Na een mislukte zelfmoordpoging van hem in mijn huis (kinderen en ik waren niet aanwezig!) is het voor mij duidelijk... Ik moet de kinderen in bescherming nemen tegen hem. Hoe lief, zorgzaam en aardig hij ook kan zijn.. Het is een aan drugs en alcohol-verslaafde pathologisch leugenaar... Na die zelfmoordpoging waar hij medelijden mee hoopte te krijgen ging hij die avond alweer vrolijk op stap (en dan ook echt vrolijk!)... Hij gaat zich laten behandelen en wordt waarschijnlijk opgenomen, pas dan kijk ik of ik hem weer contact wil laten krijgen met de kinderen. Tot die tijd wil de oudste precies weten wat er aan de hand is, van de bloedspetters op het plafond die ik gemist had met schoonmaken, mijn vernielde keuken, tot het plotseling wegblijven van papa. Het voelt zo dubbel, het is hun papa en we zijn al ruim 1,5 jaar uit elkaar, maar het ging eigenlijk altijd goed met ups en downs, voor de kinderen was het heel normaal dat papa ergens anders woonde... hij kwam minimaal 3x per week en paste minimaal 1-2 dagen per week hier op de kinderen... Ik heb altijd gezegd, wat er ook gebeurt, ik zal de kinderen NOOIT van je afpakken... en nu heb ik toch die beslissing genomen... Pfff moest het even kwijt...
Wat verschrikkelijk! Daar ben je mooi klaar mee. Ik vind deze stap heel begrijpelijk, want het is heel schokkend wat hij heeft gedaan. Misschien is het voor hem een motivatie om eindelijk zijn leven echt te beteren. Ik vraag me wel af hoe je dit aan de kinderen uitlegt, het is niet zomaar iets.
Je hebt gelijk dat je je kinderen in bescherming neemt, misschien kun je hem wel de kinderen onder toezicht laten zien nadat hij zich heeft laten behandelen.
inderdaad alleen contact onder toezicht. Want helemaal geen contact lijkt me voor iedereen ook niet goed.
Trouwens, voor je voor verrassingen komt te staan, je weet toch dat de vader via de rechter wel contact kan afdwingen he? De meeste rechters vinden psychische problemen en opname namelijk niet genoeg reden om kinderen bij hun vader weg te houden. Ik hoop dat dit niet ontaardt in een oorlog tussen jullie.
Onder toezicht zal het sowieso blijven, mijn toezicht Ik zal hem nooit alleen met ze laten, ook niet na zijn eventuele behandeling. En contact afdwingen via de rechter zal hij nooit doen. Hij is verslaafd aan wiet, hij heeft al een jaar behandeling daarvoor gehad, er is al het een ander vastgesteld (waaronder ADD en PTS-syndroom), hij heeft een strafblad... En ik heb foto's gemaakt van mijn vernielde en met bloed besmeurde huis... Dus ook al zou het voor een rechter niet genoeg zijn, voor mij wel en hij weet dat ik het keihard zou gaan spelen.. Daarnaast moet ik zeggen dat hij aangeeft dat hij mijn beslissing verschrikkelijk vindt, maar wel begrijpt.. hij ziet wel in wat hij ze aan doet... Hij lijkt zich er bij neer te leggen. Hij weet ook dat dit voor mij puur om de kinderen gaat, ik heb nu totaal geen eigen tijd meer, hiervoor kon ik hem nog wel eens een uurtje ofzo op laten passen. Voor mij wordt dit alleen maar zwaarder, dus het is totaal geen eigen belang. Ik heb hem ook duidelijk uitgelegd dat ik nooit kwaad over hem zal praten, maar hem niet hun jeugd laat verpesten. Maar na ruim 1,5 jaar gekl**t zijn we alle 3 (kinderen en ik) wel even toe aan wat rust.... De kinderen lijken al wat meer te ontspannen....
