Mijn man en ik begonnen in een appartement van 35m2. Toen ons eerste kindje geboren was, konden we de garage eronder (18m2) kopen. We hebben trap naar beneden gemaakt en van de garage 2 slaapkamers gemaakt. Uiteindelijk nog twee kinderen daar gekregen, en een jaar lang met zn vijven daar gewoond. (35m2 + 18m2). Prima te doen trouwens. Het enige rotte was dat iedereen dacht en soms zei: wat zielig voor jullie, gaat dat wel? Daarna kunnen verhuizen naar een huis van 90m2. Dat voelde dus als een gigantisch groot huis voor ons. Het is maar net wat je gewend bent... Inmiddels in een huis van 110m2, Best groot voor ons gevoel dus. Maar ook dat went weer heel snel. Edit: Ik denk dat t goed te doen is, 85m2 met zn vieren (en eventueel vijven.) Uit ervaring dus.
Hier hetzelfde. Bij ons is de bovenverdieping wat aan de kleine kant, maar daar wen je ook aan. Wij krijgen ook vaak de vraag wanneer we gaan verhuizen, maar ik zie de noodzaak niet zo. We hebben een mooi plekje en lage woonlasten, waardoor ik oa heb kunnen stoppen met werken. Laatst zei iemand ook nog, je kunt toch makkelijk 4 ton aan hypotheek krijgen? Ja klopt, maar dat zouden we nooit willen. Tegenwoordig lijk je idd zo groot/nieuw/ vrijstaand te moeten wonen.
Wij wonen in een huisje van 85m2. Slaapkamers zijn niet zo groot. Woonkamer is prima en een heerlijke grote tuin. In de winter gaat alles in de droger. In de zomer alles in de tuin.
Wij hebben een woning met 3 hele ruime slaapkamers en 2 kinderen. Geen zolder oid, dat betekent dus dat al onze slaapkamers bewoond zijn en er geen aparte ruimte meer is waar je wat spullen kan opbergen en ik moet zeggen dat dat me steeds mee gaat irriteren. Je wasgoed slingert overal tussendoor. Je kerstspullen, winterkleding, skispullen, regenjassen, fotoalbums, luchtbedden, enzvenzv, je merkt pas hoeveel extra troep je ergens moet opbergen als dat lastig gaat. Omdat onze slaapkamers zo groot zijn hebben we nu overal grote kasten staan die daarvoor worden gebruikt, maar ik vind het niet ideaal. Daarbij waren wij ook van plan het te houden bij 2 kinderen, maar de natuur besliste anders en deze zomer komt er een dus een 3e bij . Gelukkig hebben we net een nieuwbouwhuis met meer kamers gekocht waar we begin 2020 in kunnen, dus die periode overbruggen we wel met de baby op onze kamer, anders hadden we hier nu toch een probleempje gehad, want ik ben ook geen voorstander van kinderen samen op 1 kamer. Zeker als ze wat groter worden vind ik dat ze (als het even kan) een eigen plekje moeten hebben. Kortom, vanuit mijn ervaring zou ik adviseren om er nog eens goed over na te denken.
Wij wonen op 130 m2 en ik vind het best wel klein. Ironisch genoeg woonde ik hiervoor nog veel kleiner en dat ging prima. De woning was anders ingericht, veel praktischer. Nu zou ik met de tijd uitbouwen in de tuin. Hou je weinig tuin over helaas (8 diep 5 breed dan) maar wél grote woonkamer want voor mijn gevoel kan ik mijn kont niet keren soms. Kort gezegd: kleiner wonen, ja, mits de woning praktisch is ingericht.