Mijn jongste zoon is vorige maand 3 geworden en sinds zijn geboorte eigenlijk al heel moeilijk. Hij was een enorme huilbaby, we zijn meerdere keren naar de eerste hulp gereden om zijn gehuil en hebben hem laten testen op koemelk maar er werd nooit iets gevonden. Met 5 weken heeft hij een week in het ziekenhuis gelegden en met een jaar nog een keer. Mijn oudste was tussen 1 en 2 jaar ook heel lastig dus tegen die tijd dacht ik dat het kort erna makkelijker zou worden. Inmiddels is zoon 3 en is nog steeds heel erg lastig. Ik kan echt niet omdraaien met hem in de buurt. Ik was net in de woonkamer en hij pakt in de keuken mn tas en spuit alles onder met de desinfecterende gel in mijn tas. Zelfde geldt voor handzeep in de WC, heerlijk over de vloer uitgesmeerd in de WC. Binnen no time. Een aantal weken geleden heeft hij de vriezer uitgezet. Hij is enorm driftig, slaapt slecht. Hij wordt ongeveer elke nacht schreeuwend wakker. Vannacht heeft hij een volle fles water naar het hoofd van mijn man gegooid en dit soort dingen gebeuren dagelijks. Is zijn bord leeg en wil hij nog wat meer, dan wordt hij laaiend als mijn man iets van zijn bord op zijn bord schuift, het moet uit de pan komen. Is er iemand die dit herkent, stopt dit ooit. Is er meer aan de hand misschien? Op andere plekken gedraagt hij zich vergelijkbaar, op de crèche gooit hij wel eens speelgoed uit het raam en dat soort dingen maar verder hebben zij dit niet met ons besproken.
Jeetje heftig! Heb je wel eens aan de crèche of CB gevraagd wat zij er van vinden? Bij mijn inmiddels kleuter ben ik met 3j ook ineens gestopt met alle melk, daar doet hij het een stuk beter op! Ik zou je wel aanraden om dan begeleiding van een diëtist te vragen, als je stopt met alle melk en het blijkt geen verschil te maken en je start weer met melk kan hij lactoseintolerant zijn geworden (en dat gaat nooit meer over!). Eten alleen uit de pan herken ik van mijn peuter (eet melkvrij) en is verder een rustige peuter. Ik kan nog veel meer schrijven maar heb vanavond pas meer tijd
Het is natuurlijk geen doen om in de paar regels van een post iets te vinden, maar ik weet wel dat mijn 'heel lastige peuters' (oudste en jongste) diagnoses hebben gekregen cq gaan krijgen (onderzoeken jongste lopen nog). Beide duidelijke eet-, slaap- en gedragsproblemen, hoewel de jongste het op kinderdagverblijf prima deed (paste zich aan). Maar ja, er is natuurlijk veel variatie in (normale) ontwikkeling en temperament van kinderen. Als je twijfels hebt over het gedrag kun je laagdrempelig hulp inschakelen. Integrale Vroeg Hulp kan een goede plek zijn om te starten. Een professional kijkt dan thuis mee en kan gericht adviezen geven. Indien nodig kunnen ze dan ook verder verwijzen. Volg je gevoel. Zelfs als er 'niets' aan de hand is, kan ouderschap uitdagend zijn en kunnen adviezen en professionele mening prettig zijn. (persoonlijk heb ik geen goede ervaringen met CB, dus dat zou ik niet doen)
Ik zou naar de huisarts gaan. Het kan prima een temperamentvolle peuter zijn maar kan ook wat anders achterweg komen dat het gedrag veroorzaakt of versterkt. En hoe dan ook is het fijn als je hier wat hulp bij kan krijgen hoe je dit het beste in goede banen kan leiden
Dat is dus het lastige, ik heb zelf HBO pedagogiek gedaan dus als er iemand naar kijkt wil ik dat het een orthopedagoog is en geen HBO geschoolde, dat is toch vaak waar je dan terecht komt. In het VIB achtige circuit. Ik weet dat 90% van de problemen met kinderen in de opvoeding liggen dus het meeste is daar ook op gericht. Je krijgt ook heel vaak te horen dat middelste kinderen lastiger zijn terwijl hij vanaf zijn geboorte zo was. Ik ben er zelf al een tijdje uit maar in mijn werk met reguliere kinderen ben ik nog geen kind tegen gekomen zoals mijn zoon. Eigenlijk is zijn gedrag overal hetzelfde en hij kan ook heel lief zijn. Op de crèche vinden ze vooral dat hij moeite heeft me concentreren en ik denk zelf ook als eerste aan ADHD. Hij heeft ook een tijdje andere kindjes gebeten maar dat is gelukkig over.
