Mijn zoon lijkt erg gevoelig voor veranderingen. Hij heeft een vast ritme (voeden, spelen, slapen) en doet het daar geweldig op. Heel vrolijk en lief. Maar zodra ik met hem wegga (bijv op visite, winkelen, etc) en ik kom weer terug thuis, dan is hij de hele dag rusteloos en huilerig. Terwijl ik dan alsnog het schema aanhoud... Wie kent dit en heeft tips?? Ik zit nu vrijwel altijd met hem thuis en dat is op een gegeven moment toch ook niet helemaal de bedoeling! Mijn ouders wonen ver weg en klagen dat ze hem nooit zien, maar als ik een hele dag met hem wegmoet ben ik helemaal bang dat het niet goed komt!
Ja, wandelen gaat opzich well (in het bos, of door het dorp) maar het gaat eigenlijk meer over 'op visite gaan' of veel winkels inlopen... Het lijkt wel alsof het hem dan teveel wordt. Vandaag ben ik bijvoorbeeld op visite gegaan. Ik ben expres maar een uurtje gegaan, maar het was wel op visite bij een moeder met een zoon van 1 jaar. Dus misschien is het weer iets te druk voor hem geweest. Maar juist daarom ben ik heel kort gegaan. Maar de rest van de dag huilt en jammert hij alleen maar, behalve wanneer ik hem 100% aandacht geef. Dan wil hij nog wel even een kwartiertje lachen...
Hier een beetje hetzelfde probleem. Als mijn meisje thuis is gaat het perfect, ze huilt bijna nooit. Maar ze gaat 3 dagen in de week naar oppas (2 dagen moeder, 1 dag schoonmoeder) als ze daar is drinkt ze slecht, slaapt slecht, krijst. Ze wil denk ik gewoon het liefste thuis zijn. Maar ja dat kan nu eenmaal niet. Ik hoop dat iemand tips heeft?!
Sommige baby's hebben nou eenmaal meer last van prikkels dan anderen. Mijn dochtertje was daar ook heel gevoelig voor, en uiteindelijk heb ik me daar gewoon aan aan moeten passen. Het eerste half jaar zeker, toen kon ik maximaal 1 uitje per dag doen. En vaak waren dat gewoon de boodschappen, op visite was erg lastig. Dan was ze totaal overprikkeld en stopte ze niet meer met huilen. Na de eerste 6 maanden werd het makkelijker, maar toch heb ik er het hele eerste jaar rekening mee moeten houden en alles goed moeten plannen. Een dagje weg of flink shoppen zat er gewoon niet in! Af en toe heb ik gewoon een oppas geregeld om er even tussenuit te kunnen, en in het weekend was de zorg voor manlief. Persoonlijk vond ik dat niet altijd makkelijk, maar het was het wel waard. Want ik werd ook niet vrolijker van een huilend kindje! Na dat eerste jaar werd het in rap tempo makkelijker, en inmiddels is ze het zonnetje in huis Al blijven de slaapjes nog steeds erg belangrijk
Ik zou erin meegaan en ervan uitgaan dat het vanzelf overgaat. En als je ouders kunnen klagen, kunnen ze ook jouw kant op komen, nietwaar?
Ik ging er inderdaad ook vanuit dat ik me moest blijven aanpassen (totaal niet erg, mijn zoon is het allerbelangrijkste! Maar tips blijven uiteraard welkom ) maar het is fijn te horen dat het na een half jaar/jaar wel beter gaat hopelijk. Meer tips en ervaringen blijven welkom! En inderdaad @ratatosk.. mijn ouders kunnen ook hierheen komen... Maar toch komt dan af en toe zo'n snerende opmerking van 'hij moet er toch aan wennen' of van die schuldgevoel prikkelende opmerkingen als 'het zou ook wel eens leuk zijn als jullie hierheen kwamen'... zucht!
O verschrikkelijk. Ik heb ook zulke ouders. Vooral het "hij moet er toch aan wennen", of in ons geval "hij moet toch leren bij anderen te zitten en te slapen". Hij MOET helemaal niks en als hij wel iets moet dan zijn papa of mama degenen die dat opleggen en niet opa en oma. Oei wat heb ik een ruzies gehad. Als je zo'n 'het zou ook wel eens leuk zijn als jullie hierheen kwamen' krijgt kun je misschien uitleggen hoe het zit met de kleine en dat jij van plan bent je aan de kleine aan te passen. Misschien helpt het om te zeggen dat je weet dat zij het er niet mee eens zijn maar dat je het wel zo gaat doen. Bij ons zorgde dat voor flink wat wrevel maar op den duur begrepen ze dat ik het toch echt zo deed als ik zei dat ik het zou doen.
Yep, voor je kind kiezen, en daar duidelijk over zijn in dat soort gevallen. Als je het voor jezelf nodig hebt om erop uit te gaan probeer het te beperken in drukte, hou hem bij je of juist in de wagen of waar het het rustigst/veiligst voor hem is, neem zijn eigen knuffel of dekentje mee, vertel wat jullie gaan doen en dat mama erbij is, laat zien waar je bent en bij thuiskomst alles weer even bekijken en laten zien dat hij weer veilig thuis is.
ik ging alleen weg op het moment dat zoon bijv ook echt wakker was...dus OF op het moment dat hij onderweg in slaap zou vallen voor een dutje..Dan heb je ook even de tijd bij je visite...dan werd ie daar wakker, en dan voeden...spelen..en zodra hij weer moe werd weer weggaan..Of daar aankomen als hij toch moest drinken+ direct slapen) en zovaak mogelijk mensen bij jou op bezoek laten komen... Een baby went niet aan op visite gaan, tis nou eenmaal zo..in het eerste jaar gebeurd er zoveel..wij als ouders moeten dara gewoon in mee gaan, mensen roepen vaak..daar moet ie aan wennen ( netzoals bijv dat babies maar "moeten "wennen aan lawaai) sommige kunnen dara nou eenmaal niet tegen! Mijn zoontje kon pas tegen drukte rond 8/9 mnd...daarvoor vond hij ineen skeihard gelach ed echt te eng ofzo, zat vaak in ene rustige kamer met hem, en dan kwamen mensen om de beurt even bij ons! Wat betreft winkelen, zou ik ook doen op het moment dat je kindje toch in slaap gaat vallen! tis ehct niks aan voor een baby zo plat liggen hele tijd warmt ein warmte uit
Heel herkenbaar. Zowel mijn dochter als mijn zoontje hebben dat heel erg gehad. Bij mijn dochter werd het vrij snel minder, maar bij mijn zoontje heeft het nog best lang geduurd voor ik makkelijk(er) ergens met hem heen kon. Eigenlijk gaat het pas sinds ca. 1,5 maand beter. Tja, niet leuk soms, maar ik gaf toch maar zoveel mogelijk toe aan zijn behoeften...