Hoi, Ik heb echt even advies nodig van andere mama’s. Mijn dochter is 27 maanden en het begrip ‘even wachten’ zit er gewoon niet in. Eindeloos blijft ze haar vraag herhalen, ook als het antwoord ‘ja, dat is goed’ is. Net zo lang tot het verschijnt, wat het dan ook is. Wil ze bijvoorbeeld Jokie en jet in de achtbaan kijken, dan zeg ik: dat is goed schat, ga maar op de bank zitten, mama pakt even drinken. Dan gaat ze non-stop door met de vraag herhalen. Bevestigen, uitleggen, niet reageren: het maakt niet uit. Reageer ik niet dan wordt ze ook nog driftig. Als ik haar vraag ‘wat zei mama nou?’ Dan zegt ze steevast ‘nee’ of ‘niet doen’ (ook als het antwoord ‘ja’ is). Zelfs als het intro begint brult ze nog om er zeker van te zijn dat het de juiste aflevering is. ze loopt erg voor qua taal (zowel begrip als spreken) dus daar zit t hem echt niet in. Ik kan haar gerust vragen om ‘het rode kopje uit de keukenla’ of vragen om iets specifieks weg te gooien. Ligt niet aan haar begrip, daar ben ik vrij zeker van. hier is nee ook een echte nee, welke driftbui er ook volgt. als ze iets graag wil doen en het kan ook, dan zeg ik meestal wel ‘ja’ (uitzonderingen zijn schermpjes, daar zit een beperking op). Vanaf dat ze geboren is, had ze al geen geduld. Was het eerste wat de kraamzorg in haar boekje schreef. Even zuigen voor er melk uit de borst kwam zorgde voor een hele boze baby. het aparte is dat ze ‘nee’ meestal ook goed oppakt, uiteraard soms drammen of een driftbui zoals elke peuter maar het gaat ook vaak goed. Maar een ‘ja is goed, nadat x of eerst even y’ is heel erg lastig voor haar. ik ben stapelgek op mijn lieve dochter, maar ik weet echt niet hoe ik dit stuk moet aanvliegen. Ze komt soms verwend en drammerig over op deze manier. Er zit echt een stukje in qua karakter maar ze is inmiddels ook oud genoeg om dit te trainen lijkt me, ik heb alleen het gevoel dat niks werkt. Ik beval bijna van nummer 2 en dan zal ze regelmatig even moeten wachten, dus alle tips zijn welkom!
Misschien dat het een vorm van onzekerheid is en ze steeds bevestiging nodig heeft van wat ze eigenlijk al weet. Je zou eens kunnen proberen om een vraag met een vraag te beantwoorden ipv van ja dat mag, of niet. Op de vraag of ze Jokie en jet in de achtbaan kijken mag kijken: "Wil je graag TV kijken? en als ze het blijft vragen: "Denk je dat het mag?", "Weet je nog wat mamma heeft gezegd?" op een toon waaruit geen irritatie blijkt maar interesse (hoe moeilijk dat soms ook is. Of vragen: Wanneer mag je TV kijken? En als ze dan zegt: nadat mama drinken gepakt heeft, antwoorden : Goed zo meisje! En als ze het dan weer vraagt: Weet je nog wanneer het mag? en weer belonen als je het goed zegt. Als ze het nog een keer vraagt: Zeggen: Het is moeilijk om te moeten wachten he? Gewoon om de constante herhalingen te "doorbreken". Of het werkt weet ik niet, maar het is te proberen.
Ik herken het van mijn dochter (die is net twee geworden), maar hoe vermoeiend ook, volgens mij hoort dit er gewoon bij op deze leeftijd? Ik heb er in elk geval nooit iets achter gezocht.
Peuters leven in het ‘nu’. Ze hebben ook nog geen besef van tijd, hoelaat ‘even’ duurt of wat ‘straks’ betekent. Dus het is in mijn ogen ook heel logisch dat ze blijft vragen. Niet dat ze niet moet leren wachten, want dat zal zeker ook moeten als baby2 er is, maar dat is wel een proces. En het ene kind heeft er ook gewoon meer moeite mee dan een ander kind. Dus ik denk dat je het gewoon goed doet, je bent consequent en je doet wat je zegt. Iets met een lange adem
Die van mij is 2 jaar en 5 maanden en het is deels wel herkenbaar. wat bij hem wel helpt is echt herhalen wat hij heeft gezegd. Dus als hij heeft gevraagd Mag ik jokie en jet kijken. Dan zeg je Ja na het fruit eten gaan we jokie en jet kijken. Dus niet alleen maar na het fruit eten gaan we dat doen. Maar echt heel specifiek noemen en kopieren wat hij zegt. Misschien voor jou ook herkenbaar maar als Mijn peuter zegt kijk tractor en wijst naar iets dan is het dus voor hem ook niet voldoende om te zeggen Ja mooi hè. Nee hij houdt Pas op met dat herhalen totdat ik zeg, ja inderdaad dat is een tractor, mooi he En het is idd weleens vermoeiend. Ik probeer maar een beetje op de automatische piloot het te blijven herhalen. Maar soms, Zeker als er nog twee andern om aandacht vragen, dan zeg ik wel nu is het even genoeg nu moet je even stil zijn
Ook wel herkenning, maar vooral dat ik vaak moet herhalen wat ze zegt. Het werkt dan niet als ik alleen erken dat ze iets zegt, met "ja, inderdaad" ofzo, ze blijft dan herhalen tot ik herhaal wat ze zegt. Heel vermoeiend. Verder heb ik "eerst... dan..." geleerd en dat snapt ze nu heel goed! Als ze wil spelen bijv en ik zeg dat het tijd is om een boterham te eten dan komt ze zelf al met "eerst boterham eten, straks spelen".