Hoi allemaal Ik vroeg me af vanaf wanneer je in de zwangerschap mama bent? Ik kreeg gisteren nota bene van een lief iemand de opmerking dat ik geen mama ben omdat het kindje pas 12 wk was. Deze persoon zei ook dat ik pas mama zou zijn als mijn kindje levensvatbaar was geweest. En aangezien ik pas 12 wk was,was dat dus niet zo. Eh help? Ik heb me altijd mama gevoeld,wat een ander ook zegt maar ik heb het idee dat ik veel mensen gewoon niet snap en zij mij niet. Dat ik zo lang met een mk zit bijvoorbeeld. maar ja dat komt ook omdat ik in de mmm zit en niet opnieuw zwanger raak. Maar hoe lang mag je rouwen eigenlijk? Mijn omgeving is er onderhand een beetje klaar mee. Gelukkig heb ik wel veel steun van sommige mensen. Liefs klaproos
Ik vind dat gevoelsmatig. Ik vind mijzelf geen mama maar ik snap wel dat iemand met een miskraam op hetzelfde termijn dat wel vind. Net als rouwen, de ene is er zo overheen en de ander doet er jaren over. Neem de tijd die je nodig hebt en doe het zoals jij wil.
Volgens mij ben je wettelijk geen mama, omdat je je kindje nog niet aan kon geven bij de gemeente. Vanaf 16 weken mág dat en vanaf 24 weken móet dat. Maar.....dit staat natuurlijk volkomen los van hoe het gevoelsmatig is!! Er groeide een kindje in jouw buik, hoe klein het ook was. Dit kindje leefde, bewoog, het hartje klopte, enz. In mijn ogen ben je dan gewoon mama van een klein vlindertje. Als jij je moeder voelt, dan ben je dat ook! Wat anderen daarvan vinden doet er niet toe. En idd, als je veel moeite moet doen om zwanger te worden, dan is een verlies misschien wel nóg pijnlijker! Je bent niet alleen je mini-kindje kwijt, je bent je toekomst als mama van dat kindje kwijt en dat blijft gewoon pijnlijk. Dat hoeft niet na een paar weken-maanden over te zijn.
Ik denk dat je moeder bent, wanneer je je moeder voelt. Moeder ben je in je hart. Ik hoop met heel mijn hart dat er gauw een kindje bij jullie mag komen, waar je wel voor mag zorgen. Liefs!
Moeder ben je in je hart, want daar groeit de wens om voor een kindje te zorgen, voor sommige vrouwen soms al voor je zwanger bent of zonder dat je ooit zwanger bent geweest (mmm). Ik voel mijzelf wel moeder, maar geen mama (zoontje is na de geboorte overleden bij 36 weken). Ik zou me mama voelen als ik een levend kindje had om voor te zorgen. Kortom het draait erom hoe jij het voelt en ik denk dat je sommige dingen niet verwerkt, maar ermee leert leven, waarbij het altijd een gevoelig plekje blijft.
Moeder ben je vanaf het moment dat je je moeder voelt. Beetje lastig uit te leggen misschien. Ik heb zelf een pleegdochter van 24, een zoon van 18, een dochter van 5 en een zoon van 3. Ik ben zowel de moeder van mijn pleegdochter als moeder van mijn biologische kinderen. Ook heb ik verschillende miskramen gehad, hele vroege en een aantal later (bijna 14 weken en 10 weken en dus ook nog vroeger) Ik ben voor mijn gevoel wel moeder van het kindje wat ik met bijna 14 weken verloren ben, omdat dat een compleet minibabytje was. De andere vruchtjes die ik verloren ben voelt toch nét wat anders. Als je aan mij zou vragen hoeveel kinderen ik heb is het antwoord 5. Al moet ik zeggen dat ik dat ook niet altijd zeg omdat ik niet altijd alles wil uitleggen, vaak zeg ik dus ook gewoon dat ik 3 kinderen heb. Dat ik niet vertel dat ik er 4 heb (met pleegdochter erbij dus) is met name omdat pleegdochter in feite niet zo heel veel in leeftijd met mij verschilt ( 15 jaar) en wij dus steeds moeten uitleggen hoe het zit. Of ik krijg brutaal te horen: "nou nou, JIJ was er ook vroeg bij", of zij krijgt brutaal de vraag: "is dat wel écht je moeder??". Vaak vermeld ik de oudste dus niet, om die reden. Zij vind het ontzettend vervelend om steeds aan mensen te vertellen hoe haar jeugd is geweest. En de jongste vermeld ik vaak niet, omdat mensen niet weten hoe ze moeten reageren op een overleden kindje. Mensen hoeven gewoon niet alles te weten, zeg maar. Ook al is het oudste kind biologisch niet van mij en de jongste niet meer in leven. Ze zijn stuk voor stuk mijn kinderen en ik hun mama.
