Hoi meiden, niet om op te scheppen, maar wij hebben een ontzettend lief meisje. Huilt helemaal niet vaak, slaapt nog heel veel, is heel makkelijk. Kortom, ideaal kind om trots op te zijn Maar nu zit ze volgens mij in een sprong (weet het niet zeker hoor). Het is ook nog wel wat vroeg voor een sprongetje volgens mij maar ze heeft last van het volgende: - veel huilen - kan niks hebben - schrikt overal van en moet dan ook veel huilen - ineens bang voor stofzuiger en keihard krijsen - slecht slapen - wil speen niet meer waardoor ze dus niet meer kan slapen - 's avonds niet naar bed willen en later op de avond weer veel wakker Maar ik kan hier zo slecht tegen. Ik merk ook dat ik heel geirriteerd naar haar reageer en ontzettend ongeduldig. Het is ook niet echt een spenen kindje maar als ze moe is wil ze wel graag de speen. En nu ze telkens veel wakker is, krijg ik haar ook niet in slaap met die speen. Kortom, heel irritant. En ik schaam me er zo ontzettend voor Want misschien heeft ze me nu juist wel heel hard nodig. Zijn er meer moeders die chagie en ongeduldig naar hun kindje reageren. Voel me zo slecht nu Een kindje is natuurlijk niet altijd rozengeur en maneschijn.
Ik heb dan niet hetzelfde probleem, maar Kyano kan ook urenlang door gillen, terwijl ik niet snap wat er nou precies aan de hand is. Luier is niks mee aan de hand, en hij heeft de fles gehad. Maar leg ik hem in de box neer of in bed, dan begint het allemaal! Ben soms ook wel ongeduldig, en voel ik me dan ook schuldig om, hij kan er ook niks aan doen :s
ja ik herken het wel, ik kan heel slecht tegen jengelen. dan raak ik heel snel geirriteerd, en laat ze nou net al een maand ofzo echt de hele dag door jengelen. ik doe echt mijn best om niets te laten blijken, maar denk toch wel dat je baby het aanvoelt.
Dat denk ik ook, en dat ie dan nog harder gaat gillen, ik kan er ook niet zo goed tegen, raak ook erg snel geirriteerd, zelfs al als ie een half uur door huilt...
ja huilen is nog erger dan jengelen! de eerste 3 maanden was het een echte huilbaby, ik kon haar op een gegeven moment niet meer troosten. ze voelde mijn irritatie en machteloosheid en zo zaten we in een visieuz (hoe schrijf je dat) circeltje. maar ja wij zijn ook maar mensen toch? tegenwoordig ga ik vaker met dr wandelen, daar word ze lekker rustig van.
Ja, dat doe ik ook, dan valt hij soms ook zo in slaap en weer lekker rustig ook als we weer thuis komen. Maar ja, dat helpt nu ook niet altijd meer. Af en toe zit ik gewoon met m'n handen int haar, dat ik me afvraag wat ik dan toch in godsnaam moet doen om hem rustig te krijgen.
Ik herken dat wel als het gaat om eten, dan zit Sam te kliederen, z'n hoofd weg te draaien, echt alles is interessanter dan mama met d'r lepeltje eten. Dan krijg ik er weleens een beetje de ziekte over in en dan eigenlijk meer om het feit dat ik me er zo over op kan winden.... herkenbaar dus, maar ik denk dat daar weinig aan valt te doen..
Ik kan er ook slecht tegen hoor, maar meer omdat je vaak niet weet wat er nou precies aan de hand is. En omdat je je kind wil troosten, wat niet altijd lukt en dan lijkt het net of je faalt en dat is niet leuk. Wat bij mij helpt als ik geirriteerd raak, bedenken dat zij er ook niets aan kan doen en dat we maar wat blij mogen zijn met zo'n gezond, mooi en lief kindje. Eva is over het algemeen ook heel erg makkelijk, maar slaapt niet veel en wil ook niet zo graag slapen. Het liefst gaat ze haar hele bed door, waardoor ik soms 3 kwartier bezig ben haar in slaap te krijgen. En dan heb ik haar al 3x van haar buik weer op haar rug gelegd, 3x haar omgedraaid omdat ze met haar hoofd aan het voeteneinde lag en 3x haar goed gelegd omdat ze dwars over het hoofdeinde lag. Heel erg grappig, maar ook knap frusterend . Eva heeft net het 19 weken sprongetje achter de rug (na 3 weken en het lijkt wel of het weer een beetje terugkomt ) en ze wilde ook haar speen niet meer, ze pakte 'm telkens eruit en ging ermee spelen (als een boer met kiespijn , al vind ik het achteraf wel heel grappig). Nu slaapt ze met duim , dus wie weet. We hebben trouwens 1 dag gehad tijdens het sprongetje, dat ze maar 1 uur in totaal heeft geslapen overdag en dat waren allemaal hazeslaapjes... maar ze was wel heel vrolijk verder en 's avonds ging ze ook gewoon naar bed. De laatste foto van die dag is wel heel schattig, ze ziet er helemaal uitgeput uit met van die rode oogjes, ze was ook echt helemaal op. (heb die foto op de babysite staan, van 10 mei )
Jeetje snoopy. Heb even op je site gekeken maar kan die kleine meid van jou al helemaal zelf zitten? Wat goed hee! Wel een zielige foto met die rooie oogjes. En leuk om je site te lezen omdat onze dochtertjes ongeveer even oud zijn. Sofie is vannacht weer veel wakker geweest (normaal slaapt ze altijd door). Was om 23.30 wakker, om 2 uur, om 5 uur en om 7 uur en pakte ook constant de speen uit d'r mond zodat ze niet in slaap kon komen. Misschien heeft ze ook wel last van tandjes want ze knabbelt de hele tijd op d'r handjes.
