Hoi hoi! Ik ben zelf 1.62 en mijn man 1.96 en ze schatte ons zoontje op ongeveer 4,5 pond! Maar er kwam na 41.5 dagen een flinkerd uit van 3830 gram en 57 cm! Ik snap soms nog niet hoe dat uit mij is gekomen, haha! Maar gewoon bevallen hoor ! Liefs
Toch hoopvolle verhalen tussen Ik zie dat er in sommige gevallen ook speciale groei echo's gemaakt worden, daar had ik nog nooit van gehoord, dus volgende keer eens aan de vk vragen ! Bedankt voor de reacties x
Hoi, ik ben ook een kleine mama van 1.58 en mijn man is 1.87, mijn buik was aan de flinke kant en VK dachten dat het een redelijk grote baby zou worden! Ze was 48 cm en 2870 gr, dus helemaal geen grote baby!De bevalling was wel zwaar, ze lag verkeerd met het hoofdje dus moest met de vaccuum gehaald worden... Nu zwanger van de tweede, hopelijk nu een snelle bevalling met een mooi einde..
Hier ook een klein vrouwtje, 1.55m en mijn man is 1.82m. Mijn vk zei tegen mij: kleine vrouwtjes, kleine kindjes. Nou, ammehoela! Ikzelf was 2900 bij geboorte, dus ik hoopte ook op kleine baby's. Maar ze waren gewoon gemiddeld. De eerste was 3580 en de tweede 3775. Ze hadden ruimte zat in mijn buik en ik had geen beurse ribben. Bij de eerste bevalling moesten ze inknippen en bij de tweede was ik uitgescheurd. Op zich verbaasde me dat niks, als ik naar het gewicht en de grootte kijk.
Hoi, hoi, hier nog een kleintje 1.50m met een man van 1.90m En 2 gezonde kids Dochter was 49cm en 3070gr. Ik was niet overdreven dik, maar droeg wel alles naar voren.Wel behoorlijk ziek geweest tijdens de zwangerschap, maar ik denk niet dat dat met mijn lengte te maken had Zoonlief was 57cm en 4170gr, dus best een behoorlijke kerel haha. De gyn dacht dat er geen einde aan ging komen... Ik had bij hem wel echt een dikke buik, met 6 maanden kon ik niet meer autorijden, ik kwam niet meer bij de pedalen, door mijn dikke buik. Ook had ik heel erg last van maagzuur, bah dat kwam waarschijnlijk door mijn kleine gestalte hihi. Toch maakte de gyn zich in eerste instantie geen zorgen, want ik had veel vruchtwater volgens haar. Maar dus ook best wel een grote baby, bleek achteraf. Beide kinderen heb ik op de normale manier gekregen. Waren best heavy bevallingen dochter 36 uur en zoon 10 uur. Het valt me wel op dat de meeste "kleintjes" een lange man uitkiezen liefs pluisje
Op zich heel logisch, ik wil mijn kinderen wel een eerlijke kans geven. Als ik een 'kleinere' man had gehad, dan waren er dwergjes uitgekomen.
Ik ben maar 1m60. Mijn zoontje werd klein geschat, doordat ik niet een overdreven grote buik had. Maar hij is geboren met een gewicht van 3770gram, heel groot voor mijn formaat. Gelukkig geen problemen gehad met bekken. Wel op het einde vaak pijn in de ribben als mijn zoontje net daartegen ging schoppen. Maar ik denk dat dit ook normaal is bij de langere vrouwen.
Mijn dochtertje ligt ook laag waardoor ik ook nu nog steeds heel vaak moet plassen. Soms krijg ik er schoppen tegen, waardoor ik op dat moment binna in.mijn broek pies. Hihi best irritant, ik had dit niet bij mijn zoontje. Ook al op blaasontsteking gechecked, maar alles was oke. Dus het is hier echt de baby die mijn blaas in elkaar drukt.
ik ben 1.62 .. en vriendlief is 1,89 .. op de echo konden ze al zien dat ze der vaders lange benen heeft want ze kwamen qua groei toen uit op 17+4w terwijl ik met die echo pas 16+6 was.. toen was de kleine 20cm net iets boven gemiddeld .. maar op dit moment nog geen problemen.. gelukkig heeft ze niet de kleine beentjes van mij hihi
Ik ben 1,54 en heb een man van 1,80. Eerste kindje was 50 cm 3200gr bij geboorte. Nu wordt ons meisje ook gemiddeld geschat. Het paste allemaal prima maar heb wel bij beide vanaf 12 weken last van maagzuur. Wellicht door mijn lengte.
ik ben 1.58 en mijn vriend is een grote stevige vent....heb 3 kindjes gehad alle rond de 6 pond. heb verder geen complicaties gehad.
