We zijn bezig met iets spannends, iets dat ons leven kan veranderen, we proberen een wonder te bewerkstelligen. Verliefd worden, samenwonen, een huis kopen, het is niets vergeleken bij het grote avontuur dat we nu samen aan willen gaan. Meneer Belle en ik hopen een kind te krijgen. Een kind! Een gloednieuw mens dat alleen bestaat omdat wij zo vreselijk veel van elkaar houden, omdat we nog ruim voldoende liefde over hebben voor een derde. We willen de wereld opnieuw gaan ontdekken aan de hand van een mensje dat volledig afhankelijk is van ons beiden voor z'n bestaan en z'n voortbestaan. Wat een verantwoordelijkheid! Wat een stap! We staan op de drempel van een heel nieuw leven. Maar het vreemde is dat we dit met niemand delen. Alleen mijn zusje weet dat ik met de pil gestopt ben, en als mijn vriendinnen ernaar vragen dan antwoord ik nonchalant dat een kind welkom is, maar niet noodzakelijk. We willen onze ouders geen valse hoop geven, misschien komt het kind gewoon niet en worden zij pas grootouders als onze zussen of broers kinderen gaan krijgen. We willen niet iedere maand hoeven uitleggen dat het nog niet gelukt is. En stel, oh stel dat het wel lukt, maar dat het kindje om wat voor reden dan ook niet kan volgroeien. Willen we dat echt delen met iedereen die ons kent? En zo leven we de spannendste maanden uit ons leven in stilte. Ik zou het wel van de daken willen schreeuwen, maar ik doe het niet. Het is het grote geheim van Meneer Belle en mij. Onze stille, maar vurige hoop op dit alledaagse wonder. Hoe doen jullie dit? Wie weet er van jullie kinderwens, wie weet er dat je serieus aan het proberen bent en wat zijn je overwegingen om het iemand wel of niet te vertellen? Ik ben heel benieuwd naar jullie antwoorden.
tja een poker face opzetten en doen alsof je gek bent of eigenlijk hun hahaha als ze iets vermoeden mijn paps zag het meteen aan me dus tja leugentje om bestwil ? schaam schaam succes met zwanger raken en met je geheipje gr debbie
Hai, sommige mensen wisten het wel. Nadat ik een miskraam had gehad wist natuurlijk iedereen het. Ik vond het wel fijn om met andere te delen.Liefs Jenny
Hier hebben we het in het begin wel geheim gehouden. Maar op een gegeven moment was ik overtijd en had ik net mijn trouwjurk uitgezocht dus toen heb ik toch in stress mijn moeder opgebeld. Dus zo wist zij het, 2 goede vriendinnen van me weten het en mijn schoonvader en zijn vrouw. Hun hebben we het pas 3 week terug verteld, maar zij hadden het idee al dat we bezig waren. Ik zat het op dat moment helemaal doorheen omdat ik weer ongi was geworden en we zaten toen net bij hun, dus heb ik daar mijn hart gelucht.
Wat een mooie woorden Belle Zo voelt het bij mij ook maar ik zou het nooit zo mooi onder woorden gebracht kunnen hebben.... Maar hier weten ook alleen 2 vriendinnen het en mn oudste zus ik had me per ongeluk verpraat....maar inderdaad het is zo moeilijk,maar volgens mij heeft iedereen het al door ze kennen me en hebben volgens mij een vermoeden... Ze weten zowiezo dat ik in jan wil gaan stoppen...dus hopenlijk komt de ooievaar deze of volgende maand nog langs om mij z`on mooi wondertje te schenken Maar het is inderdaad heel heel moeilijk om niks te zeggen....daarom is gelukkig dit forum anders zou mn ventje gek worden Wens je in ieder geval heel veel succes met zwanger raken...... liefs liselotje
Ik vind het zelf ook heel moeilijk om dit geheim te bewaren, mijn (tweeling)zus en een paar vriendinnen zijn op de hoogte dat we volgend jaar graag een kindje zouden willen. Maar ik zou het graag aan iedereen willen vertellen en als het zo ter sprake komt zou ik dat denk ik ook doen. Ik denk namelijk dat ik niet zo goed mijn mond kan houden....
