nar de directie stappen en aangeven dat als het niet snel veranderd, je je kind van school haalt (dit willen ze niet, omdat ze daar op worden afgerekend / opheldering over moeten geven!) kijk eens naar andere scholen in de buurt hier in de buurt hebben we namelijk scholen met een 'anti-pest-programma) ik ben zelf vroeger gepest en ben blij dat mijn ouders me destijds van die school hebben gehaald.
Sorry, maar die vlieger gaat echt niet altijd op. Ouders die op zo'n manier bij de directie binnen komen en gelijk gaan dreigen, krijgen zonderr verder commentaar een uitschrijfformulier onder hun neus geduwd met de mededeling "laat even weten waar uw kind naar toe gaat, dan kunnen we een onderwijskundig rapport invullen." De school en ouders zijn partners. Dat betekent dat je samen op zoek gaat naar een oplossing. Vind jij het normaal als de school dingen gaat eisen en vervolgens gaat dreigen als hun zin niet doorgedreven krijgen? Lijkt met niet. Waarom zou jij je als ouder dan wel zo opstellen? Ik ben blij dat ts wel eerst het gesprek is aangegaan. En dat ze snapt dat een probleem zoals dit niet in één dag opgelost kan zijn. En dat een grote mond geven echt niet bijdraagt aan een goede oplossing voor haar kind. Voor andere ouders met dit probleem, kan ik alleen maar het advies geven hetzelfde te doen. Een gesprek met school begint bij de eigen leerkracht. Verwacht geen wonder-oplossing in één dag. Als het zo simpel was, dan werd er al lang niet meer gepest. De oplossing is er vaak één van de lange adem, waarbij met alle partijen meerdere gesprekken nodig zijn. In het eerste gesprek wordt eerst van alle kanten bekeken wat er precies aan de hand is. Wie, in welke situatie, wanneer is het begonnen, welke rol spelen alle betrokkenen? De leerkracht zal na het gesprek met jou, waarschijljk aangeven dat hij nog met andere mensen wil praten voordat hij echt aan de slag kan gaan. Geef een leerkracht daar dan ook de kans voor en spreek af om over een week verder te praten. Dan worden er als het goed is afspraken gemaakt. Niet alleen met de volwassenen, maar juist met de kinderen. Wat wordt er precies van de kinderen verwacht? En wa doet de leerkracht. Steun de leerkracht en stimuleer je kind om zelf naar de leerkracht te stappen als,er iets is. En dan zullen er nog gesprekken nodig zijn om te bekijken hoe het gaat. Heeft iedereen gedaan wat hij of zij moest doen? Wordt het probleem minder of moeten er toch andere afspraken gemaakt worden? Als je er met de eigen leerkracht niet uitkomt of als je het gevoel hebt dat je niet serieus genomen wordt, maak dan een afspraak met de directeur of intern begeleider. Als dat ook niet helpt, dan is er (denk ik) sprake van een vertrouwensbreuk tussen jouw en de school. En dan dreig je niet om je kind weg te halen, dan doe je dat gewoon. Maar dat is echt een uiterste maatregel die ik echt pas zou nemen als gesprekken voeren en afspraken maken niet geholpen heeft. Zorg er dan ook voor dat je op de nieuwe school gelijk goede afspraken maakt met de leerkracht. Voor sommige kinderen is een frisse start op een nieuwe school een uitstekende oplossing. Helaas zien we ook vaal dat het niet beter wordt. Dat is voor een kind een dubbel nare ervaring. Dus zo lang je nog kans ziet om het om de eerste school beter te maken, zou ik daar zeker voor gaan. De meeste leerkrachten hebben hart voor hun leerlingen en zijn er zeker niet op uit om 'hun' kinderen en ouders het even zuur te maken. Hedaar vertrouwen in. Helaas zitten er ook een paar gemakszuchtige exemplaren tussen mijn collega's. Of misschien mensen die op zich wel willen, maar niet weten hoe. In die gevallen kan de hulp van directie of een andere collega ingeroepen worden.
