Mijn bevallingsverhaal: Al weken lig ik in het ziekenhuis ivm hoge bloeddruk. Als ik 36 weken en 6 dagen zwanger ben tegen een uur of 10 voelt het alsof ik moet plassen. Ik besluit dan ook maar eens even de wc te gaan bezoeken. Bij het opstaan wordt direct mijn broek nat, ben ik dan nu al aan het plassen? Maar het volgende moment bedenk ik me dat dit wel eens mijn vliezen zouden kunnen zijn die gebroken zijn. Als een kip zonder kop sta ik even later wat verdwaasd in de wc. Zou de bevalling dan toch nu uit zichzelf nu al begonnen zijn? Komt er een eind aan weken ellendig voelen door de hogebloeddruk maar zolang ons ukkie het maar goed deed werd er niet ingegrepen, volkomen logisch maar ik voelde me zwaar ellendig erdoor en het zijn zware weken geweest Ik word er helemaal hyper van….Als ik terug kom op de kamer sta ik verdwaasd tegen mijn kamergenoten ( allemaal zwangeren met problemen) te stommelen dat ik denk dat mijn vliezen zijn gebroken. Ik besluit in bed te gaan liggen met een hoop zeiltjes want het blijft nu toch echt in golven komen. Dit moet toch wel vruchtwater zijn, het ruikt erg zoetig in ieder geval. De verpleegkundige heb ik opgeroepen en die bevestigt mijn vermoeden, mijn vliezen zijn inderdaad gebroken. De arts komt er ook bij om te kijken en even te voelen of onze uk wel genoeg is ingedaald. Helaas is dit niet het geval dus ik moet meteen plat in bed, mag er niet meer uit, zelfs niet om te plassen. Joepie plassen op een pot plat in be Helemaal hyper bel ik Alexman en mijn moeder. Die zijn net als ik ook helemaal in de bonen. Alexman maakt zijn werkzaamheden af en komt dan richting het ziekenhuis. Mama gaat ook de laatste dingetjes doen en als er geen verandering is komt ze rond 16.00 naar het ziekenhuis. Alexman is er rond 15.00 en dan komen ook langzaamaan de weeën op gang. Ze voelen als een heftige kramp, helemaal onderin mijn buik uitstralend naar mijn bovenbenen. Rond een uur of 5 lijkt er toch wat regelmaat te komen in de weeën en besluiten we om ze te timen. Zo om de 4 minuten is er een kramp. Tegen 19.00 besluit ik de zuster eens te bellen omdat de weeën om de 4 minuten blijven komen. Ik word aan de CTG gelegd om te kijken hoe het ervoor staat. Onze kleine uk doet het prima maar de CTG registreert geen weeënactiviteit. Hoe kan dat nou? Wat voel ik dan? In de loop van de avond nog een paar keer aan de CTG maar steeds registreert die geen weeënactiviteit. Dus wordt er gezegd dat het geen weeën zijn………..Ik word gek als dit geen weeën zijn, hoe moeten dan weeën in godsnaam aanvoelen. Telkens sussen ze het maar weg dat dit nog maar het prille begin Tegen 23.00 gaan Alexman en mama naar huis, moeten naar huis. Ze mogen niet bij me blijven, het gaat immers nog uren duren, ik ga nog lang niet bevallen. Maar ik heb toch weeën, moet ik die dan in mijn eentje op gaan vangen op een kamer met nog drie zwangeren??? Ik krijg een slaappil en paracetamol om te kunnen slapen. Maar dat helpt geen ene moer tegen die helse krampen die steeds sneller lijken te komen. Daar lig ik dan in het donker, met nog 3 anderen op zaal in stilte de weeën op te vangen. Ik wil geen geluid maken en de anderen storen. Niemand mag van mij merken dat ik met een bevalling bezig ben… Om 3.00 is de pijn echt hevig en komen de weeën bijna elke minuut. Er valt bijna niet tegen aan te puffen en een houding in bed vinden lukt ook niet meer. Ik word er haast wanhopig