@chantal, Ik hoop dat het jou ook helpt en dat je het snel een plekje kan geven. Ik weet dat dat het moeilijkst is wat je mee kan maken.
Heftig programma hoor. En zoooo ontzettend herkenbaar. Die piepjes.... vreselijk. Dan komt er van alles naar boven. Maar ik blijf het zeker volgen.
Holland Doc - Als we het zouden weten Als we het zouden weten, lange documentaire over het umc in Groningen. Heb echt zitten huilen tijdens het kijken.
Vond deze echt heftig. Die arts daar was ook onze kinderarts, alles was zo herkenbaar daar. Zal vanavond de aflevering van gisteren terug kijken
Ik kon het niet afkijken. ..... Toen ik die buidelstoel zag waarin ons zoontje in onze armen stierf en het bedje zag staan waarin hij gelegen heeft brak ik. Het is nog te confronterend. Ik ga het in fases terug kijken .
wat een mooi bijzonder programma! en die vrouw die vertelde over dat boekje, toen dacht ik echt wauw dat is toch heel mooi dat ze dat doen...heel bijzonder. Respect voor alle meiden hier die dit mee hebben gemaakt... Je leest wel wat ze meemaken, maar als je dan beelden erbij ziet dan komt het wel even binnen... Zo wordt het heel erg duidelijk dat je een zwangerschap niet als vanzelfsprekend kunt beschouwen, en dat het altijd maar goed gaat!!
@Lara; Wat ontzettend heftig voor jullie omdat terug te zien. Vraag me af of je daar ooit klaar voor bent om terug te zien.... Ook voor andere meiden bij wie hun kindje is gestorven respect dat jullie hier naar kijken. Ik vond het zelf al heel heftig en confronterend om te zien, mijn zoontje was dan wel te vroeg maar niet extreem, maar was door ernstig zuurstof tekort en geen ademhaling en hartslag bij de geboorte (spoedkeizersnee) de eerste week wel heel ziek geweest, het bracht bij mij wel herinneringen op uit een heftige periode uit mijn leven. Heb er wel naar kunnen kijken, maar ik denk dat, dat vooral kwam omdat het met Lucas nu goed gaat. Ik wil alle meiden die dit geluk niet hebben nogmaals een hart onder de riem steken.
Hier gister ook gekeken. Was inderdaad weer heel erg emotioneel. De couveuses, piepjes en alles. Toen met de lange lijn bij Sophie had mijn man het ook even zwaar. Bij Sem hebben ze een lange lijn in via de navel gedaan. Verder kon hij niet meer geprikt worden. Ik merk dat ik door de spoedkeizersnee en de morfine en alles veel dingen kwijt was. Dacht het weer terug te hebben nadat we vorig jaar op de nicu waren voor een terugkomavond. Maar toch komen er nog altijd beelden boven borrelen die ik kwijt was van de eerste tijd. Hier hebben de draken in het Radboud gelegen.
Mooi programma, fijn dat iedereen zo een kijkje kan nemen op de kinderafdelingen. Wel heftig om te zien ik moest dan ook wel een traantje laten. Mijn meid word alweer bijna 4 maar ik zal het nooit vergeten. Want een hel was dat zeg. Ze was met 38 weken geboren maar ernstig ziek. Ik heb haar de eerste maand ook in het ziekenhuis achter moeten laten. Verschrikkelijk als je buik weer plat is maar je kan niet bij je kindje zijn. Toen ze 2.5 jaar was kreeg ze eindelijk een diagnose. En ik ben de tel kwijt maar ze heeft heeel veel operaties en tegenslagen ondergaan; ao voor de amandelen ,buisjes, stukje darm weghalen, buikvliesontsteking(een week na verwijdering stukje darm) en snijwonden met pus, stoma, kunstmatige coma op de intensive care, reanimatie wegens ademstop door pijnstillers, kaakluxatie door de beademing tijdens narcose, uitdroging wegens stomaproductie, stoma weer verwijderd, navelbreuk. Dus er komt ontzettend veel naar boven. Ze heeft voor dit alles vorig jaar een paar maanden in het sophia gelegen en ik herkende wel een paar artsen uit de serie. Juist doordat ze in dat zkh lag is het extra heftig om te zien. Heeel veel sterkte trouwens voor de mensen die hun kleintje helemaal niet meer hebben. Ik kan er niet over meepraten omdat mij het niet is gebeurd maar er was wel een periode vorig jaar dat de artsen niks durfden te zeggen uit angst dat ze miss zou overlijden en er is niks ergers dan dat gevoel.
