Leuk om het van de andere kant te horen, ik snap ook dat ze op school haar beste beentje voordoet en dit veel energie kost en dat ze dan thuis echt moet ontladen. We hebben hier een vrij strakke structuur met planbord, maar toch zijn er periodes dat ze echt hele dagen om alles huilt. Bv dat haar rok niet lekker zit, dat de ranja in de verkeerde beker zit, dat de hagelslag van haar boterham valt, dat haar zus om haar lacht enz enz echt om niks zeg maar... ze blijft er dan echt in hangen. Ondanks dat je haar positieve aandacht geeft gaat het dan sowieso mis. Gelukkig zijn dit periodes en is het niet alle dagen zo extreem
Mijn dochter weet heel goed dat ze met haar huilbuien niet haar zin krijgt en dat we in zo'n bui niet luisteren. Ze weet de grenzen en weet dat ze in een huibui genegeert word en daarna praten we erover. Dit betekent voor haar blijkbaar niet dat ze niet continu hoeft te huilen. Het gaat hier niet zo zeer om het snappen, want ze weet het heel goed, tis meer dat ze zichzelf daarin niet onder controle heeft, dus zeggen dat het moet stoppen heeft hier in ieder geval geen zin.
Thirza kon dat eerst ook niet en dan ging ze nog harder brullen als we haar vroegen te stoppen. Ze ging dan op de trap en inmiddels kan ze dus wel stoppen als we dat vragen. Ik heb geen zin in de hele dag dat gedrein en gebrul, en bovendien wil ik dat mijn kind leert haar emoties te beheersen en niet om elke scheet een waar drama te maken. En dat kan dus echt! Uiteraard ben ik milder als ze gewoon niet fit is, heel erg moe of uit haar doen. Maar op normale dagen kan ze hier echt op de trap als ze om elke scheet staat te krijsen. En dat werkt dus ECHT!
Met niet tolereren bedoel ik dat ik niet in ga op het gehuil en als ze niet ophoudt er een consequentie aan verbonden is. Mijn dochter weet bijvoorbeeld prima dat als ze met koekjes gooit ze direct door kan naar boven. Die huilbuien gaan namelijk vaak samen met dat soort gedrag.. klieren, zeuren, vervelend doen. Daar ben ik vrij streng in. Maar goed, misschien heeft mijn dochter dan minder vaak huilbuien dan andere kinderen en is het toch anders dan jullie bedoelen. Ik ga overigens niet constant met haar in gesprek over waarom ze huilt. Als ze zo'n bui heeft zeg ik dat huilen niet nodig is, ze kan praten als er wat is en als ze niet stopt met huilen ze naar haar kamer kan. Dan is het binnen 5 minuten over.
Weet je... het werkt bij jou echt... Hier gaat ze standaard als ze zo huilt naar de gang, met resultaat dat ze soms hele dagen op de gang zit. Hier is het gehuil nog nooit minder om geworden.
Doet me trouwens denken aan een situatie op school.. Een kindje wat vrij veel huilt, in mijn ogen om niks.. Ze wilde haar sloffen niet aan, nouuu.. een drama joh! En maar huilen. En ipv even doorpakken bleef mama maar met haar 'praten'...: 'Maar lieverdje, kijk es.. de andere kindjes hebben ook slofjes aan.. Zullen we het toch even proberen? Kom maar lieverdje, mama helpt je wel even.. Nee? Maar het is lekker warm aan je voetjes hoor..' Aaaargh Ik zeg overigens absoluut niet dat jullie dit doen hoor En iedereen zijn eigen opvoeding, prima, wil ook niet over die moeder oordelen maar ik doe het toch Ieeeks, wat een gemiep!
Ik snap wel wat je bedoelt hoor, maar dat werkt hier gewoon niet. Als ze zo'n dag heeft zou ze de hele dag op de gang zitten zeg maar. Wij zijn ook zeker streng en consequent, maar dat neemt haar buien niet weg. En met dat koekje, nadat ze hem had weggegooit zei ik dat ze sowieso geen ander kreeg, dus deze of geen en daarna at ze hem alsnog op.
