Sinds kort weigert onze zoon 's avonds in zijn eigen bed te slapen. Hij slaapt overal (schoot, buggy, tussen ons in, etc.), maar in zijn bed is het één groot drama. Zijn middag slaapje is al weg, hij sliep dan toch niet meer. Maar nu 's avonds... Waar hij de energie vandaan haalt is mij een raadsel. En wij zijn als ouders doodop. We hebben al sinds hij niet meer wil slapen (ong. 1,5 week) praktisch geen avond meer voor onszelf. Gemiddeld valt hij pas rond 12 uur 's nachts (of later - gisteren was het zelfs kwart over 1) in slaap als wij er bij zijn. Want als dat niet het geval is, krijst/gilt hij alles bij elkaar (alsof de wereld vergaat) en staat hij in bed. Dat houdt hij rustig een half uur of uur vol. Ik zou gewoon wel weer eens een rustige peuterloze avond willen hebben... Want als hij dan eindelijk slaapt, ben ik gebroken... wie heeft de gouden tip. Hij is 2 jaar btw.
Als dat een avondje zou gebeuren dan zou ik het niet erg vinden maar meerdere avonden achter elkaar zou ik zelf niet accepteren. Bedtijd is bedtijd dus ik zou de mijne in bed leggen. Als het dan huilen en krijsen wordt, zou ik hem in bed troosten of naast hem gaan zitten maar bij ons zou hij niet uit bed mogen. Als we hem naar beneden zouden halen, zou hij direct doorhebben dat hij dat veel leuker zou vinden en dan zou het veel moeilijker worden om hem weer in bed te krijgen. Mijn advies zou dus zijn; in zijn bedje als het bedtijd is en daar de problemen oplossen die dan ontstaan zoals huilen. Maar mijn inziens moet hij leren dat het geen optie is om niet naar bed te gaan en dat papa en mama eventueel bij hem blijven als dat nodig is, maar wel in zijn eigen bed.
Wat sleepless zegt zou ik ook doen. Hij weet nu dat je erbij blijft als hij een drama maakt. Als hij weet dat het geen zin heeft houdt hij er wel mee op. Kan wel paar avonden duren nu natuurlijk. Mijn zoon heeft ook van die avonden dat hij er geen zin in heeft. Haalt dan van alles uit de kast 'mama ik heb het warm mama ik heb het koud mama ik heb snot. Ik ga een keer terug en check alles. Dan zeg ik dat ik vlakbij ben maar niet meer terug kom. Kan hij gaan roepen wat hij wil. Hij snapt nu dat het geen zin heeft en gaat slapen. Als er echt iets is kom ik natuurlijk wel. Heb babyfoon met camera dus kan zien en horen of alles goed gaat. Ik zou echt even volhouden want anders kan dit nog lang zo doorgaan. En als hij de volgende ochtend moe Is en jullie ook lijkt me dat ook niet prettig. Sterkte
Als ik dat zou doen, kon ik wel de hele avond op zijn kamer blijven zitten. Want zodra ik wegga, begint het krijsen en stopt pas als ik terugkom. Was afgelopen nacht rond 1 uur dat hij eindelijk sliep en om half 6 werd hij weer wakker (waar hij normaal 12 uur - 20.00-8.00 - kon slapen). Toen (om half 6) begon het gehuil en gekrijs opnieuw en hebben we hem (ook voor onze eigen rust) maar in bed genomen.
Hij staat zich op dit moment ook weer de longen uit het lijf te schreeuwen / te krijsen. Ga ik er naartoe en haal ik hem uit bed en neem ik hem op schoot, is het gelijk over. En dat houd hij dus rustig een uur vol. ('t Is geen kwestie van "een paar minuten"). Maar zoals ik al zei: dan kan ik wel de hele avond op zijn kamer blijven. En dat is niet echt mijn idee van een rustige avond (maar zo gaat het dus al de hele tijd).
Al zou ie twee uur krijsen, zou ik je advies geven om er toch niet naar toe te gaan.. Blijkbaar is er niets aan de hand, want als je er weer bent is het goed. Het proberen waard...
Tevergeefs. En we hebben ook buren waar we een beetje rekening mee moeten houden. Hij weigert gewoon in bed te liggen. Zucht... Een krijsend kind dat begint als je je teen buiten de deur hebt gezet en gewoonweg daarna geen seconde meer stil is, is ook niet alles.
Lamp aanzetten? Rommelen boven en benoemen dat je er wel bent? Ik heb ook wel eens gedaan dat ik bijvoorbeeld om het kwartier kwam en noemde zoiets als 'papa en mama zijn er wel, jij blijft gewoon in bed en moet slapen' en dat eindeloos herhalen. Ik roep maar wat hoor.. soms zijn het helaas periodes waar je doorheen moet vrees ik
Lamp aanzetten hebben we geprobeerd, geen succes. Rommelen boven / zeggen dat we er zijn, ook geen succes. Gaat hij alleen harder van huilen. Wij vrezen trouwens ook dat het zijn kiezen zijn. Want hij heeft al dagen wel 3 tot 4 poepluiers per dag (waarbij hij voorheen soms een dag geen poepluier had), daarnaast zuigt hij flink op zijn vingers (soms verdwijnt zijn hele hand in zijn mond). Zijn eetlust is wel gewoon goed. Pff... leuk de peuterpubertijd en doorkomende kiezen..
Heb je gelijk in. Maar wel een de-avond-en -nachtrust-is-ver-te-zoeken fase.. En dan moet hij dinsdag om half 9 weer naar de peuteropvang..
