Op maandag 30 juli 19.15 uur hadden we onze 20 weken echo. We gingen hierheen met een gedachte dat alles wel goed zal zijn en dat we achter het geslacht van de kleine te weten zouden komen. Echter kregen we al snel te horen dat ze het hartje er niet goed uit vond zien. Ze dacht aan een gaatje in het tussenschot. Daarnaast zag ze twee cystes in het hoofdje. Ze maakte een afspraak voor de volgende dag bij een gynecoloog, zij zou dan een uitgebreide echo gaan doen. Zo werden we naar huis gestuurd. We ondergingen een lange avond en nacht met heel veel verdriet. Uit de tweede echo bleek dat ze hetzelfde zag als de echoscopist. We werden de volgende dag doorverwezen naar het WKZ in Utrecht. Daar zou een kindercardiloog en een kinderarts naar onze kleine meid gaan kijken. Hier kwam de definitieve klap. Ze dachten aan trisomie 18. Echter kunnen ze dit pas zeker weten als we een watervruchtpunctie zouden laten uitvoeren. Los hiervan vertelde ze ons al dat onze kleine meid geen kans van leven had buiten de buik en dat we moesten gaan nadenken wat we wilde. Op donderdag 2 augustus moesten we terugkomen in het WKZ voor een gesprek met een klinisch geneticus en maatschappelijk werk. Ze vertelde ons alles mbt tot de chromosonen en wat als er uitslagen uitkomen die anders zouden kunnen zijn dan trisomie 18. Dat er dan een RE onderzoek moest plaatsvinden en eventueel een onderzoek bij ons zelf. Maar dit zou dan alleen plaatsvinden om het moment dat er geen trisomie 18 uit komt. Maandag 6 augustus vond de watervruchtpunctie plaats. Al met al viel dit erg mee. We kregen op woensdag 8 augustus de uitslag binnen ( sneltest op 3 onderdelen en de rest 2,5 week later ) Het was trisomie 18 ( Houdt in pure pech ) Diezelfde avond moest ik een pil slikken om de afbreking in gang te zetten aangezien ik vrijdag 10 Augustus om 09.00 zou worden opgenomen. Vrijdag 10 Augustus. We werden wakker met enorm veel verdriet en leegte. We willen geen afscheid gaan nemen van ons zo geliefde meisje zoe. Om 10.00 kreeg ik de eerste 4 tabletjes om de weeen op te wekken. En dan zou ik elke 3 uur de volgende 2 tabletjes gaan krijgen en dat max 24 uur. Binnen het uur lag ik al met flinke krampen op bed. Ik moest overgeven en kon geen houding vinden die me door deze pijn zou gaan helpen. Uiteindelijk besloten om een ruggeprik te nemen. Dit werd geplaatst in de OK. Wat werkte dit snel. Het nam iig de scherpe kanten van de pijn weg. Om 13.00 zou ik de volgende tabletjes gaan krijgen, maar vanwege de heftige pijn die morgen sloegen ze een ronde over. Om 16.00 kreeg ik weer 2 tabletjes. Hier merkte ik eigenlijk niks van. Intussen wat geprobeerd te eten en te slapen. Om 19.00 zou ik de volgende 2 tabletjes gaan krijgen echter werd ik op dat moment wakker en riep mijn vriend dat hij de dokter moest roepen want ik voelde dat het was begonnen. De dokter en de verpleegkundige zeiden idd dat ik mee mocht persen en zo kwam onze Zoe om 19.25 ter wereld. Wat was ze mooi en wat waren wij trots. Ondanks dat we de zwangerschap moesten afbreken, waren wij op dat moment vol trost op onze kleine meid zoe! Ongelooflijk hoe snel je verliefd wordt op je kindje. Ze was en is perfect in onze ogen. Ze maakt ons tenslot voor het eerst een mama en een papa. We hebben een tijdlang haar vastgehouden. Haar gekust en gepraat tegen haar. Hoe welkom we was, hoeveel verdriet we hebben om haar. Dat ze zo gewenst was. Na een tijdje bleek ik koorts te hebben en moest ik aan de antibiotica aangezien mijn placenta ook niet los wilde komen. Om 22.30 werd ik dan toch naar de OK gereden om het te laten verwijderen. Nadat ik uit de OK kwam was de medische fotograaf gearriveerd. Hij maakte foto's van haar in haar mooie mandje en foto's van haar met ons. Ze hebben ook gipsafdrukjes van haar genomen en ook nog afdrukjes gemaakt van inkt. ( enorm mooi ) Doordat ik koorts had gekregen moest ik 24 uur lang koortsvrij zijn voordat ik naar huis mocht. Op Zondag 11 Augustus mochten we dan naar huis. Vandaag 12 augustus is onze mooie meisje bij ons thuisgebracht. Ze zal hier blijven tot aan de crematie. Graag zou ik met mensen in contact willen komen. Waar we mee kunnen praten. Hoe zijn jullie hier mee omgegaan en hoe ga je verder na een crematie. Dan is er niks meer, behalve leegte/verdriet en herinneringen...Foto's en afdrukjes.