Zoals de anderen al zeggen, mama ben je wanneer jij je zo voelt. Wettelijk misschien nog niet, maar waarom zou jij je geen mama mogen voelen? Een kindje is een kindje ongeacht hoe oud (vind ik).
Ik heb 4 mk's gehad, allemaal eerste trimester. En ik voelde mij daardoor nog geen mama. Ik voelde mij pas echt mama na de geboorte. Misschien dat dat bij een latere mk anders zou hebben gevoeld..
Dank jullie wel dames voor de reacties! Ik denk dat ik me ook echt mama zou voelen als onze miskraam wat verder was geweest dus eigenlijk zodra ik het geslacht zou weten. Dan had ik ook een naam kunnen geven en dat is toch vaak veel anders natuurlijk. Al ben ik blij dat ik geen kind ben verloren wat ouder was dan 12 weken,dat lijkt me de hel. Liever had ik een kindje wat ik kon knuffelen enzo nu afijn jullie snappen me wel. Daisykesie zoals jij zegt klopt precies! Heel de toekomst die ik had voorgesteld is weg en dat laat gewoon een gat achter. Caruli,wat je zegt vind ik mooi gezegd. Een kindje is een kindje ongeacht leeftijd. En waarom zou ik me idd geen mama mogen voelen,tsja ik trek me veels te veel aan van de omgeving helaas. Dat zou ik eens moeten laten. Maar je stukje troost me heel erg..Ik "ken" je al lang trouwens,sinds 2008 lees ik je al af en toe Logan,ik gun je ook een wondertje lieve meid! Diazz dank je wel! En gefeliciteerd met je zwangerschap! Overtherainbow,wat afschuwelijk wat je hebt meegemaakt. Dikke knuffel 😭. Ik vind je mama van een vlinderbaby. Mamabri,nog bedankt voor je lieve berichtje op mijn vorig topic hier wat nu dicht is en wat erg dat je zoveel verlies hebt meegemaakt. Idd mensen. Schrikken als ik zeg dat ik een mk heb gehad. Iemand vroeg me ooit hoe mijn zw schap verliep en toen ik zei dat het kindje dood was schrokken ze zich kapot. Ook niet handig van me.. Hilly,jij hebt ook in de mmm gezeten toch? Of zit ik nu in de war met iemand anders? Ik snap dat heel goed dat je na de geboorte pas mama voelt. Dan heb je ook echt dat je kunt moederen. Ik heb helaas dat gevoel nooit gehad maar kan me er wel wat bij voorstellen! Iedereen bedankt voor het reageren! Ik heb trouwens ook meegeschreven met lieve engeltjes,daar was ook heel veel begrip net als hier en dat troost me wel..
Zo denk ik er ook over. Ik vind het lastig te bepalen. Mijn gevoel van mama zijn kwam bij de eerste bewegingen denk ik maar wie weet ook eerder als het was misgegaan. Iedereen bepaald dat voor zichzelf. Dat kan een ander niet voor jou bepalen.
