Niet spannend? Het is wel een soort reallifegebeuren, niet op sensatiebelust, maar toch leef je heel erg mee met die mensen hun levens. Ik vind het heel spannend iedere keer weer! Eerlijk gezegd vond ik het juist vandaag moeilijker om te kijken omdat je al wéét dat dat meisje het niet red, terwijl daar in de serie nog helemaal geen sprake van is. Niet fijn. Je zit als het ware te wachten op het kantelpunt. Misschien kijk ik om deze reden volgende week wel niet, want zoiets grijpt mij erg aan.
ik kijk altijd wel, vond de eerste keer het meest confronterend omdat je niet weet wat je moet verwachten kijk het nu met meer rust, en hou in gedachte dat elk kindje anders is en elk ziekenhuis andere regels en dingen hanteerd, onze nienke werd geboren op 10-10-2011 3 maanden te vroeg, en was er dysmatuur bij, ze had een gewicht van 540 gram en was 29 cm . na een operatie aan d'r ductus (wat ze daar in sophia op de ok doen bij ons op de ic zelf) en na heel veel terug vallen mocht ze na 10 weken ic eindelijk naar de hc , was maar een hokje verder maar toch...pas 23 maart vorig jaar is ze thuis gekomen, dus na 6 maanden ziekenhuis... best raar, ze heeft haar eerste verjaardag al gevierd , en is nog geen jaar thuis, ben zelf vrijdag jarig, en vorig jaar was nienke haar coevuese hok helemaal versierd, voor mij , dat beeld krijg je ook niet helemaal meer weg.. Verwerken is nog steeds bezig, maar toch weet je waar die ouders in zitten, en leeft wel mee... hmm wat raar dat Zoe toch is overleden, en het splitsen van de kinderen vind ik echt Not Done, jhe hebt al zoveel onzekerheden , al zoveel emoties, dat sloopt je al ,en dan moet je van hot naar her km maken omdat de kinderen verspreid liggen daar heb ik echt geen woorden voor! vrees dat het overlijden met haar darmpjes te maken hadden? heb ook kindjes bij ons op de ic gezien met darm problemen , en ook die redde het niet helaas, dat vind ik nog steeds heel moeilijk
Ik zei al tegen mn man vanavond dat ik gewoon niet snap waarom ze meerlingen uit elkaar halen en naar een ander ziekenhuis sturen. Ze proberen zoveel zorg te geven aan de baby's en dan halen ze toch broertjes en zusjes uit elkaar. Lijkt me voor de kleintjes toch wel n beetje stressvol en zeker voor de ouders. Geen doen. En de stress van de ouders werkt ook door op de kinderen. Veel respect voor de ouders die dit meemaken. Verder kwam er wel weer veel boven. Vastzittend meconium, darmonderzoeken etc. (en dat was voor ons nog maar t begin). Zo kan een goed begin ineens helemaal omslaan.
dat begrijp ik ook hoor.. Ik heb vorige aflevering ook niet geschreven hier, omdat ik wist hoe het hierna zal gaan, en het heel moeilijk vond om te 'doen alsof' zeg maar. En ik geloof dat de fotografe van de drieling hier had geschreven dat Zoë overleden is. Als je zo dichtbij dit meemaakt is het lastig om dit soort dingen te 'verbergen' zodat het voor mensen die er veel verder vanaf staan spannend blijft om naar te kijken.
Op de NICU's houden ze geen rekening met meerlingen. De 'plekken' daar zijn eigenlijk te kostbaar om kinderen die het goed doen daar te houden zodat ze kunnen wachten op broertjes/zusjes. Daar hadden wij volkomen begrip voor. Wij vonden het wel oneerlijk dat onze 2 kinderen niet over mochten naar de medium care afdeling op MMC, zolang hun zusje op de NICU moest blijven, maar ze moesten perse over naar medium care in ons regionaal zkh. Dit had puur met 'jij hoort bij dat zkh' te maken, niet met beschikbaarheid en niet met wel of geen plek. Dat stond me wel tegen, dat ze daarin dus geen rekening houden met wat ze ouders feitelijk aandoen op dat moment. En dan lig je als moeder op de kraamafdeling dag vóór de kinderen uit elkaar worden gehaald en hoor je de verpleegkundige helemaal uit haar plaat gaan, omdat een andere moeder die ook een ks had gehad, verzocht werd om naar de wiegenkamer te komen voor haar baby, in plaats dat de baby naar haar werd gebracht. Want stel je voor.. deze vrouw zou vervoerd moeten worden naar een andere ruimte om haar kind te zien.. en dat na een ks.
Ppffff. jullie hebben een ellelange weg afgelegd meid... maar wat fijn dat jullie Nienke alweer een hele tijd bij jullie thuis is.. 6 maanden ziekenhuis... heb er echt geen woorden voor..
