Hallo Ik weet als sinds de geboorte dat mijn dochter gevoeliger is als andere kinderen. Ik weet niet waarom maar merkte het gewoon aan haar gedrag en reacties op dingen. Toen ze tanden kreeg sloeg ze haar hoofd tegen de muur of grond omdat ze met de pijn niet om kon gaan. Ze reageert steeds heftiger en nu ze op school zit gaat het nog minder. Als er een kindje iets zegt kan ze daar weken over in zitten. Op het kdv was een jongentje die iets tegen een ander heeft gezegd wat haar zo afschrikte dat ze nu na 5 maand nog steeds verdrietig hierna toe gaat. Ze proberen daar alles aan te doen maar het is haar gevoel terwijl die jongen helemaal niet in haar buurt komt. Verder heeft ze tijdens het schoolreisje zon angst ervaren dat ze er al een week verdrietig van is. Ze slaat met armen en benen en huilt verschrikkelijk veel. Ze kan volgens haar zelf niet stoppen en het ook niet benoemen. Ik ben hierop met haar naar een therapeut voor hoog sensetieve mensen gegaan omdat ik dit zelf al dacht. En mijn gevoel steeds meer werd bevestigd. Hij stelde het zelfde vast en vertelde mij dat mijn dochter als er 40 mensen in de zaal zijn zij van alle 40 kan voelen hoe die zich voelen op dat moment. Dit kan zijn niet verwerken waardoor zij hierin blijft hangen. Ik merk zelf dat ik hier enorm verdrietig van wordt dit is zo zwaar om haar te zien worstelen met allerlei dingen. Heeft iemand tips voor mij??
Het enige wat ik je kan adviseren is om voor een wat langere periode een stukje begeleiding te zoeken. Met name iemand die gespecialiseerd is in HSK. Kijk voor meer informatie eens op Landelijk informatiepunt Hoog Sensitieve Kinderen In je eentje zoeken en door blijven modderen, maakt het alleen maar vervelender. Niet alleen voor je dochter, maar ook voor jezelf. Het is een mooie eigenschap, maar ook erg lastig op zijn tijd. Sterkte!
Een goede therapeut kan haar helpen zich af te leren sluiten voor de veelheid aan prikkels (emoties van anderen, pijn, geluid, licht...) Eenvoudig zal het nooit worden, als ouder van een hooggevoelig kind is het heel belangrijk haar grenzen in de gaten te houden en een rustige omgeving te bieden. Drukke klassen, feesten, dagjes uit kunnen voor zo'n kindje te veel zijn. Ik heb zelf "officieel" ADD maar hoogsensitiviteit deelt daar veel mee, het is maar net van uit welke hoek je het bekijkt. Of het een synoniem, een oorzaak, een gevolg of wat dan ook is (daar is men het nog niet over eens), de symptomen komen in grote mate overeen. Als kind zou ik veel baat gehad hebben bij rust, ritme en regelmaat. Mijn zoontje is ook erg gevoelig, snel overprikkeld en heeft veel slaap nodig, wij proberen hem te volgen, duidelijk te zijn en hem te helpen de prikkels te verwerken. We investeren daar heel veel tijd en aandacht in, maar het loont zich hier. Hoe het straks op school zal gaan baart me soms wel zorgen. We gaan alleszins op zoek naar een school die rust kan bieden, kleine klassen en expressieve bezigheden. Ik ben erg benieuwd hoe jullie het nu met school e.d. aanpakken. Je mag me altijd pb'en.
Ik heb geen tips voor je maar wel herkenning. Onze dochter is ook hoog gevoelig, ook ziet ze entiteiten. Wij zijn ook nog zoekende naar hoe hier het beste mee om te gaan, het is soms knap lastig. Ze heeft al vanaf een paar maand oud enorme drift buien doordat ze bepaalde zaken niet kan verwerken, ik heb me altijd vast gehouden aan het feit dat zodra ze kon praten dat dit over zou zijn, nou niet dus. Dagelijks strijd. Ze weet precies wat ze wil en dat moet ook zo gebeuren enorm overheersend en veel eisend. Na een dag kdv is ze niet te gebruiken en moet ze helemaal ontladen. Veel huilen om het kleinste wat niet wil bijvoorbeeld als ze haar schoen niet uit krijgt, gelijk helemaal over de toeren en dat 10-20x op een dag. Ik moet zeggen dat ook sinds de jongste er is ik vergelijking materiaal heb en zie hoe "abnormaal" de oudste is in haar gedrag. De jongste is zo het tegen over gestelde.
