dat klopt, maar het is ook heel anders. en bijna alle kinderen die het goed maken, komen na enige tijd (dagen, weken of maanden) vanaf de NICU op de kinderafdeling, totdat ze naar huis mogen. Omdat er niet zoveel NICUs zijn, en wel veel kinderafdelingen, kunnen ouders dan ook meestal weer thuis gaan wonen ipv het ronald Mac Donald huis.
toen mijn kinderen 7 weken op de NICU lagen, mochten wij onze ouders met ze laten buidelen 1 x per week, zodat ik zelf ook nog eens naar huis kon om mijn oudste te zien. dit was heel fijn, want zo kon ik naar huis terwijl mijn kindjes wel hun aandacht kregen. Ik had nog nooit gehoord van deze optie, maar het had te maken met het aantal weken en de vooruitzichten dat ze nog lang niet naar huis mochten.
Medische programma's interresseren mij altijd, zeker op het gebied van kinderen. Wat een strijd en gevecht moeten die lieve, kleine mensjes leveren. En als ouders is het enorm zwaar. Lijkt me dat je je dan ook zo machteloos kan voelen. Kreeg bij elke aflevering enorme brok in mijn keel. Wat mogen we dankbaar zijn als we onze kids veilig en wel thuis mogen hebben. Petje af ook voor al het personeel op de afdeling.
wat fijn dat ze die uitzondering hebben gemaakt! Jullie zijn ook door een hel gegaan, gelukkig kwamen ze jullie tegemoet om het enigszins draagbaar te houden.
hee Adi! ja klopt, we zijn heel dankbaar dat het nu zo goed gaat. het ging echt heel lang heel slecht met 1 van de tweeling, dat weet je (via een ander forum ) mijn boosheid is inmiddels op de achtergrond (waarom 3 keer), en met mij gaat het inmiddels ook steeds wat beter. Maar het was een hel op aarde. Ik ben blij dat ik het nooit meer mee hoeft te maken. Niet lullig bedoelt tegen januari, ik weet dat ieder zijn verdriet heeft. Dat moet je ook niet met elkaar vergelijken (wie heeft het het ergst, want dat bestaat niet) Maar het verschil tussen 12-13-14 weken te vroeg is wel heel anders dan 3 weken te vroeg. Er is meer kans op hersenproblematiek en kans op spasme, kans op darmziektes, kans op nierziektes, meer kans op liesbreuken, meer kans op de dood.
Fijn dat ze rekening hielden met jullie. Heb ook niemand anders gezien op de nicu waarbij dit kon. Maar het is natuurlijk een stuk moeilijker als je thuis ook nog een kleintje rond hebt lopen.
Geen dank dames' ik zag het filmpje en moest meteen aan zp denken' ik vond het zo mooi. loesje86 waarom is dat dan niet netjes? D
Ja heel fijn dat dit mocht, maar anders wilde ik ook niet weg, ik was er de hele dag. het was zo ingrijpende periode, er gebeurde zoveel dat wanneer ik even weg was, ik meestal weer gebeld werd dat ik terug moest komen. En toen ze ouder werden, begonnen ze me te herkennen en kon ik niet meer weg omdat ik ze aandacht moest/wilde geven. ja dat vond ik vooral heel moeilijk, omdat dit ziekenhuis ook ver van huis was en ik dus niet naar hem toe kon, en hij veel te wild was om op de afdeling te zijn. ik heb 22 weken in het ronald mac donald huis gewoond, hij woonde bij mijn man en bij mijn ouders. ik vind het nogsteeds heel erg dat ik zoveel van hem heb moeten missen, een van de kleintjes lag meer dan 10 maanden in het ziekenhuis.
Kan er absoluut niet naar kijken. Ons dochtertje heeft ook op de neo intensive care gelegen toen ze met 30 weken ter wereld kwam en dit alles heeft bij mij een te groot litteken achtergelaten. Gelukkig is ze nu een mooie gezonde meid van 3,5 jaar, maar o als ik aan die spannende tijd terug denk..kan er gewoon niet naar kijken.
Op de Nicu bij het Sophia, mochten na de geboorte de oma's en opa's, tantes en ooms even komen kijken. Daarna was het wel klaar hoor, maar ik was zo trots op mijn mannetje, dat iedereen hem mocht zien. En achteraf gezien ben ik daar nog blij mee ook.
Ik denk dat het slim is om niet te kijken... Dan zit ik de rest van mn zwangerschap helemaal in de rats over wat er allemaal mis kan gaan.. Daarnaast denk ik dat mn traanbuizen zo'n aflevering niet trekken vond de voorstukje al zo verdrietig dus nee al vind ik het wel ene interessant programma, maar beter om het te kijken zodra het kindje er is
Ik heb de docu 'als we alles zouden weten" even gekeken maar wat is dat heftig! Dan knijp ik echt in mijn handen dat we 2 voldragen gezonde kinderen hebben mogen krijgen. Echt heel veel respect voor de ouders die weken of maanden in onzekerheid leven, en voor de verpleegsters en kinderartsen die soms hele moeilijke beslissingen moeten maken! Heel indrukwekkend allemaal.
Ik vind het juist prachtig om te zien, hoewel het emoties oproept. onze kinderen zijn er gelukkig zonder kleerscheuren uitgekomen, anders zou het enorm moeilijk zijn om terug te denken aan dat beginperiode. maar ik vind het prachtig om terug te blikken op die bijzondere afdeling, en weer te zien wat voor wonderen daar ontstaan. en ook al die kleine vechters te mogen bewonderen..
Ik durfde in eerste instantie ook niet te kijken. Ik was veel te bang dat onze ukkies ook te vroeg zouden komen, en mijn hormonen zijn all over the place, dus leek het me niet slim. Maar afgelopen keer toch gekeken, samen met manlief. En we zaten beide te janken (mijn hormonen zijn besmettelijk, hihi). De baby van een heel goed dinnetje van mij heeft ook op de Nicu gelegen, en ik wilde toch iets beter begrijpen waar zij (en haar man) doorheen hebben gemoeten. Respect!!
Ik heb het een tijd lang niet aangedurft om te kijken, maar toch laatst wel gedaan... Ik heb alleen maar gehuild..... wat confronterend. Vooral Sara.. 650 gram. Mijn zoontje woog 610 gram maar heeft het niet gered, was echt veel te vroeg. Maar dat huiltje van Sara bracht me van mn stuk. Dat ging door merg en been. En dan die piepjes en alarmen.. kan het zo terughalen van mn tweede zoon.. Nee voor mij is het echt te confronterend en kan ik er zelfs na al die jaren nog steeds niet naar kijken en dat doe ik maar niet meer. Ik ga er echt "stuk" door