lezen dat er meer mensen zijn met dezelfde gedachten, lucht mij weer een beetje op Ik maak mezelf er af en toe gek mee dat ik het me ook zo aantrek. Mijn vriend is daar heel nuchter in en die zegt gewoon "maak je niet druk, we doen toch wat we zelf willen en als we dingen krijgen die niet mooi zijn, zeg je gewoon dat het 'per ongeluk' te heet gewassen is ". Hoewel mijn moeder en schoonmoeder dus ook al wel gezegd hebben dat ze wat dingen gekocht hebben die ze me niet geven omdat ze weten dat ik het niet mooi vind maar het dan wel straks aantrekken als zij oppassen (kan ik me ook alweer over opwinden...)
Laatste wat ik weer te horen kreeg trouwens: "zou je die pretecho met 26 weken nou wel doen, hoorde dat dat 150 euro kost, dat is toch zonde". Ten eerste kost het me 90 euro en geen 150 (voor 90 euro heel uitgebreid met dvd) en ten tweede ga ik de week erna met vakantie en geeft het mij een gerust gevoel te weten dat alles nog steeds goed is en ten derde MAAK IK ZELF WEL UIT!!! (zo, moest ik ook even van me afschrijven )
Oh god, ja heeel herkenbaar Ik heb zo'n fijne schoonmoeder die alles beter schijnt te weten betreffende mijn eet en drinkpatroon tijdens de zwangerschap.. Zo ben ik best wel voorzichtig met veel etenswaren, dus als daar eet of uiteten met hen ben, laat ik regelmatig iets staan of zeg 'nee bedankt dat mag ik niet'.. En dan krijg ik steevast het antwoord 'Pfff *zucht steun* hou toch op joh! Dat mag je gewoon! Je kan dat gerust nemen' of dat ik overdrijf.. Laatst kreeg ik in een restaurant een halfrauw stuk ossenhaas op mn bord gemikt, ik bedank en leg het terug.. Krijg ik weer het gezeik aan me hoofd dat ik dat wel moet eten omdat dat niet erg is.. Ik uitleggen dan rauw vlees niet mag, en dat de vk zegt dat rosé ook niet mag.. Zij: pff jee het is toch gebakken!? AAAHrrghh :x En van de week weer met sushi, ik heb ook gezegd toen, want het zat me helemaal tot hier, dat ik dat ZELF wel bepaal en waarom ik dat risico zou nemen als het niet nodig is.. Zei ze ook nog dat ik gewoon carpaccio mag eten Hahah.. En Oja, de mooiste.. Ach joh, drink gewoon een wijntje, dat kan makkelijk! Ik dronk er elke week een toen ik zwanger was Ik word er gek van! Als ik er nou voor kies om dat niet te doen?!! Zegt ze ook nog: nou, knap hoor! Zou het niet kunnen, zo lang..
sja lastig... maar een baby is toch ook een hele happening en het is ook familie van hun... ik zou ze lekker laten... O en ik zal eens even lekker ongevraagd advies geven Van die "lekkere" stretchpakjes ga je nog enorm terugkomen met verschonen en tig keer omkleden (ja lijkt handig). Maar doe vooral waar je je goed bij voelt Ik vond het altijd wel fijn om advies te krijgen van mensen die het al een keer meegemaakt hadden. Hoefte ik het wiel niet opnieuw uit te vinden...
Argh, erg herkenbaar, vooral van de eerste zwangerschap (voor beide grootouders ook eerste kleinkind). Vooral mijn schoonmoeder Echt... bergen vaak lelijke en zinloze spullen, veel te duur, niet overlegd met ons, stapels kleertjes die ze echt amper aan heeft gehad... waaah! Nu is het gelukkig iets minder... Wat voor mijn schoonmoeder helaas (voor mij helaas) wel geldt is dat wij de enige kleinkind-verschaffers zijn. Mijn man's zus wil geen kinderen en woont bovendien aan de andere kant van de wereld. Wij krijgen dus echt de volle laag
Ik vind het ook niet fijn om ongevraagd advies te krijgen!! Als ik advies wil, dan vraag ik er wel om! Gezeik!
Oooooh ik heb met je te doen!! Ik hou m'n hart vast voor hoe mijn schoonmoeder zich gaat gedragen na de bevalling (ze is best bemoeizuchtig, kocht tot een jaar geleden zelfs nog weleens kleding voor mijn man)... Mijn man zegt dat ik me er niet druk om moet maken, lukt me helaas niet altijd
Hahahahaha hormonen . Als je ukkie geboren is, wordt je ook bedolven onder de goed bedoelde adviezen waar je niet op zit te wachten........ 'ow...hij is wel warm aangekleed hè' 'Wacht maar tot ze gaan lopen, dat is pas zwaar' 'Loopt hij nog niet...goh mijn zoontje/dochtertje liep al met 12 maanden' 'Je geeft toch zeker geen fles meer voor het slapen gaan (1 jaar), echt niet nodig hoor' 'Ach, laat mama jou niet slapen? (als hij net uit bed komt en nog wat slaperig in de wagen zit) etc.,etc. En net voor de geboorte wordt je vaak op verjaardagen ed. gevraagd hoe lang je nog moet om vervolgens uitgebreid te gaan vertellen over een 'horror'bevalling .....zit je écht niet op te wachten. Probeer alle adviezen, ongetwijfeld goed bedoeld, meestal maar langs me heen te laten gaan. En heel soms komt er eentje voorbij waar je echt wat aan hebt
Mijn schoonmoeder liep vanmorgen hier binnen en keek me niet eens aan maar kraamde meteen uit " zo wat ben jij dik geworden " met een blik op mijn buik.. Ze belt echt elke avond op " hoe gaat het " "uh, goed, rustig" .. En dan valt er een lange stilte.. Ben echt alleen nog maar een broedkip voor haar.. Ik moet er zo om lachen dat mensen op straat me eerst aankijken, dan gaat de blik naar beneden, weer omhoog en dat schiet de blik vaak weer snel naar beneden., ja mensen, ze komt zo hoor! Vooral bejaarde mannen vragen me op dit moment hoe lang het nog duurt.. Voel me echt gemeengoed..