Even een update tussendoor: mijn dochter ging gister met grote tegenzin naar school, voorbereid en wel ('als je geslagen wordt, sla je terug en gaat direct naar de juffrouw'), compleet na trainingen met 'hoe mep ik raak'. Ze kwam lachend uit school, met een sticker van de juf die ze gekregen had omdat ze het goed had gedaan op school. Gistermiddag zat de directeur ook te surveilleren in de klas, dus we hebben de indruk dat er daadwerkelijk iets mee gedaan wordt. Nou zal je natuurlijk altijd zien dat juist als er extra ogen meekijken er niks gebeurt, maar dat zullen ze hopelijk zelf ook wel begrijpen. Ik hoorde wel dat het jongetje in kwestie de juffrouw flink had dwarsgezeten vandaag, dus dat het een probleemkind is is in elk geval wel duidelijk. Niet dat we dat nog niet wisten, maar als onze dochter gewoon leuk meedoet kan je moeilijk zeggen dat het aan haar ligt. En dat is natuurlijk ook niet zo, ze is niet perfect, maar ze is niet lastig. We wachten rustig even af op de dingen die komen gaan, de 22e hebben we weer een gesprek met de directeur over de stand van zaken. En dan zien we het verder wel, ik hoop dat er tot die tijd geen incidenten zijn. Zou wel prettig zijn ..
Wat moet het gisterochtend vervelend zijn geweest voor je dochter om weer naar school te gaan als ze er zo tegenop zag. En natuurlijk ook voor jou rot om dat te zien. Maar wat fijn dat ze met plezier terug kwam. Is het vandaag ook weer goed gegaan?
Dit zou ik niet eens meer op deze school zelf gaan proberen te veranderen, maar gewoon een andere school zoeken. Stagiair alleen met de klas op het plein, kinderen aansteller noemen tijdens gymles, vind ik signalen die aangeven dat de school qua visie/doen en laten gewoon niet OK functioneert, dus ik zou haar lekker daar weghalen en zien dat ze op een leuke school komt, waar de sfeer zodanig is dat ze er wel een leuke tijd kan hebben.
Mja, dat was uiteraard ook mijn eerste reactie, maar dan is en blijft het mijn probleem en nu is het een probleem van de school. Zoveel scholen zijn er nou ook weer niet hier in de buurt en je hebt natuurlijk al snel een naam. Bovendien hebben we goed contact met de directeur, dus wilde ik ze eerst de mogelijkheid geven om het normaal op te lossen. Overstappen kan altijd nog tenslotte, ik ben iemand die graag de dialoog opzoekt. Problemen kan je nou eenmaal altijd wel krijgen, maar om ze op te lossen moet je met elkaar communiceren, iets wat in deze tijd veel te weinig gedaan wordt. Soort van 'Verbeter de wereld en begin bij jezelf'.. En misschien zijn wij zelf ook wel te laks geweest, wij hebben ons kind opgevoed met normen en waarden, dat je niet mag slaan en respect moet hebben. Helaas heb je te maken met mensen die die dingen allemaal niet doen en blijkbaar moet je je kind daartegen toch wapenen. Hetgeen we nu ook gedaan hebben, het moet alleen nog in de praktijk worden gebracht ..
@pimoliver: mja maar als je haar die normen en waarden niet had bijgebracht was zij nu misschien degene geweest die een klasgenootje met een stok mepte Ik heb toch altijd graag dat mensen hun kind leren om niet te slaan. Bij ons in de klas zat ook een jongetje dat behoorlijk vaak sloeg. Heel klein mannetje, nog niet zo lang op school. En natuurlijk met de sportdag had ik precies dat jochie in m'n groepje. Het begon al met dat dochterlief en het andere jongetje niet naast hem wilde zitten "want hij slaat". Wat bleek nou... Andere jongetje is ook een wildebrasje.. En zelfs mijn stille gupje bijt beter van zich af dan dit jongetje. Hij liet ze gewoon duwen tot ie het zat was en dan sloeg hij. Toen ik er naar vroeg zei hij dat dat mocht van z'n vader. Dus 2 triomfantelijke blikken van "ziejewel!". Nog eens gevraagd.. "Maar je mag zeker alleen slaan als iemand niet aardig doet?" Eh ja.. Dat was inderdaad het geval. Dus afgesproken dat hij die dag gewoon zou zeggen als hij het niet leuk vond. Dat de 2 anderen dan ook daadwerkelijk moesten stoppen. En er is heel de dag niet meer geslagen Soms is het heel simpel.. Maarja je moet wel toevallig zien hoe de voor in de steel zit. En de ene keer is dat makkelijker dan de andere keer.