Mijn man en ik hebben het echt nog niemand verteld. En ook ik zou het wel van de daken willen schreeuwen! Pim
Ook wij hebben het nog niemand verteld. Toen wij maart vorig jaar begonnen met het maken van een kindje heb ik het wel tegen mijn vader verteld en tegen een vriendin. Alletwee hadden ze zoiets van waar begin je aan, je hebt al 2 grote kinderen, je hebt nu eindelijk na een rottijd heb je wat meer rust en kan je doen wat je wilt, dat soort dingen. Toen ik echter in september 2004 een miskraam kreeg was mijn vader wel heel erg bezorgd en meelevend. Toen hebben we door omstandigheden besloten om het maar zo te laten, geen kindje dus. Maar ja, gevoelens kan je niet onderdrukken, dus ondanks de moeilijke tijd die we hebben gehad, willen we het nu toch nog proberen. We vertellen het tegen niemand op dit moment. Eerst voor onszelf eens afwachten, en als het lukt willen we het pas vertellen als de risicotijd van de eerste 3 maanden voorbij is. Voor mijn man best wel moeilijk, want voor hem is het de eerste en hij wil het zo ontzettend graag. groetjes celiene
Ik kan helaas mijn mond niet houden. Ik ben zo blij dat mijn man ook kinderen wil. In het begin van onze relatie 7 1/2 jaar geleden zei hij dat hij nooit vader wilde worden. Hij is er zelf mee aankomen zetten van zo jij slikt vanaf nu de pil niet meer, ik wil kinderen. Dat was een grote verrassing. Nu weet bijna iedereen dat we er mee bezig zijn. Ook weet iedereen dat het wel effe kan duren eer dat het raak is. Dus niemand vraagt hoe het ermee zit. Ik weet dat familie en vrienden het ontzettend stoort om het altijd maar te vragen hoe het ermee zit. Ze weten dat ik ze zelf op de hoogte hou ervan. Groetjes Nancy
Schitterend onder woorden gebracht hoor... Tja, toen wij bezig waren wisten eigenlijk alleen 2 goede vriendinnen van mij het, maar wij hadden het grote geluk dat het vrijwel direct raak was, en hebben het toen ook al met de 7e of 8e week aan de wereld bekend gemaakt!
Idd prachtig verwoord zeg! Mijn Complimenten Ik kan helaas ook mijn mond niet houden, dus enkele vriendinnen en enkele collega's weten dat we "bezig" zijn. Onze ouders wil ik echt kunnen verrassen. Mijn man weet niet dat mijn vriendinnen het weten, want hij wilde het niemand vertellen; maar ik kan mijn grote mond natuurlijk niet houden. Mocht het raak zijn dan zal ik dit denk ik niet meteen tegen mijn vriendinnen en collega's vertellen (leugentje om bestwil als ze er toch naar vragen). Gevoelsmatig moeten toch eerst onze ouders het weten. dit zal ik wel snel kenbaar maken, want er kan ook later in de zwangerschap vanalles foutgaan. Mocht het in het begin al fout gaan, dan wil ik dit toch kunnen delen!
Wat mooi beschreven zeg! Ik zeg het tegen niemand, maar geef wel aan dat ik kinderen heel leuk vind etc. Wat ik het moeilijkste vind is om geen alcohol te drinken als ik weereens denk dat ik zwanger ben (en dan is het niet zo), of saunabezoek (schijnt slecht te zijn). Ik vind het zelf totaal geen probleem, maar ben weleens bang dat anderen het door hebben. Van de andere kant dan hebben ze maar een vermoeden, het is toch harstikke leuk om mee bezig te zijn Gelukkig kan ik er met mijn vriend prima over praten en dat is tot nu toe genoeg voor mij.
