Onze dochter is nooit op kdv o.i.d. geweest. Ik ben na haar geboorte (bewuste keuze) gestopt met werken en zorg dus altijd voor haar. Als ik een keer van huis ben is Oma in huis. Vanochtend hebben we samen een kijkje genomen bij de psz hier in de buurt. Zag er allemaal leuk en netjes uit. Maar ik geloof dat ik wat last begin te krijgen van het grote loslaten... Onze dochter is erg eenkennig en heeft altijd erg aan me gehangen. Ik ben dus vooral even benieuwd: hoe oud was je kindje toen deze voor het eerst naar de PSZ ging en hoe vond hij/zij het de eerste keren? Was het 'afscheid' nemen dan steeds moeilijk of viel het je enorm mee? Wanneer ging het beter en wat heeft je geholpen? We weten nog niet of we haar nu al naar de PSZ willen doen (26 maanden) of even wachten totdat ze 2,5 is. Maar ergens vraag ik me af of ik het niet gewoon aan het uitstellen ben omdat ik het zelf moeilijk vind...).
Mijn dochter heeft ook nooit op een kdv gezeten en was bij de oma's als mijn vriend en ik moesten werken. Vanaf 2 jaar gaat ze naar de psz en ze vind het geweldig.....ze zei de eerste x ook heel blij dag mama...en ik moest m'n tranen wegslikken
Hoi hoi. Ons zoontje zit nu een ruime maand op de psz. En hij vind het GEWELDIG Hij is met 2 jaar en 3 maanden gestart (dat is bij het vroegst wat kon) Ook onze zoontje is nooit bij een kinderopvang geweest,altijd thuis of bij opa&oma. Hij was er echt aan toe,de hel zomer had hij last van de ene woedebui na de ander. Nu nemen deze in razende tempo af omdat hij afwisseling krijgt en omdat hij steeds meer dingen begint te leren. Eerst vlogen bijv. alle duplo blokken door de kamer,nu is hij echt aan het bouwen. Eerst moest hij niks van kleuren hebben,nu vind hij het hartstikke leuk. Ook met praten liep hij achter,nu komt het ene na het andere woord. Probeer het zelf los te laten en zie de leuke en goede dingen van de psz. Want ik denk persoonlijk hoe moeilijker jij het er mee hebt je kindje dat aanvoelt en het ook moeilijker vind om bij mama weg te moeten. Oja en om niet te vergeten het is stiekem ook wel genieten die paar uurtjes die je nu helemaal voor jezelf hebt
John gaat sinds 9 sept naar de psz en ging meteen goed, hij gaat meteen spelen en we moeten zelf nog om een kusje vragen en als we geluk hebben zwaait hij ook nog maar hij komt wel meteen op ons afgerend als we hem komen halen, maar hij vind het geweldig
Mijn dochter is met net twee jaar begonnen op de peuterspeelzaal. Daarvoor was ze ook altijd bij mij thuis, maar nooit problemen gehad met afscheid nemen. Ze vindt het er erg leuk en het was voor mij lastiger afscheid te nemen die eerste keren dan voor haar. Ze heeft nooit gehuild. De jongste hangt erg aan mij, dus ik ben benieuwd hoe het volgend jaar gaat...
Mijn oudste vond het niets in het begin, was toen 2 jaar. Mijn tweede was 3 toen ze ging en vond het leuk! Mijn zoon is altijd naar een KDV gegaan en dus niet naar een psz! Mijn jongste gaat naar een GO, maar gaat wel als ze rond de 2 zit naar een KDV.
Mijn dochtertje is ook altijd thuis bij mij gebleven, en nauwelijks naar opa en oma, max 2 keer en in totaal 6 uurtjes en dat in 2 jaar dus dat is niks. Ze vond het geweldig om er naar toe te gaan. Niet huilen bij het afscheid, ze vraagt wel regelmatig voor we gaan en als ik haar weer ophaal, mama komen toch?
Heel herkenbaar, hoor! Had hetzelfde. We zouden ons zoontje ook naar de psz laten gaan, maar ik merkte aan mezelf dat ik steeds makkelijk per ongeluk iets anders te doen had, als we die week wilden gaan kijken. Tot we een keer zijn gaan kijken en ons zoontje gelijk begon te spelen en niet meer mee naar huis wilde. Terwijl ik had verwacht dat hij het allemaal heel eng en spannend zou vinden en zeker niet daar achter wilde blijven. Dus zoonlief blij aan het spelen en moeders met trillend onderlipje naar huis. Achteraf toch blij dat we hem daarheen hebben laten gaan. Hij genoot er zo van en leerde zoveel nieuwe dingen.
Mijn zoontje is vorig jaar in dezelfde leeftijd naar de psz gegaan. Van 9 tot half 1. Kindjes eten daar ook. Hij huilde de eerste tijd bij het afscheid nemen. Maar ik had 100% vertrouwen in de leidsters. Bij het ophalen huilde hij ook. Het was echt een kwestie van wennen. Na een paar weekjes ging het prima en ging hij met plezier! Nu is hij helemaal weg van de juffen en hij is volledig gewend. Het is duidelijk heel goed voor hem. Twee ochtenden vind ik genoeg.
