Wat vind je ervan dat een vrouw die je zelf niet kent en nooit eerder gezien hebt, je man/ vriend steeds op beertje aanspreekt? Zij blijkt een vriendin van de familie van je man/ vriend te zijn en dus ook een vriendin van hem. Wat zou je hier tegen doen? Als je het storend vindt?
die heeft een klap van de molen gehad denk ik?? anders geef ik die klap wel hahha nee daar zou ik zeker iets van zeggen. maar ja aan de andere misschien hebben ze wel eens iets gehad ofzo en is dat een voortvloeiïng daaruit?
Ik zou er echt wel wat van zeggen. Eerst tegen man, als hij het toe zou staan en daarna ook tegen de vrouw zelf. Zou dat echt niet accepteren. Maar denk ook dat mijn man daar zelf wel fel tegen in zou gaan.
Ik zou tegen je man zeggen dat je het niet prettig vind en als hij er de volgende keer dan niks tegen doet dan zou ik het zelf tegen haar zeggen dat het niet echt gepast is....
Zou ik wat van zeggen Al noemt de ex van mijn man hem nog steeds flipper en hij haar flapper haha Daar maak ik me niet druk om, maar ik vind flipper ook anders klinken dan beertje
Ik zou eerst bij je man vragen waarom zij hem zo noemt, en bij hem aangeven dat je het prettiger zou vinden als zij hem bij zijn naam gewoon aanspreekt, ipv met een koosnaampje.
ik zou er zeker iets van zeggen tegen je man en dat hij dat maar tegen haar moet zeggen dat hij dat niet meer wil blijft ze het doen zou ik er iets van zeggen
Als het je dwarszit, zou ik het er eens met je man over hebben: waarom noemt ze hem zo, wat vindt hij er zelf van, en vooral zeggen dat jij het niet prettig vindt (en waarom). Zelf zou ik m'n vriend hooguit uit nieuwsgierigheid vragen waar die bijnaam vandaan komt. Voor de rest zou ik me er niet druk om kunnen maken.
Nou er is wel degelijk een vrouw, die hem steeds aanspreekt met beertje. Ik kan me daar ontzettend aan ergeren, en ik zit hier met brandende vingers, wil haar bellen en het haar duidelijk maken dat ik dat heel irritant vind en of ze daar mee wil ophouden. Heb het nu nog niet gedaan, maar wel urenlang met mijn vriend hierover gehad. Ik zeg dat als hij dit zo prettig vindt, dat ik ze alle ruimte bied om lekker beertjes van elkaar te zijn en dat ik ermee ophoud. Mijn vriend heeft heel duidelijk gezegd dat hij mij wil en dat wij samen zijn omdat hij van mij houd! daarnaast gaan we binnenkort samenwonen etc etc. Ik zeg tegen hem dat hij haar gewoon duidelijk moet maken dat hij niet meer bij beertje genoemd wil worden. En als ze er niet mee ophoud dat het voor mij echt eind verhaal is. Ik merk gewoon dat ik hierin wel sterker ben geworden en dat ik geen zin heb in geheime agenda's en gedoe. En dat als hij dit wil hij daarvoor moet kiezen en niet voor ons! Hij heeft gezegd dat hij dit haar duidelijk ging maken waar ik uiteraard bij ben... Maar hoe moet ik in godsnaam weten dat zij daadwerkelijk hiermee ophoud?
Sterker nog volgens hem is zij getrouwd. Ik weet van mijn vent dat hij eerder wel erg onder de indruk was van haar. Hij praat dan over 16 jaar geleden... maar dit stinkt.
heel eerlijk. ik zou wel vragen , he hoe komt dat zo u dat jij hem beertje noemt (aan haar zelf dus op normale toon) maar Ik zou er geen moeite mee hebben. Mijn man hoort bij mij en als iemand anders er een gewoonte van maakt om beetje/schatje enz. te zeggen joh succes maar ik heb 100 % vertrouwen in mijn man. ik noem bijv. een vriend van ons ook sexy lexy (heeft alex), is een naam die hij in de loop der jaren gekregen heeft, maar bedoel er niets mee. Ik vind het altijd wonderlijk dat blijkbaar het vertrouwen dan in elkaar zo miniem is dat je op je achterste benen gaat staan als iemand eens iets zegt tegen je man. Wat voor basis is er dan? Geen verwijt he, alleen verwondering. De basis van een goede relatie is min mijn ogen nog steeds 100 % vertrouwen.
Ik vind dit eigenlijk wel ver gaan, nu maak je hem verantwoordelijk voor haar acties. Geeft haar ook de mogelijkheid om jouw relatie te saboteren (door er dus niet mee op te houden). Zo geef je haar dus alle macht. Dat je het bij hem aangeeft als je er last van hebt en hem vraagt het met haar aan te kaarten, lijkt me trouwens vrij normaal. Wat is trouwens haar relatie met hem? Kent ze hem al heel lang oid? Kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat een volwassen vrouw een volwassen man ooit 'beertje' noemt behalve om hem te stangen... maar dat ben ik... haha...
Ik vind het verwonderlijk dat jij er maar vanuit gaat dat iemand je zomaar bedonderd. Ik heb graag nog een beetje vertrouwen in mijn medemens..
Goed gezegd! Was ook een beetje mijn gedachte. Denk dat ik er hartelijk om zou moeten lachen als iemand mijn vriend zo zou noemen.
Ik zou daar zelf zeker niet van gediend zijn, maar mijn man zal daar zelf ook wel zijn mond over opentrekken tegen diegene die hem zo noemt.
