Onze net vierjarige zoon gaat sinds het begin van het schooljaar naar groep 1. Hij is nu in totaal 2 weken naar school geweest. Het is een jongetje dat op school opvalt omdat hij: aangeeft vrijwel alles te druk te vinden, geen aandacht kan vasthouden bij de opdrachten die juf geeft en veel 1-op-1 aandacht vereist. Vanaf de eerste dag is de onderwijsassistent veel met hem bezig en de juffen zijn erg lief voor hem en geven hem de ruimte wanneer dingen hem teveel worden. Ook op de peuter ging het met onze zoon al niet zo goed. Hij praatte te volwassen, speelde niet met andere kinderen en was moeilijk mee te krijgen in het programma, ging vooral zijn eigen gang. Daarnaast deelde hij regelmatig een mep uit als iets hem niet zinde (dat doet hij nu eigenlijk niet meer). Op het moment dat daar werd verkondigd dat hij maar vervelend was en deed, zonder dat er aan ons kon worden uitgelegd wat er dan precies gebeurde in zo’n situatie en wat er bijvoorbeeld aan vooraf ging, werd het allemaal steeds negatiever. Het werd onze zoon ook duidelijk dat de juffen hem niet leuk vonden en hij begon in zijn bed te plassen en werd bang om naar de peuter te gaan. Toen hebben we besloten dat hij thuis zou blijven de laatste maanden en dat hij na de zomer een nieuwe start zou maken op de basisschool. Die nieuwe start verloopt niet lekker, de juffen doen hun best maar ik merk duidelijk dat ze ‘last’ van hem hebben, ze geven ook zelf aan dat het lastig is. Nu moet er volgende week een gesprek plaatsvinden waarbij de IB’er en een orthopedagoog aanwezig zijn. Ik vind dat in principe een heel goed idee, want we willen allemaal dat onze zoon zich fijn gaat voelen op school en mee kan doen met de groep. Dat daar een plan voor moet komen is duidelijk en zelf hebben wij daar ook wel de nodige ideeën over. Ik krijg nu een formulier om te ondertekenen, over een HGPD gesprek. Ik weet daar niks over, maar het woord diagnostiek geeft mij het gevoel dat we (veel te) snel een bepaalde kant uit gaan waar ik niet per sé achter sta. Heeft iemand een idee wat zo’n gesprek precies inhoudt? Het lijkt nogal specifiek gericht te zijn terwijl we voor ons gevoel nog in de wen-fase zitten. Interpreteer ik dit verkeerd, te zwaar? Wij zien zelf ook wel bepaald gedrag bij onze zoon dat we vooralsnog als ‘niet gemiddeld’ benoemen. Verschillende keren is vanuit verschillende hoeken het woord autisme gevallen. Wat we wel weten (zelf-diagnose) is dat hij HSP is, iets dat veel overlap heeft met de kenmerken van autisme. Hij is erg eigenwijs en soms moeilijk te sturen, maar daar zijn we zelf sinds een aantal weken hard mee aan de slag gegaan en we zien een enorme verbetering in zijn gedrag daardoor en daarom ook goede hoop voor de nabije toekomst. De kenmerken die hij vertoont van autisme zijn zeker niet constant en met wat inzet zeker stuurbaar. Dat hij veel last kan hebben van drukte is wel waar, maar in de situaties waarin school dit aangeeft te zien lijkt dit niet logisch, niet in lijn met wat wij in andere verschillende situaties van hem zien. Wij vermoeden dat hij vooral drukte als ‘excuus’ gebruikt om onder bepaalde dingen uit te komen. Hij kan namelijk prima een dag in ballorig doorbrengen in extreme drukte, maar in de kring zitten kan hij niet. En wat betreft zijn aandachtsboog, ik heb hem bijvoorbeeld gisteren een uur lang onafgebroken zien werken aan twee verschillende strijkkralen projecten, maar een puzzel maken die juf hem voorschotelt lukt echt niet langer dan een paar minuten. Mijn vermoeden hierbij is