Misschien dat dat idd ook wel een verschil maakt; als je je kindje hebt gevoeld, als je weet wat voor geslacht het kindje heeft waardoor je hem of haar een naam kunt geven. Maar bij mijn eerste stond ik met 6 weken zwanger al in een babyzaak te kijken naar babykamertjes Nog niets gekocht natuurlijk, maar gewoon om jezelf een beetje voor te bereiden en te dromen. Ik voelde me eigenlijk toen al mama hihi Ik krijg nu weleens de vraag of ik me moeder voel van 1 of 2 kindjes. Maar ik heb mijn tweede dochter bijna 39 weken onder mijn hart gedragen, ik heb van haar moeten bevallen, ik heb haar in mn armen gehouden, gewassen, aangekleed en ik heb haar moeten laten cremeren. Ze is aangegeven bij de gemeente, ze heeft een naam.... Dus ja, in mijn ogen is het niet meer dan logisch dat ik me mama van 2 kindjes voel. Ook al mag ik er maar 1 verzorgen en op zien groeien.
Zoals daisy al zegt. Je bent mama als je je mama voelt. Heb zelf 2 vroege miskramen gehad en 1 kindje met 21 wkn. Mijn kinderen zijn heel duidelijk. 'Eigenlijk zouden hier nu 6 kinderen aan tafel zitten'. Maar zelf voel ik me mama van mijn 3 levende en mijn te vroeg geboren kindje. Dus net hoe je het zelf voelt. Heeft niemand anders iets mee te maken. En dat je 'te lang' verdrietig zou zijn. Zolang het niet je hele leven bepaald mag je zo lang verdrietig zijn als jij wilt. Het is niet alleen het verdriet om je verloren wens. Maar ook het 'legebuikgevoel'
Ik heb gelukkig nooit een Mk meegemaakt dus misschien dat het dan gevoelsmatig anders ligt. Voel mezelf pas mama sinds ik ook echt moeder ben geworden (dus na geboorte van levensvatbaar kindje). Voor die tijd had ik niet het gevoel mama te zijn. Denk dus niet dat ik bij zo'n vroege Mk mezelf moeder had genoemd. Denk vanaf de kans op levensvatbaar zijn wel. Maar zoals andere zeggen. Iedereen is anders en als jij je moeder voelt ben je dat ook gewoon toch.
Dat is echt voor iedereen anders. Ik was pas zes weken zwanger toen ik een miskraam kreeg. Ik voelde me toen echt geen mama. Ik voelde me bij mijn tweede zwangerschap mama toen ik de baby goed voelde bewegen maar eigenlijk ben je het al op het moment dat je de verantwoordelijkheid krijgt over een levend wezentje in je buik. En dat is vanaf dag één dat je zwanger bent. Iedereen mag dus zelf bepalen wanneer ze zichzelf mama noemt.
Voor mezelf vind ik het al met de zwangerschap zo. Je moet al voor je kindje zorgen en je geeft al om de kleine eigenlijk groeit het mama zijn denk ik ook.
Ik denk dat iedereen er een ander gevoel bij heeft... Ik voelde me wel moeder na de geboorte van mijn dochter, soort van, maar datzelfde moedergevoel was toch wel heel anders na de geboorte van haar zus. Ik denk dat ik me geen moeder had gevoeld bij een miskraam met 12 weken. Maar nogmaals dat is nogal persoonlijk, misschien zijn er wel vrouwen die helemaal nooit zwanger zijn geweest en zich heel erg moeder voelen.
Ik vind dat je mama ben vanaf het moment dat je je mama voelt! Jij bepaald wanneer je mama ben en niemand anders! Er zijn genoeg "mama's" in de wereld met een gezond kindje in hun armen die absoluut geen mama gevoelens hebben en die zijn toch ook mama? Ik vind dat die persoon die dat tegen je zei zich dood moet schamen!
Hannah,dank je wel dat vind ik lief! En moeders met kinderen in hun armen en er geen gevoel voor hebben lijkt me heel erg.