van zo moederziel alleen. Ik besluit toch de verpleegkundige dan maar te bellen. Daarna word ik naar de verloskamers gereden waar ik weer op de CTG word aangesloten. En weer hetzelfde liedje, geen weeënactiviteit zichtbaar. Ik word er gek van, ik weet zeker dat ik weeën heb en toch registreert dat ding niks. Nou zit die band wel boven om mijn buik en waar ik de weeën voel is achter mijn schaambot en mijn bovenbenen, zou er daarom niks te zien zijn op de CTG? De arts komt er bij en besluit met een eendenbek te kijken, toucheren durven ze niet ivm de al langdurig gebroken vliezen. Nou ik word tien keer liever getoucheerd dan die eendenbek, die was niet echt aangenaam. Baarmoedermond is verweekt en heb 1 cm ontsluiting, zie je er is toch iets gaande. Om toch nog even te kunnen slapen krijg ik een pethidineinjectie. Die helpt voor een uurtje, dan word ik weer wakker. En hoe, de weeën komen achter elkaar, zonder pauze. Hoe moet ik die nog opvangen. Kronkelend en in stilte lig ik in bed, wil niemand tot last zijn. Ik weet niet hoe ik het heb gedaan maar dan wordt het licht. Eindelijk de nacht is godzij dank ten einde. Ik heb me nog nooit zo moederziel alleen en verloren gevoeld als deze nacht. En dan moet ik plassen, al weeënopvangend strompel ik naar de wc en weer terug. Want ondanks dat ik een verpleegkundige heb gebeld is er niemand gekomen. Inmiddels zijn alle gordijnen op de kamer geopend, inclusief mijn bedgordijnen en lig ik dus pontificaal zichtbaar voor iedereen de weeën op te vangen. Iets waar ik nou net geen behoefte aan had, ik had al meer dan genoeg aan mezelf Uiteindelijk komt na een kwartier dan toch een verpleegkundige eens kijken. Weer word ik aan de CTG gelegd en wederom registreert dat ding niks. Volgens de nieuwe zuster is het pas begonnen en zijn er nog geen weeën. Ik moet ontspannen en niet in paniek raken. Ik moet immers nog zo lang. Heel makkelijk gezegd voor haar. Elke keer word er maar gezegd dat ik geen weeën heb maarwat is het dan? Ze zijn nauwelijks op te vangen, weet niet hoe ik ze moet wegpuffen, zo zeer doen ze. Ik vraag me dan ook af of ik een aansteller ben, het zijn toch geen weeën? Dat gevoel wordt me duidelijk gegeven door de zuster. Het blijft maar door mijn hoofd spoken, ben ik dan zo’n aansteller? Een mietje dat ik om pijnstilling heb gevraagd? Dat ik aangeef dat ik het niet trek? Ik besluit Alexman te bellen en rond 9.00 arriveren mama en Alexman gelukkig. Eindelijk wat steun voor me, niet meer alleen. Mama ziet meteen aan me dat het menens is. Niet lang nadat mama en Alexman er waren kwam er een arts aan mijn bed met verlossend nieuws. Ze gaan ivm al 24 uur gebroken vliezen én de hoge bloeddruk me verder inleiden en ik krijg een ruggenprik! Eindelijk voelt het alsof ik serieus word genomen. God ik ben nog nooit ergens zo blij mee geweest. Voordat ik naar de verloskamers word gereden willen ze toch nog even kijken naar de ontsluiting. En ik blijk 4cm te hebben. Dus in 3 uur tijd van 1 naar 4 cm ontsluiting. Wat nou geen weeën? Hoe krijg ik anders die ontsluiting. Vanuit mijn gewone bed word ik overgehesen in een rolstoel om naar de verloskamers te gaan. Geen pretje in en uit een rolstoel moeten stappen als je midden in de weeën zit. Op de verloskamers heb ik een paar erg heftige weeën. Iedereen om me heen puft mee maar ze zijn echt niet weg te puffen of op te vangen. Dit is echt hels. Ik voel mezelf in paniek