ook dat hij er gewoon geen zin in heeft. Thuis proberen we hem ook wel eens iets te laten doen dat op een schoolse activiteit lijkt, het kost dan de nodige moeite hem erbij te houden, behalve als hij het heel leuk vindt. Ik denk, samengevat, dat onze zoon een jongetje is met een ijzeren wil, die wellicht baat heeft bij een andere aanpak dan wij hem tot nu toe hebben gegeven. Daarvoor hebben wij zelf onlangs ook contact met een orthopedagoog gezocht, zodat we hem zo goed mogelijk kunnen helpen. Wij denken niet dat hij autistisch is (ook omdat ik daar in mijn studie een hoop mee heb gedaan en hem ondanks een aantal kenmerken die niet vaststaan daar niet in herken), wel dat hij (en wij) een beetje hulp nodig heeft om op het juiste pad te komen zodat hij op school goed mee kan draaien. We zouden het heel vervelend vinden als we nu toch, en zeker al in zo’n vroeg stadium, een bepaalde kant met hem worden opgestuurd en willen dat graag voorkomen. Heeft iemand hier verstand van dit soort zaken? Het onderwerp in het algemeen, ervaringen met dit soort gedrag in de klas, HGPD gesprekken etc? Ik zou het fijn vinden om wat ervaringen uit te wisselen of tips te krijgen over hoe hiermee om te gaan, ook in de communicatie naar school toe.
HGPD betekend dat ze jullie zoon als zorgleerling zien. Meer aandacht dus voor hoe het met hem gaat en een korte opvolging. Ze maken een dossier van de dingen die nu besproken worden. Dat staat op zich los van een diagnose. Beide kinderen hier waren al zorgleerling voordat er überhaupt sprake was van een diagnose, dus dat staat er los van. Dat er een orthopedagoog mee kijkt lijkt mij top. Ik zou van daaruit af wachten waar die mee komt. En ook de verschillen met thuis aangeven, dat hij thuis wel geconcentreerd een bepaald werkje kan doen.
Ik zou de juffen bellen voor een gesprek vooraf, dan kunnen ze uitleggen wat de bedoeling is. Grote kans dat zodra de orthopedagoog er bij betrokken wordt, er formeel allerlei dingen geregeld moeten worden. En als ik je verhaal lees, dan is dat alleen maar in het belang van je zoon. Niet per sé mbt diagnostiek (al kan dat ook veel duidelijk maken en daardoor in zijn belang zijn), maar wel mbt kijken wat hij nodig heeft en hem de juiste hulp bieden. En een gesprek, ook vooraf, geeft ook de ruimte om zelf aan te geven hoe je er tegen aan kijkt en wat jij denkt dat nodig is. En om de verschillen die jullie zien uit te wisselen. Het kan heel goed dat hij op school, in een groep met veel prikkels en een setting waarin veel moet ed, heel ander gedrag vertoont dan thuis. Ballorig en in de kring zitten vind ik echt niet vergelijkbaar: in Ballorig mag je rennen en vliegen en hard praten ed, dat is in de kring niet wat er van je verwacht wordt. Ik begrijp dus wel dat daar een groot verschil in zit. Hetzelfde als iets waar hij zelf waarschijnlijk voor kiest (strijkkralen) en iets wat moet (een puzzel van de juf), ook totaal verschillend. Ook de aandacht die er is, thuis één op één, op school heeft de juf ws 30 kinderen maakt zeer veel verschil. Ik zou proberen het gesprek open in te gaan, met als uitgangspunt dat jullie hetzelfde belang hebben: dat het goed gaat met je zoon. En blij zijn met een school die mee wil denken en bovendien snel handelt ipv het lang aan te kijken waardoor het enkel minder goed kan gaan. De juffen komen in je verhaal betrokken over, dat is al een groot voordeel! En verder zou ik ook vooral aangeven hoe jullie het zien en dat jullie in eerste instantie liever niet de diagnosekant op willen.