Heerlijk dat er meer zijn Tja hormonen, kan ermee te maken hebben, maar ik ben altijd al wel een type geweest dat ook graag haar eigen gang wil gaan. Ik zoek/vraag zelf wel naar advies over bepaalde zaken. Hoef ook niet zelf eigenwijs het wiel uit te vinden, maar er zijn ook best dingen die ik wel zelf wil uitvinden, of op mn eigen manier wil doen. En daarbij, ik kom ook niet uit een ei, kan zelf ook wel logisch nadenken. Misschien een gek voorbeeld; maar ivm de bemoeizucht ben ik vorig jaar (dus iig zonder zwangerschapshormonen haha) ook van stal veranderd met mn paard, ik werd gek van al die meningen op die vorige stal. Ookal ga ik achterstevoren op mn paard zitten, moet ik lekker zelf weten toch Maargoed, misschien neem ik het nu wel wat meer op. Ik snap dat het voor de ouders/familie ook heel speciaal is, maar ze mogen ook wel beseffen dat het toch ons kind is en we dat samen ook op onze manier willen gaan beleven. Hoe vonden ze het vroeger zelf toen ze moeder/vader werden? (En dat de schoon'dames' soms wel iets meer mogen nadenken over dat ík ook nog ouders heb. Een schoontante zei dat ze het eigenlijk wel jammer vond dat mn moeder wilde oppassen (de twee moeders gaan allebei 1,5 dag oppassen als ik moet werken), want zij had ook wel gewild... dan denk ik, je bedoelt het waarschijnlijk op een lieve manier, maar ik vond het toch een beetje jammer...) Mn vriend zat pas zijn familie (dus mijn schoonfamilie) al te pesten, dat we pas na een paar weken weken aan hun laten weten als hij geboren is, zodat we zelf eerst wat tijd krijgen. Wat trek je ze dan aan? Ik bedoel dat mij al dat gebreide spul me niet zo handig lijkt, maar een gewoon shirtje en broekje van stof oid. (ik bedoel niet zo'n compleet pakje met voetjes en al eraan, dat lijkt me niet handig, want dan moet alles uit als je moet verschonen). Wij zijn trouwens bij beide kanten ook de enige kans op kleinkinderen.... Bovenal ben ik ook blij dat we zeker op hun support en steun kunnen rekenen. En waarschijnlijk zitten we om oppas dan niet verlegen, maar soms denk je wel, poeh! Moontje: Gemeengoed Ja als er aan een zwangere gevraagd wordt "hey! hoe gaat het?" bedoelen ze niet meer met jou persoonlijk... Ik ga maar een lijst maken met cadeautips ofzo; met stip bovenaan de lijst: oordopjes
Heel herkenbaar TS!!! Heel herkenbaar. Ik heb ook 'discussies' gehad met mijn schoonmoeder, die 36 jaar geleden voor het laatst moeder was (thuis blijvende moeder) Ik krijg t ze niet aan t verstand gepeuterd dat dingen veranderen, en ik dadelijke een werkende moeder ben.... (ik heb ook een hele lieve schoonmoeder hoor, maar soms) En alle goed bedoelde adviesen... Heel lief, maar ik wordt voor t eerst moeder, en ik weet toch helemaal niets van t moederschap, maar ik mag dat toch zelf ontwikkelen. Ik ben 33 jaar en heb best verstand, en mijn man ook, dus ik denk dat het wel goed komt. En IK vraag het wel als ik t even niet weet. Heb ook helemaal doom senarios in mijn hoofd dat ik dadelijk echt mensen weg zal sturen omdat ik rust wil!! En die onzekerheid en huilbuien, check. Ik heb dat gehad rond week 13, toen de stress dat t vruchtje goed zat weg was, besefte ik me ineens dat ik moeder zou worden En dan denk je aan alles wat je moet doen wat er mis kan gaan en geld enz enz. Toen voor de 20 weken echo nog een keer, zit het wel goed ed. En momenteel vind ik het ook allemaal erg spannend en gaaf en eng en mooi, dat ik over een aantal weken mijn kindje ga zien..... De huilbuien en de echte onzekerheid is nu overigens wel weg! Het is maar goed dat een zwangerschap 9 maanden duurt, anders zou je dat niet trekken zo veel verandering ineens.... (en dat uit de mond van een van de meest ongeduldige mensen ter aarde )
(vrouw hier in t dorp, kom ik tuurlijk weekelijks paar keer tegen, jaaa ik feliciteer je nog niet hoor, kan tot het einde toe misgaan...nou als ik haar nog een keer zie, zal ik zeggen ja en als ze geboren zijn kunnen ze ernstig ziek worden, als ze 12 zijn kunnen ze onder een vrachtauto komen, mogen we daarom niet meer blij zijn...bah ik walg van dat mens)[/QUOTE] Goh, lijkt m'n schoonmoeder wel. Die heeft ook nog niets gekocht voor de baby, want dat hoort niet totdat ie geboren is. Ik vind dat STOM!![/QUOTE] Mijn ouders (dus de opa en oma) vinden zichzelf nu al opa en oma, terwijl mijn schoonouders zichzelf pas opa en oma vinden als de kleine er is Raar hoor, het is ñu al een echt mensje en dus ja, heeft het toch nu al ouders en opa en oma's?!