Hoi, ik weet niet zo goed bij welke topic ik dit kan posten dus ik doe dat maar hier. ik zal kort uitleggen wat er aan de hand is. ik ben 3Maart ingeleid en op 5Maart bevallen van een mooi meisje. De inleiding zelf was een hel. Met flauwvallen ,overgeven ,trillen/shaken en niet bij zijn bij het moment wat er eigenlijk gebeurde. op medische verzoek heb ik een ruggeprik gekregen (thank god) die gehele dag bleef ik hangen op 2cm en nadat ik de ruggenprik gekregen had ging ik binnen 2 uren van 2cm naar 9,5 cm! bij de 10cm mocht ik uiteindelijk persen, kreeg goeie persweeen ,alleen ik had weinig kracht over door die hele inleiding, waardoor bij de laatste pers mijn meisje vast kwam te zitten in mijn vagina, en ik moest wachten op een volgende perswee, die kwam, en zij kwam blauw aan op de wereld. Papa mocht niet de navelstreng knippen, maar dat deed de dokter zelf omdat ze zo snel mogelijk onderzocht moest worden. ik hoorde haar trouwens ook niet huilen. ze kwam met 15min op de wereld. uiteindelijk gezond en wel, heel kort 5min bij mama op de borst. daarna werd ze ingepakt en in een wiegje gezet. Naast mijn bed. Nu is het zo dat het zo appart is, maar dat Sophia elke keer dinsdag nacht op woensdag erg onrustig is, met huilen en krijsen. en dan kijkt ze mmij zo aan van ik heb pijn? ze is trouwens die gehele dag onrustig, heeft dan krampen en vaak poepluiers. het is echt elke keer dinsdag op woensdag nacht raak. en echt elke keer rond dezelfde tijdstip van het moment dat ik moest persen. kan het zo zijn, dat zij de geboorte nog meemaakt en misschien niet kan loslaten? het is zo appart. wie herkent zich hierin en wie weet wat ik het beste kan doen (behalve troosten)
Goh, dat klinkt inderdaad heel typisch. Herken het verder niet, dus daar kan ik je niet mee helpen. Even vanuit een andere invalshoek: hoe ben jij op dat moment? Zou het ook iets kunnen zijn wat ze van jou oppikt? Die kleine baby's kunnen heel gevoelig zijn en reageren.op mogelijk onrust of verdriet bij jou...... Misschien is dit absoluut niet het geval hoor.
Ik heb een soortgelijke bevalling gehad, alleen kwam mijn dochter niet vast te zitten, maar zat haar navelstreng om haar nek. Ik herken het echter niet. Ze huilde wel veel de eerste weken. Tja, gewoon blijven troosten, dan komt het echt wel goed
Hoi Lieke84, bedankt voor je reactie. Hoe bedoel je precies met 'typisch'? even denken... verdriet nog om de bevalling en wel nog onrustig met het wennen van mijn nieuwe leven als mama... misschien is dat het? maar het apparte is wel dat het steeds op dinsdag avond op woensdag nacht is.
bedankt voor je reactie Missmara, ow jeetje , jij ook zo een heftige bevalling gehad? alles goed met het kleine meisje? bij jou huilde ze de eerste week non-stop? of met dagen er tussen? bij mij is het steeds op dezelfde dag dinsdag avond op woensdag nacht, die dag was ze ook geboren.
Denk eerder dat ze iets van jou oppikt... Ze hebben amper besef van dag en nacht..laat staan over welke dag het is...een baby weet niet dat een week 7 dagen heeft.
Min dochter is op een donderdag geboren en ze had de eerste weken of maanden elke donderdag een 'mindere' dag. Mijn moeder zei dat dit kwam omdat dit haar geboortedag was... Edit; ik nam aan dat dit Surinaams bijgeloof was
Met typisch bedoel ik dat je het elke keer op hetzelfde moment in de week ziet gebeuren....... Lijkt het een soort cyclisch patroon, maar wat precies de oorzaak is..... Het kan ook zijn dat jij juist op dat moment in de week erg terugdenkt aan de bevalling, kindjes kunnen de gevoelens die jij daarbij hebt makkelijk oppikken. Een baby zelf heeft geen besef van tijd en dagen, daarom denk ik niet dat het echt vanuit je baby komt...... Maar misschien meer vanuit factoren om haar heen. Een lastige bevalling en moeilijke start zorgt er wel geregeld voor dat een baby misschien meet huilt en onrustiger is dan een baby die een 'normale' bevalling heeft gehad. Dit uit zich echter continu en niet zo cyclisch.
herbeleef jij soms je bevalling steeds weer op die dag? De eerste paar weken heb ik dat wel gedaan namelijk, ik ben van di op wo nacht bevallen en iedere week ging ik weer terug naar dat moment en dacht ik na over wat er elk moment gebeurde. Zou de dat misschien oppikken?
Hoi Mappel, Nee, ik denk er niet meer aan terug. Moet wel zeggen dat de eerste 3 weken wel deed, en zat ik vol verdriet gewoon hoe het gegaan was. Maar nu heb ik dat niet meer. geen idee waar het aan ligt, misschien onbewust ofzo...
Misschien een gekke, maar praat de bevalling anders met haar door met de emoties die daarbij hoorde en dat het voor haar ook niet fijn moet zijn geweest. Ze zal er niks van snappen maar misschien kan je haar onbewuste emoties een plek geven. Klinkt erg zweverig maar misschien het proberen waard? Edit: zie nu dat het een oud topic is Hoe gaat het nu?
Ik ben ook wel benieiwd hoe het nu gaat. Ze pikken een hoop op. Hier sliep de kleine meid met 6 weken al door van 10 tot 6. Met 8 weken werd mijn sm opgenomen in het zkh en ineens kwam ze een week lang weer voor een nachtvoeding. Nu zijn alle uitslagen binnen en slaapt ze weer gewoon door.