Dag mama's, In ben opzoek naar mede moeders die ook een dreumes/peuter/kleuter in de vroeghulp hebben (of hadden) zitten. Om te praten over het traject en de ontwikkeling van de kinderen, maar ook over de zorgen, verdriet en soms frustratie van ons ouders. Ik merk dat ik veel behoefte heb om erover te praten. Ik hoop dat er meerdere zijn? Sinds een tijdje verdenk ik autisme bij mijn zoontje. Hij is nu net 2 en we zijn door de kinderarts doorgestuurd naar een kinderpsychiater. Het eerste gesprek staat geplant op 11 juli a.s.. Ik heb helemaal geen ervaring met autisme. Maar veel kindjes waar ik dan over lees hebben vooral problemen in de prikkelverwerking. Mijn zoontje heeft daar geen last van. Hij is ook niet boos en nauwelijks gefrustreerd. Hij is niet overgevoelig voor geluiden of aanraking. Enkel een beetje voor structuur en smaak van eten. Maar waar ik vooral tegenaan loop is zijn taalachterstand en het hele sociale gebeuren. Hij kan namelijk (nog) niet praten, hij kan alleen tellen (1 t/m 11) en doet anderhalf dierengeluid. Sinds kort is hij begonnen met letters 'lezen'. Hij verstaat mij wel, maar weinig. Hij heeft ook geen interesse in woorden als communicatiemiddel dus dat helpt niet in die ontwikkeling denk ik. Ik hoop (en denk) dat we daar zeker mee aan de slag gaan met de psych/logopedie/gebarentaal. En natuurlijk ook de hele sociale ontwikkeling die niet echt aanwezig lijkt te zijn. Hij kijkt je niet aan, reageert niet, zwaait niet, wijst niet, kijkt niet, laat niets zien, houdt niet zo van samen spelen of samen doen, enz. Hij luistert wel heel goed naar korte opdrachtjes als Zitten, Ga er eens af, Niet doen. Ik hoef maar 1x Nee te zeggen en hij stopt. Het is wel een brave jongen, haha. Ik kijk er heel erg naar uit om zijn koppie beter te leren begrijpen en ook om hem beter te leren kennen zodat ik meer in kan spelen op zijn interesses (cijfers en sinds kort ook letters) Maar ook, eerlijk is eerlijk, vind ik het als moeder soms heel erg moeilijk. Ik houd zoveel van die jongen, mijn liefde voor hem is onvoorwaardelijk en hij is perfect zoals hij is. Maar.. het is soms zwaar. Onze relatie is eenzijdig, van mij naar hem. Ik hoor geen mama, ik krijg geen kusjes. Vragen en gesprekjes vallen in het niets.. er komt nooit antwoord. Er zijn wel eens dagen waarop ik het bijna niet kan opbrengen om hem te vragen of hij wat wil drinken, of hij iets lekkers wil, of hij wil spelen, of hij wil komen want er komt toch geen reactie. Maar ik doe het wel hoor, en ik blijf enthousiast in mijn stem. "Goed zo, lekker drinken he? Vind je het lekker? Mmm, lekker!" Maar het wordt steeds moeilijker voor mij om die motivatie te houden, om te blijven praten. Herkennen jullie dat? En hoe gaat jullie daarmee om? Lang verhaal, sorry. Ik hoop van jullie te horen
Ik herken mijn eigen zoon wel in je verhaal,momenteel is het een sociale knuffel autist gelukkig!Mijn zoon is wel snel overprikkeld,al merkte ik dat op die leeftijd nog niet echt.Hij kan vooral niet goed tegen harde geluiden en eten gaat ook niet altijd goed vanwege de structuur, dit is erger geworden in de loop der tijd. Hij sprak ook niet op die leeftijd ,maakte sporadisch contact,zei ook geen mama...Hij ging pas praten toen hij bijna 3 was en dan nog onverstaanbaar behalve voor mij.Ik ben bij de KNO arts geweest, naar logopedie en naar Kentalis, allemaal voor hij 2.5 was.Psz ging hij ook heen ,4 dagdelen per week met een vve indicatie, hij heeft daar heel veel geleerd! Ik ben uiteindelijk via MEE bij een GGZ terecht gekomen ,daar heb ik de diagnose gekregen,ASS,PTSS en een iq van 68-70.Ondanks dat ik het wist kwam het echt wel even binnen toen het eenmaal zwart op wit stond.Op advies van de GGZ naar een kdc gegaan, hier had mijn zoon echt de tijd van zijn leven!Superveel geleerd, ook op spraak-taalgebied en sociaal gebied, hij is er zelfs zindelijk geworden, nu thuis nog.... Hij gaat nu naar een zmlk basisschool waar hij helaas echt niet op zijn plek zit, dit zorgt voor veel stress thuis,hij is steeds overprikkeld en reageert het thuis af op mij, pas geleden ging hij me zelfs slaan .Gelukkig is het bijna schoolvakantie, na de vakantie gaat hij naar een andere basisschool waar hij beter op zijn plek zal zijn.We hebben al een lange en zware weg achter de rug maar ik ben echt trots op wat we/hij bereikt hebben/heeft.Ik bied hem veel structuur en duidelijkheid,dit zorgt voor rust in zijn koppie. Ik heb zelf veel gehad aan psycho educatie en ik hoor goede verhalen over het boek "geef me de vijf" ,zelf heb ik het nog niet gelezen. Ik snap dat je denkt dat het op het moment eenzijdig lijkt te zijn maar hij slaat alles op in zijn koppie, ik voelde het soms ook zo omdat ik geen reactie leek te krijgen,geen kus,knuffel of wat dan ook...Het is nu heel anders, ik krijg 100en kusjes en knuffels en hij zegt heel vaak tegen me dat hij me lief vind!Het is en blijft loodzwaar ook omdat ik er alleen voor sta en ik herken helaas nog niet altijd wanneer hij op ontploffen staat maar als hij 's morgens bij me in bed kruipt om te knuffelen is alles weer goed.
