Onze dochter is 13 maanden en maakt ineens een super spurt door. Elke dag leert ze iets nieuws bij, helemaal leuk. Maar in hele korte tijd moet ik enorm wennen aan het feit dat even bij iemand op bezoek gaan ineens niet meer zo simpel is, dan het eerder was. Zo heeft ze de afgelopen week echt ontdekt: - Hoe ze zich op kan trekken aan een salontafel. - Dat hapjes en nootjes op tafel ook echt eetbaar zijn en dus ook voor haar interessant. - Dat andere mensen naast heel leuk om naar te kijken toch ook wel een beetje eng kunnen zijn. - Dat het heel leuk is om steeds aan mama's benen op te trekken, dan de handjes te strekken om opgetild te worden, maar dat je absoluut niet langer dan 5 tellen op schoot wilt zitten. - Dat het leuk is om bovenstaand riedeltje steeds te herhalen. - Dat een soepstengel thuis eten in de kinderstoel gebeurd, maar dat het leuker is om dit bij bezoek tijdens het kruipen te doen en alles onder te kruimelen (want ja, op schoot wil ik maar 5 tellen....) Had vanmiddag een verjaardag en ben er helemaal moe van. Heb echt niemand gesproken. En iedereen maar zeggen: Wat een makkelijk kindje. Ja klopt, ze piept niet, huilt niet, jengelt niet, maar kan ooooooooveral bij!!!!!!!!! Herkenbaar? Tips? Hihihi.......
heeeeeeeeeeeeeeeeel herkenbaar! mauro loopt al sinds hij 1 jaar is en sinds hij 8 maanden is stond hij al en schuifelen etc.. niks meer veilig. Thuis is je huis kidproof maar ergens anders.... tis niet echt relaxen he? haha ik ren me ook rot.Moet dan ook eerlijk zijn dat ik niet vaak op visite ga.Of mn man gaat mee dan wisselen we het een beetje af dan kan je ook nog even zitten zeg maar
haha heel herkenbaar...alleen loopt ze hier al. En ze is heerlijk eenkennig daarbij. Dus alleen mama is goed, zelfs papa en oma zijn niet goed. Dus als ze op bv. een verjaardag al die vreemde mensen ziet wil ze alleen nog maar bij mij hangen. Het gaat over....haha!
vind je lijstje eigelijk nog meevallen... mijn dochter is nu ruim 14 maanden maar sinds ze loopt is niks meer veilig. Alle lades trekt ze open, kastjes kijkt ze in. Papieren pakt ze van tafel en probeert ze op te eten. Sja lastig al je op visite wilt
Herkenbaar! Julia loopt al eventjes, dus we hebben hier het probleem al iets langer. Ik probeer altijd wat speelgoed mee te nemen (of te zorgen dat er daar iets is), en ik ga alleen in hoge uitzondering in m'n eentje met haar naar iemand toe op visite. Ik vraag meestal of ze bij mij komen! 's Avonds gaan we wel eens, maar dan met z'n allen, dus dan kan mijn man ook een beetje opletten! En verder afleiden en hopen dat ze snel leren luisteren
heel herkenbaar! Ook hier loopt ze al een tijdje en is heel ondernemend. Ik ben doodop! Als je op bezoek bent, ben je alleen maar met je kind bezig. Overal uit trekken, vandaan trekken, nee zeggen, straffen, troosten... zucht. Bijpraten is er niet bij. Aanspraak, ja dat wel Tegenwoordig gaat ze even naar oma. Kan ik ook weer even een gesprek met iemand aangaan, die meer zegt dan bah, pap, dtie Ik wil je niet ontmoedigen hoor, maar het wordt echt erger! maar ook wel leuker
Haha herkenbaar al stoor ik mezelf er overigens niet aan haha Ze testen allemaal uit uiteindelijk, hihi Maar soms idd wel vermoeiend!
heel herkenbaar maar ik stoor me er ook niet aan. het zal idd wel erger worden en je doet er toch niets aan. Ik zorg meestal voor iets heel moois om mee te nemen, zoals een stapel oude kranten of een lege plastic fles is Ties langer mee bezig dan met zijn speelgoed
Oh, hier hebben we wel een voltreffer wat bezighouden betreft. Ik vraag altijd aan mensen waar ik ben of ze een stapel niet breekbare glazenonderzetters hebben. Daar kunnen mijn dochters zeker 1 uur hun lol niet van op.