Mijn oudste heeft dat weleens dat zijn echt fases bij haar. En echt waar is gewoon moeheid bij haar. Op school is ze de liefste leerling, nooit straf, luistert super goed, super leergierig. Totaal geen probleem aan haar op school. En thuis voelt ze zich veilig en moet ze weleens dagen om alles huilen. Maar ze luistert wel goed. Weet je er kan van alles spelen in haar hoofdje wat ze nog niet kan uiten en dus zo doet. Maar bij mijn meid is het echt vaak moeheid. En als ze weleens om alles huilt dan pak ik haar vast en kroel ik haar extra veel en zeg ik haar: lieffie ben je zo verdrietig vandaag. Hoe komt dat en dan vaak komt er een reden. En dan is het over. Soms willen ze gewoon extra geknuffeld worden.
Met koekjes gooien zou moeten betekenen dat ze helemaal niks meer krijgt. Niet een ander koekje, maar ook niet het koekje waarmee gegooid werd. Ik heb naar mijn dochter toe dan echt van: Ben je nu helemaal betoeterd? Er wordt hier dus ook niet meer gegooid met eten, spullen etc... ze weet dat ze het daarmee voor zichzelf alleen maar slechter maakt. Als je gooit, maar je mag het koekje toch nog opeten, dan heeft je kind er toch geen negatieve consequenties van? Geen wonder dat dat gedrag dan door blijft gaan... Niet vervelend bedoeld hoor, maar je kunt als ouder zo ontzettend je blinde vlekken hebben en denken dat je echt consequent te werk gaat, en ondertussen... Ik heb dat op andere vlakken, dat onze gastouder me erop moest wijzen dat ze echt zelf d'r jas enzo aan kon doen. Je, oeps, ik denken dat ik haar aan het leren was dat zelf te doen, maar uit automatisme en gauwigheid en haast deed ik dat dan toch vaak zelf. En leerde Thirza dus niet haar eigen jas aan te trekken...
Maar met een koekje gooien kan je toch ook bestraffen? Mijn dochter zou het echt niet in haar hoofd halen om met een koekje te gooien. Als de consequentie zou zijn dat ze dan geen nieuwe kreeg, zou ze volgende keer weer een koekje gooien. Maar ze weet dondersgoed dat ik dan boos wordt en ze even naar haar kamer kan om af te koelen. En vervelend, dat de gang/een time out niet helpt. En even afkoelen op haar kamer dan? Ik wilde dat nooit, vond haar kamer geen plek om voor 'straf' heen te gaan maar hier bleek dat wel heel goed te helpen. De gang/trap interesseert haar weinig en op haar kamer kan ze echt even tot rust komen. Als ze een hysterische huilbui heeft gaat ze daar ook heen en ze mag van mij zelf weer naar beneden komen als ze weer rustig is.
hehe nee.. dat is ook wel het andere uiterste.. soms moeten dingen gewoon omdat ik vind dat dat moet. daar zit meestal wel een achterliggende reden achter die ik ook uitspreek... maar het is geen opening voor discussie dan. wij doen ongeveer hetzelfde als jij.. als wij vinden dat ze huilt om niks.. kan ze dat best ergens anders doen (de gang of dr kamer dus) probleem is dat ze dan wel ophoudt.. (of inderdaad op de gang gaat zitten tot ze uitgehuild is.. dat is hier geen straf maar ze huilt heel hoog en dat doet letterlijk pijn aan je oren. huilen mag.. maar genoeg is genoeg en dan ga je maar even ergens alleen zitten) en 2 seconden later begint dat lipje alweer... vooral om dingen waar ze normaal niet om zou huilen. dr playmobil poppetje wat omvalt.. papa die geen zin heeft om te spelen.. niet echt een reden om te huilen maar ze voelt zich gewoon rot en dan is elk klein tegenslagje gewoon een heel groot probleem. en tja. hoe je daar mee omgaat is best lastig het is best begrijpelijk en niet raar.. maar je kunt het ook niet zo door laten gaan.. want daar wordt het ook niet beter van. het blijven kindern.. en die zien heus wel of hun gehuil werkt of niet... dus als je ze continu hun zin geeft omdat het zo zielig is... geloof ik niet dat het daar beter van wordt en straf geven om iets waar ze eigenlijk zelf weinig invloed op hebben kan ook weer niet. plus.. je wordt er gewoon horendol van.. dus je wordt vanzelf echt wel een keer goed boos. of je het leuk vindt of niet.