raken. Met smart wacht ik op de anesthesist. Het lijkt wel een eeuwigheid te duren. Ik blijf maar herhalen en vragen richting mijn moeder en Alexman, ik ben toch geen aansteller he. Maar eindelijk is ie daar dan. De houding waarin de ruggenprik wordt gezet is nog het prettigst om de weeën die blijven komen op te vangen. Het zetten van de prik stelt niks voor en is zo gepiept. Alleen de prik die de huid verdooft voel ik, voor de rest voel ik er niks van. En eindelijk………na een paar helse uren beland ik in de hemel en kan ik weer wat ontspannen. Ik voel geen weeën meer….Heerlijk! Ik word aan allerlei toeters en bellen gelegd. Ik krijg een infuus en een blaascatheter. Onze uk krijgt een electrode op het hoofd om die in de gaten te houden en ik krijg ook nog een drukmeter voor de registratie van de weeën. Ditmaal van onderen en wat blijkt daarop, weeën! Zie je nou wel…ik zeg al die tijd dat mijn weeën zo laag zitten, achter mijn schaambot en op mijn bovenbenen. Eindelijk bevestiging dat ik dus wel degelijk weeën had. Een uur na de ruggenprik komen ze even kijken hoe het gaat. Wat blijkt, ik ben ineens van 4 naar 9 cm ontsluiting gegaan. De ruggenprik en de daarbij horende ontspanning doen hun werk! Ik doezel wat weg in de uurtjes daarna, wat bijkomen van de nacht zonder slaap. Tegen 15.00 heb ik dan volledige ontsluiting alleen ontbreken de persweeën. Om die reden word ik aangesloten op weeënopwekkers. Elk half uur wordt de stand van de pomp opgehoogd en langzaam aan worden de weeën heftiger. De ruggenprik wordt gestopt zodat ik ook het gevoel kan krijgen om goed mee te persen. En dan eindelijk om 18.20 mag ik mee gaan persen. Op dat moment is het hoofdje van uk al zichtbaar. Dus ik heb goede hoop dat het mag opschieten
Deel 2: Het persen gaat in het begin echt heel goed, mama en Alexman zijn een grote steun. Ik zit echt in een ritme en het voelt zo anders dan de ontsluitingsweeën. En toch zit er helaas niet zoveel schot in de zaak. Onze uk heeft het blijkbaar ook niet meer zo naar de zin, het hartslagje stijgt tot grote hoogte tussen het persen in tot boven de 200 en tijdens het persen daalt de hartslag heel erg, zelfs een dip tot onder de 15. Tot 3 keer toe wordt er van het hoofdje bloed afgenomen om de conditie te bepalen van uk. Die wordt langzaam aan steeds wat slechter. Ook ik raak onderhand uitgeput, het is al bijna 33 uur geleden dat mijn vliezen braken. Mijn bloeddruk stijgt tijdens het persen tot 160/140 en samen met de vermoeidheid zorgt dat ervoor dat ik wegraak en bewusteloos raak. Met moeite krijgen ze me weer bij en krijg ik zuurstof toegediend. En dan is er ineens paniek, het gaat echt niet goed met uk en hoe ik ook pers er blijft weinig schot in zitten. Binnen een mum van tijd staat heel de verloskamer vol met allemaal artsen en is er haast geboden. Ze besluiten om de vacuumpomp te gaan gebruiken. Half bij kennis, half bij bewustzijn krijg ik alles mee. Ik kan alleen nog maar roepen in paniek haal alsjeblieft mijn kind er uit. Ik krijg een knip waar ik niks van voel en dan gaat het ineens heel snel, 2 keer persen en dan staat het hoofdje al. Dat doet wel zeer, brand enorm en dan voel ik ineens dat warme lijfje er uitglijden en word uk op mijn buik gelegd. Daar blijkt dat de navelstreng 2 keer om het nekje zit dus Alexman moet snel de navelstreng doorknippen. Wat een enorme ontlading, eindelijk na 33 uur is deze hel voorbij. Ik