he meid, Gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter Zoe. Helaas hebben jullie veel te vroeg afscheid moeten nemen van haar. Ik kan niet meepraten over het verlies rond die periode. Maar ik wil je heel veel liefde en kracht toewensen voor de aankomende periode. Liefs van deze kant.
He meid, Wat moeilijk om te zeggen gecondoleerd met jullie mooie dochter. Maar tegelijkertijd ook van harte gefeliciteerd, ze heeft jullie toch papa en mama gemaakt. Wat onzettend moeilijk moet dit zijn. Heel veel sterkte en kracht toegewenst om dit moelijke verdriet te verwerken. Ben jij trouwens de zus van Damyar hier op de site?
Hoi meid, Wat een schrik moet dat zijn geweest, jullie mooie meid niet gezond En wat een bevallingsverhaal zeg. Maar jullie mooie meid heeft jullie papa en mama gemaakt. Heel veel sterkte met het grote verlies. Praat er maar veel over, maak foto's enzo. Jullie meisje zal voor altijd bij jullie zijn in jullie hart. Zelf is het voor mij nu 5 jaar geleden, maar voel het verdriet met jullie mee. Dikke knuffel.
Net als bij Caruli is het bij ons ook alweer even geleden dat wij papa en mama mochten worden van een prachtig engelenmeisje. Ik leef met je/jullie mee en wil jullie ontzettend veel sterkte en kracht wensen voor nu en de tijd die komen gaat! Wees trots op jullie prachtige dochter die in zo'n korte tijd zoveel harten heeft weten te raken!
Gecondoleerd met het verlies van jullie dochter. Wat hebben jullie haar een mooie naam gegeven! Wij hebben soort gelijke situatie mee gemaakt, maar wij hebben niet de moeilijke keuze moeten maken om de zwangerschap af te breken. Wij hadden op 19 juli een afspraak bij de VK, een normale controle. Zij kon het hartje niet vinden en daarom werden we doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een echo. Na een echo van nog geen 20 seconden werd onze droom een nachtmerrie en vertelde ze ons dat ons dochtertje niet meer leefde Op 24 juli is ons dochtertje ter wereld gekomen na een zwangerschap van bijna 21 weken. Het is verschrikkelijk moeilijk om ineens keuzes te maken waar je nooit bij na hebt gedacht of aan wil denken. Wij hebben ervoor gekozen om haar we te laten onderzoeken, zodat we hopelijk nog een antwoord krijgen op de vraag waarom? Ze is inmiddels gecremeerd en we kunnen haar vanmiddag ophalen. We hebben een mini urn besteld, zodat ze hier altijd bij ons is. Ook hebben we een mooi kaartje gemaakt met gedicht en haar naam Elyne Maria. Dit kaartje hebben we gestuurd naar familie en vrienden. En we hebben haar ingeschreven bij de gemeente zodat ze altijs bij ons zal horen. Heel veel sterkte in deze moeilijke periode. Blijf vooral praten met elkaar en huilen kan opluchten, dus houd dit vooral niet in. Hier zijn veel lieve dames die helaas hetzelfde hebben mee gemaakt en ik heb gemerkt dat door hun berichten en steun je je iets beter kan voelen.
