Moet het ff van me afschrijven, hoor Laatst, in een heel haastige bui met de nagelknipper, heb ik per ongeluk in mn meid haar vingertje geknipt Zij huilen! En het bloedde ook nog best erg. Gelukkig was ze wel al snel weer stil, maar ik kon wel flauwvallen. Ooh ik voelde me echt een waardeloze moeder op dat moment. Ik wil dat mn kind niks overkomt, en dan ben toch IK degene die het veroorzaakt! Zo heeft ze per ongeluk ook een stoot op haar hoofdje gehad en tijdens het aankleden, dat ik uitschoot en haar kinnetje raakte..
Meid, dat gebeurt ons allemaal een keer. Zo lang je het niet expres doet (en dat lijkt me niet) is het heus niet erg. Ze is het al lang weer vergeten hoor!
Dat overkomt iedereen wel eens hoor! Ik heb ook eens in zijn vingertje geknipt, ze zijn ook zo beweeglijk. En laatst stootte hij zijn hoofd tegen de deurpost toen ik hem optilde. Hij bewoog ineens naar achter, tja, kan gebeuren.
Ik begrijp je helemaal! Ik heb het hier ook pas gedaan per ongeluk. Ik heb mijzelf een dag nog nooit zo rot gevoeld, moest nog werken ook nou bah wilde heel de dag naar huis. Het overkomt iedereen weleens een keer moet je maar denken. Bij een ander weer wat anders. Hoorde van een andere moeder van de week die had de jas dicht gedaan met het velletje van het nekje ertussen. En toen kreeg ze hem bijna niet meer los, ze dacht dat ze gek werd. Bah vond het zo'n naar verhaal. Ik heb alleen de nageltjes niet meer geknipt, mag mijn man nou doen.
ik knip alyssa dr nageltjes altijd als ze in de box ligt te slapen. wij hebben hier ook al een paar ongelukjes gehad met alyssa, bah niks aan. een keer dr hoofdje gestoten tegen het plankje boven de commode, een keer tegen de rand van de box en een keer tegen de rand van dr bedje. we lieten dr even los in bed zitten om te kijken of ze het al kon (niet dus). ze viel zo opzij met dr hoofdje tegen de rand aan. ze kan dan zo zielig huilen. ik snap helemaal wat je bedoelt, maar we zijn gelukkig ook maar mensen. liefs doris
ik weet wat je bedoelt, fleur is gisteren van haar hobbelkoe afgevallen op een onbewaakt ogenblik, je voelt je zo schuldig en vooral als ze dan zo hard moet huilen....dan voel je je echt een waardeloze moeder...
Ik heb nog nooit in haar vingertje geknipt, toch wel knap aangezien Eva erg beweeglijk is . Als Eva slaapt en ik pak haar handje gaat ze liggen woelen, geen optie dus. Maar er zijn wel andere dingen gebeurd: (regelmatig ) hoofd tegen de auto stoten als ik haar in de autostoel wil zetten, gelukkig heeft ze er nooit bij gehuild. En vandaag nog, Eva was op de gang en het was wel erg stil, ging ik kijken, zat ze op de eerste tree. Ze hoorde me, draaide zich om en ik was net te laat met haar op te vangen en ze viel recht achterover. Nu gebeurt dit wel vaker (nu niet zoveel meer) terwijl ik er niets aan kan doen, maar toch. Ik heb ook eens per ongeluk zonnebrandcreme in haar oog 'gesmeerd', ze had de hele dag een vuurrood oog. Doris, wel grappig, de dingen die jij omschrijft, nu was het jullie schuld, maar straks doet Alyssa al die dingen zelf en is het haar eigen schuld . Eva heeft dat dus ook wel eens (hoofd stoten, vallen) en kan dan ook heel zielig huilen. Vaak doet het niet eens pijn, maar schrikken ze heel erg.
lars word gelijk wakker als ik zijn nagels ga knippen als hij slaapt. hier zit er dus ook wel eens een velletje tussen, niks aan te doen, ach en stoten, tja dat hoort erbij, wacht maar tot ze gaan bewegen, dan vallen en stoten ze dagelijks.... kijk maar in mijn fotoalbum, staat een hele mooie van lars zijn eerste bult op zijn kop. heeft ie helemaal zelf gedaan, toen mama even niet keek
Knippen is nog niet misgegaan hier, maar misschien ook omdat ik pedicure ben geweest, dus ik ben wel handig geworden met wiebelteentjes en dus ook vingertjes. Maar verder ben ik ook wel eens tegen iets aangelopen met haar. Gisteren is ze voor het eerst van de bank gevallen. Ze heeft als hobby om op de bank te klimmen, te gaan springen en zich te laten vallen. Alleen kukelde ze nu voorover over de leuning met haar voorhoofd op de grond. Tja, ik had het tot gisteren al 50 keer kunnen voorkomen, maar nu opeens in een flits lag ze op de grond. Arm kind, maar ja, je kunt een hoop voorkomen, maar soms gaat het mis, daar zijn het kinderen voor. Oh ja, en papa sloeg een paar dagen na de geboorte een mug op haar dood! Ging in een reflex. Gelukkig was ze zelf niet echt van slag.
