Ja ik zou de kids wel meenemen hoe jong ook! Anders kunnen ze nooit "afscheid" nemen, mijn vriend mocht toendertijd ook niet mee naar de begrafenis van zijn opa, en heeft nooit echt afscheid kunnen nemen...
Mijn dochtertje heeft al 2 crematies meegemaakt Heb haar wel gewoon meegenomen. Ze hoort bij ons en neem haar overal mee naar toe.
Nou nee hoor hier niet...mijn zoontje was net een half jaar toen de opa van mijn vriend overleed en geen haar op mijn hoofd die er aan dacht hem mee te nemen! Hij is de dag ervoor naar mijn ouders gegaan en heeft daar geslapen en wij hadden de hele dag om rustig voor te bereiden en alles heel bewust mee te maken, s avonds kwamen ze hem weer brengen. De eerste keer dat ik een begravenis mee maakte was ik 4 ofzo, ik weet er eigenlijk niks meer van. Pas op mijn 11e/12e jr toen mijn opa overleed maakte ik het bewust mee en dat vond ik wel vroeg genoeg. Daarna heb ik nog aardig wat crematies en begrafenissen meegemaakt en ik ben er niet slechter van geworden dat mijn ouders mij met 2 jaar ofzo niet mee genomen hebben. Leren om gaan met de dood leren ze wel als ze een leeftijd hebben waar ik er met ze over kan praten.
Mijn moeder overleed toen mijn oudste bijna 11mnd was, die is gewoon naar de oppas gegaan. Vond dat niet nodig, en mn moeder ook niet Als ze ouder was geweest en het besefte dan had ik haar wel meegenomen. Alleen bij mensen die dichtbij staan zou ik dat doen anders laat ik ze thuis.
Onze dochter (toen 7 mnd) is meegeweest naar de crematie van mijn Oma. En wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb. Het was een zware dag (ook nog eens mijn verjaardag) en ik had haar geen moment wiilen missen. Zij hoort ook bij de familie en mijn Oma was stapelgek op haar. De laatst naam die ze gezegd heeft was de naam van onze Nijn. Hoe het is al ze groter wordt zien we dan wel. Ik kan nog niet oordelen over hoe ze is als ze ouder is.
iris is mee geweest naar de crematie van mn oma. (was ze net 4 jaar) De kist was gewoon open, en ze kon gewoon kijken. Kinderen hebben een hele andere opvatting van de dood. en Oma is nu in de hemel. Toen Iris in de kist keek, liep ze de rouwkamer weer in, en het eerste wat ze zei; "leuk is het hier he".
Even off-topic; Dit doet mij denken aan mijn demente oma, die op de begrafenis van haar broer aan tafel de opmerking maakte: Gezellig hè, moeten we vaker doen!!! Dat breekt wel even, haha. Daarom denk ik dat het ook prettig is om kinderen om je heen te hebben.
Ik wil daar even op reageren. Toen mijn overgrootmoeder overleed waren mijn achterneefjes ook bij de uitvaart. Eén van die mannetjes was toen een jaar of vier. Toen de grote deuren open gingen om de kist naar buiten te dragen, vroeg hij heel blij "Gaan we buitenspelen?" Dat brak zo enorm. Ik vond het een heerlijke reactie en ik zag ook een soort 'opluchting' bij de mensen om me heen. Het was een prachtige herfstdag en mijn achterneefjes hebben tijdens het laten zakken van de kist heerlijk naar eikeltjes gezocht op de begraafplaats. Ik denk stiekem dat mijn overgrootmoeder er ook van heeft genoten. het scheelt waarschijnlijk wel dat zij een hoge leeftijd bereikt heeft. Ondanks het verdriet, is zo'n afscheid toch anders. Van mij mag het dus wel. Maar dan moet je wel weten dat je kindje(s) zich verder wel lief gedragen. Als kinderen tijdens de dienst gillend door de ruimte rennen, zou ik het wel storend vinden. Maar als ze op de juiste momenten stil kunnen zijn, vind ik het prima kunnen.