Google eens op hooggevoeligheid en hss. Dat is dat je ook hooggevoelig bent. Maar ook dat je juist de grenzen opzoekt. En druk bent en veel uitdaging nodig hebt. Mijn oudste is hooggevoelig en hss. Hij kan niet tegen harde geluiden. Maar zelf maakt hij wel harde geluiden. Hij sliep slecht. Veel wakker. Doet heel lang voor hij in slaapt.valt. Is druk. Maar kan ook rustig spelen. Maar heeft behoefte.om te bewegen. Maar niet in teveel drukte. Als er een dag anders is gegaan dan anders. Dan is hij in de avond overprikkeld en kan er dus een woede aanval komen. Dit doet hij om te ontladen van alle prikkels. Hij voelt ook veel stemmingen aan. Dus daar reageert hij ook weer op. Verder kan ik niet in jou situatie kijken. Maar misschien herken je er wat in. Wij lopen nu bij een homeopaat ervoor. Om hem te begeleiden erbij. Bij dit soort kinderen werkt echt straffen niet.
Dus eigenlijk wil je de eerste hulplijn overslaan omdat je zelf die kwalificaties ook hebt? Ik begrijp dat (ik heb hetzelfde in mijn eigen vakgebied), maar probeer het toch anders te zien. Iemand van buiten is waarschijnlijk ook objectiever dan je zelf bent en heeft op die manier misschien wel meerwaarde. Waarom ga je niet langs de huisarts om je opties te bespreken? En academisch zegt ook niet alles, in het geval van mijn oudste zoon was het een kinderarts die ons bij iedereen (huisarts, consultatiebureau, etc.) als overbezorgde ouders heeft weggezet, terwijl er uiteindelijk een fikse genetische afwijking is gevonden (de man mag onze zoon dan ook niet meer behandelen van zijn maatschap).
Je kunt zelf kiezen wat voor soort hulp je wil. IVH is een makkelijke plek om te beginnen (team verband, gespecialiseerd in jonge kind), maar er zijn uiteraard meerdere opties. Je zou dit kunnen bespreken met huisarts. Wat heb je nodig? Wat zijn je eigen ideeën en waar zou je beste antwoord kunnen krijgen op vragen die je hebt? Mijn oudste is bijvoorbeeld via logopedist op KDV bij adalante (audiologisch centrum) beland, waardoor balletje is gaan rollen. Voor mijn middelste wilde ik gerichte diagnostiek, dus in overleg met schoolarts een verwijzing gekregen voor specialistische GGZ om specifiek die vraag te kunnen beantwoorden. Bij de jongste wilden wij ook weer gerichte diagnostiek, dus via huisarts wederom specialistische GGZ. De huisarts moet weten welke mogelijkheden er in jouw regio zijn. Je kunt ook zelf een orthopedagoog of kinderpsycholoog zoeken en daar je vragen neerleggen. Staar je niet blind overigens opleidingsniveau, er zijn steengoede (ortho)pedagogische medewerkers en heel slechte orthopedagogen of gedragsdeskundigen en vice versa... Zoals in ieder vakgebied. En mijn ervaring is dat niet-universitair geschoolde zorgverleners vaak een gedragsdeskundige op de achtergrond hebben die meedenkt/kijkt. (ik heb geen idee wat het VIB circuit is )
Wat heftig zeg. Misschien eens laagdrempelig een gesprek met professionals? Ik neem aan dat het voor je zoontje zelf ook niet prettig is. Lastig hoor. onze oudste is ook pittig en waf altijd heel driftig. Dit werd op zijn 3e verjaardag ineens minder. En misschien kijken of hij buisjes moet. Dat kan soms ook al verschil maken.
Toevallig heeft hij buisjes maar die zitten ook alweer een tijdje dus misschien niet goed meer. Bedankt voor alle reacties!
Ik zou ook eens een homeopaat en/of osteopaat overwegen. En ik zou vragen of ze op de opvang hem ook beter kunnen observeren. Dit zelfde gedrag heb ik bij een ouder kind in de hulpverlening gehad met diagnose adhd en pdd-nos. Daar werkte een kookwekker, picto’s en een stoplicht bord (rood/groen) goed.
Ik had een kind dat non stop praatte. Als bord groen was mocht hij praten bord rood dan stil zijn bijv. bij eten, huiswerk maken etc.