Ik zorg ook altijd dat ik speelgoed bij me heb. Hij is nu helemaal wild van auto's, dus neem ik speelgoedauto's mee, en zijn 'reisgarage' (opvouwbaar dingetje). Dan hoor je hem bijna niet. Verder ga ik vaak op visite waar er meerdere mensen zijn....voordat hij met iedereen gespeeld en geknuffeld heeft, is de visitetijd alweer om en heb ik rustig bij kunnen kleppen
Ja, heel herkenbaar en het duurt nog wel even... Maar hier beginnen er bij mannetje ook wel wat kwartjes te vallen wat het (voor even?) iets makkelijker maakt. Sinds deze week begrijpt hij wat heet en au is, dus als hij iets aan wil raken roept hij nu zelf al "AU" en doet snel een stap terug. Handig joh . Ook wordt het qua kastjes openen en spulen van tafel gooien al een stuk rustiger, na heeeeel veeeeeeel herhalen weet hij nu wel een beetje wat wel en niet mag. Maar goed, dan bedenkt ie wel weer andere activiteiten, waardoor hij ons bezighoudt... Lekker ding
Oh heel herkenbaar idd! Mijn zoontje is nu 10 maanden en loopt ook al 2 maanden langs de tafel enzo. Het is thuis soms al bijna niet te doen en dan te bedenken dat je het thuis al enigzins kidsproof gemaakt hebt. Maar alles wat niet mag is natuurlijk juist leuk om te doen. Vind het ook lastig wat ik er mee moet doen. Dit omdat hij bij het woord nee, het juist gaat doen. Vraag me af wanneer ze gaan leren dat nee ook echt nee betekend. En hij hangt nu ook de hele tijd aan mijn benen en alleen maar mama, mama, mama. Net haalde zijn tante hem even uit bed (die kwamen hier eind van de middag). Ging het nog wel goed, totdat hij mij zag. Alleen maar huilen totdat hij bij mij zat. Zelfs papa was niet goed genoeg... Wel goed voor je ego, maar niet altijd even handig als je zelf eten aan het maken bent.
Geloof me, het wordt nog véél erger! Mijn dochter loopt sinds hier 10 maanden en sindsdien trek ik me soms echt de haren uit m'n hoofd. Ze klimt ook overal op! Ze geraakt zelfs op de tafel!!!! En dat doet ze ook bij andere mensen. Het enige wat ze niet heeft, is de éénkennigheid. Ze gaat bij iedereen langs (graait ze zelfs hun snack uit de handen!) en ze mag door iedereen opgepakt worden. Dat is dus wel heel handig, want iedereen kan me helpen haar onder controle te houden
Nog erger... Hij trekt nu alles al uit kastjes en laatjes. En noem maar op. Hij klimt alleen nog niet overal op. Wel de trap trouwens. Binnen een minuut is hij boven. Maar ja, ach het hoort er nou eenmaal bij en het is ook wel eens grappig. Alleen soms denk je wel eens, je hebt allemaal speelgoed liggen, waarom speel je daar niet gewoon even mee?
Omdat dat niet spannend genoeg is Ik vind het trouwens wel moeilijk waar ik de grens moet trekken en wat ik nou moet verbieden en hoeveel. Ik wil namelijk niet dat hij bij andere ook vanalles opentrekt etc, maar aan de andere kant denk ik: het hoort ook bij de ontwikkeling en wil niet overal nee op zeggen omdat het teveel dingen worden die niet mogen zeg maar. Nu hebben we 3 "regels": planten, kattenbak en dingen van tafel pakken mogen niet. Maar wanneer moet ik dat gaan uitbreiden? Vinden jullie dat ook zo moeilijk? Sorry beetje offtopic.
Ik heb precies hetzelfde dilemma als jij Boefjesmama! Er zijn bij ons een aantal dingen die echt niet mogen: openhaard, televisie en kastje waar deze op staat, kaarsen en snoeren (bv van laptop)! Daar zijn we heel strikt in, maar wel eens te laat.... Overige zaken hebben we ook liever niet, zoals boeken van papa en mama, afstandbediening, laadjes etc, maar soms wil ik even GEEN nee hoeven zeggen. Daarin zijn we dus minder strikt.... Ik vind het dus ook lastig omdat het inderdaad bij zijn ontwikkeling en ontdekkingsreis hoort. "pick your battles....", maar da's o zo moeilijk!! Op visite neem ik trouwens altijd speelgoed mee, maar ben ik ook een stuk strikter, zeker bij mensen die geen kinderen hebben. Ik weet nog dat als mijn neefje en nichtje hier waren (zonder speelgoed en wij hadden toen ook niets), dat zij OVERAL aan kwamen. Ik werd er helemaal kriegel van. En hun ouders lieten het meeste toe tot grote frustratie van mijn kant! Dat ga ik dus echt anders proberen te doen!!
Hahahaha, wat een herkenning. Leuk om te lezen. Ik neem idd ook wel altijd speelgoed mee, maar het lijkt wel dat haar favo speelgoed bij een ander ineens het allerminste boeiend is. Logisch ook, een hele kamer vol nieuwe spullen om je heen. Ik stoor me er verder ook niet aan hoor, maar merkte dat het idd wel lastiger wordt. Vanmiddag ga ik op bezoek bij iemand die zelf een kind van 2 heeft. Merk dat ik het dan wel een stuk relaxter vindt. Die snapt vast wat ik doormaak en zal niet moeilijk doen over een paar plakhandjes op tafel of kruimels van een nijntjekoekje op de grond.....
Amen! Want die bloemetjes in de vaas, daar wil ik ook even aan ruiken en als niemand kijkt pik ik er stiekum eentje uit. Oei de vaas valt bijna, ging nog maar net goed. Enne: heeeee leuk, allemaal kussens in leuke kleuren! Eens kijken of ik die van de bank kan trekken, dan ga ik er dan bovenop vallen. pffffffffffff...om nog maar te zwijgen van even op kraambezoek gaan en een beschuit met muisjes eten....