Ik heb alles bewaard maar heb ondanks dat we weer een meisje hebben toch wat dingen nieuw gekocht en gevraagd want om alles hetzelfde te hebben. Qua kleertjes zitten ze in exact hetzelfde jaargetijde dus dat is wel makkelijk. Maar bijvoorbeeld maat 50 is voor mijn jongste veeeeeeel te breed dus heb nu gezocht naar smalle kleertjes. Had denk ik wel wat kunnen verkopen.
Alleen wat echt stuk is of niet meer schoon wordt heb ik weggegooid. De rest heb ik bewaard. 2e hands gekregen kleertjes zijn naar zo'n kleding inzamel punt gegaan.
Hier bewaar ik alleen de pakjes en schoentjes met emotionele waarde (dus 1e verj kleertjes,1e geboorte pakje,eerste schoentjes,gekregen van opa en oma etc). De rest verkoop ik of geef ik weg. Hier komt waarschijnlijk toch geen 2de en mocht dat toch zo zijn dan is de mode zo anders dat ik het toch niet opnieuw aan doe.
Hier alles bewaard. Nu komt het erg fijn van pas Als de jongste eruit is gaat het op marktplaats. Een derde komt er niet.
Ik bewaar voorlopig alles voor het gevaql er nog een kindje komt. Het is deels een geldkwestie, maar ik vind het op zich ook wel een mooi idee, een soort traditie, dat een eventueel tweede kindje die kleertjes ook aan krijgt. Mijn dochtertje heeft veel neutrale kleertjes die eventueel ook bij een jongetje zouden kunnen. De jurkjes zou hij dan natuurlijk niet aan krijgen. Als we klaar zijn met kindjes maken, dan bewaar ik waarschijnlijk een paar van de leukste/meest betekenisvolle outfits. Anekdote: Mijn moeder had een zak vol van mijn babykleertjes bewaard en toen we een jaar of 10 geleden daar de zolder gingen opruimen, besloot mijn moeder met pijn in het hart dat die kleertjes weggegooid zouden worden, omdat ze toch niet zo geschikt waren voor een eventuele volgende generatie (er was toen ook nog geen sprake van een volgende generatie, want ik had niet eens verkering). Ik heb samen met haar de hele zak doorgenomen en aan haar gevraagd wat iedere outfit voor haar betekende, wanneer ik het had aangehad etc. Stiekem onthield ik de kledingstukken waar ze het meeste aan gehecht leek. Toen mijn moeder even niet oplette heb ik die kledingstukken in mijn rugzak gesmokkeld en later mee naar huis genomen, samen met een stuk van het overgebleven behang van mijn oude kinderkamer, want ook dat hadden mijn ouders bewaard en ook dat gingen ze nu weggooien. Ik heb een diepe schilderijlijst bij Xenos gekocht en daar een stuk van het behang overheen geplakt. Toen heb ik de schaar gepakt en stukken uit de kledingstukken geknipt, die op een decoratieve manier gerangschikt en op het behang geplakt. Met Sinterklaas heb ik het resulterende 3dimensionale kunstwerk, na het declameren van een gedicht, aan mijn moeder overhandigd. Ze was er heel blij mee!
Hij is nog niet helemaal klaar - moet nog doorgestikt worden en er moeten nog knoopjes/beertjes/labeltjes etc. op die we van de kleertjes hebben gehaald, maar het begin is er. Perfect is tie ook niet want ik had nog nooit een naaimachine ofzo gebruikt.