Hij hoeft ook niet te liggen, hij mag in bed doen wat hij wil maar hij gaat er niet uit. Waarschuw je buren, leg het uit en verontschuldig je voor een paar avonden herrie. En geef hem preventief paracetamol als je denkt aan kiezen. Breng hem naar bed, zeg welterusten en ga weg en blijf weg. Het is bikkelhard maar anders blijft het aan de gang.
Hier ook een meisje van bijna 2 die het soms lekker bont maakt met het slapen in de avond/nacht. Het was bij ons zover gekomen dat een van ons er minimaal een uur bij moest gaan liggen voordat ze in slaap viel, en dat was vaak pas tegen 22 uur. Weg avond. Op een avond waren wij het zo beu... een van ons is op de gang bij haar slaapkamerdeur gaan zitten.. 15 minuten gillen en krijsen (sorry buren) maar daarna was het stil. Ze sliep niet gelijk hoor, maar dat hoeft ook niet. Volgende avond zonder problemen naar bed. Een week zaten wij op de gang en sliep ze redelijk snel. Totdat er die rot tanden/kiezen door kwamen, 4 tegelijk. We zijn weer bijna terug bij af helaas... er ligt een extra matras op de grond aan de andere kant van haar kamer. Daar blijft een van ons op liggen totdat ze slaapt. Ik volg even want ik kan ook wel wat tips gebruiken.
Voor mij zou het een verschil maken of mijn kinderen last hebben van iets en daarom niet in hun eigen bed willen slapen, of dat ze gewoon liever beneden zijn of bij papa en mama willen slapen. Als mijn kinderen iets mankeert, mogen ze natuurlijk lekker bij ons zijn. Krijgen ze alle zorg van de wereld. Op het moment dat ze geen pijn hebben maar gewoon geen zin hebben om te slapen/willen afdwingen naar benden te mogen/in bed bij papa en mama willen slapen, dan wordt het voor mij anders. Ik hou erg veel van mijn kinderen maar vind mijn avond- en nachtrust ook heel waardevol. Dus slapen doe je in je eigen bed (mits dus niets ziek). Daar zet ik alles op in en wil ik ook heel consequent in zijn omdat ik op geen enkele manier de boodschap wil afgeven dat ze met doordrammen/krijsen hun zin daarin kunnen krijgen. Ik zou dus desnoods de hele avond op hun kamer blijven zitten. Geen idee of dit bij jullie aan de hand is maar het zou kunnen zijn dat jullie kindje inmiddels doorheeft dat wanneer hij blijft krijsen, hij uiteindelijk zijn zin gaat krijgen en het daarom zo lang volhoudt. Dan zou ik doorbijten en blijven volhouden dat hij echt in zijn bed/kamer moet blijven. Als je dit volhoudt, zal hij na een paar dagen echt wel opgeven. Als je vermoed dat dit niet het geval is maar hij echt ergens last van heeft, dan zou het dus echt een probleem zijn dat samenhangt met pijn en dus tijdelijk is. Dan zou ik misschien wel gewoon toegeven aan wat hij nodig heeft.
Hij is (weer) gewoon wakker en is het er 100% NIET mee eens dat hij naar bed moet (zet je hem beneden neer, gaat hij tot 12 uur rustig lekker spelen). Ik heb hem er om kwart over 8 in gelegd (tot zover je het "ingelegd" kunt noemen), en sindsdien staat hij weer te schreeuwen. Heb hem al een paar keer via de camera aangesproken om te gaan liggen en te gaan slapen (eens moet hij toch bekaf zijn, zou je zeggen), maar voorlopig negeert hij me volledig. Erheen gaan werkt niet, maar dit werk ook niet echt als "rustige avond". Hij heeft morgen geen stem meer over van al dat gekrijs... En dat terwijl hij beneden bijna in slaap viel
Jeetje wat vervelend zeg. Helpt het als je hem in jullie bed in slaap laat vallen en hem vervolgens in zn eigen bed legt?
Nope, want dan wordt hij weer wakker als je hem terug legt. En dan wint hij in mijn ogen weer, want hij hoeft dan weer niet in zijn eigen bed in te slapen. Hij sliep er altijd prima in en er is niets veranderd. Als hij het zo leuk en fijn vind om tig uur te krijsen gaat hij voor nu maar lekker zijn gang. Hij moet leren dat hij niet de baas is. Als ik hem naar bed breng, is het bedtijd. Was nooit een probleem en als hij er een probleem van wil maken, doet hij dat zelf maar.
Aii wat een rottige fase voor jullie! #gaap Ik zou ook vol blijven houden, niet mee naar beneden of bij jullie in bed. Bedtijd is bedtijd. Zeker als het middagslaapje er ook al af is. Paar vraagjes... Heb je al een keer pcm geprobeerd om pijn uit te sluiten? Kan hij overdag goed zijn energie kwijt? Wat geeft hij zelf als reden aan, voor zover hij dat kan dan, voor het niet willen slapen?
PCM: nee, maar hij heeft ook geen pijn. Hij wil gewoon niet slapen. Hij speelt veel overdag, klimt overal op en sinds hij sinds een week los kan lopen, doet hij dat ook veel. Helaas kan hij nog niet praten (daarin loopt hij helaas achter), dus ik kan hem dan nog niet vragen (wat zou dat handig zijn!)
Even afkloppen (hopelijk blijft het zo): hij is in slaap gevallen. Hij is wel nog een beetje onrustig, maar op z'n minst... hij is rustig. Iets meer als 1,5 uur... . Dan nu even iets anders: Ik las iets over Kindival (onrust en slapeloosheid). Wellicht iets voor hem. Wie is ermee bekend?