Een tijdje terug is is ons zoontje op advies van kdv geobserveerd door een logopedist. Observatie werd tijdens een opvangdag op de opvang zelf gedaan. Hun conclusies kon ik deels herkennen. Hij zit vaak met zijn mondje open. Spreekt nog niet goed. Korte zinnetjes en moeite met bepaalde klankcombinaties. En zijn toch heeft hij vaak ver voorin zijn mondje. Ook zeiden ze dat hij niet echt meewerkte, niet ging meezingen met liedjes en niet reageerde op voorlezen of kleine opdrachtjes. Eerste deel klopt en was ons ook opgevallen. Tweede deel herkennen wij (en was leidster mee eens) helemaal niet. Mede daarom hadden wij besloten om het nog even aan te kijken. Ook omdat ik er zelf van overtuigd ben dat ieder kind zijn eigen ontwikkeling volgt en hij dus niet perse binnen de lijntjes moet blijven, zolang er maar vooruitgang te zien is. Maar.... Vanmorgen was mijn man met hem op CB. En zij zagen hetzelfde (praten niet goed genoeg voor drie-jarige en mondje open, tong voorin de mond). Ook valt me op dat hij de laatste tijd heel erg op zijn handjes (of een knuffel) sabbelt. CB raadde aan naar logopedie te gaan met hem. Heeft iemand ervaring met logopedie met zo'n kleintje? En heeft het geholpen?
Niet op die leeftijd maar wel de symptomen om ze zo even te noemen. Mijn dochter heeft daar ruim 1,5 jaar logopedie voor gehad, was wel wat ouder. Maar ik zou als ik het zo lees toch met logopedie starten. Dit lijkt nl op slappe mondspieren en daar heeft de logopedie goede oefeningen voor die ook makkelijk op die leeftijd kunnen.
Mijn zoontje is met 3,5 jaar begonnen met logopedie. Zit daar nu ongeveer een jaar bij. Hij kon bepaalde letters en klanken niet. Laatste half jaar zien we sterke verbetering. En hij vindt 't leuk om te gaan
Hier een dochter die net 3 was toen ze begon. Of het echt de logopedie is die heeft geholpen weet ik niet. Zo veel oefenen heeft ze thuis nooit gewild. Soms denk ik dat het gewoon 'de tijd' is geweest waardoor ze nu een stuk duidelijker spreekt. Ze vindt het gelukkig wel erg leuk en dat maakt dat het niet vervelend is om te gaan. Die 1 op 1 aandacht in de vorm van spelletjes vindt ze helemaal geweldig.
Mijn zoon was nog geen 3 dat we met logopedie begonnen. Ik denk dat we nu zo'n 3-4 maanden bezig zijn. Ik merk zeker vooruitgang! Toen we begonnen zei hij niet meer dan ja of nee en kon alleen een paar 2 woord zinnen. en nu is hij wel in staat om gesprekken te voeren en langere zinnen te maken. Zijn uitspraak is nog niet geweldig maar hij gaat zeker vooruit. En baat het niet schaat het niet denk ik maar. Het kan ook zijn dat het niet door de logopedie komt maar door zijn eigen ontwikkeling, maar hij vind het altijd leuk om te gaan dus ik blijf het gewoon doen. Als je het niet probeert weet je ook niet of het helpt.
Hier ook een zoon die vlak voor zn 3de logo kreeg. We zijn daar erg blij mee geweest!! In t begin was het nogal zoeken, maar uiteindelijk maakte hij sprongen! Hij had moeite met bepaalde klanken en maakte woorden half af. Wat ook heel erg hielp van neus en keelamandelen eruit laten halen. Mn zoon zat regelmatig met mond open, kwijlde daar dan ook nog redelijk veel bij. Na ingreep was dat allemaal over en sprak hij veel duidelijker!
Mijn zoontje is met logopedie gestart toen hij 2jr en 3 mnd was. Hij sprak nog geen 10 woorden (met 15 mnd begonnen met praten, met 16 mnd volledig gestopt. Oorproblemen, enz). De start was oktober 2015, 1,5 uur in de week. Al snel nog een uur en daarna nog een half uurtje. Nu hebben we een pauze. Hij kletst de oren van je hoofd en heeft geen achterstand meer!! Ik zou zeker gaan. Ons zoontje heeft het altijd leuk gevonden, het ging ook heel spelenderwijs.
Wij zijn al bezig sinds haar 2e verjaardag en we zien echt vooruitgang. Ze vind het zelf ook erg leuk. Ik zou gewoon gaan en kijken wat de logopedist er zelf van zegt of ze jullie verder kan helpen.
Zo klein voor logopedie is tie toch niet? 3 jaar is een heel normale leeftijd om ermee te starten. Juist omdat het vaak opgelost kan zijn voor ze naar school gaan.