Aaaaaaaaah wat ontzettend lief dat de verpleegkundige een dagboek bij houdt...echt...zoiets moois! Het is een heel mooi programma. Wat fijn dat elke ouder een casemanager (heet dat zo?zoiets toch) heeft. Lijkt me heel fijn voor ouders, want er komt natuurlijk veel op je af qua emtoies en informatie. En ook heel treffend: ook goed nieuws moeten ouders verwerken. Het is elke dag een achtbaan vol emoties. En elke dag kan anders gaan. Ik kan me nu beter voorstellen hoe het is voor ouders met te vroeg geboren kinderen. Wat een zware, emotionele periode is dat!Lijkt me echt vreselijk om tussen hoop en vrees te moeten leven en toen die moeder dat ook zei van Sara, dat ze op een gegeven moment haar bij wijze van spreken gewoon naar huis zou willen meenemen...ach gossie...mn hart breekt dan gewoon! Maar heb zeer veel respect voor de artsen/verpleegkundigen die daar werken!
Ik vond het gister nog meevallen gelukkig. Alleen de piepjes vond ik erg zwaar. Dat brengt je echt terug. Maar de hele afdeling zag er ook zo anders uit dan waar ik zelf heb gezeten. Ik vond de docu "als we het zouden weten" heftiger. Ook omdat je hier echt ziet dat kindjes overlijden. Maar dat zal ook wel komen in deze serie. Die andere docu kwetsbaar begin ga ik ook kijken. Ik vind het echt goed voor de verwerking om deze series en docu's te kijken. Mijn man wilt het niet zien. Soms denk ik zelf dat de klap nog moet komen bij mij het is immers nog zo kort geleden net een maand... Edit zie net dat er ook een kwetsbaar begin 5 jaar later is. De eerste serie kun je alleen nog maar vinden op de site van het ziekenhuis maastricht MUMC.TV: Uw behandeling in beeld | Kwetsbaar begin deel 1 En dan heb je 3 delen. En de 5 jaar later is te vinden op de ncrv site.
Voor Djaysen maakte ze ook een dagboekje hoor, dat doen alle verpleegkundigen op die afdeling. Ik ben tot op de dag van vandaag nog blij dat ik dat boekje heb. Dat ik terug kan lezen en ook dat ik film materiaal heb van mijn kleine man.
Voor alle meiden die hetzelfde als dit programma hebben meegemaakt diepe respect en heel veel kracht gewenst als je kindjes helaas is overleden.. Wat een verdriet zeg, geen woorden voor. Wij hebben dit niet meegemaakt, maar onze zoon kwam ziek te wereld met 36,5 week. Hij heeft toen een paar dagen op de neonatologie in ons steekziekenhuis gelegen en mocht gelukkig snel gezond mee naar huis. Als ik die piepjes van de bewaking hoorde, brak bij mij het zweet uit.. Ik kan me echt voorstellen hoe slopend en beangstigend het is als je, je kindje daar maanden hebt liggen en geen idee hebt of je hem of haar gezond mee naar huis mag nemen.. Nogmaals diepe respect & veel kracht gewenst voor alle ouders die dit mee hebben gemaakt en ook voor de verpleging, wat doen hun een super job!
@melmel Ik heb idd een stukje van deze documentaire gezien. Maar dat is alweer een tijdje geleden. @lara1 Jeetje wat is dat heftig zeg. Ik kan me voorstellen dat je dat niet kon afkijken. Het kost heel veel tijd om daar mee om te gaan. Heel veel sterkte. @ Lauraa Jij hebt ook al heel wat meegemaakt. Ik herken veel dingen die je schrijft. Mijn meisje was met 32 weken geboren maar daarna ook ernstig ziek geworden. Mag ik vragen wat jouw meisje had? Die van mij had darmontsteking NEC (wat vaker voorkomt bij tevroeg geborenen). Ze is ook met de hand beademd toen ze stopte met ademhalen, heeft aan de beademing gelegen, toen ook een darmoperatie gehad (stuk weggehaald), hersteloperatie, navelbreuk, is helemaal opgezwollen geweest door het vocht ivm lekkende bloedvaten. Ze kreeg extra vocht om haar bloeddruk stabiel te krijgen. Ik heb ook meerdere keren gedacht dat de artsen het op zouden geven. Die durfen er ook niets over te zeggen. En dat gevoel (de schrik/angst) wat je dan hebt blijft je bij. Uiteindelijk heeft ze 3 mnd in het ziekenhuis gelegen. @ mismama Bedankt voor het plaatsen van de link. Die wil ik ook zeker even bekijken. @partyrocker Fijn dat je ook nog filmmateriaal hebt en dat boekje. In zo'n periode ben je niet zo snel geneigd foto's en filmpjes te maken, maar achteraf kan dat wel heel belangrijk zijn.