Ik kan me idd voorstellen dat ze die plekken op de nicu nodig hebben, maar waarom dan idd niet overplaatsen naar een andere afdeling in hetzelfde ziekenhuis... Wat dat betreft kunnen ze nog veel meer voor ouders doen. Dus jouw kinderen zijn al heel snel uit elkaar gehaald? Wat zwaar. Ik hoop dat die periode niet al te lang heeft geduurd. Lijkt me erg zuur om dat te horen terwijl je zelf al in de stress zit.
Ze zijn na 6 dagen uit elkaar gehaald, voor 2 weken. Het was ongeveer de ergste dag van mijn leven.. kan er niks anders van maken. We kregen dag van te voren al bericht dat kindjes de volgende dag over mochten naar ons zkh, en dat wij dus naar huis konden. Wij dolgelukkig, ik had de kraamzorg voor mezelf al gebeld om thuis te komen nog 3 dagen, want ze kon me helpen met de BV optimaal op gang te brengen (ik had toen net 1 dag eerste druppels kunnen kolven).. Alles ingepakt, we waren die ochtend al klaar voor 'de verhuizing', toen de neonatoloog belde dat ons dochtertje ziek was geworden van een bacterie die via de lange lijn was binnen gekomen. En ze bleek ook open ductus te hebben. Lag daar ineens heel erg ziek.. Ik kon van de stress al ineens niks meer kolven, moest ook gelijk naar de nicu.. en toen we daar binnenkwamen zagen we dat onze andere babys al ingepakt waren om over te gaan naar andere zkh. Er werd mij toen doodleuk gevraagd wat ik wilde: bij de zieke dochter blijven, of met de ambulance meegaan met andere twee kinderen. Ik heb ze echt huilend gesmeekt om me dat niet aan te doen , maar helaas...
ik denk ook dat het voor een buitenstaander ook niet zo duidelijk is wat er nu precies erg aan is, behalve dat iedereen wel weet dat meerlingen elkaars aanwezigheid nodig hebben. Het probleem zit hem erin dat ze veel slapen en weinig wakker zijn, en dat je bezig `moet` met buidelen (elk kind minimaal, 1 a 1,5 uur per dag), verzorgen en voeden voor de binding. en je wilt/ moet ook bij onderzoeken zijn en doktersgesprekken. voor het buidelen verzorgen etc moet je afspraken maken met de verpleging want die kunnen ook niet altijd helpen. Het is heel anders met al die slangen. Het is een hele puzzel als het ware. Ik moest ook lijstjes maken om niets te vergeten. Ik moest blijven kolven ivm de darmoperaties van mijn zoontje, dat was geen keuze meer. Mijn dag zag er ongeveer zo uit: 21.00 buidelen zoontje A 22.45 thuis in het rmd huis, bellen hoe het ging met zoontje B -23.15 kolven, douchen -00.00 uur op bed in het rmd huis -03.30 kolven -06.00 kolven omdat ik anders niet genoeg melk had voor mijn ene zoontje die aan de borst `moest`. Bellen met afdeling van zoontje B -07.30-8.15 naar zoontje A, verzorgen en melk brengen naar de afdeling -8.30 ging de afdeling van zoontje B open, daar ging ik hem -9.00-10.15 uur aanleggen en buidelen, en melk brengen. beetje afkolven want mijn boobies stonden dan wel weer op knappen. -10.30 naar zoontje B, borstvoeding geven en buidelen (eerst borsten en lichaam wassen ivm contactisolatie) -11.45 kolven want ze namen slokjes niet hele maaltijden (is nooit gelukt overigens) 12.15 artsengesprek 13.00 verzorgen zoontje B want de afdeling van zoontje A was gesloten tot half 2 13.45 snel weer naar zoontje A, verzorgen, helpen met stomaverzorging, duurde meer dan een half uur 14.30 etc nou ja het wel echt een hel, je voelt je zo opgejaagd, het gevoel dat alles moet. Je wilt ook van alles op de hoogte blijven van de kinderen en het ging met 1 van de twee lange tijd echt niet goed. pfff ik kan me haast niet indenken hoe het moet zijn als je ook nog eens van ziekenhuis naar ziekenhuis moet gaan. Dan is het ook ongemogelijk om voldoende melk op beide plaatsen te brengen. Het was hier ook al een puzzel om steeds uit te rekenen hoeveel ze dronken en dan eerlijk de melk te verdelen. Het mag slechts 24 uur na het afkolven gegeven worden, daarna wordt het weggegooid. (ziekenhuisbeleid) Overigens heb ik ook nog een zoontje thuis, die toen 2,5 jaar oud was. Joyce, wat hebben jullie veel meegemaakt zeg, wat een gewicht, ik schrok ervan.
