Na lang, heel lang twijfelen, toch maar mijn verhaal hier neergezet.. Wij hebben 1 dochter van bijna 3. We zijn superblij met haar. Ik ben via IUI zwanger geraakt, de arts denkt wel dat wij ook op de gewone manier zwanger kan raken. We hebben beide gezegd; we doen geen behandelingen meer( 1e IUI was raak, wel hormonen gespoten). Maar toen S 1 was waren de kriebels voor een 2e er, en niet zo'n beetje ook.. Maar mijn man wil er eigenlijk maar 1. Hij is ZZP 'er en is bang dat hij de tijd niet kan verdelen tussen twee kindjes en werk en vindt het fijn dat hij S exclusieve aandacht kan geven. Daarbij is hij enigst kind, wat hij heerlijk vond. Ik ben ook enigst kind en vind het verschrikkelijk.. Heel veel wensen van mij, zoals trouwen, een huis kopen, heeft hij in 'geschikt'. Dit hoefde voor hem niet perse maar omdat ik dat graag wilde is hij hierin mee gegaan. De enige wens die mijn man heeft is naar India emigreren. Mijn is Nedetlandse maar twee keer in India geweest en heeft daar het gevoel thuis te komen. Serieus over emigreren gedacht maar dit kan ik echt niet.. Dit heeft bij hem een depressie opgeleverd omdat de wens heel groot was, ik hier niet aan kon voldoen en hij bij mij wil blijven. Gelukkig is dat over maar de wens blijft.. Hij zegt ook, als we naar India verhuizen dan nog een tweede kindje. En nee dit wordt niet als dreiging gezegd. We hrbben onbeschermde seks maar ik merk dat mijn man ( bewust?) de vruchtbare dagen mijdt. Hij zegt dat als het gebeurd prima is maar er niet mee bezig wil zijn. Maar met de seks die wij hebben zal het nooit een tweede zwangerschap opleveren.. Vanochtend aangekaart, hij geeft dan aan dat ik de laatste tijd alleen maar over baby's en zwangerschappen praat( klopt ook) en daar wel een beetje moe van wordt. Wil het nu ook laten rusten maar weet niet wat ik met mijn gevoel moet.. Ik wil zo graag en als dat niet gebeurd denk ik dat ik echt in een rouwproces kom.. Ik voel me zo rot, zo onrustig.. Alles in mij wil een tweede kindje.. Hoe moet ik hiermee omgaan? Ik hoop reacties dat ik soms even mijn hart kan luchten..
hoe weet hij dat je in je vruchtbare dagen zit dan? Wel heel erg rottige situatie zo...ik begrijp tussen de regels door dat je het vooral ook rot vind dat hij in alles voor jou schikt, maar jij niet in het allerbelangrijkste voor hem? Ik bedoel het niet zo negatief als het er staat maar weet even niet hoe ik het anders moet verwoorden...
Meestal weet hij wel wanneer mijn menstruatie is en aangezien we een tijdje in de MMM hebben gezeten weet hij dat na 10 tot 15 dagen mijn vruchtbare periode is.. Gisteren wel seks gehad op cd 13 maar ik heb regelmatig langere cyclussen dus meestal pas dag 15 of later vruchtbaar. Ik denk dat ik het idd lastig vind dat ik niet aan zijn wens kan voldoen..
Wat een lastige situatie zeg, jullie hebben allebei een grote wens, emigreren naar India is een hele grote stap, je bouwt daar een heel nieuw leven op! Ik snap dat je dat heel moeilijk vind. Een tweede kindje is ook een grote stap, maar klinkt wel wat simpeler haha. Mag ik vragen waarom hij in India wel een tweede zal willen hebben, en hier in Nederland niet? En misschien moet je niet meer aangeven dat je aan het menstrueren bent? Maar dat is natuurlijk wel weer iemand voor de gek houden.. Heel lastig, wens je veel sterkte !
ik vind het ook een beetje raar dat hij hier eigenlijk liever geen tweede wil, maar in india wel. Ik zou persoonlijk toch liever hier mijn kindjes krijgen qua infrastructuur, zorg etc.... Ik vind emigreren ook wel een heule grote stap ten opzichte van inschikken in huis, trouwen en een kindje....Kindje eerste of tweede of derde maakt niet uit is ook een grote stap, maar emigreren....poeh he naar de andere kant van het land is voor mij eigenlijk al not done t.o.v. familie. Laat staan andere kant van de wereld. En dan ook nog een land waar alles veel minder goed geregeld is dan hier. Ik snap je wel hoor dat je dat niet hebt kunnen doen.... Verder vind ik het nogal flauw van hem dat hij dus wel instemd met onbeschermde sex, maar verder wel de dagen lijkt te mijden. Heb in die situatie gezeten met mijn vriend voor de eerste...alleen hebben wij toen bewust besloten door een sterke kinderwens van beide kanten om er voor te gaan en vervolgens leek het alsof het in de belangrijke dagen overal terecht kwam behalve daar waar het moest (af en toe lukte het wel, maar ging moeizaam). Het leek alsof hij eigenlijk niet wilde, elke keer vroeg ik er naar en zei hij er is niks aan de hand wil het heel graag. Toch was ik die ronde meteen blijvend zwanger. Na de geboorte van onze dochter hebben we het er nog wel eens over gehad en bleek dat er toch iets was en hij het allemaal zo retespannend vond of hij wel de juiste keuze maakte dat hij het super eng vond en dus moeite had met het brengen op de juiste plaats hihi. Dus mijn advies is probeer er toch nog eens met hem over te praten. Want dit is niet leuk. Voelt een beetje als een hondje een botje voorhouden waar die net niet bij kan zeg maar....