Met de oudste praat ik er wel over, die is bijzonder pienter dus pikt sowieso alles op. Hij vroeg wat er met papa was, ik heb uitgelegd dat papa een beetje in de war is en wat probleempjes heeft Toen was het "Maar mama, ik maak me wel zorgen om papa, ik moet papa echt helpen"... En toen heb ik hem uitgelegd dat het goed komt met papa en papa heeeel veel van hem houdt maar echt zelf zijn problemen op moet lossen.. Hij zei dat hij dit begreep en vroeg of ik ook problemen heb. Ik gaf aan dat ik die niet heb en hij niet bang hoeft te zijn dat ik die krijg. Ik moet zeggen dat Jayro tussendoor ook wel eens vroeg of papa wel van hem hield bijvoorbeeld. Als ik vroeg hoezo... "papa lijkt wel eens bang voor me".... en ik speel liever open kaart met hem. Mijn ouders hadden ook problemen en daar werd echt nooit over gesproken. Ik twijfelde eerst nog een beetje, maar heb expres niet gezegd dat papa 'ziek' is, maar voor 'problemen' gekozen. Dit omdat 'iedereen' wel eens ziek is en hij dat niet moet verwarren. Dat hij papa nu een tijdje niet krijgt te zien is wel even raar, maar dat is al eerder periodes voorgekomen, ik ben altijd al de stabiele factor geweest dus daar lijkt hij niet veel last van te hebben.
ik herken dit zo! mijn nichtje zit op dit moment in dezelfde situatie! hij is dan wel echt opgenomen in een kliniek in rotterdam en heeft af en toe avondje verlof! Heel goed dat je je kids in bescherming hebt genomen maar inderdaad als hij naar de rechter stapt heb je geen poot om op te staan of hij moet de kinderen ooit geslagen ed hebben.. Bij mijn nichtje was het ook drugs lag gewoon in de spoelbak van de wc ze vond het al raar dat er elke keer natte plastic zakjes op de grond lagen en gaf haar zoontje hiervoor op zijn kop dat hij geen zakjes door mocht spoelen later bleek dat het papa zijn zakjes waren,..... ook kan de psygiator een omgangsregeling afdwingen als het zijn behandeling bevoorderd ik zou nu al omgangsregeling afspreken zwart op wit met toezicht zodat hij het tekent en niet later alsnog met eigen plannetjes mkomt! Heel veel sterkte mannen wat moeten we er mee...........
Heel knap van je. Ik vind het ook echt super van je dat je voor je kinderen kiest en kijkt naar wat het beste voor hun is. Sterkte en succes!
zo dat is nogal wat om mee te maken, heftig! denk dat je een hele goede keus maakt door de kids nu even weg te houden, ik hoop dat het na behandeling beter zal gaan en het weer opgebouwd kan worden.. en hij ook echt zich laat helpen en er alles aan zal doen.. maar het is al positief dat hij zegt vind het verschrikkelijk maar leg me erbij neer en inziet wat hij ze aan doet.. veel sterkte ermee, hakt er nogal in denk ik zoiets!
Je kon gewoon niet anders dan de kinderen uit zijn buurt te houden. Hij is gewoon niet meer in staat om rationeel te denken volgens mij en hij heeft inderdaad dringend hulp nodig. Bij zo iemand zou ik mijn kinderen ook niet durven alleen laten ofzo. Nu moet hij maar even de tijd nemen om aan zichzelf te werken en hopelijk komt hij er wel weer uit
Hij is ondertussen nog niet opgenomen, heeft de kinderen al ruim 1,5 week niet gezien en heeft mij beloofd pas contact op te nemen zodra hij in een kliniek zit. Het is voor mij echt wel even wennen, maar ik moet zeggen, het bevalt prima, het voelt echt als nog meer rust. De kinderen lijken er weinig last van de hebben, al poept en plas sindsdien Jayro bij de gastouder wel weer opeens in zijn broek?! Maar goed, dit kan er ook mee te maken hebben dat ik laatste maanden véél te veel heb gewerkt. Ben nu mijn baan kwijt, dus alle aandacht gaat voorlopig weer lekker naar de kindjes
Dat opnieuw in de broek gaan poepen en plassen vind ik eerlijk gezegd toch wel zorgelijk. Dit doen kinderen vaak als ze iets heftigs meemaken. Heeft hij veel meegekregen van zijn vader's zelfmoordpoging?
Nee, tenmiste, hij weet wel dat er iets gebeurd is.. Hij zal zijn vader ook wel missen, alleen dit spreekt hij niet uit. Ik probeer er evengoed wel wat met hem over te praten. En poepen+plassen als ze iets heftigs meemaken, er zijn ook kinderen die het door de december-spanning al hebben... Ik maak me er niet zo druk om, vooral omdat hij thuis nergens last van heeft, alleen bij de gastouder. En daar gaat hij tijdens mijn ww-periode maar hooguit 2 korte dagen heen. Het lijkt daar trouwens ook alweer beter te gaan. Hij zit wel een beetje in een uitprobeer-fase, maar dat is voor het eerst, mag ook wel eens. Wel vraag ik me af wat ik moet als mijn ex een kliniek in gaat voor een aantal maanden.. Toch al een keertje langsgaan met de kinderen?? Ik ben zelf bang dat dat niet goed voor ze is, maar aan de andere kant, ik vind ook dat je kinderen zoveel mogelijk moet betrekken bij alles. Vooral als je er zelf vrij nuchter tegenover staat... Of is dit toch te heftig.... pffff ik weet het nog niet.. Wel moet ik eerlijk zeggen dat mijn ex er tot nu toe goed mee om gaat, hij mist de kinderen, maar laat mij met rust en maakt bijvoorbeeld evengoed geld over. Dit valt me alles mee.
