Hoi lieve medeforummers! Ten eerste; als je dit wilt lezen, helemaal gaaf want ik snap best dat dit lange verhaal niet te doen is Ik zit met een vraag.... M'n man heeft een zoontje van nu 10 jaar, mijn stiefzoon dus (vind ik een naar woord hihi). M'n man is gescheiden van zijn moeder, nu al heel wat jaar. Z'n zoontje was altijd al heel rustig, maar door de scheiding misschien iets meer geworden. Nu komt ie altijd om de week een weekend bij ons wat heel goed gaat. We hebben een goede band, we kunnen heel goed samen. Er is bij ons structuur in huis en we zorgen dat hij zich veilig voelt. We hebben van het weekend samen boodschappen gedaan, gekookt, menukaart gemaakt. Dan is het een heel gelukkig en leuk en zelfs zeer makkelijk kind. Nu kregen we een sms van zijn moeder dat ze hem naar fornhese wil hebben en dat beide ouders worden verwacht nadat ze een vragenlijst hebben ingevuld. Kwam voor ons zeer onverwachts! Ik heb natuurlijk direct gekeken wat het inhoud. Het is een behandelingscentrum voor kinderen met psychische of psychiatrische problemen. We schrokken hier ondanks dat zijn moeder een dramaqueen is met alles best van. Ik moet eerlijk zeggen dat ik meteen riep "wat een onzin" Z'n moeder heeft al eens geroepen dat ze dacht dat haar zoon autistisch was. Nou dat issie 100procent niet! Ik heb in het onderwijs gewerkt, nu zegt het natuurlijk niet dat je meteen alles weet, maar heb wel kennis van dingen! Toch ben ik onzeker. Ik heb na zitten denken of het misschien iets is wat hij heeft. Het is een jongen die teruggetrokken is, maar wel heel veel kan praten achter elkaar door. Hij heeft 1 passie en dat zijn wapens en oorlogje(verschrikkelijk maarja) zijn tekeningen en verhalen bestaan dan ook daaruit of hebben er mee te maken! Hij is gek op computerspelletjes ook het liefst met wapens of schieten. Hij heeft een slecht zelfbeeld, denkt weinig te kunnen en haalt Zich naar beneden. Op school heeft hij een slechte concentratie, zelfs zo erg dat hij bijna moest blijven zitten. Hij heeft geen zin in huiswerk en leren. Hij is heel netjes, altijd netjes voorstellen en bedankt zeggen, super bescheiden, heel makkelijk, hij doet werkelijk alles wat je vraagt en zegt wat ie moet doen zoals kamer opruimen. Nu kwam ik op ADD! Misschien ben ik wel gewoon naar iets op zoek wat er niet is en moet ik dat misschien niet doen, maar ik twijfel heel erg. Aan de andere kant denk ik; het is een kind van gescheiden ouders, enigskind en de leefsituatie bij z'n moeder is nou niet zo gestructureerd en kindvriendelijk als bij ons. (woont met zijn moeder bij Z'n oma en de nieuwe vriend van oma, geen structuur, altijd binnen spelen, zelf vermaken en nooit samen leuke dingen doen zoals wij wel doen) Heeft iemand ervaring met een kind met ADD? Of kent iemand het behandelingscentrum fornhese? Deze zit toevallig in Almere. Liefs van mij
Heeft zij dit nooit eerder met jullie besproken? Ik kan me voorstellen dat dit rauw op jullie dak komt. Ik vind 10 best een lastige leeftijd dus wat hoord bij de leeftijd en wat niet? Mijn zoontje houdt bijvoorbeeld ook niet zo van zijn huiswerk maar door consequent te blijven en structuur te bieden komt dat helemaal goed. Maar aangezien dit bij zijn moeder ontbreekt.....ligt het aan hem of aan de opvoeding daar? Dat is ook lastig. Maar ik neem aan dat er goed gekeken wordt naar het kind en opvoedsituaties, een stempel krijg je niet zomaar. In feite kan het geen kwaad, het is in ieder geval fijn dat jullie er in betrokken worden.