weet je je mag denken wat je wilt, maar ik word er soms echt helemaal gek van van dat gejammer en gehuil... En ga niet over alle kleine dingen zo moeilijk doen anders hebben we overal strijd over. Op haar kamer zetten werkt niet want ze trekt alles overhoop en blijft expres bonken en veel lawaai maken
oh het is misschien heel suf.. maar ik noem mn dochter niet continu "lieverdje" als ze niet luistert heb het stukje nou 3x per ongeluk teruggelezen en blijf me daar over verbazen merk ik kind heeft gewoon een naam... en als ik enigzins streng uit de hoek probeer te komen lijkt het me niet zo handig om dr dan lieverdje (of poepie of schatje of mop of wilekeurig ander schattigs) te noemen dan komt je punt toch niet echt over lijkt me? klinkt dan meer als een smeekbede dan als een opdracht... (of ben ik nou zo hard/streng?)
mja.. papa heeft daar de oplossing voor.. die wordt eerst boos, dreigt dr poppenhuis 2 dagen op de gang te zetten... (dat betekent dus automatisch niet met je poppenhuis spelen als je wakker word) en dan is ze vaak wat introverter in dr woede heel spontaan. (oh en niet onbelangrijk.. als ze de kasten leeg haalt.. is er ook maar 1 persoon die ze weer inruimt! al eindigt dat meestal in dat ik het nog een keer doe als ze naar school is.. want alle kleren liggen dan natuurlijk op een propje maar goed.. ) ikzelf.. vind het echt niet prettig om zo te chanteren bijna.. maar ik vind de rust erna wel heel prettig en ze kalmeert wel als ze eenmaal stopt met gillen en stampen.. en anders wil ze er nog weleens in blijven hangen.
ergste is nog.. voor dat ze naar school ging was ze de beminnelijkheid zelve dat maakt het nog lastiger.. want waar is ons kind zoals we dat kenden naar toe? als het altijd al zo was... dan weet je gewoon.. zo is mijn kind, het hoort erbij. en dat gevoel heb ik (en sjudith volgens mij ook) niet.
Hier eender als ik op alles let word ik gek hier dan ben ik werkelijk de heke dag aan het corrigeren dus soms om (in mijn ogen) kleine dingen laat ik haar maar gewoon!
Ons zoontje (3 jaar + 3 maand) zit ook in een jammerfase. Op de creche is het een blij kind maar thuis dramt en dreint hij voortdurend. Ik geef hem altijd de keuze dat hij bij ons in de kamer of keuken mag blijven als hij stil is. Als hij wil huilen, kan hij dat op de gang doen en terugkomen als het over is. Sorry maar ik kan gewoon niet tegen dat monotone geluid. Er komt geen traan aan te pas en het gaat maar door. Hij praat nog heel erg slecht en ik heb het idee (op dat hoop ik eigenlijk) dat dat er mee te maken heeft. Hij groeit op met drie talen en gooit ze allemaal door elkaar met als gevolg dat ik de enige ben die hem versta (omdat ik als enige in zijn omgeving alle drie de talen spreek). Met koekjes gooien gebeurt hier absoluut niet. Als er met speelgoed gegooid wordt, gaat het boven op de kast en komt het een dag later eraf. Nadat zoontje sorry gezegd heeft tegen het speelgoed
Precies... ik heb geen zin om de hele dag boos te zijn dus zie ik sommige (in mijn ogen kleine) dingen door de vingers. Gister en vandaag ging het hier prima trouwens geen huilbuien gehad...