Als ik het zie met de scheiden vind ik toch dat ze dat beter kunnen aanpakken. Misschien wel rekening houden met extra plekken op de HC en MC zodat de ouders niet van hot naar her hoeven te reizen. Dit vind ik gewoon onmenselijk. Vind het afschuwelijk om te zien dat Zoë het niet gered heeft, dat brengt het wel allemaal terug. Gister kreeg ik het ook een beetje moeilijk toen ik dat mannetje op de poli zag hij was inmiddels twee jaar oud. Zo krijg je toch ineens het besef hoe het had kunnen zijn met mijn oudste en dat hij ook gewoon had op kunnen groeien tot een gezond, vrolijk mannetje. Zie trouwens weinig bekende in de serie. Alleen Gwen heeft Dean gehaald en dokter Duvekot is mijn behandelend gynaecoloog geweest tijdens de zwangerschap van Dean. (Hoog risico zwangerschap). Wat een onwijs lieve man is dat, had ook echt een klik met hem. Hij liet me nooit lang wachten en zelfs toen dat ellendige verloskundigeplein werd ingesteld, pikte hij mij er nog persoonlijk uit. Hij wist heel goed hoe bang ik was. Nee, MIJN ziekenhuis is nu het Sophia. Bij dat ellendige IJsselland kom ik liever niet in de buurt.
Jeetje, na 6 dagen al. Ik kan me heel goed voorstellen dat het de ergste dag is geweest. Eerst verheug je je om weer lekker naar huis te kunnen en ben je blij dat je kids het goed doen en dan krijg je dat koud op je dak. De angst om je kind, en je andere kinderen die opeens toch verplaatst worden. Je kunt dan bijna geen kant meer op. Verschrikkelijk zeg. Gelukkig duurde het "maar" 2 weken, maar dat zullen wel ontzettend zware weken zijn geweest. Er zal dan ook wel veel boven komen met deze afleveringen.
Mijn hemel, wat een gedoe om gewoon bij je kindjes te kunnen zijn. Ik kan me voorstellen dat je dat als een hel ervaart. Ik weet met 1 kind al hoe zwaar dat is (ook stoma verzorging etc), laat staan 2. Alleen het buidelen is een rustpuntje op zo'n dag. En dat je het ook nog hebt kunnen opbrengen om te kolven. Hadden ze trouwens geen vriezer op de afdeling? Bij onze dochter op de neo hadden ze een vriezer waar ik de melk in bewaarde en in het RMD huis ook. Dat scheelde een hoop omdat ze lange tijd niet mocht drinken. Ik vind het ook wel een beetje raar dat de afdelingen op sommige tijden gesloten zijn. Je zou gewoon ten alle tijden naar je kind moeten kunnen gaan.
Jullie hebben ook een lange weg moeten gaan. En wat een laag geboortegewicht. Ik ben blij dat ze inmiddels thuis is. Bij mijn dochter op de afdeling was ook een kindje die aan darmproblemen is overleden en dat blijft mij ook nog steeds bij. Mijn dochtertje is echt door het oog van de naald gekropen.
pff lijkt me echt heftig met meerlingen, en dan uit elkaar getrokken worden vind ik echt heel erg hoe nodig de plekken ook zijn, kom op we lagen er 6 maanden ! nienke had 10 weken op de ic gelegen en moest eingelijk nog langer op de ic maar er kwam een drie en een tweeling aan dus nienke moest noodgedwongen naar de HC dat is dwars door nicu drie heen lopen en het volgende hok is de ic, omdat ze daar zo enorm lang lag mochten we na 2 maanden daar eindeljjk naar een soort prive box, wel op de ic maar niet in de rij met coevouses, maar wel een plekje voor jezelf, want emotioneel waren we stuk , dan weer terug val dan weer dit dan weer dat... Ze mocht eindlijk op 15 maart naar harderwijk en 23 maart mee naar huis, met sonde en zuurstof dat wel, maar we hadden een hele lieve arst marja vd heijde die had ook gezegd, tegen de arts van harderwijk , kijk even hoe het gaat, en zo snel mogeljk naar huis, dat kunnen papa en mama aan! o het moment zelf pff heftig , maar heerlijk , nu is ze van de zuurstof en sonde af, de sonde pas sinds november/december, maar ze doet het goed heeft wel ernistge BPD maar als dat alles is?
oeps vergeet me fb link voor de gene die dat gezellig vind ik post heel veel vaak van nienke https://www.facebook.com/joyce.weitgraven
wel in het Ronald Mac Donald huis, maar op de neo en op de afdeling waar mijn andere zoontje lag, daar mocht je geen ingevroren melk geven aan je kind. Dus ik heb alles bewaard voor na de ziekenhuis periode even een fotootje van onze extra vriezer, helemaal vol met melk. Daar was ik blij mee, toen ze thuiskwamen ben ik gestopt met kolven.en kon ik toch nog 2 a 3 maanden afwisselend moedermelk geven. ook een foto van de aller-eerste keer dat ze bij elkaar mochten. wat moest ik huilen! het was zo prachtig. Toen waren ze 15 weken oud. (gecorrigeerd waren ze hier 2,5 week oud) de afdelingen zijn dan gesloten vanwege het overleg, en omdat ze ook wel eens dingen moeten doen die niet fijn zijn om te zien. Ook is het vanwege de rust op de afdeling voor de kinderen. De lampen werden ook op gezette tijden uitgedaan. Ergens dus wel heel goed voor kinderen.