Nou is meer een gevoel. Niet een 'te' smal bekken hoor dat weet ik niet!! Misschien is dit ook wel niet het geval. Er zijn vrouwen die erg smal zijn (ook bij het bekken) en in een paar uur een kind op de wereld zetten en andersom dus misschien is het wel meer mijn angst (zijn we allemaal wel eens tijdens de zw). Ik ben altijd vrij smal geweest en heb geen kont. Ik heb wel eens gelezen dat je daar wat meer vetophoping krijgt (child bearing hips) zodra je zwanger bent. In centimeters is dit nog niet het geval geweest bij mij. Nou ja we zullen het zien.
Hier nog een kleine mama. Ik ben 1.53 en ook smal van bouw. Broekmaat 34/36. Bij de zwangerschap van de eerste was ik flink aangekomen en had ik een enorme buik, tja als t niet in de lengte en breedte kan groeien, dan groeit het dus naar voren. Ik had na zo'n 30 weken heel veel last van mijn ribben ofzo... En dan de bevalling...de vk had 3300gr voorspelt, ik had zoiets van zie het wel...De bevalling verliep erg vlot, voor ik de weeen echt pijnlijk en moeilijk weg te puffen werden zat ik al op 10 cm, Na een uur en kwartier persen, zat er geen beweging in. Ik kreeg een knip en met de volgende perswee floepte ze er uit. Ze had het dus net iets te krap.. De bevalling heeft 4.5 uur geduurd en ze woog 4130 gram Ben nu bijna 32 weken en heb weer een enorme buik. Ik kijk uit naar de groeiecho, want die had ik toen met mijn dochter niet gehad...En de bevalling, daar zit ik niet tegen op, want dat heeft echt niets te maken met hoe lang je bent of hoe zwaar je kindje is! Er zijn vrouwen van 2m en een baby van 6 pond die een helse bevalling meemaken. Dus korte mama's: maak je niet druk!
Hier een kleine mama van 1.63 en vrij tenger gebouwd. (rond de 55kg) Manlief is rond de 1.85 en zo'n 95 kg Ik heb al vier kinderen gekregen, die alle vier over de 8 pond wogen. Tijdens mijn zwangerschappen had ik altijd een enorme buik, echt helemaal aan de voorkant. Qua hoogte is er niet veel te groeien, want daar is mijn buik gewoon erg klein. De 1e bevalling heeft de nodige problemen gegeven, maar ik weet niet of dat met mijn lengte te maken heeft. Volgens mij meer het postuur van dochterlief. Ik heb aan het einde van de zwangerschap wel een extra echo gekregen omdat dochterlief niet indaalde. De gyn zei toen dat ze niet verwachtte dat ze groot zou zijn bij geboorte. Achteraf bleek dus van wel.... Haar hoofd was eigenlijk ook veel te groot voor mijn bekken, maar daar kwamen we pas achter toen ik al anderhaf uur aan 't persen was en de vacuum al een paar keer van haar hoofd geschoten was. Alles was dus al klaar op de OK voor een spoedkeizersnee, maar ik heb alles op alles gezet om haar toch 'natuurlijk' geboren te laten worden. Zij heeft toen wel overduidelijk de weg gebaand voor de andere 3, die net zo groot of nog iets groter waren en helemaal geen problemen hebben gegeven. Ik merk wel dat ik tijdens mijn zwangerschappen snel last heb van pijn aan mijn ribben omdat mijn buik al vrij snel tot aan mijn ribben zit, maar dat is ook echt het enige 'nadeel' wat ik nu zo snel op zou kunnen noemen. En.... de opmerkingen die gemaakt worden over mijn omvang en hoe het kan dat ik met mijn kleine postuur zulke grote kinderen kan krijgen. Tja.... 'k zou het ook niet weten....