Diagnose betekend niet gelijk je kind een stempel geven,maar kijken waar het probleem zit en wat voor kansen je kind moet krijgen. Een uitgebreide scan (=diagnostiek) van de situatie en kind om kind optimaal te begeleiden (dat is het hoofddoel), niet om een naam aan iets te hangen. Super fijn dat de school dit al zo vroeg op start hoop dat ze hem goed kunnen ondersteunen zodat hij een geweldige tijd krijgt. Ook in belang van de hele groepsdynamiek
Alle lof voor de school en de juffen inderdaad, we zijn heel blij dat ze zo goed hun best doen voor onze zoon. Het gaat mij er inderdaad om dat ik niet ineens in een gesprek wil zitten dat een bepaalde kant op wordt gestuurd zonder daar van te voren op te kunnen anticiperen. Zoals jij aangeeft, wat voor formele dingen moet ik dan aan denken? Het voelt een beetje alsof me dingen uit handen worden genomen, zonder dat ik zelf de kans heb gehad uit te leggen hoe ik mijn kind zie en tegen bepaalde dingen aankijk. Hij is twee weken op school en het startgesprek moet nog plaatsvinden, dus voor mijn gevoel zitten ze al drie stappen verder dan ik ben. Maar het gevoel naar de school toe is wel positief, ik vind niet dat ze het verkeerd doen of zoiets. Ik wil gewoon even op een rijtje zetten wat er nu eigenlijk staat te gebeuren zodat ik er goed op voorbereid ben. En met onze oudste zijn we op haar vorige school in gesprekken met de school//directie/leerkrachten zo naar behandeld dat ik een beetje angstig ben geworden voor dit soort gesprekken, dat ik in een hoekje wordt gedreven of onzeker wordt gemaakt waardoor het maken van de juiste beslissingen niet makkelijker wordt. De school waar onze kinderen nu op zitten is wel heeeeel anders en ik weet zeker dat ze het goed gaan aanpakken, maar daar komt mijn gevoel van onzekerheid grotendeels vandaan denk ik.
Ik begrijp trouwens wel dat de situaties die ik beschrijf anders zijn dan die in de klas, maar ik heb het gevoel dat de focus dan anders moet liggen. Dus niet op geen aandacht hebben of last van drukte, maar bijvoorbeeld op gebrek aan interesse en daarbij niet in staat zijn zich aan te passen en niet stil kunnen zitten. Ik roep maar wat hoor, maar dan heb je het al over heel verschillende dingen die om een heel verschillende aanpak vragen, omdat de oorzaak van het gedrag heel anders is.
Overigens over ballorig: er zijn ook kinderen met autisme zijn die juist onderprikkeld kunnen zijn en juist het goed doen in een drukke omgeving zoals ballorig of drukke efteling dus prikkelverwerking kan ook de andere kant op gaan. Dat een kind prima in een krijspaleis kan functioneren maar moeite heeft met een vrij saai klaslokaal en geduld moet opbrengen om naar anderen te luisteren zegt niet zoveel.
En daarom is t super goed dat ze iemand erbij halen met de kennis ervan en die zal mbv diagnostiek een goed beeld kunnen schetsen van zijn knelpunten. Jullie visie als ouders wordt daarin ook meegenomen.
Juist omdat hij pas twee weken op school is en ze nu al aangeven dat dingen moeizaam gaan, zou voor mij een signaal zijn dat er echt iets moet gebeuren, wat dan ook. Ik zou op school ook aangeven dat het voor jullie allemaal wel heel snel gaat en dat jullie misschien ook wat meer tijd nodig hebben en het bovendien fijn vinden ‘meegenomen’ te worden in alles wat er gebeurt. Daarom zou ik ze bellen, dit vast aangeven en hen gewoon vragen wat je kunt verwachten (wat dan in het gesprek nog verder besproken kan worden). Ik begrijp je mbt vroegere negatieve ervaringen helemaal...hebben wij ook meegemaakt met de oudste. Hier in combinatie met juist ‘niet handelen’, wat ook niet altijd (meestal niet...) goed is.