Overigens had ik het er niet moeilijk mee! Mijn zoontje hangt behoorlijk aan me en aan mijn ouders. Ik ben alleenstaande mama en de vader woont in t buitenland. Daarom vond ik het belangrijk dat hij ook een band ging krijgen met derden... Het afscheid kort houden schept duidelijkheid.
Misschien gewoon proberen op 26 à 30 maanden? Loopt het echt niet, dan hou je haar terug thuis en probeer je het een paar maanden later nog es opnieuw.
Mijn oudste viel flauw voor de deur van de spanning toen ze 2 was, terwijl ze zonder problemen naar het kdv ging al vanaf 3 maanden oud. Toen ze 3 was hebben we het nog een keer geprobeerd en dat ging goed. Mijn jongste wordt in december 2 en gaat vanaf januari naar de peuters, ik kan niet wachten
Hier vond ze het geweldig. Net als jouw dochtertje was mijn oudste best eenkennig en verlegen. Als we toentertijd in bijvoorbeeld de bibliotheek andere kindjes tegenkwamen sloeg ze helemaal dicht en kwam ze tegen mij aanstaan om ze te bekijken tot ze weer weg waren. Dus ik zag ook wel een beetje op tegen de psz. Door onze verhuizing is ze begonnen toen ze 2 jaar en 8 maanden was. Ze was er overigens wel heel erg aan toe, flink vervelen thuis enzo. De eerste ochtend ben ik erbij gebleven (dat is standaard op onze psz) en daar viel het me al erg mee dat ze nauwelijks aandacht voor mij had. Bij binnenkomst even 10 minuten op schoot gezeten en de kat uit de boom gekeken, daarna gaan spelen en heb ik haar eigenlijk niet meer gehoord. Het blijven zitten in de kring vond ze even lastig maar dat is echt een kwestie van wennen. De tweede ochtend zou ze dus 'echt' gaan, ik had haar weggebracht en toen ik zei dat ik wegging en haar straks weer zou ophalen ging ze tegen al mijn verwachtingen in helemaal niet huilen maar zei ze vrolijk 'ok doei!' en moest ze nog overgehaald worden om te komen zwaaien, haha. Het ging supergoed en ze heeft die ochtend ook niet gehuild of moeilijk gedaan, niks. En sindsdien: super. Het is nooit een probleem om weg te gaan, ze vindt het geweldig, gaat vier dagdelen en kan inmiddels supergoed samenspelen met andere kindjes. Ze is echt zo gegroeid wat dat betreft, is echt een ander kind geworden in een groep. Ben er echt heel blij mee. En ik heb ook leuke moeders leren kennen dus dat is nog een extraatje erbij.
Hier vanaf 2 jaar naar de psz en mijn zoon is ook altijd bij mij thuis en vanaf dag 1 ging hij er met groot plezier heen als ik afscheid nam werd er gezucht en kreeg ik een jaha doehoei . Na ongeveer 2 maand begon hij ineens te huilen toen ik weg ging dus juf al zeggen dat is heel normaal en gebeurt en duurt vaak wel even maar het is bij die ene keer gebleven . Oja zoonlief is niet eenkennig, zou van mij soms wek iets minder vrij mogen zijn.
Bedankt voor al jullie reacties! De ervaringen zijn heel wisselend zo te lezen. Ik ga haar nu zowiezo aanmelden voor December. Wil wel graat de voorwaarde stellen dat als het te vroeg zou blijken we het alsnog een tijdje uitstellen. Hoop dat ze daarin mee willen gaan, dat stelt mezelf wat geruster! Dan zit er niet zoveel druk op.. Kan ook komende week al starten, maar dat lijkt me icm de klok die verzet wordt niet zo handig. De PSZ duurt tot 12.00 uur en normaal gesproken gaat ze dan al langzaamaan richting haar bedje.
Mijn oudste is met 2 jaar gestart op de psz, hij was hiervoor slechts een paar keer ergens geweest zonder dat mijn man of ik erbij was (ben altijd thuis bij de kinderen) en het ging onmiddellijk erg goed. Hij wilde zelfs niet mee naar huis!
Onze tweeling was ruim 2,5 en die vonden het helemaal geweldig! Echt elke dag kwam de vraag weer of ze vandaag ook weer naar de psz mochten........... Ook hier een thuisblijfmama, dus ze kenden het niet dat maa wegging. Met de jongste doen we denk ik ook weer vanaf 2,5 dat zal dan net nade zomervakantie worden, maar dat duurt gelukkig nog een hele tijd
Hier is hij door omstandigheden behoorlijk laat pas gegaan. Me 3,5 en nu bijna school en hij huilt nog elke keer. Hij vindt het wel leuk maar erhee wil hij niet, eenmaal daar ook huilen. Zodra ik weg ben gaa het beter. Als ik hem ophaal is het wisselend, soms huilen omdat ik eindeelijk ben geekomen. Soms niet. Meestal gaat het goed hoor ik van de leidster. Maar het huilen blijft en hij was en is ook altijd bj me en hij zegt ook bij mij te willen blijven. Dat hij huilt omdat hij ons mist.