Ik ben klaar met mn angsten en depressie!!! Nu 2 1/2 jaar aan t tobben, en telkens komen er weer van die ROTdagen, dat ik gewoon ZO DEPRI ben. Ik wil er vanaf, en wel nu!! Sorry, moest t even kwijt..
Logisch dat je er vanaf wilt, misschien eens met een psychiater gaan praten? Heb ik ook jaren geleden gedaan en antidepressiva geslikt, daar ben ik nu alweer 2 jaren vanaf. Heb er toen heel erg veel baat bij gehad.
Oooh meid...sinds een paar maanden weet ik wat je mee maakt! Van het een op andere moment ben ik hier ook in verzeild geraakt. Dacht dat zoiets me nooit zou overkomen. Maar wat is dit een vreselijk gevoel. Angstaanvallen somberheid. Nergens van kunnen genieten. Elke keer spreek ik mezelf toe...soms gaat het goed maar soms ook helemaal niet! Ik hoop niet dat dit ook jaren gaat duren. Ik heb door de depressie ook lichamelijke klachten waardoor ik werr angstaanvallen krijg..pfff Ik hoop voor jou dat je er weer bovenop komt! Slik je medicijnen trouwens? dikke knuffel
8 maanden na de geboorte van de jongste, geheel onverwachts op Oudjaarsavond. Het begon met een mega paniekaanval. Daarna depressief geraakt, en met ups en downs blijf ik rare angsten en depressieve periodes houden.
Oh, wat heftig voor je. Ook van het ene op het andere moment? Ja, ik slik medicatie. Sertraline 75 mg. Even gestopt geweest, maar dat ging niet goed. Ik heb ook lichamelijke klachten. Welke heb jij? Je mag me altijd PB-en ! Ik ben inmiddels, helaas, ervaringsdeskundige.
Weer cognitieve gedragstherapie.. Het moet goedkomen, ik blijf daarvoor strijden. In ieder geval leefbaar.
moeilijk, maar we moeten door, dus we doen het maar (maar als ik nu dood neer zou vallen heb ik daar geen enkel probleem mee zeg maar)
Wil je even een digi Knuff geven! Bij mij ook een paar jaar geleden begonnen met een paniekaanval. Slik ook verschillende medicijnen, heb er net nieuwe bij die me goed helpen. Als je je verhaal kwijt wil kan je me altijd pben. Liefs en sterkte
Ik begrijp precies wat je bedoelt, maar helaas weet ik ook door ervaring dat het nooit meer word zoals het vroeger was... Zo'n 14 jaar geleden raakte ik zwaar overspannen door mijn werk. Ik wilde mijn auto tegen een viaduct parkeren met 100 km/uur, Ik was een jaar thuis tot ik van de bedrijfsarts weer aan het werk moest. Mijn huisarts weigerde om antidepressiva voor te schrijven. Ik moest maar een paar gesprekken hebben met maatschappelijk werk. Helaas hebben die gesprekken niet echt geholpen, want een half jaar later was ik weer thuis. Toen maar ontslag genomen en een baan in een fabriek genomen omdat ik als alleenstaande toch mijn rekeningen moest betalen. En doordat ik zelf ontslag had genomen, kreeg ik geen ww. Drie jaar later kreeg ik na de bevalling van onze oudste een postnatale depressie. Zelf had ik niets in de gaten, maar mijn moeder sprak regelmatig haar zorgen over mij en de kleine uit. Ook nu gaf de ha geen medicatie en moest ik het zelf redden. Ik werd ontslagen wegens overbezetting, dus kwam thuis te zitten. Ook nu trok ik het niet en was af en toe bij vlagen erg depri. Weer naar een maatschappelijk werker en weer geen resultaat. Nu loop ik weer helemaal vast. Moeilijkheden met de opvoeding van onze oudste, mijn vader die ernstig ziek is. Erg veel spanning en stress en dat gaat niet alleen in mijn hoofd zitten maar ook in mijn lijf. Veel pijn en zoals in het andere topic gezegd, krijg ik hypochondrische klachten. Volgende week toch maar weer naar de huisarts voor een verwijzing naar een psycholoog en wederom het verzoek voor medicatie. Ik vergelijk je psyche altijd met een ballon. Na een depressie is je hoofd net een ballon die opgeblazen is en weer leeggelopen. Hij krimpt wel weer, maar de "schade" van het opblazen blijft zichtbaar. En zo is het ook na een depressie. Je kunt wel weer beter worden, maar de beschadigingen blijven er altijd. Veel sterkte!
Ik snap precies wat je bedoelt! Ben er ook al zo'n 10 jaar mee bezig (en ben pas 23). Zit aan de anti depressiva en dat werkt wel oké, maar heb nog regelmatig van die momenten!
Bibaboe, jeetje wat een slechte huisarts lijkt me dat! Ik heb veel geluk met de onze. Begeleid en helpt me enorm. Belt zelfs regelmatig! Jij ook veel sterkte en een dikke Knuff!
Ja, Sertraline 75 mg! Ik reageer nu even niet meer op alle antwoorden, maar ben echt heel blij met die herkenning.
ik kreeg het dus ook van het een op andere moment...zo raar. iedereen zegt wel hoe kan dat nou...ik vind het ook raar. volgens de huisarts is het toch jaren stress en onderdrukte emoties( onbewust) wat er uit komt. ineens kreeg ik paniekaanvallen. wist niet wat me overkwam. erg bezig met de dood steeds. erge angst voor ziektes en doodgaan. hypochondrie heb ik nu ook. ik kan er ook stellig van overtuigd zijn dat ik kanker heb. dan heb ik ook echt alle klachten daarvan. ik laat nu ook om de 6 weken mn bloed controleren en mag dan naar de huisarts voor een gesprek. dat helpt altijd wel even. Er zijn wel eens dagen dat het goed gaat. Dan denk ik dat ik er weer bovenop kom. maar daarna is het ineens toch weer niks. Ik heb gewoon echt nergens geen fut voor. geen zin in. Ik kan constant in huilen uitbarsten. Ik vind het ook zo zielig voor mn man en kinderen dat ik zo ben. Dan ga ik me vervolgens daar weer druk over maken. Ik heb erge last van mn maag en darmen sinds ik dit heb. spiertrillingen over mn lijf. vaak spierpijn. hoofdpijn, geen eetlust meer.s nacht word ik badend in het zweet wakker... pffff hoop dat ik hier vanaf kom... zijn er mensen die deze klachten herkennen??