Ja inderdaad zo voelt het wel een beetje.. Is ook wel moeilijk omdat het verder een hele lieve man is en een superpapa. Gisteren toch nog even over gehad en geeft dan aan mijn cyclus niet te kennen, toen hij het vertelde geloofde ik hem daar ook in. Geeft dan ook aan niet actief te willen proberen maar het op zijn beloop wil laten.. Dat is ook wel wat hij vaker heeft gezegd.. Ik heb hem ook wel eens uitgelegd dat ik emigreren een grotere stap vind en dat als je 10 stellen naast elkaar zet dan 8 daarvan zeggen dat ze een 2e kindje minder ingrijpend vinden dat emigreren naar India.. Maar goed, het blijft rot dat ik deze wens niet voor hem kan vervullen.. Ik zou ook nooit bewust op mijn vruchtbare dagen seks willen hebben want dat kan ik niet maken. Ik vind vertrouwen hebben heel belangrijk en vind dat ik dan bewust iets voor hem achter houd. Bedankt voor je reactie, ben echt blij dat je de moeite neemt om te reageren, doet me goed!
Hoi, ik zou ook denken als hij in India een tweede wil waarom dan niet hier. En emigreren is echt persoons gebonden. Lijkt mij super, maar erg bewerkelijk. Misschien moet je eens vragen of hij het tot op de bodem uitzoekt. Dan kan je 1 zien of de wens wel echt diep is, als hij niets uitzoekt hoe belangrijk is het dan? 2 dan ziet hij misschien in dat het toch best bewerkelijk is, goede scholen, ziekenhuizen, etc. En ziet hij er misschien uit zichzelf vanaf. En 3 als het allemaal mee blijkt te vallen ga jij het misschien nog wel leuk vinden ook.
Mijn moeder wilde ook een tweede en mijn vader niet. Op een zwak moment van mijn vader is mijn moeder zwanger geraakt en ff later was ik er. Ik spreek uit ervaring dat het niet leuk is om ongewenst kind te zijn van één van je ouders dus ik zou zeggen, alleen als jullie beide er 100% achter staan.
Jeetje wat een ontzettend rot situatie. Wat kunnen mannen soms vreselijk zijn he😔 Zelf ben ik geboren en getogen in Friesland. Voor de Liefde naar Twente verhuist. En moet zeggen.... Ik zou Als het kon gister nog terug gaan. Dat is maar 2 uurtjes rijden maar baal er ontzettend van. Laat staan India, mag ik vragen hoe hij de toekomst daar ziet? Qua school werk huis etc. Vrienden van me wonen in India, die willen bewust geen kinderen omdat het zo overbevolkt is. Kinderen daar hebben geen goede toekomst zoals in Nederland. Jeetje meid ik hoop oprecht dat jullie een middenweg kunnen vinden. Dikke digiknuffel
Bedankt voor al jullie reacties! Hij heeft best veel uitgezocht om te wonen in India. Had in principe al een baan+ woonruimte in Zuid India. Hij heeft vooral heimwee naar een bepaald stuk in India, Chennai. We zijn er ook samen geweest om te kijken hoe het voor mij voelt. Heeft met verschillende Indiase mensen contact, ook mensen die naar India geëmigreerd zijn. Ik kan mijn familie niet achter laten, heb een leuke baan op niveau enz. Dat zal daar anders zijn.. Het onderwijs is goed in India en dsn bedoel ik de internationale scholen en dat geldt ook voor de particuliere ziekenhuizen of instelling( die laatste zelfs beter dan in Nederland). Ik vind de mensen lief maar ik kan er niet aarden ben ik bang.. Daarbij is het 180 graden anders dan in NL. Ik denk dat hij zegt; In India wil ik wel een tweede, om zijn wens met de mijne te vergelijken.. Het is ook niet dat hij geen tweede wil maar het hoeft niet. Hij zegt ook als ik echt niet wil heb ik ook geen onbeschermde seks.. Maar ja waarom dan niet iets actiever proberen? Mocht ik zwanger raken dan weet ik zeker dat het voor hem net do gewenst is als onze 1e dochter. Blijft lastig..
Hey, Ik heb net alles gelezen en het eerste wat in mij opkomt is dat dat ik denk dat hij vind dat jij niet voldoende moeite doet voor zijn dromen. Want het is natuurlijk onzin om in India wel voor een tweede kindje te willen gaan. Je geeft aan dat hij zich heeft geschikt in trouwen, huis etc. Miss vind hij dat hij al te veel heeft opgeofferd voor jou. En krijgt hij het gevoel dat als hij dan wat wilt dat het gelijk vd baan wordt geschoven. (kijk India is ook nogal rigoreus.... maar voor hem miss niet.) Hij wilt dus evt wel een tweede begrijp ik. Anders geeft hij niet aan het op zn beloop te laten. Ik denk dat je eens een goed gesprek moet voeren over de achterliggende gedachte van India en dat jij dat niet wilt. Tenminste over wat het met hem doet.... Hij zal ook een rouwproces hebben.... Probeer dan het gesprek aan te gaan zonder de woorden 2de kindje er in mee te nemen. Want blijkbaar stoort hem dat. Ik hoop dat ik het even vanuit een andere hoek kan laten zien. Veel succes. liefs