Is het een mogelijkheid haar naar een gastouder te doen? Minder kinderen dan op een kdv, meer mogelijkheden om in te spelen op je kind? Mijn zoontje gaat naar een gastouder waar 1 of 2 andere kindjes zijn. Ze gaan veel naar buiten, doen creatieve dingen, krijgen positieve aandacht en het is er nooit druk. Eerder ging hij naar een gastouder met meer kinderen en dat was een drama. Elke nacht krijsen, huilen, echt geen land mee te bezeilen. Ik kan me niet voorstellen hoe het geweest zou zijn om hem op een kdv te hebben, daar zou hij chronisch ongelukkig van worden. Mijn zoontje kan ook zo "moeilijk" doen om schijnbaar kleine dingen. Een teen die in de sok vastzit, een stukje losse nagel, een spatje verf op zijn hand, een drupje water op tafel Maar hij is eindeloos lief, grappig en heeft een grenzeloze fantasie.
o wat herkenbaar, dank je wel ben even helemaal van de kaart vandaag. zal add stukken gaan lezen dank je ervoor. Maar wat voor therapie stellen jullie dan voor?? ik hoop dat deze therapeut (handoplegger) haar een stukje rustiger en minder gevoelig kan maken zodat de scherpe kantjes er wat af gaan. En ik merk bij de eerste kdv was veel rust en ritme dat ging prima maar nu ze naar school moet was deze kdv te ver uit de buurt en moest ze dichterbij ergens heen. Daar is het veel drukker en zit ze natuurlijk op de BSO gedeelte. Ik merk dit echt. Dacht haar een plezier te doen met kinderen van school en klas. Heb wel gedacht aan gastouder maar dan heeft ze geen klasgenootjes meer. Moeilijk hoor.
Ik heb wel eens over een gastouder nagedacht maar ik heb een vriendin met vervelende ervaringen met een gastouder dus zodoende hebben we het bij het kdv gelaten. Onze dochter is idd ook enorm lief, ook bekommert ze zich ook op de kdv om de kindjes die huilen, brengt ze naar de leidster. en dat soort dingen, ze is ook enorm onzeker en perfectionistisch. ook wel apart is dat ze heel veel humor niet begrijpt maar voor haar zelf heeft ze haar "eigen" humor, heel apart is dat.
Ik ben met ons zoontje 2x bij een sensitherapeute geweest. Ook mijn (hoogsensitieve) stiefmoeder bezoekt er met regelmaat 1. Als je de goede vindt, kan dat zeker helpen. Mag ik je aanraden je niet teveel in ADD te verdiepen? Je zal je kind er mss in herkennen, ev. bij een gewone kinderpsychiater terechtkomen, medicijnen meekrijgen en dan ben je verder van huis. Het besef dat je kind gevoeliger is dan een gemiddeld kind (voor zover die bestaan) geeft je de mogelijkheid je kind te ondersteunen, geeft je nieuwe inzichten in deze maatschappij en door te erkennen dat je kind is zoals het is, kun je het ook leren met haar eigenheid om te gaan. Dat wil je niet simpelweg onderdrukken als er nog een scala aan betere mogelijkheden is. Wij als mensen en als maatschappij moeten leren dat er verschillen zijn en niet eindeloos pogen mensen en kinderen maar koste wat kost perfect in dit systeem (dat sowieso tegenwoordig veel te veel prikkels geeft!) te laten meedraaien. We mogen best leren het systeem flexibel te laten zijn. M.a.w. denk flexibel @Spriet, dan wil ik graag een positieve gastouderervaring aan je meegeven Wij zijn wel via een gastouderbureau bij de onze terechtgekomen. Tijdens het kennismakingsgesprek kregen wij de mogelijkheid om onze wensen en het karakter van ons kind te bespreken zodat we op een goede plek terechtgekomen zijn
Mooi omschreven! Onze dochter is ook gevoeliger dan "gemiddeld". De link naar HSK bevat een lijst met kenmerken zag ik net. En ik herken ze bijna allemaal in mijn dochter. Ik ga me in HSK verdiepen, zonder op zoek te gaan naar een etiket, maar meer als handvat hoe onze gevoelige dochter te ondersteunen. Een voorbeeld is dat ze erg verdrietig wordt als er een grapje gemaakt wordt door mensen waar zij bij staat en als zij het dan niet begrijpt. Het lijkt alsof ze dan denkt dat ze uitgelachen wordt. Meerdere keren per dag komt dit voor. Op het KDV en bij mijn schoonouders gebeurt dit ook. En zo zijn er legio voorbeelden, ze is zowel fysiek gevoelig (labels in truitjes, een zandkorrel onder haar voet) als mentaal. Behalve twee KDV leidsters en mijn schoonouders moet ze niks weten van andere volwassenen (sinds ze 4 maanden oud is, is dat al zo), dan kruipt ze verdrietig bij mij of haar vader op schoot. Als de dagelijkse routine afwijkt, wordt ze boos en onrustig. En ik merk dat ik meer handvatten nodig heb om haar te kunnen begeleiden. Haar zelfvertrouwen te geven. En haar weerbaar te maken.