Ik denk dat je je niet zo druk moet maken over wat zij doet. Natuurlijk kan je tegen haar zeggen dat je het vervelend vindt dat ze je vriend zo noemt, maar je vriend doet hierin toch niets verkeerd? Dat je dreigt bij hem weg te gaan om deze reden, vind ik eerlijk gezegd getuigen van een gebrek aan vertrouwen. Ik zou me niet zo druk maken over wat andere doen. Hier heb jij geen invloed op en het hoeft je relatie met je vriend ook helemaal niet te beïnvloeden. Laat anderen zeggen en doen wat ze willen en leef je eigen leven
Nou.. Het zit zo Hij kent haar van een of andere verjaardag van zijn vader.. Hij was erg onder de indruk van die beeldschone dame die daar aanwezig was, die vervolgens ook nog de buurvrouw van zijn vader bleek te zijn. (hij spreekt hier van 16 jaar geleden) wat ik overigens eerlijk gezegd niet geloof. Ik heb NOOIT maar dan ook echt Nooit iets van deze dame gehoord in de tijd dat wij iets gehad hebben voor de zwangerschap. Vorige jaar zag ik L. is zijn telefoon. Ik vroeg dan ook wie deze dame was en waarom zij hem beertje noemde. Hij vertelde dat zij zo is, dat ze hem beertje noemde en zijn vader papabeer. Zijn ouders hebben op haar kinderen gepast en sinds hij haar kent is zij altijd al getrouwd geweest. Raar allemaal want ik heb er echt nooit wat van gehoord. En het gekke is, als ik niet bij mijn schoonfamilie ben wordt mijn vriend op de hoogte gesteld van het feit dat L. die en die dag naar Groningen gaat! En als ik er ben dan wordt er 0.0 over deze geheimzinnige dame gesproken. Ik heb een keer met haar contact gehad, en zij vertelde mij ditzelfde verhaal. Letterlijk hetzelfde. Ik heb het destijds laten rusten. Maar op de een of andere manier zegt mijn gevoel dat er meer is, of is geweest. Zeker na een keer dat ik naast hem op bed zat, en we bezig waren met een onderzoek, van mij voor school, en ik dat bestand naar hem moest mailen. Hij melde zich op zijn werk mail aan opende het bestand en ging meteen weer off. Ik vroeg aan hem wat er zo te verbergen was in zijn mail dat ik er niet in mocht kijken. Dit begon echter als een grap en eindigde heel naar. Hij vond het prive. Ok, dacht ik hij mag ook gewoon in mijn mail kijken, heb niets te verbergen... Toen begon ik te twijfelen en vroeg hem steeds vaker waarom ik niet mocht kijken, maar dat grapjesachtige accent was er vanaf en het begon steeds meer op een verdenking te lijken. Hij liet me er echter niet in kijken. Daarna is hij naar beneden gegaan en heeft zich echter aangemeld op zijn telefoon. Ik ben hem daarna achteraan gegaan, maar was echter te laat. Ik vrees dat hij de mails die ik niet mocht zien al gewist had, want daarna mocht ik wel kijken. Ik heb niets vreemds gezien, behalve dat het mapje 'belangrijk' leeg was. Hetzelfde scherm was op zijn telefoon te zien. Toen ben ik weer gaan twijfelen aan L. haar verhaal en zijn verhaal. Ik heb hem toen gevraagd of hij haar wilde bellen, gewoon als 'vrienden' om haar even te groeten.. zij hoefde echter niet te weten dat ik er was ik vroeg hem wel om het op luidspreken te doen. Maar dat deed hij niet, hij sprak op een afstandje met haar. En dat was nog meer aanwijzing om er meer achter te zoeken. Laatst moest hij in de stad wezen waar zij woont. En uiteraard heb ik daar van alles achter gezocht. Opnieuw heeft hij haar gebeld en weer sprak ze hem aan met BEERTJE. Hij vertelde mij dus dat hij eerder heel erg onder de indruk was van haar, wat ik dus eerder als schreef. Ik heb het toen uitgemaakt omdat ik gewoon niet met de gedachten kan leven dat de man waar ik mee ben onder de indruk is van een ander. Toen heeft hij dus van alles gezegd. Hoe graag hij wel niet bij me is, en dat we samen zijn en samen gaan wonen en dat hij zich daarop verheugde, en dat hij van mij houd en dat er niet is met L. nooit geweest ook. Hoe graag ik hem wil geloven, toch blijven die dingen in mijn hoofd spoken.. van waarom handelde hij zo op dat moment... Ik zie ook niet aan hem dat hij het storend vindt dat zij hem beertje noemt. Toen kwam dat stukje waarin ik mezelf dus leek tegen te spreken waarin ik eerst tegen hem zeg. Als je zo graag met haar bezig wilt zijn, dan moet je dat vooral doen, maar ik wil op deze manier gewoon niet met je verder. Hij bleef dus volhouden dat we verder gaan en dat we het fijn gaan hebben en veel mooie dingen gaan beleven etc etc. Uiteindelijk hebben we bijgelegd en de dag daarna werd ik wakker met mijn gedachten bij dat hele gebeuren. en weer heb ik hem erover gesproken. En toen zei ik, als jij ons belangrijker vindt dan L. dan wil ik graag dat jij haar heel duidelijk maakt dat wij samen zijn en dat jij niet meer wenst beertje genoemd te worden. Dat doe je in mijn bijzijn. En als je er niet achterstaat, dan moet je het ook niet doen, maar dan is het ook gewoon over. Hij zei dat hij dit zeker ging doen. Het gaf me wat meer rust, maar aan de andere kant tja.. nog steeds zit ik ermee als ik dan denk aan alles wat ik opgeschreven heb....