kijk naar dat kleine lijfje op mijn buik en kan niet ophouden met huilen. Er gaat zoveel door me heen. Eindelijk is alle moeite en hard werken ten einde. Eindelijk is deze hel voorbij en eindelijk eindelijk eindelijk hebben we ons kindje in de armen Samen met Alexman mogen we zelf kijken wat het is………..We hebben een dochter! Al snel maakt de blijdschap plaats voor zorgen. Ze huilt nauwelijks, is erg slap en loopt blauw. Ze meegenomen naar de reanimatiekamer waar ze zuurstof krijgt en al snel zijn er 3 kinderartsen die haar onderzoeken. Dit alles gaat allemaal in sneltreinvaart. De kinderartsen besluiten om haar mee te nemen naar de couveuseafdeling want ze doet het niet zo goed. En dan is ineens iedereen weg. De kamer stroomt leeg, alle artsen gaan weer weg, Alexman is met zijn dochter mee, mama is mensen aan het bellen. Daar lig je dan even heel alleen en besef je een beetje wat er allemaal gebeurt is. Het lijkt wel alsof ik alles gedroomd heb, alsof het over iemand anders gaat en niet over mezelf. Heel vreemd. Dan komt de verloskundige met de spullen om te hechten. Ze is wel een half uur bezig en ik vraag me echt af wat voor een ravage het daar beneden is. Komt dit ooit nog goed? Volgens mijn moeder heeft ze het netjes gedaan dus dat moet ik maar geloven. Als het hechten klaar is word ik lekker gewassen en opgefrist. Ook word ik verlost van alle slangen. En dan…..mag ik eindelijk naar mijn dochter toe. Ik heb haar immers maar 5 minuutjes op mijn buik gehad en toen werd ze weggehaald. Ik wil haar zo graag knuffelen en aanraken en naar haar kijken… Mijn langverwachte wensmeisje! Achteraf bleek ons meisje scheef in het geboortekanaal te hebben gelegen waardoor het persen niet opschoot. Ik had drie uur kunnen persen zonder hulp had ik haar er niet uitgekregen. Ze had na de geboorte ook een drukplek op dr neusje van het scheef liggen..
Straks verhaal van Alexandra lezen, maar nu eerst ff ego terwijl het kliekje in de pan staat op te warmen: Controle gehad in ZH: kindje doet het goed, buikje van kindje loopt 4 a 5 dagen voor. Info gehad over de bevalling. Gyn vind het onbegrijpelijk aan Nederlandse vrouwen dat ze het het liefst zonder pijnbestrijding willen doen (begon hij zelf over ) en hij wilde dat ik wist dat ik 24 uur per dag pijnbestrijding kan krijgen. Hij vind het niet logisch dat ik geen pijnbestrijding zou willen en raad me aan om daar wel 'gewoon' voor te gaan kiezen. Maartman was het helemaal met hem eens. Ik iets minder maar zei ook: straks krijs ik ondanks mn voornemen het complete ZH bij elkaar om een ruggenprik Verder vind hij het onbegrijpelijk aan NLse systeem om vrouwen ver over datum te laten lopen en nog onbegrijpelijker om dat bij IVFvrouwen te gaan doen. Hij wil mij gaan inleiding zodra ik 37 a 38 weken ben!! Kindje is keurig ingedaald, maar ligt nog niet vast. Volgende week ff bloedprikken op ijzer. Bellen bij de eerste wee of bij het breken van de vliezen ivm de anti-biotica (streptokokken bacterie) Tot zo ver mn ego-update. Nu weer snel naar mn Surinaamse Bami dat in de wok ligt op te warmen. SMAK
