Ha meiden, Ik heb al jaren (12/13 jaar denk ik) een hele goede vriendin. We hebben veel samen meegemaakt en spraken met regelmaat met elkaar af. Voor wij kinderen kregen was dit uiteraard heel anders als nu met kinderen maar ondanks een druk gezinsleven konden we altijd tijd voor elkaar vrijmaken. Ik mocht als vriendin en kraamverzorgster bij beide bevallingen van haar twee zoons zijn en ook daarna de kraamweek doen, zij stond ook bij de geboorte van mijn twee zoons zodra ze kon op de stoep. We hebben ook met de kinderen bijna dezelfde opvoedvisie en dit klikt ook bijzonder goed. Haar kinderen zitten in mijn hart. Altijd als ik een werkweek had gehad en weer twee weken vrij was appte we met elkaar en spraken we af voor een bakkie. Daartussen regelmatig appcontact. Alles koek en ei zoals ik dacht! Nu zijn wij begin januari verhuisd naar een woonplaats 15 minuten verder rijden naar elkaar dan voorheen. We hebben veel moeten klussen en hierdoor had ik minder tijd om af te spreken maar andersom hoorde ik ook weinig van haar. Sinds wij hier wonen heb ik haar al regelmatig uitgenodigd om het huis te komen bewonderen. We hebben eind januari de eerste verjaardag van onze jongste gevierd en daarbij een ‘housewarming party’ gegeven. Ze zou nog laten weten of ze kwam maar ik heb helaas niets meer gehoord en haar ook niet gezien die dag. Ik heb kort daarna opnieuw een berichtje gestuurd dat ik het jammer vond dat ze er niet bij kon zijn, we hadden toen leuk app contact en ik heb wat foto’s van het huis doorgestuurd waar ze enthousiast op reageerde. Opnieuw de belofte van haar kant dat ze snel langs zou komen, ik heb mijn vrije weken doorgeven en heb het balletje weer bij haar gelaten. Dit is dus ook ons laatste contact geweest! Twee maanden zit er tussen. Ik heb nooit meer wat gehoord van haar en dit doet me echt verdriet. Heb zo vaak een bericht getypt en weer weggehaald omdat ik vind dat het ook van haar kant mag komen na al regelmatig zelf contact te hebben gezocht. Ik heb vandaag toch opnieuw een berichtje gestuurd met of alles goed is omdat het zo stil is. Kreeg een kort en standaard berichtje terug dat alles goed ging. Daarop gestuurd dat de uitnodiging voor een bak koffie en een rondleiding nog steeds staat, en daar heb ik ook niets meer op terug gekregen. Ik durf haar niet rechtsstreeks te vragen of er iets is, ik ben altijd al erg slecht in een confrontatie aangaan wat dit soort dingen betreft. Maar het voelt aan alsof ze de vriendschap zat is en het dood laat bloeden. Het doet me pijn, na alles wat we samen hebben mogen delen. Het was voor mijn gevoel echt een hechte vriendschap. Hoe lang en vaak moet ik nog gaan leuren voor een afspraak. Moet ik haar toch confronteren? En hoe dan zonder direct met een vingertje te gaan wijzen. Mijn man is al lang klaar met mijn gepieker er over en roept al een tijdje dat ik het moet laten gaan. Maar het lukt me niet, de vriendschap is me daar te veel waard voor. Wat is jullie gedachten hier over?
Dit zegt al wat je moet doen denk ik. Ik zou haar opbellen/opzoeken en haar op de vrouw af vragen hoe het zit. Als het zo is dat ze de vriendschap wil opgeven kun je dat maar het beste gelijk horen lijkt me. Dan kun je het afsluiten. Ook als er iets is voorgevallen waar jij je niet bewust van bent maar haar misschien heeft gekwetst? Ik zou dat ook vragen. En misschien is ze zich van geen kwaad bewust en laat het haar even wakker schrikken waardoor de vriendschap weer op gang komt. Ja ik ben wel van de directe aanpak. Liever een snee met een scherp mes dan door aannames alles laten etteren.
Ik sluit mij hierbij aan. Deze vriendschap is het waard om te vragen of er iets aan de hand is. Als ze dat ontkent, zou ik wel benoemen dat je het gevoel hebt dat er iets is. En liever vandaag dan morgen, dan weet jij ook waar je aan toe bent.
Ik zou haar toch bellen of er langs rijden en vragen of er wellicht iets is. Misschien heeft het helemaal niks met jullie of jullie vriendschap te maken, maar zit zij momenteel slecht in der vel of speelt er iets thuis of qua werk en wilt ze je daar niet mee lastig vallen. Ik zou gewoon de stoute schoenen aantrekken en dat doen. Die vriendschap is knap lang namelijk Succes en hopelijk snel alles ok!
Ik zou als ik vrij was er langs gaan, je bent vriendinnen en misschien zit haar iets dwars. Dan weet je gelijk hoe en wat en zie je ook gelijk haar reactie.
Heeft ze de mogelijkheid om met de auto naar jou toe te komen? Vind ze het misschien lastig om nu nog op visite te komen terwijl jullie daar al 2 mnd wonen? Was ze wellicht een beetje jaloers of misschien teleurgesteld dat jullie zijn gaan verhuizen? Dat zijn eigenlijk de vragen die bij mij naar boven komen na het lezen van je verhaal. Is het misschien een idee om bij haar op visite te gaan en even het idee van eerst bij jou kijken los te laten?
Misschien heeft ze er moeite mee dat jullie huis op de eerste plaats stond de laatste tijd? Ik lees over klussen, rondleiding, housewarming, foto's. Misschien zit zij in een hele andere situatie qua huis en is dit lastig voor haar. Ik roep maar wat hoor Ik zou langs haar gaan.
