Mijn zoon van 5,5 is enorm verdrietig om het overlijden van een familielid. Hij zag die persoon niet eens heel vaak, maar zijn dood heeft er erg ingehakt. Het is nu al een aantal maanden geleden maar mijn zoon heeft nog regelmatig flinke huilbuien. Hij kan er maar niet bij dat hij nooit meer terug komt. Het is niet eens het grote gemis denk ik, maar vooral de confrontatie met de dood. Ik probeer hem zo goed mogelijk te helpen. Heb het boekje 'Maatje, ik had je nog zoveel willen zeggen' met hem gelezen, ben naar het graf geweest, heb hem tekeningen laten maken die hij bij het graf mocht leggen, gezegd dat hij als hij nog iets wil zeggen dat tegen de wind kan zeggen en die de boodschap naar X brengt. Maar het voelt alsof het allemaal geen troost biedt. Heeft iemand misschien nog tips? Of moet ik de tijd de wonden laten helen?