Hoi twinkle star, Ik heb zo mijn bedenkingen omdat zijn moeder nogal een drama maker is. Als hij een schaafwond heeft moet hij gelijk naar de dokter en krijgen wij een brief van haar hoe het verbonden moet worden. Heel onzinnig omdat het een schaafwond is. Lekker drogen aan de lucht dan gaat het over zeggen wij dan. Ik ga er inderdaad vanuit dat er goed gekeken wordt naar de situatie bij beiden partijen, maar zij heeft er een handje van dingen te zeggen die niet kloppen. Ik heb eigenlijk een beetje zoiets van: Het is een kind van gescheiden ouders, heeft geen broertjes of zusjes, heeft een rare leefsituatie thuis waar gepraat wordt over zijn vader en over mij alsof we verschrikkelijk zijn (heb je het kind alleen maar mee, waarom zou je over zijn vader praten tegen een kind, belachelijk!) wij doen hier niet aan mee op onze beurt en maken het voor hem gezellig en leuk, maar als je dan weer zon sms krijg, ga ik toch nadenken! Als ik de Add kenmerken bekijk, heeft hij wel overeenkomsten, maar n hoeverre heb je dan gelijk Add! Lastig! Lief dat je even de tijd hebt genomen om mijn verhaal te lezen
Ik begrijp je helemaal, maar denk dat hulpverleners hier ook wel doorheen prikken. Via mijn werk voer ik ook wel eens gedragsvragenlijsten in voor jeugdige. In het geval van gescheiden ouders kun je in een hoop gevallen uit deze lijsten al een hoop informatie halen. Zo zie je regelmatig dat problemen bijv. Alleen bij moeder zijn en niet bij vader en andersom en dan wordt er toch op een andere manier naar gekeken. Misschien is het mogelijk eerst met haar in gesprek te gaan. Hoe komt ze bij dit onderzoek? Wat vindt school hiervan? Al daar ook zorgen zijn zou ik mee gaan in het onderzoek en kijken wat hieruit komt.
Ja dat is ook zo. Met haar is niet normaal te praten. Het is een apart figuur zeg maar. Denkt heel anders over dingen dan ik. Niet echt een vooroordeel maar het is een meer zwakbegaafder persoon om het netjes te zeggen. We willen best meegaan in een onderzoek of behandeling, want het gaat tenslotte om hem, maar als je het wordt psychiatrisch behandelcentrum leest denk ik... Waar Zijn we mee bezig. En manlief roept dat meteen dat ie niet aan Haar onzin mee gaat werken. Dat begrijp ik dan ook wel weer, maja
mja.. ik snap dat hij het onzin vind... maar 1 ding is zeker vind zo'n centrum ook dat het onzin is dan ben je er wel voor altijd vanaf. vinden ze het wel terecht.. dan komt de volgende hobbel want dan wordt er wel verwacht dat vader en moeder samen hetzelfde beleid gaan hanteren
Ga eens uit van het kind zelf.... Is hij ongelukkig, onzeker, ondervindt hij belemmeringen in zijn functioneren op welke manier dan ook? Ik lees in je beginpost dat hij gedemotiveerd (onzeker) over huiswerk is. Waar komt dit vandaan en welke gevolgen heeft dit voor hem? Fornhese doet onderzoek en geeft advies. Misschien is jullie kind hier bij gebaat, maar misschien is er ook niets aan de hand (Je bent zelf al aan het 'zoeken' naar een aandoening dus misschien vind je ergens dat moeder toch gelijk heeft?) Het gaat erom dat het kind er uiteindelijk baat bij heeft en niet dat er een conflict tussen ouders uitgespeeld wordt.
Bij ons is het kind heel gelukkig, weet dat hij dingen best kan, vermaakt zich. Hij heeft hier veel vriendjes in de buurt en hier fietst ie en speelt ie lekker buiten. Thuis heeft hij een rare leefomgeving, speelt niet buiten ? Hij is op school slecht geconcentreerd En heeft er geen zin in. Maar of dat nou een reden heeft... We gaan sowieso een gesprek aan, maar ik denk dat hèt voor hem alleen maar lastig is. Hij heeft na de scheiding al moeten praten ergens en hij vindt da verschrikkelijk... Daarom is het moeilijk
Wat een lastige situatie. Ik ken formhese niet, maar zoals je het beschrijft klinkt het als een psychiatrisch onderzoek Centrum? Hier wordt onderzocht of je (stief) zoontje een bepaalde stoornis heeft of niet. Ik ben ivm mijn werk wel eens bij zulke onderzoeken geweest. Wel ging het hier om kids tussen ds 4 en 7 dus wel jonger dan jouw (stief) zoontje. De kinderpsychiater ( klinkt naar, maar wordt zon dure naam aan gehangen omdat er een nogal dure uitgebreide studie aan vooraf gaat :-D) Gaat dmv spelletjes een gesprekje aan om een beeld te krijgen van het kind. Bv tekenen, spelletje, met een fischerprice telefoon samen bellen. Ik heb ze zelfs wel eens samen zien voetballen in een ruimte van 4x4 haha. Net wat het kind aangeeft te willen gaan doen. De kids vinden het in het begin vaak spannend, maar meestal is het ijs zo gebroken en vinden ze het dan niet erg meer. Er gaat idd een heel boekwerk aan vooraf dat apart v elkaar ingevuld moet worden door ouders en vaak ook door een docent. Over het algemeen zal je stiefzoon echt geen diagnose krijgen als er niets aan de hand is, is dit wel het geval dan zou ik het persoonlijk wel willen weten, om hem goed te kunnen ondersteunen en begeleiden bv op school. Er kan bv ook gewoon uitkomen dat je stiefzoontje faalangstig is of bv dyslectisch is. Ik hoop dat je hier iets aan hebt! Heel veel sterkte. Ik kan er nu zo droog over praten, omdat het mijn werk is. Maar o o wat zou ik het moeilijk vinden aks het mijn eigen kind zou zijn! Knuffel voor jullie!