Mooi omschreven. Dit omschrijft mijn beide kinderen wel, hoewel mijn zoon dus bij extreme drukte en vermoeidheid wel echt de rust opzoekt, dat deed hij als heel klein mannetje al. Stilzitten aan tafel kunnen ze ook echt niet, maar misschien is dat ook wel gewoon kind-eigen.
Daar heb je gelijk in! Zo iemand kan precies kijken wat dan de oorzaak is van zijn gedrag. Eigenlijk heel mooi, dankje!
Ik zou de juf sowieso vragen wat de bedoeling is. Maar daarnaast zou ik de juf vragen een testje uit te voeren. Waarbij je iets van thuis meegeeft waar hij juist heel gefocust mee kan spelen. Dan kan je misschien kijken of het aan verveling ligt. En misschien vindt hij het ook extra spannend omdat het niet lekker liep bij de peuters. Dat hij wat extra tijd daardoor nodig heeft om zich veilig te voelen in de klas.
HGPD betekent Handelingsgerichte Proces Diagnostiek. Het idee daarbij betekent juist NIET gelijk (want het is juist een proces wat in gang gezet wordt) naar diagnoses etc kijken, maar samen kijken wat de oorzaak kan zijn en wat je zoon nodig heeft (handelingsgericht). Als ik jouw verhaal lees, is dit ook juist wat jullie fijn zouden vinden. Wel iets doen, maar niet gelijk een diagnosetraject in. Hierbij ga je stapje voor stapje kijken wat voor je zoontje werkt en heb je regelmatig een gesprek met elkaar. Het mooie is dat er heel doelbewust dingen uitgeprobeerd worden (als ze HGPD goed inzetten ). Na ene tijd evalueer je dat en kijk je wat daarin wel/niet werkt. Het kan zijn dat je dan na een tijd de goede aanpak hebt gevonden. Het kan ook zijn dat er dan alsnog aangegeven wordt dat er meer nodig is en dat dan verdere diagnostiek wel zinvol is. Dus ga met een positieve insteek het gesprek in. Ik vindt het positief dat school direct goed wil starten met de orthopedagoog erbij. Niet om het zwaar te maken, maar om het goed aan te pakken met elkaar. 'k hoop dat jullie een goed gesprek hebben volgende week en dat het je zoon gaat helpen!
Geen ervaring met een HGPD , maar wel met autisme. Autisme is zo verschillend als maar zijn kan. Het typische beeld dat mensen hebben van autisme komt zeker niet bij alle kinderen met ASS voor. Dat hij geen moeite heeft met een krijspaleis maar wel in de kring zegt niets over wel/niet autisme. Druk betekent voor kinderen ook niet altijd letterlijk druk maar kan ook stressvol of intens betekenen. Het kan zijn dat het krijspaleis minder ‘druk’ is omdat hij gefocust is op zichzelf, terwijl in de kring hij zich moet focussen op andere kinderen & de juf. Dat kan intens en onprettig zijn voor kinderen met ASS. Ik zeg niet dat hij ASS heeft natuurlijk, maar om aan te geven dat ASS zich op heel veel verschillende manieren kan uiten. Ik hoop dat de orthopedagoog jullie een beetje gerust kan stellen en goede ideeen heeft
Wat super dat de school zo snel is! Wij gadden ook al een gesprek na 2 weken school. Viel enorm op in zijn gedrag en hoe hij deed. Ib'er was al gelijk betrokken en er zou meer uitdaging moeten komen. Kort verhaal: veel verveel in de klas, deed heel vervelend, overgeplaatst naar gr 2 voor 3 maanden en daarna mee naar groep 3. Na een paar weken weer verveel. Verveelde zich enorm. Dus help mee uitzoeken waarom dit gedrag er is. Wij gebben een hele vlotte knul die school in eens vreselijk vond en diep ongelukkig was. Dat kun je beter voor zijn. Hulp is niet meteen een stempel. Ik zou het gesprek aan gaan