Hier een dame met ass diagnose op haar 3e. Maar wel ivm chromosoomafwihking is van 59 en algehele ontwikkelingsachterstand. Gebaren hielpen hier heel goed inmiddels is dit vervangen door taal. Sociaal emotioneel is ze ongeveer 2 a 2.5 dus vb in de speeltuin valt ze ook erg uit de toon w n heeft ze ons nodig om haar te vertellen wat g e past is qua beurt wachten ed.
Kleine Lai, Ik herken me niet in jouw verhaal.. maar jouw open en oprechtheid raakt me! Het maakt me serieus emotioneel en ik kan me heel goed voorstellen wat je zegt en dat je gelijkgestemden zoekt. Sterkte en blijf genieten van de mooie momenten! Dat wilde ik gewoon even zeggen..
Wij hebben een zoon van bijna 7 met ASS, normaal IQ maar wel zeer moeilijk lerend, sociaal emotioneel gezien loopt hij 4 jaar achter. Hij zit inmiddels op de juiste school en ontwikkelt zich heel goed. Hij zal nooit zelfstandig kunnen wonen of werken maar iedereen probeert het beste en maximale eruit te halen. Hij zat met 3 jaar bij Kentalis vroeghulp, al binnen 2 maanden moest hij daar weg en ging naar het MKD. Kreeg zn diagnose met 3.8jaar. Met 5 jaar naar de juiste SO school gegaan. Verder hebben we thuishulp, een PGB en speciale BSO+vakantieopvang. Jongste is 5 en zit in het reguliere onderwijs, heeft ADHD. Nu nog geen medicatie, waarschijnlijk in de toekomst wel.. Is sociaal emotioneel ook nog erg jong en motoriek loopt ook erg achter. We gaan het zien in de toekomst.. Tip:https://www.mamavita.nl/ Een netwerk van moeders met allemaal kinderen met ASS. In diverse leeftijden en gradaties. Komen bij elkaar, praten en leren samen over autisme.
Geen ervaring. Maar jeetje meis aat pittig en heftig. Lijkt me behoorlijk rot Gefeliciteerd met je onderschrift!!
Veel sterkte! Hier een jongetje van 3 met ASS (veel prikkelverwerkingsproblemen, boosheid, frustratie, sociaal heel open juist, en loopt verder qua taal en ontwikkeling ver voor). Dus wel wat andere problematiek. Maar het is allemaal pittig en soms wil je gewoon even dat alles normaal is ipv dat alles zoveel moeite kost... vind het ontzettend knap als je zo weinig reactie krijgt. En weinig liefde terug. Echt ontzettend knap en heel veel sterkte want het is zo zo zo pittig.
Wat verdrietig dat hij zoveel stress ervaart op dit moment. Dat hij fysiek wordt lijkt me heel erg. Ik hoop dat hij kan leren om zich anders te uiten. Hopelijk na de zomervakantie een betere school! Hier helemaal geen problemen met prikkels. Zijn woedeuitbarstingen zijn ook op 1 hand te tellen. Hij is ook heel goed te corrigeren en luistert redelijk goed naar opdrachtjes als 'zitten' 'wachten' en 'niet doen' en zo. Hij is een makkelijk jongetje. Ik vraag me wel af hoe het met zijn intelligentie zit. Ik las dat 49% van de kindjes met ASS een lager IQ heeft. Mijn zoon komt op mij niet als lager over, maar hij is natuurlijk ook nog jong. Ik gok dat hij gewoon normaal of zelfs iets hoger zit (dit zeg ik vanwege zijn interesse in cijfers, letters en puzzels). Maar goed, dat zien we allemaal later wel als hij naar school gaat. Dat boek heb ik vaker van gehoord, ik ga er eens naar zoeken
Lief dankjewel Het is allemaal erg vers waardoor de emoties nog hoog zitten. Ik moet er gewoon doorheen, ik denk dat de acceptatie later wel komt. Stapje voor stapje.
Wat kan dat verschillen he? Dezelfde stoornis maar hele andere uiting. Verdrietig om te lezen dat jouw zoontje zoveel last heeft van frustratie. De wereld is soms zo moeilijk voor ze en dat is als moeder heel erg moeilijk om te zien je wil ze de wereld geven, alles voor ze doen, het leven makkelijk voor ze maken, en dat kan dan niet. Maak je je veel zorgen over zijn toekomst?
Wij hebben een zoon van 5 met ass. Een dochter van 11 met vermoeden ervan En een zoon van 4 met kenmerken ervan. Die van 5 zit op sbo, heeft ook een spraak en taal achterstand en heeft problemen met zijn gedrag. Jongste zit nu nog op een mkd en gaat na de zomer naar regulier. Oudste zit ook op regulier maar wel wat moeite.