mijn zwangerschaps dagboek van week tot week.

Tijdens mijn zwangerschap van Nikki heb ik een 9 maandendagboek gekregen.
Deze heb ik trouw bijhouden en elke week een klein stukje geschreven.
Misschien leuk om te delen en voor zwangeren leuk om te kunnen verglijken.

Week3
2 juli 2008
Op deze dag kwam ik er per toeval achter dat jij in mijn buik zit.
Een wonder wat zo gewenst is maar waar we niet meer op durfden te hopen.
Zo gelukkig maar ook zo bang.
Hou je goed vast lieve kleine.

Week 4
Nog een weekje en dan kunnen we je bekijken op de echo.
T is nog zo onwerkelijk dat jij echt in mijn buik groeit.
Groei maar lekker verder,we houden nu al zo ongelooflijk veel van jou en we zijn supertrots dat wij papa en mama mogen worden.

Notities.
Ik heb wel 4 testen gedaan voordat ik echt kon geloven dat ik zwanger was.
Maar ja jij bent er toch echt.
Papa en mama waren heel nerveus om te vertellen aan je opa’s en oma’s dat ik zwanger ben van jou.
Maar als ze het vertellen laten ze een allemaal een traan.
Een onverwachts maar zo ontzettend gewenst wonder.
Ik weet zeker dat je zo geliefd zult worden.Het eerste kleinkind aan alle kanten.
Dus heel erg speciaal.

Week5
Deze week hebben we jou voor het eerst gezien op de echo.
Alleen nog maar een vlekje ben je.
Niet te geloven dat jij een mensje word.
’s Avonds na de echo begin ik te bloeden.
Ik denk dat ik je kwijt ben.
Vrijdag een nieuwe echo om te zien of jij nog bij ons bent.
En ja hoor je bent er nog en zelfs ook nog gegroeid.
Hou je vast lieve schat we willen jou niet missen.
Van de gyn moet mama veel liggen want er is toch sprake van een dreigende miskraam.
Papa moet ons verzorgen en dit doet hij gelukkig met liefde.

Week6
Weer een echo om te zien of jij nog bij ons bent.
En… tot onze grote verbazing klopt je hartje.
Als de gyn je hartje laat horen zijn we zo blij!
Het mooiste geluid wat we ooit hebben gehoord,
En we pinken allebei een traantje weg.
Het ziet er verder allemaal goed uit,de bloeding komt door een stolsel en kan nog wel even duren.
Maar gelukkig is met jou alles goed.
Wat zullen we blij zijn als we op de 12 wkn zitten.
Misschien worden we dan wat rustiger.
Over 2 weken gaan we jou weer bekijken op de echo

Week 7
Ik heb me aangemeld bij een forum bij de maart mama’s 2009
Zo kunnen we lekker kletsen over onze zwangerschappen en kindjes.
WE leven erg met elkaar mee.
Omdat we allemaal ongeveer even lang zwanger zijn hebben we veel overeenkomsten en zelfde klachten en kwaaltjes

Week8
Weer een echo deze week.
Oma M. mag ook mee.
Je begint steeds meer op een echt mensje te lijken.
Een hoofdje en een rompje kunnen we al onderscheiden.
Oma vond het ook prachtig om jou te zien.
En volgens mij zag ik tranen in haar ogen.

Week9
De meesten van de familie weten nu dat ik zwanger ben van jou.
We wilden wachten tot de 12 wkn maar door de bloedingen hebben we besloten niet met vrienden mee te gaan op vakantie naar Tsjechië
Onze vrienden gaan nu zonder ons.
En wij gaan met opa en oma mee .
We blijven gewoon in Nederland dus als er iets met jou is kunnen we gelijk naar een ziekenhuis.

Week 10
Nog 2 weken en dan zijn we “de gevarenzone”voorbij.
Volgende week hebben we al de 12 wkn echo.
Als die goed is mag iedereen weten dat jij er bent.

Week 11
JAaaaa de echo was goed!
Oma D was deze keer mee.
Ook zij heeft er van genoten.
We hadden gehoopt al te kunnen zien of jij een hij of een zij bent.
Maar we hadden de verkeerde echoscopist. Deze kon het namelijk nog niet zien.
Jij houdt dus nog lekker even geheim of jij een jongen of meisje bent.

