Afscheid nemen

Al voor dat ik zwager werd, wilde ik altijd borstvoeding geven. Het is iets moois wat je als moeder aan je kind kan geven. En alleen jij kan dat aan je kind geven. Het brengt de band tussen moeder en kind veel hechter. Bij mijn eerste zoon heb ik met moeite 2 maanden kunnen geven. Hij was prematuur en de borst drinken was te moeilijk voor hem. Ik ging toen kolven zodat hij het uit een flesje kon drinken of via de zonde. Uit een fles drinken ging goed. Zonder enige moeite. Maar na 3 weken mocht hij naar huis en ik wilde niet dat hij uit een fles ging drinken. Met pijn en moeite heb ik de 2 maanden gehaald. De fout ging al in het ziekenhuis mis. Hij was zo gewent aan de fles dat het drinken uit de borst niet goed ging. Ze hadden dat in het ziekenhuis heel anders moeten aan pakken. Ik had daar geen verstand van maar nu jaren later weet ik wel beter.

Bij mijn 2e zwangerschap wilde ik perse een jaar borstvoeding geven. Hoeveel moeite het me ook gaat kosten, hoeveel pijn ik ook ga krijgen. Na de geboorte werd Nihat gelijk aan gelegd zodat de productie van de melk gelijk op gang kon komen. Dat werd bij mijn eerste zoon niet gedaan. Dat kon aan de ene kant ook niet want hij had een moeilijk start. De avond dat hij werd geboren had hij vrij wel niets gedronken want hij sliep alleen maar. De volgende dag ging ik naar huis en daar heeft hij gedronken. Ik moest alles opnieuw leren met aanleggen, borstvoeding geven etc. etc. Maar het lukte mij wel. De eerste 3 maanden deed het ook wel pijn met aanleggen en ik had ook tepelkloven. Maar ik ging gewoon door. Ik genoot zo erg van het geven van borstvoeding aan mijn kind. Vooral 'snachts dan legde ik hem naast me in bed en dan dronk hij en ik kon wel uren naar hem kijken en soms viel ik ook wel van vermoeidheid in slaap. Hij groeide dan erg goed en zijn gewicht is dan ook ver boven het gemiddelde, vanaf het begin al. Hij weegt nu ruim 11 kilo en is ongeveer 75 cm lang. Tot 6 maanden heb ik fulltime borst voeding gegeven. Daarna kreeg hij fruit, yoghurt en groente. Ik begon ook met het geven van brood en pap. En dat ging vrijwel probleemloos. Na de 6 maanden werd de productie ook minder dan dat ik gewent was. Ik was bang dat ik het niet zou halen om een jaar te geven. Over ruim 2 weken is hij een jaar. En ik geef nog steeds borstvoeding. Nu echt niet meer als een voeding maar meer als hij in de nacht wakker wordt als een soort van toetje en soms als hij naar bed gaat. Maar veel drinken wilt hij niet meer. Hij weigert soms ook. Nu heb ik daar geen moeite mee want hij is bijna 1 jaar en dan hoeft hij geen borstvoeding meer. Maar aan de ene kant vind ik het moeilijk om er afscheid van te nemen.

Borstvoeding is zo iets moois en zo puur. Hij genoot er zo van. Wat ik altijd zo lief vond is dat hij als hij honger heeft en ik hem op mijn schoot nam hij automatisch zijn mond open deed en later speen uitspuugde toen hij door kreeg dat hij alleen kon eten als zijn speen uit zijn mond was. Zulke moment zijn mijn dierbaar. Ik vind het dan ook wel erg jammer dat het mis is gegaan bij mijn eerste zoon. Ik had slechte begeleiding bij de borstvoeding en de kraamzorg was ook slecht. Kolven ging dan nog wel maar toch weinig.

Ik heb weer een hoofdstuk in mijn leven afgesloten. Ik ben er ook wel een beetje verdrietig om. Nu geef ik zo af en toe nog melk maar als Nihat 1 jaar is stop ik er helemaal mee. Als hij nog wilde drinken dan had ik door gegaan maar hij wilt het zelf niet. Misschien, heel misschien als mijn man nog een 3e kindje zou willen dan geef ik zeker weer borstvoeding. Geen twijfel aan. Ik wil graag nog een 3e maar mijn man niet. Nu niet in ieder geval.

 

dat doe ik zeker nog. Vannacht heeft hij nog even gedronken.

 

proud ben ik zeker