Jeetje Alex, ik heb je verhaal huilend gelezen...wat een bevalling...arm meisje, had ik toen maar je handje kunnen vasthouden 's nachts, terwijl je moederziel alleen de weeën op moest vangen. Kan me goed voorstellen dat jij je verdomde eenzaam moet hebben gevoeld. Gelukkig had je je kindje lekker dichtbij je! En dan ook nog op het einde, dat liefmeisje het niet zo goed deed en alles ineens in sneltreinvaart moest...ppfff...heftig hoor! Dikke knuffel voor jou en liefmeisje! Gaby...goh...was er stil van...je klinkt heel zeker van je zaak. Vind het knap dat je de stap gezet hebt, lijkt me een hele moeilijke beslissing. Mag ik vragen hoe je man eronder is?! Maart, Whaaaaaaaaaaaaaaaaaa, inleiden met 37/38 weken!!!!??? Wow, dat gaat snel! Dan duurt het nog maar eventjes?!?!? Geniet van die buik meid, voor je het weet ligt er een kindje op in plaats van dat hij/zij erin zit! Goh...ook al zulk bijzonder nieuws...en idd niet eigenwijs zijn wb pijnstilling, ik wilde ook het liefst zonder, maar toch gevraagd om een ruggeprik...nu kon het niet meer, omdat ik binnen een uur (net als jij Alex) van 4 naar 9 cm ontsluiting ging! Moest naar ok, dus wist dat het wat langer kon duren, maar in die tussentijd ging het dus heeeeeeel snel! Ladyz....gek ding in je buik zeg?! Als zelfs artsen niet weten wat het is...het is vast een verdwaalde broccoli! Maar wel MOK, dat ding moet er gewoon uit! SO! En nu heel snel! Knuf voor jou! Sil, ik las ergens dat M. het heel leuk heeft gehad op nieuwe psz! Goede keuze gemaakt dus?! Ik kan jullie niet volgen op twitter...gaat zo snel! Heb mooie foto laten bewerken, en kan het nu ook zelf! Dit is 'm: Bekijk bijlage 152168 Rest, smak...ben eht alweer kwijt, snorry!
mijn man gaat helemaal kapot.... hij gaat eraanonderdoor... woow mooie foto.. en wat een bevallingsverhaal :O:O
Loesie, wat een prachtig bewerkte foto van Siem!! Wauw!! Is weer eens wat anders dan hoe ik mijn foto heb laten bewerken hahaha Jeetje, je hebt gelijk! Als beebje al met 38 weken op mn buik zal liggen dan heb ik dat over 6 weken!! Dat is snel!! Mijn arts is trouwens van z.u.id a.f.r.ika.a.n.s.e afkomst. (ff met puntjes er tussen voordat hij eens op zichzelf googled als gyn zijnde plus zijn afkomst er bij hahaha). Hij zei dat in zijn land er bij zulke extreem gewenste zwangerschappen als wat wij hebben moeten ondergaan er geen enkel risico word gelopen en beebjes nooit over de 40 weken gaan. Het risico is gewoon te groot dat eigenlijk gezonde beebjes toch zullen komen te overlijden als ze voorbij de 40 weken nog in de buik zitten. Maartman en ik zijn heel erg opgelucht dat hij dit uit zichzelf voorstelde. @ ruggeprik: ik vind de gedachte aan een ruggeprik eng. En wil het eigenlijk zelf doen en heb gelezen dat je de pijn nodig hebt om de juiste hormonen voor een vlotte bevalling aan te gaan maken. Dat laatste zei ik ook tegen de dokter. Hij vroeg: hoe kom je daar nou bij? Nou ehh boek van Beatrijs Smulders. Volgens de gyn moet ik die vrouw niet zo serieus nemen *proest*. Oke, bij het lezen van dat boek had ik al een beetje het gevoel dat gyn's en verloskundigen niet elkaar even serieus nemen Maar ik zal wel zien hoe het zal gaan. Straks krijs ik ondanks mijn voornemen het complete land bij elkaar voor pijnstilling ''Ik kijk naar dat kleine lijfje op mijn buik en kan niet ophouden met huilen. Er gaat zoveel door me heen. Eindelijk is alle moeite en hard werken ten einde. Eindelijk is deze hel voorbij en eindelijk eindelijk eindelijk hebben we ons kindje in de armen'' Alexandra... Ik moest ook huilen bij jouw verhaal... Wat een gebeurtenis zeg... Brrrr.... Weet er verder ff niets op te zeggen... Ik moet het ff laten doordringen. Gaby, wat zit jij in een ontzettend verdrietige tijd...