Als je het gevoel hebt en angst hebt dat je in een bepaalde hoek word gedreven (ondanks dat dat misschien onterecht is als ik de reacties van moeders met ervaring hier lees) schrijf dan voor jezelf op wat jij signaleert zodat je die dingen niet vergeet te bespreken tijdens het gesprek. Zoals dingen die jij herkent in HSP en waarom jij je niet vind in autisme. Ik denk dat het belangrijk is dat ze een compleet beeld krijgen. Dus een combinatie van wat ze op school signaleren met hoe jullie het thuis ervaren. Met die combinatie kan de beste hulp voor je kind worden opgestart en kunnen jullie elkaar misschien handvatten geven hoe om te gaan in bepaalde situaties. En wat anderen ook schreven, alle lof voor de docent en school dat ze hier direct werk van maken en je kind niet maanden of zelfs jaren aan laten modderen want dat hoor en lees ik helaas ook erg vaak. En uiteindelijk is het kind dan altijd de dupe in dat soort situaties.
Goede tip om vooraf al dingen die je wilt zeggen / vragen vooraf op te schrijven. Over HGPD: de D staat niet voor niks achteraan Het gaat in eerste instantie echt om die HG: dus gericht op handelen. Er wordt in beeld gebracht wat de sterke punten van je kind zijn en welke dingen hem juist belemmeren. Dat kan gaan over karaktereigenschappen maar ook over zaken in de klas. Van daaruit wordt gekeken waar je zoon behoefte aan heeft. En dat gaan ze dan doen, waar mogelijk de volgende dag al. Waarschijnlijk vullen de juffen al een deel van dat formulier voorafgaand aan het gesprek in. Tijdens het gesprek bespreken ze dit met jullie en checken of wat zij zien herkenbaar is voor jullie. Ze kunnen nog dingen aanpassen en jullie kunnen aanvullen vanuit jullie kijk op jullie zoon. Ik kan me voorstellen dat, zeker met jullie eerdere ervaring, zo'n afkorting best zwaar en heftig klinkt. Vanuit 'onze kant' (leraren) is dit juist een vrij laagdrempelige manier om samen met ouders en een professional vlot in beeld te krijgen wat een kind precies van ons nodig heeft. Ik hoop dat je met een wat geruster gevoel het gesprek in gaat en er met een nog geruster gevoel uit komt.
Het is een gesprek om gewoon eens te kijken naar zijn behoefte. En opschrijven wat je thuis zowel ziet en dat mee nemen kan geen kwaad. Daaruit kan vloeien dat zij een persoon in de klas laten mee kijken. Zou dit wel doen of aanraden mochten ze dat niet doen. Daarbij liet hij het een en ander zien op de kleuterschool. Als die 2 contact hebben gehad dan is het bekend en nemen ze dit ook mee. Dus sta niet raar te kijken mochten ze hier over beginnen. Mocht die persoon kijken in de klas gaat die een heel verslag schrijven letterlijk. 1 tip vertel niets aan je kindje want hun verzinnen van alles om neutraal te blijven. Hier werd ge zegt dat ze kwam kijken hoe de juf ht deed. Uit die observatie komen er een advies naar de school toe. Daarmee gaan ze aan de slag. Mocht dit niet verbeteren dan kan er nog een observatie komen. En dan word er gekeken of er toch een diagnose nodig is. En of de school wel passend is. Wij hebben dit ook aan de hand gehad.