Als ik het zo lees moet het haast wel een sprongetje zijn of tandjes. Mijn dochtertje is gisteren 13 uur op geweest en was overdreven vrolijk en in de avond kon ze alleen maar huilen tot 23.00 uur. Heel de nacht liggen spoken en steeds haar speentje uit haar mond trekken en op de grond gooien. Hebben jullie kindjes al tandjes?Megan heeft sinds ruim 3 weken 2 onder tanden.
Wat herkenbaar om te lezen zeg! Dat van die speen was heel irritant, maar nu met haar duim is het wel heel fijn. Wij denken ook (al een tijdje ) aan tandjes, ze kauwt echt overal op (deed dat op het laatst ook op haar speen) en het lijkt wat dikker te worden omderin haar mond. Je ziet ook 2 wittige vlakjes als je vanaf de voorkant kijkt, maar ik weet niet of dat tandjes zijn? Eva kan trouwens op schoot wel redelijk goed los zitten en op bed ook, ze leunt dan wel naar voren, anders lukt het niet. Ze kan zo lekker met haar voeten spelen. Maar we doen het haast niet hoor, ik geloof niet dat het zo goed is nu al (al houdt ze haar rug wel goed recht, ik vind haar gewoon nog te klein ).
Ik denk aan tandjes. Dan kan het inderdaad zijn dat het speentje irriteert, dus dat ze die niet meer willen. Let er ook eens op of ze meer op dingen gaat bijten (mouwen, knuffel, speen, eigen handjes). Siem was ook als in een sprongetje bij zijn tandjes. Hij had ook veel last van zijn oortjes en wilde niet meer liggen (vanwege de druk op de kaak). Door de vermoeidheid en de overprikkeldheid daarbij, schrikken ze dan van alles en zijn ze snel overstuur. Het is inderdaad vervelend, maar je zult er doorheen moeten. Het gaat wel weer over, dus probeer je even op het nu te richten en je kindje te geven wat ze nodig heeft. Accepteer dat het nu zo is, dan is het sneller voorbij dan waneer je daar op zit te wachten. Succes! (en ja, ik begrijp je gevoelens wel hoor. Wij zijn er weer even doorheen, maar het kan zo weer terugkomen. Daar rekenen wij gewoon op. Dan valt het ook niet tegen. En blijf je hier gewoon lekker uiten, dan kun je je frustratie gewoon bij ons kwijt.)
Ik heb dat ook hoor, als Eva een keer meteen goed in slaap valt, denk ik, dat zal wel eenmalig zijn . Kan het alleen maar meevallen. Het is nou eenmaal een lastige in-slaap-valler, het zou fijn zijn als het straks wat beter gaat, maar we gaan er maar vanuit van niet. Ze is verder zo'n supervrolijk meisje en ze is gezond, wat wil een mens nog meer?
Ja ik mag ook eigenlijk niet klagen. Maar als ze 's nachts 3-4 keer wakker wordt baal ik wel even hoor. Maar is dat zo? Dat als er tandjes doorkomen de speen gaat irriteren? Dan verklaart dat een hoop. Ze heeft dus constant de vingers in d'r mond en alles wat ze tegenkomt. Ga straks maar even iets voor d'r halen. Ze kan er ook niks aan doen en heeft d'r mama vast erg nodig op dit moment. Zielig voor d'r. En dan doe ik ook nog zo raar.
Babs je doet helemaal niet raar,vind het normaal hoor dat je er even door heen zit. Breekt ook op al die gebroken nachten,...bij mij wel. Ik heb van die druppels van vsm gehaald en 3 weken geleden had ik het idee dat het wel verlichting gaf maar nu op dit moment doet het niks.(mischien meer geduld hebben).Een bijtring uit de koelkast wil ook wel eens helpen. Maar wat juud schrijft klopt.megan eet echt alles op ,haar mouwen,handen,knuffels,onze handen,lakentje in bed....en flink zerveren.
Ik vind ook niet dat je raar doet, want ik ken de momenten maar al te goed. Ik probeer nu alleen wat vaker te denken: HIJ kan er niets aan doen, het is tijdelijk en als ik hem erbij steun gaat het misschien sneller voorbij. Hier werkt Dentinox vrij goed bij het inslapen. Succes!