Hallo allemaal! Ik heb een zoontje van 3,5 en hij is sinds een week erg bang voor de wind . Hij gaat niet meer uit zichzelf slapen, maar wil de hele tijd bij mij zijn ( ik heb geen partner, dus het komt sowieso op mij neer) als hij dan eindelijk slaapt en mijn halve avond om is, dan komt hij 's nachts ook en is echt heel erg bang. Ik kan praten en uitleggen zoveel ik wil, maar alleen weer in slaap vallen dat wil hij niet...:x Ik vind het helemaal niet erg om er extra uit te moeten en hem gerust te moeten stellen, maar dan is het wel fijn dat hij daarna gewoon weer verder gaat slapen. Nu probeer ik eerst allerlei dingen en uiteindelijk na 1,5-2 uur geef ik het op in de nacht en komt hij bij mij in bed en valt snel in slaap. Wie herkent dit en vooral tips/adviezen zijn meer dan welkom
Mijn zoontje heeft dat ook een paar dagen gehad. Hij vond het maar wat raar al dat lawaai in z'n kamer. Wat ik toen gedaan heb is elke keer voordat hij in z'n bedje ging even goed met hem praten. Ik zei altijd.. 'Lieverd, jij gaat nu lekker slapen in je bedje. Het waait buiten maar dat is niet erg hoor. De wind is heel lief, dat doen de wolkjes, de wolkjes blazen heel hard' Klinkt misschien erg overdreven maar het hielp hier wel
Hier slapen ze dan gewoon bij ons verder, ik heb mn energie overdag nodig en ga geen nachten wakker bibberend op de oncomfortabele rand van een peuterbed zitten knikkebollen van de slaap
Dank jullie wel! Hij valt nu wel in slaap in zijn bed, maar wordt s nachts nog wel een keer wakker en is dan bang voor de wind. Kan het nog niet opbrengen om actie daarin te ondernemen, dus dan slaapt hij bij mij verder Niet wat ik zal willen, maar opblijven is ook geen optie midden in de nacht pppfff ik vind het maar een moeilijk leeftijd, maar kan ook aan mij liggen
Hier ook wel gehad, gewoon blijven uitleggen wat de wind doet en dat de wind buiten blijft etc. Hier zelfs gehad dat dochter de wind met buiten lopen vreselijk vond, ze ging er gewoon van huilen . Samen heel vaak de wind terug geblazen haha. En liedjes gezongen over 'weg wind weg' of heel hard terug roepen 'ga weg wind'. Uiteindelijk is het over gegaan hoewel ze nu (4,5 jaar) nog wel eens roept 'ga weg wind'. Zoon van 2 heeft het nu ook een beetje buiten. Maar die is makkelijk af te leiden dus blijft er niet zo in hangen.
Herkenbaar, alleen heeft mijn dochter (bijna 3,5) het gelukkig alleen buiten (tot nu toe...). Als het een paar dagen onstuimig is geweest, vraagt ze voor we naar buiten gaan altijd of het waait of stormt en sinds ik haar van de van de windkrachten heb verteld wil ze altijd weten welke windkracht het precies is . Ook moet ik het weerbericht s ochtend voorlezen, zucht, en wil ze weten waar in het land het hard of zacht waait als er grte verschillen zijn. Gelukkig kan ze zelf nog niet lezen en heeft ze het niet door als ik een zinnetje over de wind weglaat... Hopelijk is het slechts een fase.