kan je het bezoek niet onder toezicht doen? Compleet weghouden lijkt me voor zowel de kinderen als hem niet goed.
Ik denk dat het voor de kinderen veel schadelijker is hun vader te zien zoals hij nu is. Hoe lief, zorgzaam en hartelijk hij ook naar ze is, toch zullen zijn negatieve kanten zoals het alcohol- en drugsgebruik ook invloed hebben op de kindjes. Ik vind het dus goed dat je ze nu in bescherming neemt en ze niet met die slechte invloeden in aanraking laat komen. Je ex zal nu ook inzien dat hij aan zichzelf zal moeten werken wil hij weer papa voor ze kunnen zijn. Waarschijnlijk is het niet zien van zijn kinderen een goede stok achter de deur om ook daadwerkelijk van die stomme verslavingen af te komen. Ik snap heel goed dat je je zoontjes wil betrekken in het hele gebeuren, maar ik denk dat je daar niet al te diep in moet gaan en het ook een beetje open moet laten. Misschien zelf eerst eens gaan kijken hoe hij daar is en kijken wat voor een omgeving het is. Dan kun je daarna bepalen of jij je kinderen in die omgeving wil brengen en of je ex sterk genoeg is om dat aan te kunnen. Voor nu lijkt het me gewoon goed wat je hebt gedaan. Je kunt iemand 80 kansen geven, maar op een gegeven moment is het klaar. Vooral als er kinderen in het spel zijn. Die horen zorgeloos op te groeien en niet al met slechte dingen in aanraking te komen.
Ik kan me niet voorstellen dat het goed is voor kinderen om ze weg te houden bij hun vader wara ze gewoon een goede band mee hebben. Als hij nou ook een bar slechte vader was die slecht met hun omging ok, maar als dat niet de kwestie is, zou ik op zijn minst onder toezicht contact houden tussen vader en kind. De band na een tijd weer opbouwen zal nog moeilijker zijn dan nu gedeeltelijk contact onderhouden en in de gaten houden.Je hoeft ze er niet bij te betrekken, maar uitleggen dat papa ziek is en hulp gaat zoeken en daardoor even niet altijd aanwezig is, zou genoeg moeten zijn.Vind men tegenwoordig veel te makkelijk kiezen om de vader weg te houden, omdat ZIJ het niet meer aankunnen en dus niet het belang van de kinderen vooropstellen en hun eigen belangen opzij schuiven.Kan me (uitzonderingen daargelaten) geen situatie bedenken dat volledig contact verbreken met de vader als hij goed met de kinderen omgaat gerechtvaardigd kan worden.
Aangezien je in mijn topic reageer neem ik aan dat het ook tegen mij bedoeld is.... Lijkt het echt alsof IK het niet meer aan kan en het belang van de kinderen NIET voor op stel??? Volgens mij doe ik verdorie juist ALLES voor de kinderen, elke beslissing, elke dag leef ik voor ze. Hun vader staat juist ergens ver onderaan en neem me dat maar eens kwalijk na alles haha. Ik vind dit dus een beetje vreemde reactie... Een vader kan dus alles maken en blijft recht hebben voor de lusten zonder de lasten? Sorry, totaal niet mee eens. Ik ben juist te ver gegaan met hem kansen geven, heb hem constant in bescherming genomen tegenover de kinderen "Nee papa is ziek dus kan niet komen, hij komt écht morgen weer" (= hij heeft zo'n kater dat hij jullie is vergeten, of hij is weer opgepakt, geen idee...) "Ja papa heeft pijn, hij heeft zich gestoten tegen een muur" = (hij is dronken gaan vechten, of gestruikeld, dat weet hij niet meer..) En dat allemaal naast het nonchalante gedrag door het blowen.. ja hoor, prima vader, hij doet zijn best.... maar soms is dat niet goed genoeg, niet goed genoeg voor mijn kinderen in ieder geval...