Nou, da's nou eens een mooi voorbeeld van de praktijk, dat de dingen niet altijd zwart of wit zijn, maar ook andere kleuren hebben. Het ene kind heeft een groter incasseringsvermogen dan de ander, en bij de ander zitten dan de handjes weer wat losser. In beide gevallen is er weinig aan de hand, moet je het alleen coachen als ouder of leerkracht. Er zit dan geen kwaad achter. Je mag er ook vanuit gaan dat kinderen nooit slaan zonder echte reden, zij redeneren nou eenmaal niet zoals wij. En wraak kennen ze niet echt, de meesten in elk geval. In ons geval is het een jongetje die al langer opvalt door zijn gedrag. Hij is heel erg aanwezig, zet zich altijd op de voorgrond en de dingen moeten zoals hij wil dat ze gaan. Nu heeft hij besloten om mijn dochter te gaan treiteren en dit gaat dus echt nergens om. Er gaat duidelijk niets aan vooraf als hij haar duwt of slaat. Dat is duidelijk een ander probleem en ik waak ervoor dat het het probleem van mijn dochter wordt. Haar van school halen geeft haar andere problemen, plus dat het kind in kwestie gewoon een ander slachtoffer zoekt. Met andere woorden: de weg van de minste weerstand voor ons. Nu ken ik de ouders van het kind in kwestie ook een beetje en het is een kind wat thuis alles mag. Het is ook het enige kleinkind, daar mag hij dus ook alles. Hij krijgt alles wat hij wil, alle volwassenen richten zich op hem. Ook zijn moeder is een verwend nest, in alles gewend om haar zin te krijgen. Als volwassene haal je daar je schouders over op en denkt 'Ach, je krijgt je trekken vanzelf'.. Het is tenslotte haar opvoeding en als hij nu al niet meer luistert, wens ik haar bij voorbaat al heel veel succes als het kind straks wat ouder is. Want een goede ouder voedt op met harde hand. Niet omdat hij of zij niet van zijn of haar kind houdt, maar juist omdat. Harde hand is overigens fictief, want in slaan geloof ik niet. Maar doordat zij haar kind niet op wil voeden, moet het niet zo zijn dat het kind het probleem van de juffrouw wordt of in dit geval mijn probleem. Want daar trek ik dan de grens en ik verwacht van school dat zij met deze klachten iets doen. Voorlopig is het te vroeg om al conclusies te trekken, dochterlief gaat wel met plezier naar school, maar komt niet altijd even vrolijk weer naar buiten. Omdat het geen prater is, is het lastig om informatie eruit te krijgen wat er zich nou precies afspeelt op school. Wel hebben we de indruk dat het door school goed is opgepakt en dat ze er serieus mee bezig zijn. Helaas is het kind in kwestie ook erg geniepig en heeft dus precies in de gaten wanneer er niemand kijkt, waarop hij toeslaat. Voordeel is wel dat hij ook andere kinderen te pas en te onpas duwt, schopt en slaat, dus ik hoop dat zijn gedrag nu echt opvalt. En dat de school daar iets mee gaat doen, want nu is er nog iets aan te doen. Als hij nu nog streng gecorrigeerd zou gaan worden van huis uit, kan het meeste er nog uitgehaald worden. Over een paar jaar kan dat niet meer. En het is uiteindelijk zielig voor het ventje, want ja, kinderen voeden zichzelf nou eenmaal niet op .. In elk geval gaan we volgende week evalueren en dan horen we wel wat de bevindingen van de directeur en IB-er zijn. Tot die tijd trek ik geen conclusies, maar ik hou wel rekening met alle scenario's in mijn hoofd ..