Hallo, ik vind het moeilijk om iets tegen je te zeggen dat je pijn een beetje kan verlichten. Zelf ben ik 30 juli bevallen van ons 4e kindje, na een zwangerschapsduur van 23 weken. Ons meisje had te veel problemen om een menswaardig leventje te leiden en daarom hebben wij besloten om de zwangerschap af te breken. Ik herken heel veel in de dingen die je schrijft. De bevalling, het verdriet...erg moeilijk allemaal. als je een keertje wilt praten, dan geef maar een gil...liefs..xx
Ook wij hebben de beslissing moeten nemen om afscheid te nemen van ons zoontje Yannick* ivm tisomie 18. Blijf vooral goed met elkaar in gesprek! Iedereen verwerkt dit verdriet op een andere manier. En praat er vooral veel over, ook met andere mensen. Ik ben nu inmiddels aan het reïntegreren op mn werkplek en ik heb zeker iedere dag wel een gesprekje met een collega die me voor het eerst weer ziet (groot bedrijf) en met de één praat je sowieso makkelijker dan met de ander. Maar kijk er niet vreemd van op dat je regelmatig een terugslag krijgt. |Heel veel sterkte met het verwerken en het een plaatsje geven van dit grote verdriet. Zoë heeft jullie per slot van rekening wel papa en mama gemaakt!
@mamavan jordy: Ja ik ben de zus. Wie ben jij als ik het vragen mag. Inmiddels is Zoe gecremeerd en zijn we 1 dag verder. Wat is het moeilijk om de dag te beginnen. Zo stil en leeg! Afleiding doet me goed en we praten ontzettend veel over onze kleine meissie. Vanavond zullen we weer een kaarsje voor haar branden. Daarnaast hebben we samen besloten om op de uitgerekende datum van Zoe te gaan trouwen. We gaan dan met een besloten groep een mooie dag van maken met o.a een symbolisch gebaar naar onze Zoe.
Sterretje: ik klets met haar bij het onderwerp zwanger worden/zijn van een derde kindje. En we hebben op facebook ook een aparte zp clubje aangemaakt. Hun praten al langer met elkaar, ik ben er later bij komen vallen. Las al wel regelmatig mee eerst, omdat ik iemand daarvan al "kende" van een ander forum. Praten moet je ook zeker blijven doen. Een hele mooie bijzondere gedachte om op de uitgerekende datum van jullie meisje te gaan trouwen. Een speciale gebeurtenis voor een mama en papa van een bijzonder meisje. Ze zal altijd jullie kleine meisje blijven en zij heeft jullie papa en mama gemaakt. Ook al kon ze helaas niet op deze wereld blijven.
Gefeliciteerd, maar helaas ook gecondoleerd met jullie meisje Zoë. Verschrikkelijk dat jullie haar moesten laten gaan . Herken heel goed wat je schrijft. Het verdriet en de leegte die eerste tijd. Er lijkt niets meer over te zijn, behalve de pijn en het ongeloof. Waarom, waarom nou precies zij.. Mij hielp het om er over te schrijven (ik heb een vlindersite) en er zijn ook vlinderclubs hier op site. Ik zit zelf bij 'hoe verder na overleden kindje'. Je bent van harte welkom om mee te kletsen als je wilt.. als je van je af wilt schrijven, allemaal prima. We weten allemaal hoe moeilijk het is. En wat mooi dat jullie willen gaan trouwen op de UD. Wanneer is dat? Heel veel sterkte. Laat het verdriet toe, hoe moeilijk ook. En blijf in contact met je verloofde.