Uieindelijk is het niet groot maar het is wat je er van maakt. Een grote loungebank zal niet gaan, dan maar een leuke 3 sitter. Spullen dat je normaal op zolder zet kan je stallen in een opbergruimte die je huurt.Gewoon minder spullen neerzetten zal ook al schelen. Wat mij wel belangrijk lijkt is een ruim balkon. Waar je bijv wwl een zandbak op kan zetten en lekker kan zitten. En een plek waar speeltuinen in de buurt zijn zodat je makkelijk er even uit gaat. 2 slaapkamers zou ik wel minimaal doen. Tijd samen is zo belangrijk! Ik zou het doen.
Wat voor mij het belangrijkste zou zijn is of je kind een eigen kamer heeft om zich in terug te kunnen trekken. Verder is het ook maar net wat je gewend bent. Als jij er veel voordelen in ziet, ook voor je zoon, dan zou ik het doen. Locatie is erg belangrijk voor het woongenot/levensplezier. Misschien kun je eens gaan beginnen met het bezichtigen van verschillende woningen/appartementen?
Wij wonen te klein, maar wel centraal. Ik zou het echt zo opgeven voor een grotere woning. Het is heel onhandig om de spullen niet goed kwijt te kunnen en dan ben ik nog best selectief met wat mag blijven. Bedenk voor het verhuizen ook of je goed tegen leefgeluiden van anderen kunt.
Dit. Wij zijn ook wel pro klein wonen, al moet ik zeggen dat het nu ook wel erg lekker is dat we een huis hebben van 100m2 met 3 kinderen. We wonen midden in de stad. Juist in de stad heb je vaak geen tuin en met kinderen is het dan wel fijn als ze binnnen iets meer ruimte hebben. Zeker als ze groter zijn.
Ik zou gewoon een aantal huizen van dit formaat bezichtigen, en dan voor jezelf eens meten / bedenken hoe dat is met de spullen die je erin wilt hebben. Past er in de slaapkamer voor je zoon bijv een bed van 2m of 2,20 als hij lang wordt, met een buro, kledingkast en wat leefruimte? Het moet voor je zoon ook leefbaar zijn. Ik moest er niet aan denken, 60m2, maar dat is persoonlijk. Ik hou van ruimte om me heen . Waarschijnlijk zul je wel heel wat spullen weg moeten doen, kun je die missen? Je gaat een kwart van je woonruimte inleveren, dat is veel!
Ik woon op 70m2 met straks twee kinderen. Ik vind de wijk geweldig, ik woon enorm centraal en vind de buurt heerlijk wonen, maar wil toch een grotere woning. Ik vind het ruimte gebrek vervelend, ik mis fatsoenlijke opberg ruimte. Een leuke ruime kamer voor beide kinderen, en het allermeest nog een tuin. Wel moet ik zeggen dat wij een vervelende indeling hebben. De woning boven ons heeft drie slaapkamers en wij maar twee waarvan beide erg klein. Misschien dat ik er anders over had gedacht als ik een net wat andere indeling had. Maar ik kan niet wachten tot we over een jaartje hopelijk kunnen verhuizen, en we niet zo hoeven te proppen met alles. Wat ook wel belangrijk is, dat is of alles wel past. Onze eigen slaapkamer kan geen fatsoenlijke kleding kast is, die staat in de kamer van ons zoontje waardoor hij nog maar een mini kamer heeft. Ook past er daardoor geen één persoonsbed in. Dus zijn kamertje bestaat uit een kleding kast commode en peuterbedje.
Het lijkt nij eigenlijk wel kunnen, mits je nog een extra berging hebt voor kerstspullen en dat soort dingen die achterlijk veel plaats in beslag nemen. Wij wonen nu ook op een appartement en qua hoeveelheid ruimte vind ik dat best prima. Reden dat wij gaan verhuizen is dat we graag een tuintje willen en wat minder buren om ons heen. Ik zou dus zelf met 60m2 als het kan voor een benedenwoning gaan Maar allereerst inderdaad: ga gewoon wat bezichtigen!
Wij wonen met zijn vieren (twee kleine kinderen) op 65 m2 en zijn dolblij dat we over een paar maanden verhuizen naar een eensgezinswoning. De belangrijkste reden daarvoor is met name de buitenruimte waar de kinderen dan kunnen spelen (hier is een park naast de deur, maar dat is toch een drempel om een middagje heen te gaan ipv de deur open naar de tuin), een eigen kamer voor mijn dochter (slaapt nu nog bij ons), en meer bergruimte. Toen we met zijn drieen waren kon het prima. Ik weet niet hoe oud je kindje is, maar als je de dingen die ook al eerder zijn genoemd in overweging neemt en je laat je niet afschrikken, vooral gaan kijken! Voor iedereen is wat hij nodig heeft/plezierig vindt weer anders.
Een vriendin van mij is vorig jaar verhuisd naar een kleinere woning in een een andere stad. Deze keuze kwam voort uit reistijd naar haar werk en de baan van haar man. Zij hebben twee kinderen. Ik sprak haar laatst en ze kan er maar niet wennen, ze is doodongelukkig en de muren komen op haar af. Ze vindt de keuze kleiner gaan wonen één van de grootste fouten die ze ooit heeft gemaakt. De andere stad is nog tot daar aan toe, maar als ze het kon terugdraaien, deed ze dit liever gisteren dan vandaag. Maar…. reistijd is echt wel een goede overweging. Zowel ik als mijn man hebben zelf mogen ervaren hoe het is om weinig reistijd te hebben, en dat is echt een grote vooruitgang. Wij zijn echter van klein naar groot gegaan wat huis betreft. Hebben gewoond in een huisje van 10 x 2.50 (even geschat) , toen naar een appartement van 90m2 en nu in een twee onder 1 kap huis van 80m2 woonkamer,garage, drie slaapkamers, een grote zolderkamer en nog een kleinere zolder. Hier krijgen ze mij niet zomaar weg. Kijk goed naar je wensen voor de toekomst, overweeg het goed of kijk of er iets anders in de buurt is. Succes!
Precies, hoeveel ruimte denkt een mens nodig te hebben? Ben zelf sinds januari met minimalisme bezig en dat heeft mijn ogen echt geopend, zeker ook op dit gebied. Ben ook echt geinspireerd geraakt door tiny houses (op youtube) want om gelukkig te zijn heeft een mens echtniet veel woonoppervlak nodig. Off topic: grappig, ben zelf toevallig een INFP
Ik zou er zelf niet tegen kunnen, maar ik ben een woonkamer gewend die al groter is dan 60m2.. Nu de kinderen groter zijn hebben wel dat ook echt nodig, omdat ze zo hun eigen speelhoek hebben (de kinderslaapkamers zijn erg klein). Daar zou ik dus voornamelijk naar kijken, of je kindje ook de ruimte heeft om te groeien. Interesses zullen veranderen, vriendjes komen spelen, behoefte aan privacy zal groeien. Dat zou voor mij cruciaal zijn bij het nemen van zo'n beslissing.