Nou, op zich goed gesprek gehad met directeur, juffie was er niet (dat vond de directeur niet nodig, beetje raar, maar ok). Hij heeft onze dochter geobserveerd en zijn bevindingen met ons gedeeld. Het gaat om 4 momentopnamen, een in de kring, een in de gymzaal, een tijdens een werkje en een tijdens buitenspelen. Onze dochter doet gewoon mee met andere kinderen, vertoont weinig tot geen afwijkend gedrag, wordt ook gewoon geaccepteerd en er is geen sprake van pestgedrag. Nou hadden we zelf ook al gemerkt dat er sinds de vakantie weinig is gebeurd en dat ze geen rare blauwe plekken meer heeft. Het is ook nog met de stagiaire besproken (die trouwens eind deze maand afstudeert als volwaardig lerares en niet als klassenassistent) en die gaf aan dat er in haar optiek weinig gebeurd wat opvalt. Wel meent ze zich te herinneren dat ze zich makkelijk stoot, wat dan die blauwe plekken zou verklaren. Maar ze doet gewoon goed mee, leuk mee, speelt met iedereen en doet goed haar best. Dus eigenlijk niks op aan te merken. Nu het ventje in kwestie ineens naast haar in de kring zit, moesten we aan de juffrouw vragen en dat hebben we dus ook meteen even gedaan (gevraagd of er een pedagogische reden was ofzo, vond 'm zelf ook erg goed gevonden). De stagiaire gaf aan dat zij glad vergeten was dat er een voorgeschiedenis was tussen die ouders en ons, maar dat het al gebleken was dat het ventje daar niet op zijn plek zit (even tussendoor: hij is al zeker 4x ergens anders gezet ..) en dat ze toch eigenlijk al van plan was om hem weer te verhuizen deze week. In elk geval doet ons kind hartstikke leuk mee, is het een lief, vrolijk en gemoedelijk kind wat leergierig is en zeker ook voor zichzelf opkomt. Af en toe is ze zelfs wat te pittig en geduld komt niet in haar woordenboek voor (dat was ons ook al opgevallen en daarmee zijn we ook aan het werk nu), wat wel eens conflictjes zou kunnen geven. Ook geven beide juffen tijdens de gymles meer leiding en als ze iets goed doet, krijgt ze complimenten. Daardoor gaat ze dingen met meer plezier doen, dat was duidelijk te zien in de observatie. Al met al denk ik dat school het goed heeft opgepakt en kan ik het met een aantal dingen dan niet helemaal eens zijn, ik kan me er wel in vinden. Het is ook een kind wat zich dingen snel aantrekt en erg gevoelig is. Dat speelt natuurlijk ook mee. In elk geval heeft ze morgen weer eens een speelafspraak met een meisje, dus lijkt alles nu weer ok te zijn. De actie van de klassenmoeder (dat ik niet meer mag helpen als hulpmoeder) viel niet in goede aarde bij de directeur en die zou hierop meteen actie ondernemen. Vooral de gedachte dat er sprake is van machtsmisbruik (zij bepaalt wie mee mag helpen op school en wie niet) leverde een felle blik in de ogen op en dit moest morgen direct besproken worden, want dat is zeker niet de bedoeling. Ik heb ook gezegd dat overal lijsten hangen voor hulpouders en dat dit ook gewoon bij de kleuters moet zijn. Ik denk dat dit vanaf nu ook wel weer zal gaan gebeuren, hoop eigenlijk dat mevrouw Likmeachterkant uit haar functie wordt gezet. Het is namelijk niet de 1e keer dat ze aangesproken wordt op misbruik van haar positie ..
Ja, ik vind dat de school het goed opgepakt heeft en het vertrouwen in een goede afloop dan ook verdient op dit moment. Communiceren is moeilijk, maar toch de sleutel tot oplossingen. Helaas werkt het met de ouders in kwestie niet zo, maar ach, zolang er geen sprake is van pestgedrag en onze dochter toch ook wel van zich afbijt in de groep til ik daar niet zo zwaar aan. Mensen blijven rare wezens. Plus dat het kind wat gepest heeft (er is wel degelijk iets gebeurd voor de kerstvakantie) nu de aandacht heeft, mocht er nog iets gebeuren valt het sneller op. Dus ook voor hem pakt het hopelijk goed uit en is hij nog bij te sturen. Want uiteindelijk .. pesters worden niet zo geboren, maar zo gemaakt. Allemaal bedankt voor het meeleven en de adviezen, het is zeer op prijs gesteld. Ook namens mijn man!