Week12
De 12 weken hebben we te pakken.
De eerste gevarenzone zijn we voorbij.
Wat een enorm wonder dat ondanks alles jij toch nog in mijn buik zit.
Nu kunnen we eindelijk gaan genieten.
Een dat gaan we zeker doen!
mama voelt zich kiplekker en er is geen vuiltje aan de lucht.

Week 13
Deze week doe ik niks anders dan spugen,spugen en nog eens spugen.
IK dacht dat na 12 weken niet meer zou gebeuren.
Hmm totaal vekeerd gedacht dus.

Week14
Ik heb een angelsound gekocht.
Elke dag luister ik even naar je hartje.
Ook papa geniet als hij weer even luistert.
Papa is zo ongelooflijk trots op jou
Dat vind mama geweldig om te zien

 

niet alles pastte in bericht dus hier het volgende deel.


Week16
Af en toe denk ik jou al te voelen.
Allerlei kleine brobbeltjes.. maar of jij dat bent??
de tijd zal het leren.
We hebben voor volgende week een pretecho geboekt.
Het duurt ons veel te lang voordat we jou weer kunnen zien.

Week17
7 -10-2008
Vandaag hebben we een pretecho gehad.
Alles zag er goed uit en mama was direct verliefd op je kleine voetje.
Die nu 2,5 cm is.
Ook kwamen we er achter dat jij een MEISJE! Bent.
Voor papa was dat geen verassing.voor mama wel.
Ik heb de echoscopist wel 3 keer gevraagd of ze het zeker wist.
Ik was er namelijk voor mezelf van overtuigd dat jij een jongen zou zijn.
Maar ik ben super blij hoor met een kleine meid.

Week18
Deze week moesten we weer op controle.
Met mama is alles goed en met jou ook.
Ik kreeg al een leuk buikje volgens de gyn.
Het duurde even voordat hij je hartje kon horen .
Hij zocht ook op de verkeerde plek.
Mama kon precies voelen waar je zat want dat liet je wel even weten.

Week 19
Het duurt nog even en dan hebben we weer een echo.
Deze is wel erg spannend omdat ze dan kunnen zien of alles goed met je is.
En of er afwijkingen zijn.
De pretecho zag er gelukkig al erg goed uit dus ik maak me niet echt zorgen meer.

Week 20
Deze week hebben we de 20 weken echo gehad.
Wel even spannend hoor,want natuurlijk hopen we heel erg dat alles goed met je is.
En ja hoor,alles zit erop en eraan.
Ook ligt de groei op schema. Toch moest je nog wel even “dwars”liggen
Je wou je lipje niet laten zien dus dat werd een geduw en getrek om je te laten draaien.
Wat uiteindelijk gelukt is.
En.. verassing.. je bent nog steeds een meid.
Zo we zitten op de helft nog 20 weken te gaan tot de uitgerekende datum.

Week 21
We zijn druk bezig met je kamertje.
Papa heeft alles geschilderd en gesausd.
Mama heeft wolken op het plafond gemaakt.
Oma M heeft je kamertje behangt.
Ze heeft zelfs op haar buik gelegen.
Als dank heb je even zachtjes tegen haar hand geschopt.
Tegen die van papa schop je al een stuk harder.

Week 22
Bij de 20 weken echo werd er duidelijk dat er stuwing in mijn nieren zat.
Dit doet behoorlijk veel pijn. Maar ja, het hoort erbij en ik krijg er iets moois voor terug.
Jij word met de dag beweeglijker. Dat is wel leuk zo weer ik dat je het goed doet in mijn buik.
Maar uhm?? Schop je me niet blauw daarbinnen?

Week 23
Deze week ben ik op kraamvisite geweest bij een oudcollega.
Zij heeft ook een dochtertje.
Nu kan ik helemaal niet meer wachten tot je komt.
Maar je moet echt nog wel een poosje blijven zitten hoor.