Jullie zijn allemaal van de directe aanpak, haha! Ik moet echt iets overwinnen om in de auto te stappen en er naar toe te rijden. Ik wil het wel graag bespreekbaar maken en het niet zo verder laten sudderen. Ik ga mezelf proberen te overtuigen.. mijn hoofd geeft alleen kortsluiting met dit soort dingen Dat heb ik al met simpele telefoontjes, laat staan dit.
Ja, ze heeft zeker de mogelijkheid langs te komen met de auto. Ik ben vorig jaar voornamelijk bij haar op bezoek geweest omdat mijn man thuis zat zonder werk en ik het fijn vond er dan even uit te zijn. Misschien vind ze het daarom lastig naar mij toe te komen. En misschien vind ze het inderdaad jammer dat we zijn verhuisd. Al weet ze ook van het hele traject waar wij in zitten en dat het geen vrije keuze was voor ons om te verhuizen. Zelfs onze woonplaats is geen vrije keuze geweest want we hebben het huis hier toegewezen gekregen. Jaloezie lijkt me niet aangezien ze het op het oog allemaal prima voor elkaar heeft. Maar goed, misschien mis ik toch iets.
Hmm lastig hoor. Soms heb je gewoon een periode dat je wat minder goed met elkaar om kan gaan. Meestal pakt zich dat later weer op en ga je gewoon verder waar je gebleven was. De vriendschap was behoorlijk hecht dus als het goed is moet dat kunnen.
Ik zie eigenlijk geen goed alternatief voor een directe aanpak als je wilt weten hoe het zit en de vriendschap niet op een laag pitje wilt zetten / over wilt laten gaan. Als je vriendin al 2 maanden niets heeft laten horen terwijl jullie voorheen heel vaak contact hadden, dan zie ik nu niet waarom ze nu ineens wel iets zou laten weten (tenzij er tijdelijk bij haar iets speelde, maar dat is niet duidelijk). Dus in mijn ogen zou het dan nu van jouw kant moeten komen als je er iets mee wilt. Je kunt natuurlijk kijken of je bellen of op bezoek gaan oid het fijnste vindt, maar een appje lijkt je vragen niet te beantwoorden... dat heb je al eerder geprobeerd. En oja, direct wil natuurlijk niet zeggen dat je boos opbelt of haar bezoekt... je kunt gewoon jezelf blijven en je eerder kwetsbaar zijn (zeggen dat je haar mist en de situatie niet goed begrijpt) dan boos oid.
Hmm, zou kunnen. Al kan ik het me bijna niet voorstellen. Zo extreem was het nu ook weer niet. We hebben de verjaardag van de jongste gevierd en in de uitnodiging erbij gezet ‘dan kunnen jullie meteen ons nieuwe huis bekijken’. Dus niet per definitie een housewarming party, maar meer het idee van twee vliegen in een klap. We hebben in november de sleutel gekregen en zijn begin januari over gegaan en in die tijd ben ik drukker dan gewoonlijk geweest. We hebben toen meer app contact gehad i.p.v. dat ik langs kwam. Qua huis zit zij er trouwens prima bij. Ze is zelf anderhalf jaar geleden verhuisd. Het enige wat ik me kan bedenken wat haar tegen kan staan is de manier waarop we dit huis hebben gekregen. We zitten in de wsnp, we hebben ons koophuis moeten verkopen en hebben een huurhuis toegewezen gekregen. Tis een prachtig en veel ruimer huis dan wat we hadden, vergelijkbaar met wat zij zelf heeft. Zelf hebben ze hun huis moeten kopen met een hypotheek en misschien is ze jaloers dat het ons ‘in de schoot geworpen word’. Maar eerlijk, ik ruil liever met haar dan dat ik iemand dit traject toewens.
Ik ook niet echt. Al heb ik via de app nog niet duidelijk en direct doorgevraagd en alleen gevraagd of alles goed gaat. En daar is een gemakkelijk antwoord op te geven uiteraard. En boos opbellen is ook zeker niet mijn plan! Eigenlijk voel ik me ook helemaal niet boos. Eerder teleurgesteld en verdrietig. Ik ben ook bang dat ik te veel met een vingertje ga wijzen of het in ga vullen voor haar en dat er dan niets aan de hand is.
Je kunt nu natuurlijk blijven speculeren waar het mis is gegaan maar je komt er maar op 1 manier achter en dat is vragen. Je bent al zo lang vriendinnen dan moet dat toch gewoon kunnen?! Ik zou bellen of langs gaan. Appen is zo onpersoonlijk. Knop om en doen, ze is je beste vriendin!
Ja je kan natuurlijk zo’n vraag via de app stellen, maar dan bestaat t risico dat t een eigen leven gaat leiden en miscommunicatie ontstaat ook eerder via de app. Dat zou niet mijn aanpak zijn. Probeer je boodschap ‘bij jezelf te houden’...dan ben je minder geneigd om met een vingertje te wijzen of in te vullen. En mogelijk is er voor haar niets aan de hand, maar voor jou wel toch (je bent niet voor niets teleurgesteld en verdrietig)? Ik wens je veel succes en hopelijk kunnen jullie dit snel achter je laten!
Als de vriendschap je veel waard is snap ik niet dat je geen actie onderneemt. Een echte vriendin kent jou toch door en door en weet hoe jij in elkaar zit? Hup de telefoon pakken of de auto om langs te gaan!
Ik zou haar bellen en het vragen. Ik heb dat destijds ook gedaan bij een vriendin en ondanks dat ik het jammer vond dat ze er inderdaad geen zin meer in had, had ik wel mijn antwoord en kon ik het afsluiten.