Gisteren ging ik naar de tandarts en bij binnenkomst zat er op de wachtbank een hele smoezelige meneer. Smoezelige kleding,onverzorgd,een mond met alleen maar rotte tanden,een snottebel en een enorme stank hing er om hem heen. Ik ging al een stuk verder op de wachtbank zitten want die man rook zo enorm ranzig. Vervolgens staat hij op en zie ik dat de achterkant van zijn broek dus bij zijn kont vol met doorgelopen diarree vlekken zit en allerlei andere niet te verklaren vlekken. Ik begon me al zorgen te maken dat die man straks voor mij in de tandartsstoel zou komen te zitten en ik er daarna op zou moeten gaan zitten. Ik zag dat echt niet zitten. Vervolgens komt er een assistente naar de balie en die zegt he .... ben je er nu al weer.Het was dus een meneer die van begeleid wonen kwam en die een beetje aan het rondzwerven was en weer een afspraken kaartje wilde komen halen voor zijn afspraak volgend jaar. Ze heeft hem vrolijk te woord gestaan en hij ging weer weg. Enerzijds was ik opgelucht dat die meneer weg was maar anderzijds was ik verbijsterd en ontdaan dat dit hier in Nederland kan gebeuren. Die man zag er nog viezer uit dan alle zwervers die ik in mijn hele leven ben tegengekomen en daar bedoel ik ook junks mee van perron 0 bij Centraal station Rotterdam. Er zat ook een oudere dame in de wachtkamer en die begon er dus over dat het toch van de zotte is dat ze zo'n jongen er zo laten bij lopen.Ze vertelde zelf jaren in de Zorg te hebben gewerkt en dat dit echt niet nodig is. Waar ben je dan mee bezig als jij begeleider ben van deze meneer? Trek die man een stel schone kleding aan,zet hem onder de douche, Ik denk dat die man gewoon weken niet is gewassen. Op mijn werk hebben wij ook patienten van begeleid wonen en die zijn ook niet altijd even fris maar dit was gewoonweg schandalig en ook gewoon echt in een nette praktijk midden in de bollenstreek. Jij zal het toch maar zelf zijn die zo aan zijn lot wordt overgelaten. Ik weet niet wat ik met dit verhaal wil bereiken maar ik was en ben er nog steeds ontdaan over. Dit was nu gewoon echt armoede...
Waarschijnlijk heb je het nu over een familielid van me. Als ik je locatie zo hoor. Hij wil graag goede begeleiding, wij ook voor hem, maar de begeleiding kan niet veel doen door bezuinigingen. Althans, dat beweren ze.
Kleren en hemzelf wassen kost toch geen godsvermogen dat het niet binnen een budget past? Bij kledingdumpen kan er gratis kleren gehaald worden en op internet word er ook gratis kleding weggeven. Als deze man geen familieleden heeft dan vind ik het de verantwoordelijkheid van de instelling. Maar als dat wel het geval is dan zouden meerdere mensen hem daarbij kunnen helpen.
Als het mogelijk een familielid van je is dan is dit wel heel schrijnend. Dat ze zich verschuilen onder het mom van bezuinigingen is natuurlijk onzin. Een schone broek en een douchebeurt kost niet zo heel veel. Dit is gewoon op en top verwaarlozing. Het is echt schandalig. Ben niet snel onder de indruk van iets maar dit ging echt mijn verstand te boven.
Schrijnende situatie inderdaad. Ik vind het wel opvallend dat de oplossing vaak bij anderen gezocht wordt. De overheid/de zorginstelling..... ik vraag me dan af als je de situatie zo schrijnend vind waarom er geen vrijwillige initiatieven kunnen zijn. Buren, mantelzorgers ....
wil net zeggen. ze kunnen bezuinigen wat ze willen maar ik zal toch zorgen dat mijn moeder/vader of wat in iig schone hele kleding rondliep en niet met rotte tanden. kijk die diaree op dat moment kan familie ook niks aan doen, je kan niet 24 uur per dag bij hem zijn. ik heb het zelf ook veel gezien in het verpleeghuis, mensen die nog geen elastiek in de onderbroek hadden zitten. snapte echt nooit dat daar die kinderen of andere familie es geen nieuwe ondergoed voor kocht. al vroeg je het 10x niks nada nop
Ik woon zelf in een woonwijk waar een groot psychiatrisch terein is. Gesloten afdelingen, tbs maar ook Open woningen. Er lopen mensen rond in de wijk waar je zo ziet waar die vandaan komen. Zo is er bij de ah om de hoek altijd een hele magere man. Broek zakt van zijn kont en ook er groezelig. Na het boodschappen gaat hij altijd op de grond liggen en loopt hij te schreeuwen. Erg schrijnend om te zien.. Zelf heb ik een oom die is psychisch niet in orde, woont op zich zelf en dat gaat redelijk. Hij ziet er ook niet erg verzorgd uit maar daar kunnen wij niks van zeggen. Hij accepteert geen hulp van niemand niet. Geloof mij daar is jaaaren aan gewerkt. Soms is er gewoon niks aan te doen. Zo eens in het jaar geven wij zijn huis een grote schoonmaakbeurt. Gooien wij dingen weg wat echt niet kan zoals kapotte onderbroeken. Met verjaardagen geven wij vaak nuttige dingen, sokken, ondergoed of eten. Dit is het enige wat hij accepteert. Voor ons moeilijk om te zien en al helemaal om iets te kunnen doen. Nare vind ik dat hij best vaak gepest word, met oud en nieuw vuurwerk naar binnen etc. Maar hem ergens op een afdeling plaatsten zou totaal verkeerd kunnen aflopen. Dus als hij gelukkig is op zijn manier accepteren wij dit.
