Onze allerliefste oudste ventje is net 2 jaar geworden eind juli en sinds vorige week is het “rot”peutertje in hem wakkergeschud volgens mij! Het is sowieso al een ongelovelijk bijdehand kereltje wat nergens voor wegdeinst oid, en altijd energie voor 20. Nu veel schreeuwen en zich op de grond gooien etc... Ik ben dus erg benieuwd naar hoe jullie hebben gehandeld in deze periode!
Veel geduld, omstanders negeren, standvastig blijven bij wat nodig is, zoals jas aan, hand vast bij oversteken ect en vooral proberen te begrijpen waarom de bui er is en proberen voor te zijn. Je uiten met woorden die je nog niet goed begrijpt + dealen met emoties waar je nog niet mee weet om te gaan is gewoonweg erg lastig. En dat is aan jou de taak om te leren. Al sta ik nu bij de 3e nog steeds wel eens met mijn handen in het haar hoor. En soms moet er gewoon iets gebeuren, driftbui of niet.
Ha bedankt voor je reactie! N idd, er gaat (alweeeeer) n hele nieuwe wereld voor hem open ... Wat leuk, ik zie dat je de kids ook dicht ook elkaar hebt! Hier de oudste van 2016 En jongste van maart 2018 En willen eind vh jaar voor n derde gaan! (Even offtopic, kon je lichaam dat prima aan? Die derde zwangerschap ook weer Zo aardig snel?)
Ja, dat ging gelukkig prima. Ik vond het zwanger zijn wel wat pittiger aangezien de oudtse naar school ging en de 2e geen middagslaapjes meer deed en ik dus minder makkelijk even kon gaan liggen.maar toch goed te doen. En mijn buik was echt flink (veel vruchtwater) maar de bevalling daarintegen was wel een stuk makkelijker en vrijwel zonder schade (1 hechting) ik merkte wel dat mijn baarmoeder wat meer tijd nodig had om weer te krimpen maar ook dat is normaal. Dus vooral positief. En 3 kinderen hebben vind ik een wervelwind aan emoties, het is zowel geweldig, als supperdruk, als om gillend gek om te worden om vervolgens weg te smelten als ze heerlijk samen spelen. Vind het heerlijk
Aaaahhh jaaaa herkenbaar...onze peuterdramaking zoals ik hem noem doet zijn leeftijd eer aan. - ik wil dat spelen mama helpen...nee nu ff niet...schreeuwen - kindje speelt met iets...ik wil dat...nee nu is het andere kindje aan het spelen...schreeuwen Enz enz, binnenhuis geven we aan dat we tot drie tellen en dat ie dan klaar moet zijn met aanstellen anders gaat ie naar de gang. Heeft even wat standvastigheid gekost maar inmiddels volstaat het tellen. Buitenhuis laat ik hem liggen en loop weg, tot nu toe komt hij me nog steeds achter me aan zodra ik uit beeld ben. Verder hoop ik heel heel snel dat hij er doorheen is
Lastig hè. Choose your battles. Sommige dingen moeten en daar ben ik heel consequent in. Sommige dingen probeer ik te negeren of hem af te leiden. Veel van te voren al uitleggen "we gaan zo boodschappen doen en bij het oversteken wil ik een handje" bijvoorbeeld. En vooral geen haast proberen te hebben. Vandaag wou hij zijn jas uit onderweg naar de speeltuin, van mij moest hij aan. Hij ging op de grond zitten huilen. Prima dan maken we rechtsomkeer en gaan naar huis. Dat wil hij natuurlijk ook niet dus krijgt hij nog 1 kans en dan gaat het meestal goed. Ik vind dit echt een hele leuke maar tegelijkertijd ook vermoeiende leeftijd.
Meteen aangepakt dit gedrag toen ze het voor de eerste keer deed. Hier hebben wij echt geen zin in want voor je het weet heb je een op de grond liggend krijsend kind dat alles bepaald. Eerst met rustig praten geprobeerd. Daarna toch echt op de trap zitten en nadenken. Na het trap zitten ernaartoe en rustig praten met haar en uitleggen waarom ze daar zat. Heel belangrijk dat want anders snappen ze er nog niets van!
1 ding is zeker ... het is zeker een kwestie van me er aan over geven! Mijn jongste zoontje sinds deze week voor t eerst in een zitje aan tafel, en heeerlijk te lachen en giebelen en bordje leeg te (vr)eten... En dan Mn peuter terror zoontje van 2 die neemt niet eens meer de moeite om überhaupt 1hapje te proeven.. Gooit zN bord aan de kant en kan alleen maar huilen en schreeuwen.. En in de winkel wilt hij alleen maar door de winkel rennen waar ik ontzettende hekel aan heb... Dus als iemand daar nog een tip voor weet??
Ik ga niet zonder buggy naar de winkel. Als hij vervelend is, krijgt hij een waarschuwing. Stopt hij dan niet, gaat hij lekker in de buggy. Ik ga echt niet met een terror 2 jarige lopen slepen in de winkel, haha. Op het moment gaat het hier redelijk met het naar mij luisteren. Maar mijn 2 jongens samen zijn echt drama nu, ze dagen elkaar steeds uit. En als de een maar naar de andere kijkt is het gillen en/of meppen. Ik ben zo blij dat de scholen hier vandaag begonnen zijn. Mijn 2 jarige alleen thuis is prima te doen.
Mijn oudste luistert gelukkig goed in de supermarkt. Jongste zet hem ook op een rennen. Af en toe als ik alleen met hem ben gaan we even oefenen. En anders gaat hij gewoon in de kar.
Zal het misschien ook gewoon een jongens “kwaaltje” kunnen zijn? Hier volop vent met zn brulletjes, rennen en springen en lompe manoeuvres haha
Ik zie een aantal heel nuttige tips voorbij komen waar ik me alleen maar bij aan kan sluiten: - je er aan over geven - let it go - choose your battles Mijn toevoeging: - chantage is ook een opvoedmiddel Uiteraard alles in een juiste balans, met zo nu en dan consequent zijn, dan overleef je deze fase ook wel weer. Wanneer stopt die fase ook al weer? Ik wil niet meeeeeer
Ik heb 3 meiden en ook die kunnen er wat van. Vooral de middelste en de jongste begint er ook een aardig handje van te krijgen...
Haha dat vind ik nu al met de twee jongens die wervelwind Dus darom dacht ik, maakt t ook niet meer uit als er 1 of twee bijkomen Enige waar ik t meest tegenop zie is dat Mn lichaam me in de steek laat ofzo... of juist sneller verzakkingen bla bldieblA