Ach, ik heb al 2 keer in zn vinger en een keer in zn teen geknipt (zit dan ook stil joh!) en toen ik hem optilde met zn koppie tegen plankje gestoten, oeps... 1 keer ben ik wel heel erg geschrokken, toen wilde mijn man hem in de box leggen maar verstrekte zn rug waardoor hij hem per ongeluk te vroeg liet "vallen"! Het waren maar 10cm ofzo maar Justin schrok zich wilde en begon keihard te gillen! Maar zoals al gezegd, ken beuren, zolang je haar maar niet express pijn doet...
Zie t al helemaal gebeuren en herken t ook Voel je je knap stom. Zo van HOE kan ik DAT nou doen! Maar gaat idd in een reflex. Hier NOG geen ongelukjes met Wendy...naja ze is een keer bijna van papa's arm op de bank gevallen toen ze net n weekie oud was. Hij nam haar over van een van dr grote broers die haar op schoot had terwijl hij naast hem zat. En dat ging n beetje knullig. Toen keek ze zelf ineens om zeg maar om papa aan te kijken en rolde zo dr hoofdje van papa's arm...en dr lijfje ging door dat t hoofdje t zwaarst is er dus bijna achter aan. Papa heel erg geschrokken en mopperen dus zoon lief voelde zich aangesproken alsof t zijn schuld was...die dus ook erg geschrokken en in tranen want hij kon er toch ook niks aan doen... Ik ook geschrokken want zag t gebeuren. Endat terwijl er toch feitelijk weinig tot niks was gebeurt! Wendy was niet gevallen, huilde niet en lag zelfs 2 seconden er na te lachen Hebben maar even heel duidelijk tegen mn zoontje gezegd dat er niks was en we gewoon schrokken. Mannetje is ZO ontzettend bescherment om zn zus en nou dacht hij dat hij wat ergs fout gedaan had...arm kind. We hebben wonderbaarlijk bij de eerste 2 ook niet echt veel ongelukjes gehad in de baby en deumes tijd gelukkig. Pas toen ze groter waren de nodige enorme blauwe plekken...bite marks (mn oudste die zn jongere broertje te graze nam uit frustratie ) enzo. Als in die tijd een dokter mn jongste had bekeken dan hadden ze me zo ongeveer aangegeven bij de kinder bescherming Kwam omdat t kind al met 9 maanden rende maar echt OVERAL over struikelde tot hij n jaar of 2 was (we zeiden altijd dat hij al struikelde over n mier). En zn oudere broer te pas en te onpas als hem wat niet zinde zn tanden in zn broertje zette. T kind zag er af en toe echt niet uit (waarschijnlijk was dat ook vooral omdat de oudste zich niet makkelijk kon uitdrukken door zn autisme) We hebben wel ooit een open wond gehad door dat mn jongste mn oudste een klap gaf met n ijzeren weegschaaltje midden in de ikea (ikea personeel erg behulpzaam en zelfs n ijsje gebracht voor n erg geschrokken zoontje ) Was ook ff schrikken. Voorhoofden kunnen ook zo ontzettend bloeden. Is niet helemaal waar herinner ik me nu trouwens Enige erge is mn jongste die zn hoofd open gevallen is aan n scharnier van n deur toen hij nog geen 1 was bedenk ik me nu (tja die rende al met 9 maanden) en mn oudste die lekker lam over de bank hing en zo van de bank af glijd met zn voorhoofd voorover op de natuur stenen vloer...en die is hard! Dus dat werd een hele mooie blauwe buil. Maar toen was hij al 4. Maar leuk was t niet Opgroeien en leren gebeurt met vallen en opstaan...soms letterlijk
Onze dochter van 2 is laatst in een onbewaakt ogenblik weer eens op de salontafel geklommen en maakte er zo een prachtige snoekduik vanaf. Hoofd eerst dus. Ze huilde vreselijk! Tja, die dingen gebeuren hoor...
Och. Ik herken het helemaal. Hier inderdaad Fenna haar hoofdje 2 keer gestoten met het in en uit de auto halen. bah. Ik heb een keertje haar vingertje tussen de gordel van de maxicosi gehad bij het dichtmaken. (gelukkig moest ze maar 10 sec. huilen) en gister gaf ik haar een warme hap, en toen moest ze toch hard huilen. Tranen met tuiten. Bleek ik haar een hele warme hap gegeven te hebben. (ik had toch echt goed gecontroleerd, maar dus niet aan de zijkant, dat gebeurt me dus ook nooit weer) Bah zeg. Ik voel me echt beroerd van dat soort dingen. Gelukkig lacht Fenna na een minuutje meestal weer ontzettend hard.
Heel herkenbaar, zeker nu met zo'n bewegelijke dreumes. Het nagelknippertje heb ik wel meteen weg gegooid. Hier ook de eerste keer al in haar velletje. Ik gebruik alleen nog een schaartje, die ik eerst met een kant achter haar nagel zet zodat ik zeker weet dat er niks tussen zit en dan pas dicht doe. Ik knip haar nagels meestal als ze haar fles ligt te drinken, dan is ze lekker rustig.
kleine ongelukjes komen hier ook geregeld voor hoor! Gister een iets groter ongelukje, voel me nog steeds rot erom....Had er ook een topic over geopend! kus miek