Dit inderdaad (helaas). Soms erg frustrerend als hulpverlener, maar dat moet dit al helemaal als familielid zijn. Al, eerlijk is eerlijk, hebben die het vaak al 'opgegeven'. Zolang iemand niet wil, kan je niets.
Nou dan ben je als familie toch ook nalatig als dit echt zo bij een begeleid wonen instelling gebeurt? Daar treed je dan toch tegen op, want als dit zo is dat het het familielid is (en hij geholpen wil worden), dan kan hij er echt niet zo bijlopen: dat is gewoon verwaarlozing. Zal verschrikkelijk genoeg vast in zeldzame gevallen voorkomen, maar dan is het heel slecht geregeld bij die instelling. Dat kan je als familie dan toch niet zo laten gaan?
Sneu dat die man er zo bij loopt. Maar je weet natuurlijk niet hoe het komt. Zelf ben ik ook begeleidster en er is afgelopen jaren veeeeel veranderd. Zo'n 15 jaar geleden ging iedereen douchen, als die niet zelf wilde, hielp je diegene toch om te douchen. Door alle veranderingen in de wet mag je niet tegen iemands wil ingaan. Als begeleider doe je je best om iedereen er verzorgd uit te laten zien. Maar nu is het dus zo dat als iemand niet wil, je diegene niet kan verplichten. Ik heb op mijn groep ook een aantal die stinken en niks willen. Elke dag opnieuw een strijd om ze er weer goed uit te laten zien. De zorg is erg veranderd, we werken continue met tekorten, hebben veel te veel papierwerk, weinig tijd voor de jongeren/cliënten. Geloof me, begeleiders zien graag een verandering!
Dit soort situaties heeft niks te maken met geld ervoor en bezuinigingen. Dat heeft te maken met het feit dat sommige mensen niet inzien dat ze vies zijn / een probleem hebben en daar geen zorg voor accepteren. Je kunt iemand pas dwingen tot iets als die een 'gevaar voor zichzelf of anderen is' volgens de rechter. Ik zie het helaas op mijn werk ook (thuiszorg). Wij hebben echt de wil en het geld wel om iemand regelmatig te douchen. Maar als iemand dat ook met flink wat aandringen niet wil, kun je ze nou eenmaal niet aan hun haren de douche inslepen.
Mijn fysio vertelde dat ze tijdens de opleiding 1 vaste patient had die al minimaal 2 maanden niet had gedoucht, sliep zelfs in zijn kleding en wilde ook tijdens de behandelingen zijn kleding aanhouden. Dan kan je als hulpverlener wel van alles willen, maar je kan ze niet dwingen. Blijft een lastig situatie, maar veel van dit soort mensen zijn niet helder genoeg meer om goed voor zichzelf te kunnen beslissen, maar weigeren elke medewerking om er iets aan te doen.
Wij als familie proberen te helpen, maar wij kunnen ook niet continu daar zijn, het is alleen mijn vader en ik en wij zijn hier heel vaak mee bezig. Wij kunnen ook maar zoveel. Wekelijks is er een gesprek met de begeleiding, maar als hij nee zegt, dan hoeft hij ook niet te douchen en verkleden. Wij zien dat wel anders. Mijn vader is bijna 70 en ik heb ook een dochter van 8 maanden die mijn volle aandacht verdient. Ik weet niet wat wij meer kunnen doen. Hij loopt er ook wel eens goed bij, maar de dag daarna heeft hij weer zijn oude kloffie aan. Het is makkelijk oordelen als je niet in zo'n situatie zit. Hoeveel meer moeten wij nog doen?
Ik zei dat meer, omdat je aangaf dat hij wel geholpen wilde worden, maar bezuinigingen etc.. Maar het is dus wel degelijk zo dat hij gewoon soms niet wil, zoals hier al aangegeven door meerdere. Heeft dus niets met bezuinigingen te maken, maar met eigen onwil. Sneu, maar daar kan je inderdaad niet veel aan doen. Wel jammer om dan te zeggen dat het aan bezuinigingen ligt. Of in ieder geval, om te zeggen dat persooneel zegt dat het daaraan ligt (wat sarcastisch?), terwijl hij zelf niet wil en ze hem niet kunnen en mogen dwingen.
Het komt heel vaak voor.... Ik werk op een revalidatieafdeling en wij zien dit steeds vaker. Zwaar verwaarloosde patiënten waarbij het huis ook zwaar vervuild is. We proberen hier dan hulp in te geven en het huis wordt dan vaak gesaneerd door de gemeente. Deze mensen hebben dan nagels die zo lang zijn dat ze omgekruld gegroeid zijn van haren die helemaal in de klit zitten en waar de beestjes in zitten. Vaak speelt hier wel iets psychisch achter en is eerdere hulp nooit aanvaardt tot dat ze iets gaan mankeren en in een ziekenhuis terecht komen....