Wat lief dat jullie reageren! Begrijp mij goed dat ik het allerbeste voor hem wil hoor, maar mijn twijfel is dan als wij denken dat er weinig is dat het Voor hem weer een belasting is. In het onderwijs had ik ook kids met onderzoeken e.d. Maar als het dichtbij komt is het ineens heel anders! Als hij wel iets heeft dan is het natuurlijk super om te weten. Het is misschien ook meer de reacties die je wilt horen! Het is al zo lastig voor die arme jongen..... @ducky thanks meid! Knuffel
Dag, Ik ken Fornhese wel, vanuit mijn werk. Dit is de jeudGGZ binnen Almere/Flevoland. Wat ik weet, is dat er niet zomaar een diagnose wordt gesteld, dit gebeurt volgens de richtlijnen die daarvoor gelden. Daarbuiten om kan er door de afnemer van het onderzoek (en dan is het de vraag, welk onderzoek wordt er afgenomen?) natuurlijk wel andere dingen opvallen over bijvoorbeeld: introvertheid, ongemotiveerd zijn ed. Dit zal dan ook in het verslag moeten staan, en verteld worden in het gesprek na het onderzoek. Wat in dit gehele verhaal van belang is, is de context waarin de jongen leeft. Dus gescheiden ouders en de gevolgen daarvan ed. Als het goed is, wordt dit tijdens het onderzoek wel meegenomen in de beeldvorming. Succes iig!
TNX miekje! Ik ga er wel vanuit dat z'n leefsituatie wordt bekeken ja.maar we kregen alleen een sms'jes met of we een vragenlijst wilde invullen op een site en dat beide ouders worden verwacht bij fornhese in Almere. Zal dan ook eerlijk zeggen dat er niet eens bij stond voor wat en waarom????!!!
Mijn zoon heeft ADD en dat is vastgesteld bij een vergelijkbare instelling maar dan in Groningen. Het klinkt misschien eng maar ik vond echt dat ze echt goed naar het kind kijken. Omdat we het vermoeden hadden dat onze 3-jarige het ook had zijn we met haar ook geweest, en daar kwam uit dat ze het vermoedelijk niet heeft (ze is ook nog wat jong voor een diagnose). Met het invullen van de vragenlijsten (die veeeeel langer zijn dan die je als leraar invult) ben je wel een uurtje of 3 zoet. Die lijsten zijn algemeen en de psychiater en onderzoeker kunnen daar de excessen wel uithalen. Dus je krijgt dan ook vragen over kenmerken uit het autistisch spectrum maar ook adhd (Add is hetzelfde als adhd alleen uit het zich vooral door chaos in het hoofd en niet naar buiten toe). Voor mij is het belangrijkste kenmerk of een kind gewoon een slechte concentratie heeft of neigt naar add is dat een kind met add niet kan plannen, zijn kamer niet kan opruimen enz. moeite heeft om meerdere opdrachten tegelijk uit te voeren (zoals bij kamer opruimen vaak zo is omdat er meerdere soorten speelgoed ligt, maar ook als je zou zeggen, ga naar boven, pak op onze kamer het rode kussen en ga dan naar de badkamer om de shampoo te halen en daarna buk je 10x). Voor een kind met add is regelmaat wel belangrijk, net als goede voeding trouwens. Maar wanneer er daadwerkelijk iets aan de hand is, dan komt dat wel uit de onderzoeken, en is er niks aan de hand, dan ook. verder, hij is bij jullie alleen in de weekenden, dus je maakt zijn schoolweken niet mee. Mijn zoon is in het weekend ook echt een ander kind dan door de week. Hij hoeft in het weekend namelijk niet te presteren en kan zijn eigen gang gaan. Hierdoor heeft ie in zijn hoofd een heel stuk minder chaos.
Fijn voor de vele reacties. Het is misschien ook meer dat je je verhaal kwijt moet.... Vandaag zou hij naar fornhese gaan. M'n mannetje heeft vrijdag gebeld en het verhaal uitgelegd. Ze zouden beiden ouders inclusief kind verwachten vanochtend. M'n man heeft gezegd niet in discussie te willen gaan, want die gaat ie ongetwijfeld krijgen met haar, waar zijn zoon bij is. Die vrouw gaf ons groot gelijk en heeft voor ons een aparte afspraak gemaakt. Ze vond het heel erg vreemd dat wij geen eigen uitnodiging hadden gehad omdat dat de normale gang van zaken is. Nou dat zei ons alweer genoeg. We hebben niet gehoord hoe het is gegaan vandaag, maar krijgen nog een eigen uitnodiging voor een intakegesprek. Afwachten dus maar......