Hallo dames, Ik heb een zoontje van 7,5 maand. Hij is altijd al erg druk geweest. Alleen beseft hij nou erg goed hoe hij aandacht kan trekken. Hij gaat dan gewoon huilen tot ie opgepakt word. Nou vind ik het moeilijk hier een beetje balans in te vinden. Ik laat hem best even huilen maar soms blijft hij net zo lang huilen dat hij helemaal over zijn toeren is. Dat gaat mij te ver en dan pak ik hem op. Hoe doen jullie dat?
Vind hem nog erg jong om het 'aandacht vragen' te noemen. Ik zou er voorlopig nog gewoon aan toegeven als hij dat wilt.
Ik geef er ook gewoon aan toe. Pas toen hij anderhalf was en ik hem wat kon uitleggen werd het anders.
Ik denk dat dat rond de 11/12 maanden begint. Kan zijn dat jullie kindjes in een sprongetje of fase zitten. Dan vragen ze neer aandacht dan normaal. Als het weer minder word kunnen ze vaak ineens nieuwe dingetjes Maar zolang ze niet kunnen praten durf ik niet te laten huilen tenzij ik zeker weet wat er is.
Haha, ja.. herkenbaar Ze gaan vrij snel de grenzen opzoeken. Ik zelf ga er wel gemakkelijk mee om, en pak haar vaak wel op, zeker als ze moe is. Soms ga ik even bij haar zitten en dan leid ik haar af met een speeltje, of laat haar even wat anders doen (kruipen, box, of tv aan) Als ze bijv haar hoofd stoot, dan reageert ze direct door een huiltje, dan kijkt ze naar me en als ik dan lach, dan gaat ze ook lachen. Tja.. Ik denk wel dat je ze bepaald gedrag kunt aanleren, ook als ze zo jong zijn. Maar als mijn dochter echt huilt, vanwege pijn of moe zijn, pak ik haar. Haar gejengel uit frustratie negeer ik meestal
Vrij makkelijk gezegd, oppakken zodra ze huilen. Is het huilen of een beetje "piepen". Op de creche staat er ook niet meteen een leidster klaar als ze aandacht willen. Ik denk dat je met 7,5 maand al best een beetje kan kijken of het echt huilen is. Hier probeer ik eerst even te wachten als er wordt "gemiept". Houdt het aan, dan ga ik er heen. Maar het gebeurt ook regelmatig dat onze kleine man merkt dat er niks gebeurt en dan speelt hij vervolgens weer heel lief verder en is er niks aan de hand. Het is inderdaad een beetje aftasten. In bed is het trouwen een ander verhaal...
Ik gaf er ook altijd aan toe hoor. Oppakken als ze huilen. Zich veilig voelen is een groot goed en op deze leeftijd huilt geen 1 baby om aandacht..maar omdat ze genegenheid van papa of mama willen. Om aandacht huilen (wat je daar dan ook onder verstaat...met 1,5 pas ofzo) Happyrabbits, nee dat kan niet altijd, maar moet dat ook thuis de norm zijn dan?? Op school bij de oudste kunnen er ook dingen niet die thuis wel kunnen. Beetje gekke redenatie in mijn ogen. Bovendien is dat o.a. de reden dat ik thuis ben bij mijn kinderen
Oppakken hoor! Miss wil hij veel bij je zijn ( verlatingsangst),is het frustratie, enz. Gaat wel weer over.
Nee, ik zeg niet dat dat de norm moet zijn, maar er zijn genoeg kindjes die meer dan de helft van de week naar de opvang gaan. Niet alle ouders kunnen thuis blijven (andere discussie trouwens). Ook kan ik me wel voorstellen dat als je meer dan één kind hebt, het ook niet altijd lukt om meteen op te pakken. Zijn deze kinderen dan allemaal slechter af? Maar goed, huilen tot over de toeren is natuurlijk ook anders dan een beetje jengelen/piepen. Zover moet je het niet laten komen.
als ze piept dan mag ze nog even wachten, en proberen of het lukt.. soms zong ik een liedje ofzo, als ik natte handen had, of aan het koken was. bij echt huilen ging ik er wel meteen heen. nu komt ze gezellig heel de dag achter me aan