Onze dochter van drie is gevoelig, altijd al geweest. Maar ik merk dat het steeds meer een belemmering begint te worden. Om wat voorbeelden te noemen: - Wanneer we buiten spelen (wat ze heerlijk vind) en bij de buren (waar wat pubers wonen) wordt wat geschreeuwd (niet vanwege ruzie maar vanwege stoeien zeg maar) dan wil ze meteen naar binnen. Ze verstijfd dan helemaal. Ik kan het geluid normaliseren maar dat helpt niets. - als op straat een vreemde oogcontact met haar maakt of haar aanspreekt verstijfd ze ook helemaal en kijkt ze diegene heel boos aan. - Naar een verjaardag gaan is voor haar echt niet leuk. Dan hangt ze bij me op schoot tot we weer naar huis toe gaan. - Als ze buiten is en de zon schijnt fel heeft ze daar last van en huilt ze. - Bij geluid (grasmaaiers paar tuinen verder op, ergens zijn ze aan het klussen bijv.) wil ze meteen weg uit de situatie - Ze wil nooit een muziekje aan (=stress) - Soms komen dingen heel precies. Ze krijgt bijvoorbeeld een sticker, deze plak ik dan op haar hand, dan wordt ze vervolgens heel boos omdat de sticker op een andere manier op haar hand geplakt moest worden. - Ze wil niet eten in het bijzijn van anderen (dan onszelf). Op de speelzaal heeft het 3 maanden geduurd voordat ze er iets wilde eten. - Bij de speelzaal maken ze zich op zich geen zorgen over haar ontwikkeling. Wel geven ze aan dat ze moeten opletten dat ze haar niet 'vergeten' omdat ze er zo rustig is. Ze doet niet altijd actief mee maar observeert er heel veel. Dit zijn dus een aantal dingen waarvan ik mezelf steeds meer afvraag of het 'normaal' is. We hebben de indruk dat ze veel moeite heeft met prikkelverwerking en weten niet goed hoe haar hierin te begeleiden. Ik ben op zoek naar herkenning en vooral ervaringen in hoe hier mee om te gaan. Bij het cb hadden ze het onlangs over sensi-motorische therapie, iemand hier ervaring mee?
Ja ik herken dit van mijn oudste... Heel erg gevoelig...met alles... Tot 4 jaar moest ze ook altijd spugen van de spanning. Ze is nu 7 jaar en ik heb rond haar 5e een gesprek met de dokter gehad. Die zag geen rare dingen en zei afwachten. Op dit moment is ze al veel minder gevoelig. Dit komt omndat ze groter wordt en de dingen beter kan benoemen en zelf kan aanvoelen. Geluiden en nieuwe situaties blijven altijd wel een puntje maar het wordt steeds beter. Therapie hebben wij dus niet gedaan. En daar ben ik ook blij om.
Hier gaat het veel beter sinds ze niet meer in de kleuterklas zit. Rust om haar heen maakt duidelijk een heel groot verschil. Al gaat ze nog steeds zelden zonder zonnenbril de deur uit als de zon schijnt
Ik moet ook zeggen... Die goedkope zonnenbrillen van bijv bart smit vind ze wel leuk. Maar hebben er ook eentje liggen van de opticien (oorspronkelijk voor in de sneeuw..) en die blijft toch favoriet. Betere pasvorm, betere glazen. (En je kunt er 6 of 7 goedkope kinderbrillen van kopen... Maar hij is het geld absoluut waard. Al was het maar omdat deze niet continu kwijt is en daadwerkelijk word gebruikt.)
Hier ook een overgevoelig meisje (ze is 13,5 maand) altijd al zo geweest maar herken het wel van mezelf ik ben ook zo. Vind zo zielig altijd
Mwah zielig vind ik het niet... Ze is wie ze is met alle voordelen en nadelen... En toevallig net andere dan sommige andere mensen. Niet meer en niet minder. En hoe ouder je wordt hoe meer je leert er mee om te gaan. Niet perse makkelijk... Maar anderen hebben weer andere problemen