Ik neem zulke kinderen mee naar de speeltuin, kunnen ze daar uitrazen en dan laten ze m'n huis in elk geval heel
Soms dan ga ik met ze knutselen of iets bakken. Wel met kinderen die vaker hebben gespeeld en waarvan ik weet xst het een succes is. Ik herinner me heel goed het afspreken met vriendinnetjes. Mijn moeder was niet creatief. Moeder van een vriendinnetje wel, daar gingen we regelmatig knutselen met lapjes met die moeder. Hier was de regel 1ste keer beneden dan kon ik zijn hoe het verliep.
Ok, heeeeeeeel lang geleden maar vroeger had ik ook zo een vriendinnetje. We waren toen een jaar of 4. Die is 1 keer mogen komen spelen en erna niet meer. Samen werden we echt 2duiveltjes die door het huis raasde blijkbaar. Na die ene keer heeft mijn moeder achteraf rustig uitgelegd dat het niet fijn was dat er dingen stuk gemaakt werden en dat ze niet meer mocht komen omdat het veel te wild er aan toe ging. Snapte ik toen prima, want eigenlijk was ik zelf ook helemaal niet zo en werd ik mee gezogen. Zoals jou zoontje dus. Ik zou het dus ook echt zo aan je zoon uitleggen, grote kans dat hij eigenlijk zo niet wilt doen maar ook niet echt anders durft omdat hij opkijkt naar dat vriendje. En misschien binnen een tijdje is het weer anders en kan het weer wel. Dat van dat vriendinnetje heeft wel een indruk achtergelaten, want zo nu en dan komt die speelnamiddag nog wel eens ter sprake
Hier gelukkig nog nooit meegemaakt, met geen enkel vriendje/vriendinnetje. Straks gaat de volgende ook naar school en ik ben heel benieuwd hoe het met haar zal gaan, want zij is wel een tikkeltje anders dan haar zussen.
Onze oudste is een kleine tornado in een kleuterlijf (vermoeden adhd/ass/prikkelverwerkingstoornis) en kan soms ook beetje uit de bocht vliegen. En ik vraag me dus onwijs af hoe hij bij anderen is... hij is thuis af en toe echt een aap met vaak om snoepjes vragen, gekke dingen zeggen, zn schoenen uit doen en laten vallen waar hij staat, en het grovere geschut van overal op klimmen, gooien, gillen, weg lopen enz. Vind afspreken daarom echt een soort mijnenveld Hoeveel prikkels heeft ie gehad, wat kan ie aan, moet ik iets tegen die ouders zeggen over zn soms iet wat typische eet gedrag Hoop wel dat als ie gekke dingen doet ze hem niet meteen afschrijven (of mn opvoeding in twijfel trekken ) Hij is afgelopen jaar 2x bij iemand anders wezen spelen en een paar keer bij de buren (wonen nu maand of 8 hier) en tot nu altijd gehoord dat hij heel gezellig en rustig is geweest, vraag me dan altijd af of ze t wel over t juiste kind hebben haha. Maar zat elke keer half te wachten op een telefoontje of we hem konden ophalen Nooit geweten dat speelafspraakjes topsport is! Met wie klikt het leuk, hoe gedraagt hij zich, onthoud hij alles wat we besproken hebben rondom je netjes gedragen, hoe lang is leuk, spelen bij hun of bij ons, tranen op het plein omdat afspreken niet kan.. wordt dat ooit beter?!!!
Ik herken dit heel erg van mijn middelste! Al is er geen vermoeden van add of adhd overigens. Mijn oudste is enorm braaf. Echt zo’n kind dat iedereen te spelen wil hebben. Beleefd,vriendelijk, rustig, behulpzaam, op andere letten. Echt opvoeding geslaagd zeg maar Onze middelste luistert enorm slecht, wil vooral doen wat hij in zijn kop heeft, gooit er af en toe vreselijke taal uit, kan driftig worden, zeurt om snoep en scherm en met sommige vriendjes een soort van tornado. Maar ook ik krijg vooralsnog terug dat hij bij anderen netjes is, bedankt, niet zeurt (ook van school) Toch bijzonder want ik heb net als jij dat ik me steeds af vraag of dat wel echt zo is en of andere mensen niet over me roddelen omdat ze denken dat we hem Niet goed opvoeden