Het is is al weer een paar weekejs geleden maar ben het nog niet vergeten. In de positieve zin van het woord. Het is ons tweede kindje dus we hebben allebei de hoop dat het sneller gaat. Op 1 mei s'morgen worden we wakker om 8 uur en ik werd meteen wakker met wat krampen in mijn buik. Maar het was nog niet zo heftig maar moest me af en toe wel eens ff concentreren als de krampen kwamen. Dus had al wel snel na een half uur het idee. Dit zijn weeen en die kwamen toen om de 5-7 min. Om 10 uur heeft mijn mannetje toch maar de vk gebeld want moest ze al echt weg puffen. Uit eindelijk was ze er om 11 uur ( dit mocht van ons) en ze toucheerde mij en ik had al 4-5 cm. Dus dat was uitstekend. Dus ze zei al dit gaat als een trein. We hadden toen afgesproken dat ze om half 1 weer bij ons was en als er iets was dat ik dan kon bellen. Maar ik kon de weeen goed opvangen. Onze dochter was inmiddels al opgehaald door opa en oma. Dus daar hoefde ik me geen zorgen meer over te maken. Half 1 ze was er weer. Weer toucheren maar dde situatie was niet echt veranderd... nog maar ongeveer 5 cm. Maar ze durfde mijn vliezen ook niet te breken want ze was bang dat de weeen dan wel heel heftig zouden worden en het niet prettig voor mij zou zijn als ik dan nog naar het ziekenhuis moest rijden. Dus we hadden vervolgens weer afgesproken om half 3. Mocht de situatie dan niet gewijzigd zijn dan gingen we dan naar het ziekenhuis ( wat ik sowieso al wou). Want ik wou poliklinisch bevallen. Half drie ze was weer netjes op tijd weer toucheren een nog steeds maar 5-6 cm dus niet echt een grote verandering. Dus op naar het ziekenhuis. Daar eenmaal aangekomen hebben we meteen de vliezen gebroken. En het leek toen in eens de goede kant op te gaan. De weeen werder wel heftiger alleen de ferquentie ging jammer genoeg niet omhoog. Nog steeds om de 5-7 min. Om half 7 weer getoucheerd en toen had ik nog maar krap 6-7 cm. Dus nog steeds weinig verandring. Want het was nog eerder 6 dan 7. Met overleg hebben we besloten om mij over te dragen aan het ziekenhuis want ik kreeg wat weeen opwekkers want dit werd voor mij en het kindje een gebed zonder eind. En dat kon zo niet. De opwekkers er op gegooit. En toen ging het ineens wel zo ontzettend snel. Ik kon met moeite de weeen nog opvangen en ze kwamenze snel en heftig ineens. Maar goed na een uur weeen opwekkers had ik in eens 10 cm onsluiting. En toen na een dikke 20 min persen was ons mannetje geboren. Wel een flinke knip want anders paste het niet. Onze zoon Ragnar Sven ( roepnaam Ragnar) is geboren om 19.58 uur en woog 4300 gram en was ongveer 57 cm groot. Dus het was een grote flinke kerel. We hebben nog een nacht in het ziekenhuis geslapen en de volgende morgen waren we weer thuis.
Wat fijn dat je zo'n goeie bevalling hebt gehad! En van harte gefeliciteerd met de geboorte van je mooie zoontje! (Wel een flinke ) Mooie naam ook zeg!
ja het is inderdaad een flinke boy.... maar je ziet het niet aan hem. Dat is namelijk het voordeel als ze zo lang zijn.