Ook ik leeft (nog niet zolang hoor) met dit geheim. Mijn kereltje en ik zijn sinds een maand bezig om onze wens in vervulling te laten gaan. Ik heb het aan niemand verteld, omdat het weleens langer kan duren, en ja dan die vervelende vragen. Maar zodra de tijd er rijp voor is, schreeuw ik het van de daken!!! Succes met je geheimpje, en mag jullie wens snel uitkomen! Liefs Jacomien
Wij hebben het alleen mijn zus verteld, die in juli moeder is geworden van een prachtdochter, waarvan we voogd zijn geworden. We hebben het bewust verder niet verteld, omdat we niet zoveel zin hebben in de vragen elke maand of het al zo ver is (hebben we in de vrienden kring nu enkele keren zien gebeuren). Verder denkt iedereen dat we hier nog niet mee bezig zijn: wachten op nieuw huis, afronding promotieonderzoek van mijn man e.d. In mijn omgeving sta ik ook bekend als degene die niet zonodig hoeft, waardoor we ook niet zo vaak gevraagd worden (al is het wel vaker dan voor we trouwden vorig jaar november). Ik vind het vooral heel bijzonder om samen dat geheimpje te delen, en leidt het gesprek gemakkelijk ergens anders naar toe als iemand over kinderen begint. Chrizzzy
Hoi Belle, Je hebt je woorden met zorg gekozen, leuk. Wij hebben onszelf serieus afgevraagd welke mafkees eigenlijk heeft bedacht dat je het niet van de daken mag schreeuwen... En nee, ook wij schreeuwen het niet van de daken omdat het prive is, maar..waarom zou je het niet aan je familie en/of vriendenkring mogen vertellen?!?!? Tja zeg, stel je voor dat het niet meteen raak is.. SO WHAT? Daarvoor ben je toch ook familie/vriendin..elkaar steunen in goede maar ook in wat mindere tijden. En als ze een beetje respect voor je hebben zullen ze je ook niet elke week vragen.."en?en?en?" Voor ons werkt dat echt prima.. Veel succes! Gr, Jansen
Ik heb mijn vriendinnen vorig jaar gezegd dat ik ze het zou vertellen als we zouden gaan proberen. Uiteindelijk heb ik het alleen aan mijn beste vriendin verteld, omdat ik gewoon geen zin heb in elke maand dezelfde vraag. Een collega weet het, omdat we in hetzelfde schuitje zitten en toen zijn we het van elkaar per ongeluk te weten gekomen. Net iets teveel gezegd Maar geeft niet. Vind het wel fijn om er op m'n werk met iemand over te kunnen praten. Mijn ouders vertelden dat ze laatst in de speelgoedwinkel waren geweest om een kadootje voor iemand anders te kopen. Ze hadden toen tegen elkaar gezegd dat het ze zo leuk leek als ze over een tijdje heel vaak daar rond mochten snufflen Haha, ze moesten eens weten...
Mijn man en ik willen het ook voor ons zelf houden. Alleen ik kon moeilijk mijn mond houden toen mijn schoonzusje er rechtstreeks naar vroeg en zelf ook vertelde dat ze binnenkort willen 'beginnen'. We zitten dus in hetzelfde schuitje. Maar zij zal de enige zijn die het te weten komt, verder willen we proberen onze mond te houden.
Hoi Wij hebben het wel verteld dat we gestopt waren met de pil. De familie is niet zo dat ze telkens vragen of het nu gelukt is of niet, maar het is leuk als ze het ne keer vragen. Nu na 8 maanden en 10 ronden verder, wordt het steeds moeilijker om zwangeren te zien. Ooit zal het onze toer zijn om met het buikje te lopen. Groetjes Sharon
Voor mijn moeder kan ik geen geheimen hebben ik verraad mezelf altijd dan. Voor de rest...tja idd pokerface opzetten 8) Al vragen ze me soms wel wat ik op een zwangerschapspagina doe hahaha...
Ha! Bedankt voor alle reacties. Ik ben blij dat ik hier, op dit veilige stukje internet, veilig en anoniem kan praten (schrijven) over het mooiste geheim van mijn lief en mij. Ik vrees dat het moeilijker wordt mijn mond te houden naarmate de maanden verstrijken. Maar hey, mijn derde pilvrije ovulatie moet nog komen, en zo'n haast heeft het nou ook weer niet...