Week 24
Je kamertje is eindelijk klaar.
Tot genoegen van mama.
Alles staat op zijn plek en zit in de kasten.
Later nog even alles uitwassen en klaar is kees.
WE hebben straks nog een extra echo.
De gyn wil even kijken of je goed gegroeit bent.
Dit vinden wij natuurlijk helemaal niet erg.
Zo kunnen wij jou ook nog eens zien.
Vanwege de pijn van mijn nieren ben ik even bij opa en oma in bad gegaan.
Maar mijn buik past helemaal niet meer onder water

Week 25
Spike onze hond is al een grote vriend van je.
Als ik op de bank lig gaat hij tegen mijn buik aanliggen of met zijn hoofd op mijn buik.
Ook al ben je erg rustig zodra spike bij ons komt liggen begin jij vrolijk te trappelen.
Af en toe kijkt hij raar maar ik denk echt dat jullie dikke vrienden worden.

Week 26
De groeiecho was prima.
Je doet het hartstikke goed in mijn buik.
En een nieuwe mijlpijl.
Je bent levensvatbaar,maar blijft nog maar even goed doorgroeien hoor.

Week 27
We hebben onze 3d echo gehad.
Maar je had niet zo heel veel zin om mee te werken.
Toch hebben we een paar mooie foto’s gekregen.

De dag na de 3d echo.
Wat kun jij papa en mama laten schrikken zeg!
Je hebt helemaal niet meer bewogen .
Omdat ik me zorgen maakte heb ik het ziekenhuis gebeld.
Daar hebben ze een hartfilmpje van je gemaakt.
Gelukkig was alles goed met je en beweeg je nu weer vollop.
Gelukkig maar!

Week 28
Af en toe ga ik nog even naar de manege,
Even kijken naar het paardrijden.
Toen ik wist dat ik zwanger was van jou ben ik gelijk gestopt met paardrijden
Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik het erg mis.
Maar ik krijg er zo veel moois voor terug.
Toch 6 weken na de bevalling zul je zien.
Mama will be back in the saddle

 

Week 29
Meid,meid,meid, wat ben je beweeglijk.
Je draait en drukt. Soms heb ik helemaal een bult aan 1 kant.
Af en toe voelt papa of mama een voet, een knie of een ellebooeg.
We vragen ons af of jij straks ook zo druk bent als je geboren bent.
Nou ja we zullen zien.nog een week of 10,11 en dan ben je hopelijk bij ons.

Week 30
Deze week gaan we het jaar uit.
Tijdens de jaarwisseling beseffen papa en mama zich heel goed dat jij dit jaar geboren word.
Het lijkt ver weg,maar ook zo dichtbij.
Ik heb tranen in mijn ogen als ik papa gelukkig Nieuwjaar wens.
Straks zijn we met zijn drietjes.
Nog maar 10 weken te gaan!

Week 31
Mama heeft een strijkplank en strijkijzer gekocht.
Want die moeten er straks zijn voor de kraamzorg.
Maar oh wat heb ik een hekel aan strijken.
Nu heb ik alleen wel wat leuks om te strijken.
Al jouw kleertjes en spulletjes.
Ik vouw alles netje op en leg de commode vol.
Je bed en je wieg zijn ook al opgemaakt.
Ook de box staat ook al in de kamer.
Zo’n raar idee dat jij er straks in ligt.

Week 32
Op donderdag heb ik zo veel pijn dat ik denk dat jij misschien wel geboren word.
Maar nee hoor. Mama blijkt een urineweg infectie en een flinke nierstuwing te hebben.
Ik moet in het ziekenhuis blijven tot zondag.
Bij de echo van afgelopen maandag woog jij 1989 gram.
Op de 3d zagen we dat jij al lekker bolle wangetjes had.
We hebben er ook een foto van gekregen,
Dat was wel heel erg mazzel want het was gewoon nog een groei echo.

Week33
Gelukkig ben ik weer thuis uit het ziekenhuis.
Maar thuis kan ik het ook niet vinden.
Ik ben zeer onrustig en heeeeel hormonaal.
Papa word helemaal gek van me.
De intake van de kraamzorg is ook geweest.
De bevalling komt dus steeds dichterbij.
Ik vind dit niet zo erg.
Want ondanks dat dit een enorm wonder is heb ik het wel een klein beetje gehad.