Thanks Liefloesie en Maartje.... Als ik het nu zelf zo weer lees dan herbeleef ik het ook weer... Met een traantje
Loesie die foto is zoooooooooooooooooooooo mooi * smelttttttt *had hem op hyves gezien!!! En Maartje ik riep ook altijd om het hardst, dat ik echt geen ruggenprik zou willen.... maar zoals je mijn verhaal hebt gelezen.... Het was voor mij echt de hemel! Enne die prik zorgde voor meer ontspanning bij mij waardoor de bevalling juist vlotte. Ik denk dat je het gewoon van het moment moet laten afhangen. Het is fijn te weten dat het voorhanden is, mocht het nodig zijn. Wat een prettige gyn zeg!
Kan me voorstellen dat je het weer ff herbeleefd als je het zo weer leest. Logisch dat dat met een traantje gebeurt. Ja, het schijnt dat vele vrouwen uiteindelijk de ruggeprik als een geschenk uit de hemel zijn gaan zien. Volgens de gyn is het zo ontzettend onbegrijpelijk dat wij Nederlandse vrouwen zo raar over pijnbestrijding bij de bevalling denken. Mijn gyn is idd heel fijn!! Hij is nu alleen al 3 keer met vakantie geweest sinds ik bij hem onder zw. controle sta dus maar ff nagevraagd wanneer hij weer gaat. Godzijdank pas weer in augustus dus met een beetje mazzel heeft hij dienst tijdens mijn werpen haha (of 1 van de 6 anderen )
T was ff druk onderin hier.... Allemaal mensen die ff mn verhaal kwamen lezen Nou dan hoop ik dat die maartjemeisje veilig op de wereld helpt.. Hij klinkt iig zeer prettig!
Alexandra: jeetje meis, wat een verhaal! En wat hebben ze je schandalig behandeld, echt TE erg. Gelukkig heb je er een super mooie meid voor terug!! Maartje: fijn dat je zo'n lieve gyn hebt! En ruggeprik of niet, wij vrouwen doen het wel mooi maar "even"! Ik wilde ook geen pijnstilling, maar na 9 uur buik-, been- en rugweeen zonder pauze heb ik toch maar om zo'n pompje gevraagd. Heb een paar keer gedrukt, gewoon voor de scherpe kantjes (al vraag ik me nog steeds af of ie wel gewerkt heeft....) en uiteindelijk vielen mn persweeen weg..... Dus beslis lekker op het moment zelf, want vooraf weet je gewoon niet hoe het loopt... Gaby: jeetje meis, heel veel sterkte. Zo te lezen ben je erg veranderd en ik hoop dat je "nieuwe" leven je veel geluk gaat geven! Loesie: MOOI!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Omdat ik dat weet Maart LadyZ.. dr is uitvoerig tijdens mijn nacontrole over gesproken..en ze hebben hun excuses ervoor aangeboden. Wanneer hoor je meer over dat ding in been. Is t niet een soort cyste?
