Zoals de titel al zegt, hoe ga jij om met teleurstelling? Ik heb het dan niet over kleine dingetjes, zoals dat je favo chocolade uitverkocht is in de supermarkt, maar over 'grote' zaken als - een (huis-) verkoop of aankoop die niet door gaat - een afgelaste vakantie - een uitje of andere gebeurtenis, waar je je al heel lang op hebt verheugd, dat niet door gaat - een afwijzing op je sollicitatie op een leuke baan enzovoort. Ben benieuwd, ik ben hier zelf namelijk niet zo'n held in!
Even flink van balen, maar al gauw denken: volgende keer beter! Ik ben altijd van het positief benaderen haha...
Het ligt eraan hoe mijn gemoedstoestand op dat moment is ( als ik dus geen pms heb) Na een aantal flinke teleurstellingen, probeer ik te leven naar het motto: als het zo moet zijn, gebeurt het, anders niet... Dat werkt wel meestal...niet altijd hoor
Eerst ben ik 5minuten heel teleurgesteld en ga is soms zelfs huilen en daarna heb ik twee gedachtes die dan standaard in me opkomen: - Het leven komt zoals het komt - Als dit niet zo mocht zijn, dan wacht ons vast iets mooiers De teleurstelling is bij mij dan weer voorbij en ik ga verder met mn leven
Even flink huilen lucht hier altijd op. Daarna denk ik altijd maar: "er was vast een reden voor" Lekker naïef misschien maar het helpt haha
Ik ben gelovig en als iets niet doorgaat is het heel vaak bescherming en/of er is iets beters in petto en dat klopt ook. Voorbeeld: ik had dringend woonruimte nodig en na maanden wachten kreeg ik een woning aangeboden, niet wat ik zocht maar toch...uiteindelijk ging het niet door vanwege fout door de woningbouw. Wat was ik teleurgesteld...een jaar later kreeg ik weer een woning aangeboden. Vele keren beter, mooier, in alle opzichten, dan de woning die niet doorging. Wat was ik toen blij dat die eerste woning niet door was gegaan! Dus idd, positief blijven
Ik ben heel erg positief ingesteld. Ik baal even en ga dan zoveel mogelijk "door". Of op zoek naar alternatieven, want ik geef ook niet snel op.
Even balen en dan weer gauw schouders eronder Glas is hier altijd half vol Zijn altijd ergere dingen op de wereld (als je kijkt naar jou lijstje)
Ik kan niet goed omgaan met teleurstelling. Ik heb dan echt een paar uur nodig om mijzelf weer 'ok' te krijgen. Ligt eraan hoe groot de teleurstelling is natuurlijk. Laatst flink teleurgesteld geweest in een goede vriendin. Ik had bijna een week nodig om mijn hoofd nuchter te krijgen. Feiten te zien (ipv emoties) en daarna ging ik pas een gesprek aan.
Dat ligt er maar net aan wat het is. Wanneer het iets is dat buiten mijn macht ligt zoals bijvoorbeeld een uitje dat niet door kan gaan omdat *persoon* ziek is of iets dergelijks dan baal ik maar weet ik dat ik er buiten sta en denk ik: volgende keer beter. Even balen/auw/jammer, relativeer ik het en dan is het binnen een paar uur weer klaar. Wanneer ik er wel wat aan kan doen, zoals bijvoorbeeld mijn rijexamen niet halen de eerste keer of iets wat ik op mijzelf persoonlijk kan betrekken, dan ben ik boos op alles en iedereen (en vooral mijzelf) en moet ik eerst even uitrazen met de daarbij behorende 'en-dit-past-mooi-in-je-screw-things-up-leventje', vind ik het allemaal niet eerlijk en is het persoonlijk tegen mij gericht en maak ik er intern een half drama van met alle verwijten van de afgelopen 30 jaar, huil even en daarna ga ik het op een vreemde manier relativeren en is het binnen een paar uur weer klaar. Het blijft dan wel prikken, en de volgende keer dat er iets mis gaat (een ruzie met een vriendin, of een examen niet gehaald etc.) verwijt ik het mezelf alleen nog wel Ik kan het mezelf zooooooooo moeilijk maken soms.
Ligt eraan hoe ik me voel en hoe groots het is. Maar anders is het ff balen, ff janken, andere oplossing zoeken en weer verder. Maar op een slechte dag kan ik er nog wel eens een beetje in blijven hangen....
Ff janken, sip doen en op zoek naar afleiding. Ik heb het afgelopen jaar veel geld verloren aan afleidings etentjes en vakanties
Even balen, mijn gal spuwen en dan een positieve draai of gedachte proberen te geven en verder niet meer bij stil staan.
Wow, ik sta er echt van te kijken dat velen zich zo makkelijk over hun teleurstelling heen kunnen zetten! Knap, hoor! Ik ben iemand die zich bijna alles persoonlijk aantrekt en dus neem ik mezelf bijna elke 'mislukking' kwalijk. Heel irritant, want zo duurt het heel lang voor het vervelende gevoel weg is zeg maar. Bedankt voor jullie antwoorden, zo krijg ik toch een beetje een relativerende kijk op een aantal zaken!
Humor, keihard sporten en mezelf trakteren op een 'nutteloos, maar ik wil het zo graag hebben' cadeautje. Ik herken het wel van het mezelf kwalijk nemen. Mijn man moet ook minimaal 10x tegen me zeggen dat het niet aan mij ligt en dat ik mijn best heb gedaan . Het lukt me inmiddels wel steeds beter om het van me af te zetten.
Ik kan heel nuchter zijn maar kan ook dingen moeilijk loslaten, de echte emoties komen er vaak ook later pas uit... ligt er net aan wat de teleurstelling is en hoe deze tot stand is gekomen.