Week34
Dametje dametje
Wat is mama het soms al zat!
Ik weet dat het niet de bedoeling is dat jij al komt.
Maar pfff wat voel ik me soms ongemakkelijk zeg.
Bij de gyn was alles goed.
Hij schatte jou op 5 pond en je lag al goed.

Week 35.
Mama heeft alweer in het ziekenhuis gelegen.
Dit is inmiddels al de derde keer.
En alweer ging ik zonder jou al in mijn armen te hebben weer naar huis.
In het begin van week 38 gaan ze kijken of ze we weeën kunnen opwekken.
Dat stelt me positief want dat scheelt weer 2 weken.
Dus ik zie er weer een beetje een gat in.
Wat ook wel leuk is is dat wij precies weten dan wanneer jij geboren word.

Week 36
Gelukkig gaat het deze week redelijk goed.
Maar het is echt een kwestie van de laatste loodjes.
In het weekend krijg ik ineens heel veel last van krampen.
Ik denk dat jij je voorbereid om te komen.
Maar nee hoor.. jij zit nog veel te goed daarbinnen.

Week 37
Deze week weer bij de gyn geweest.
Ik moest wat extra ijzer nemen.
En.. er is goed nieuws.
Volgende week maandag gaan ze kijken of de baarmoeder genoeg verstreken is.
En of ze de weeën kunnen opwekken.
Met een beetje geluk kun je dus al over anderhalve week geboren worden.
Of ben je zelf al van plan om eerder te komen?

Week 38
2maart 2009
De baarmoeder is genoeg verstreken.
Morgen na het ziekenhuis om te bevalling in te leiden.
Dus als alles goed is zul jij op 3 maart geboren worden.
Papa en ik zijn erg zenuwachtig en kunnen bijna niet wachten tot morgen.
Omdat papa zo druk is vandaag heeft opa een nieuwe bijnaam voor papa bedacht.
Eerst is dat stuiterbal en daarna rubberen robbie.
Mama vind het wel grappig.
Nog snel maak ik alles in huis aan kant.
Want morgen word jij geboren,
Tot morgen lieve kleine schat dan kunnen we je eindelijk in onze armen sluiten.

Week 39
Je bent inmiddels geboren.
Inderdaad op 3 maart.
Jij bent het mooiste wat ons ooit is overkomen.
Wees welkom lieve Nikki
Je bent zo gewenst, zo geliefd en zo prachtig.
Ik hou meer van je dan ik ooit had durven dromen.
Liefs je mama.

 

wat leuk!

ik heb een boek van Anne Geddes waar ik alles in bij houd, en mijn oma is mijn back-up.. die schrijft elke week in een schriftje wat er is gebeurd, dus als ik iets vergeten ben, bel ik haar gewoon op!

 

ik ben nu ook begonnen met een boekje van haar eerste jaar.
gewoon een schrift met harde kaft.
ik schrijf nu niet meer van week tot week.
maar gewoon de belangrijke dingen.
de eerste kraamdagen,cb bezoeken enz.
heb nu al weer 9 blz volgekalkt.
haha mannetje van mij word helemaal gek van mijn ijverige geschrijf

 

@nairam
nee ik had echt gewoon een dagboek.
9 maanden dagboek van marianne amelink
isbn 987-90-475-0312-5

ik heb dit gewoon uit mijn boekje overgetypt.

 

ik wilde ook dat mijn vriend dat ging doen,maar hij is niet zo'n schrijver.
Hij moet ook nog steeds in haar baby boek schrijven hoe hij zich voelde die eerste dag dat nikki geboren is.
ik hamer erop als een gek,maar zijn stukje is nog steeds leeg.
en ze is al meer dan 3 maand.
nog even en ik verzin zelf iets

 

bovenaan deze pagina staat alles over het boekje.
incl het isbn nummer.

 

Wat leuk! Ik heb ook een zwangerschapsboekje bijgehouden en er foto's en kaartjes die ik kreeg van m'n man bijv. ingeplakt en nog meer dingetjes. Vind het nog altijd leuk om te lezen allemaal! Die 9 maanden waren zo voorbij dat het leuk is om af en toe nog door te bladeren.