@Gaby: wat erg voor jullie Sterkte de komende tijd. @Maartje: Wow! Dus nog een week of 5 a 6!! Gaat wel heul snel ineens Maartman al in de stress? @Alex: mijn hemel! Wat een verhaal! Tranen in mijn ogen hoor...ppffffff..... @mijnbuik: nog steeds af en aan dat gekke gevoel rechts onderin. Trekkend/zeurend. Weet niet wat ik ermee moet. Denk dat het banden zijn. Denk dat ik morgen gewoon kan gaan werken. Maar het voelt niet fijn.
En een paar diamanten oorbellen??? Ik hoor morgen meer. Een cyste zit vol met vocht en als ie leeg is dan is de cyste weg. Dit vult zich met vocht en bloed als ik ga staan en "loopt leeg" als ik ga liggen.......
Zo, net Babyboom gekeken. Wie nog meer? Annedore, Maartman is niet in de stress geschoten Hij is eigenlijk ook gewoon heel blij dat we nu weten dat we over anderhalf maand eindelijk ons beebje zullen hebben... EINDELIJK EINDELIJK EINDELIJK word Maartje mama... Annedore, zorgen?? Anders morgen ff bellen met je klinisch verloskundige. Misschien kunnen ze jouw zorgen weghalen. Wie weet mag je ook wel ff voor een extra echootje LadyZ, vriendin van me heeft ook zo'n pompje gehad. Die heeft als een bezetene zitten drukken op die knop Ook al wist ze dat hij niet continue dan medicijn af gaf, ze wilde gewoon 'controle' hebben
gilletje! @lauw: lief (!) dat je ze aanbiedt! al iemand blij mee kunnen maken? ben groot fan van lief, maar iets te ver weg @blijmeis: het wordt saai, maar weet alles al en dus alleen nog een knuffellll hier! speciaal ook voor *censuurtje* @vliegend groentehapje: SO JIJ BENT ENG! terwijl jij dat typte van bijslaapweekendje weg, waren blijmeis en ik daar snode plannen voor aan het smeden! *vlucht voor groene zorrazwaard* @alex: had ik al gezegd dat ik het zo leuk vind dat je er weer bent? ik vind het zo leuk dat je er weer bent! oh had ik al gezegd dat ik het zo leuk vind dat je er weer bent? NOU dan heb ik het nog een keer gezegd dat ik het zo leuk vind dat je er weer bent! @alex: ben wel benieuwd naar jouw bevalverhaal brr? of niet? huil? @alex: florine nu 69 cm en 6900 gram, bijna 7maanden! goed gegroeid dus. dit bevestigt ook dat ze snachts niet 3 keer hoeft te drinken... kwestie van niet standaard aanbieden dus.. vannacht klingman eruit geweest, en wat denk je, hij moest er 4x heen in 1 half uur tijd en toen sliep ze gewoon door tot de morgen! vond het wel wennen en moeilijk hoor. krijg je dat weer dat ik eigenlijk best wel door denk te kunnen willen gaan met die sloopsleepnachterijtitterijgedoe! proest! @maartje: lekker thuis gezeten dus? en goedgekeurd weer he? whoeiii!!! @sab: hoe gaat ie? jij gaat ook al snel he? of vind je van niet? ik herinner me nog dat ik steeds mijn banner naar >20weken zat te loeren, dat ik mezelf dan ' echt ' zwanger voelde! @sab: niet goed geslapen dus, maar ook weer wel! alleen werd ik nu om 0500 wakker van GIGANTISCHE GESTUWDE PAMELATIETEN VAN HIER TOT TOKIO!!!!!!!!! je-mig! dat kan ECHT niet! om 07 heeft ze gedronken en toen kolfde ik nog 2 emmers vol eruit! meine gute! heu. @sab: emesadinges ja!? @loesie: wie wat, zat je aan een anaconda te slurpen bij daglicht? :x hoest verder schatje? @loesie: ik huil nooit zo makkelijk om mezelf zegmaar. en nu raakte taliaa de giro italiaa mooi mijn snaartje. en welja, gingen er nog een paar meisjes overheen ook hier! :x sloeries! ohnee LIEF juist. ik ben niet altijd alleen maar stoersterk hoor. maar ik ben wel een beetje (te) hard voor mezelf.. daarbij, ik zie alles altijd in het gouden licht van onze dankbaarheid voor florine, en onze liefde, en dat zal nooit veranderen. dat relativeert echt serieus enorm. vind het ook moeilijk om 'egoistisch' te zijn (bv: ik moet slapen!) ofzo. maar ja, ik mag best wel es het achterste van mn tong laten zien soms. want, hoe gek ook met zon spraakwatervalletje, ik hou altijd wat achter! en dat zijn dan vaak de gevoelige, echt persoonlijke dingetjes. ha! heu. @annedore: klinkt als bandenpijn ja! heb je ook kraakpijn in schaamstreek zegmaar? bij omdraaien in bed bv? ieks? @gaby: jeetje wat onwijs heftig.. zo zit je volop in de kinderwens, en nu toch uit elkaar? je klinkt wel overtuigd, en ik wens je dan ook alle sterkte en geluk in je nieuwe leven.. rustig aan .. pas goed op jezelf! @alex: ik volg jou wel? toch? of volg jij mij? argh ik snap t niet! even kijken, jij toch iets met pannie? @alex: je verhaal, daar gaak even voor zitten als ik er klaar voor ben! (kan er nu msischien niet helemaal tegen ) smak! @maartje: WAT je gyn wil je sowieso met 37 a 38 weken inleiden???????????????????????? sorry maar dat is toch waanzin? en belachelijk? :x wat vind jij daarvan dan? hallo, je bent ' alleen ' geholpen bij de bevruchting en het zwanger worden (dus) hoor, jij loopt niet meer risico dan een andere vrouw! ik schrik hiervan eigenlijk. ik zou die gyn meteen wegjagen seg! je laat je toch niet wijsmaken dat maartjemeisje er 3 weken te vroeg uit wil? nee he? nee vast niet! toch? @loesie: wat een mooie foto!!!!!!!!!!!! @maartje: te groot risico dat een kindje overlijdt als het (kort) de 40weken grens overgaat? sorry you've lost me! @ruggenprik: nooit meer. 4 voor de prijs van 1 was genoeg @maartje: omdat je het over ' gehaakte ' kleertjes had! @lady: ik hoop dat er morgen meer duidelijkheid komt lieverd! @sikki: lekker broeden jij in porto! knuffel! @rest: nog meer knuffels! so en nu banken! hier alles goed, onwijs fijne dag gehad, heel erg gelachen, en weet je? als je eigen baby (die je boven je hoofd laat spartelen) je in je MOND kwijlt, en je vindt dat helemaal niet erg, ben je dan een beetje gek? nee toch? so, ben benieuwd wat de nacht zal brengen. vind het maar moeilijk dat klingman eruit moet. en daar moet ik dan ook om lachen: HALLO seg ik doe het al 7 maanden gekke piemelmuts. zwaaaaaaaiswafffffffff!
ff snel voordat de lappie weer uit gaat voor een keertje Maartmantime ipv laptoptime: De kans op dat het op het einde alsnog mis gaat vind de arts te groot. Kindjes van 37/38 weken kunnen zichzelf goed op temp houden en de ademhaling is ook prima ontwikkeld dus geen enkele reden om een beebje langer dan hoognodig in buik te houden volgens mn gyn. Niet nodig dus om met een IVFkindje langer dan nodig in de buik te houden. Vanaf 40 weken zwangerschap gebeuren soms hele enge dingen en hij wil dat kosten wat kost zien te voorkomen. Hij noemde ook schildklierellende en hematoom op... Ik ben het daar eigenlijk wel heel erg mee eens... Ben ik nu zo'n ontaarde mmmoeder in spe? Hij zei dat in zijn land er geen enkele IVFvrouw het tot de 40 weken brengt, ze worden allemaal voor die tijd ingeleid!