Ik zit ook in het vak. Ik schrik van de hoge dosering lorazepam die je gekregen hebt. Persoonlijk schrijf ik zelf niet meer voor dan 1 mg en in een zwangerschap zou ik dit al helemaal niet aandurven zonder overleg met een specialist. Fijn dat het inmiddels beter met je gaat. En wat leuk een vierde op komst! (Beetje off topic maar toch!) Wat ik je wel zou aanraden, losstaand van het feit dat je een klacht wilt indienen, wat als ik je verhaal hoor, volledig begrijp, is om een dubbele afspraak te maken met je huisarts en haar vertelt waarom je zo boos bent en een klacht wilt indienen. Dit getuigt van veel moed, maar zou ik wel super stoer vinden. Daarnaast denk ik dat dit verder de ogen opent van de huisarts en ik denk dat het heel leerzaam zou zijn. Ik begrijp ook dat jullie nog samen verder moeten gezien zij de enige ha in jullie dorp? Dan denk ik ook dat het jullie relatie samen kan versterken door eerlijk te zijn hoe ontzettend boos jij op haar bent. Eventueel kun je haar natuurlijk ook een brief sturen met je verhaal en gevoelens. Ik verwacht dat ze dan zelf wel contact met je zoekt. Fijn dat je gyn je zo goed begeleid. Ik wil je een hart onder de riem steken, je mag trots op jezelf wezen hoe je dit alles hebt doorstaan! Mijn complimenten hoor!
Dank je voor je lieve bericht maanvrouwtje. Is wel een goede inderdaad om een afspraak met haar te maken en mijn gevoelens te uiten over haar manier van handelen in mijn zwangerschap en medicatie voorschrijven. Misschien ben ik niet de enige geweest? Ik zit er steeds aan te denken want het heeft toch enorm veel met mij gedaan. Nooit geweten dat lorazepam (kende het medicijn eerst ook niet) zulke troep is en je er zo ziek van kan worden als je lichaam zoveel binnen krijgt en van de een op de andere dag niks. Wat heb ik me ongelooflijk ziek en machteloos gevoeld,vreselijk! Gelukkig gaat het nu weer goed en ben ik bezig met afbouwen. Elke week gaat er 1 mg af tot ik op hooguit 2 mg per dag zit maar het liefst wil ik er helemaal vanaf. Wel merk ik door 3 dagen terug toen ik door de ontrekkingsverschijnselen de meest verschrikkelijk paniek/hyperventilatie aanvallen had ik wel angstiger ben dat het terug komt. Ik wil dat echt nooit meer mee maken!! Denk dat ik gewoon weer vertrouwen in mijzelf even moet terug vinden (ben erg onzeker ook) en weer even moet beseffen dat ik het WEL kan en dat die gevoelens niet meer terug gaan komen.
Sorry dat ik even je topic misbruik spitsmuis, maar als ik dit zo lees vraag ik me toch wat af en misschien kan maanvrouwtje dit verklaren? Ik heb hier naast me nu lorezepam en oxazepam liggen. De eerste is 1mg en slikte ik indien nodig (bij een paniekaanval dus). Maar de oxazepam is 10 mg! Zelfde voorschrift, 1 maal daags indien nodig. (en gebruik ik nu af en toe ook voor een nachtje bijslapen op aanraden van gyn) Zit er dan zoveel verschil tussen die 2 dat de hoeveelheid zoveel verschilt?
Oxazepam heb ik ooit heel lang geleden gehad maar dat werkte niet bij mij. Ik heb dat ook nog gekregen in de zwangerschap van mijn zoontje* omdat ze dachten dat mijn ziek zijn tussen de oren zat:x (Bleek achteraf te komen als reactie op de zwangerschap omdat mijn zoontje* helemaal niet gezond was o.a.) Dat was ook 10mg per pilletje. Alleen deed het helemaal niks bij mij. Ben ook wel benieuwd wat nu het verschil tussen Oxazepam en Lorazepam is aangezien Lorazepam prima zijn werk doet bij mij en Ozaxepam niet.
lorazepam is een ander middel en heeft gewoon een andere dosering. Oxazepam is een wat milder middel. Bij mijn hielp het niet toen het echt slecht ging en lorazepam wel. met de dosering kun je het bijv met paracetamol en brufen. paracetamol is 1 pil vaak 500mg en brufen 200 mg.
Lorazepam 1 mg kun je ongeveer qua dosering vergelijken met 15 mg oxazepam. Oxazepam verschilt in die zin dat het sneller werkt en ook sneller is uitgewerkt. NB Elke huisarts is verplicht zich aan te melden bij een klachtencommisie, de huisarts moet je ook aan het adres helpen. Je kunt je klacht melden bij de regionale tuchtcollege (is een lange weg helaas met een zitting ed). De klachtencomissie adviseert ook eerst de klacht met de ha te bespreken. Misschien helpt t iets van je woede af als je het naar haar toe hebt kunnen ventileren.
Jeetje,is Lorazepam zoveel sterker dan Oxazepam? In de zwangerschap van mijn zoontje* had ik Oxazepam gekregen omdat ze dachten dat alles wat ik voelde qua ziek zijn psychisch was (was helemaal niet psychisch) en daar had ik totaal geen baat bij. Werd er niet rustig van en ook had ik dat lome gevoel niet. Mijn huisarts is inderdaad aangemeld bij een klachtencommissie. Kan online via de site van mijn huisarts een klacht indienen. Vanmorgen stond ik op punt om te bellen voor een afspraak maar ik durfde gewoon niet. Ze kan nu gewoon niet weer zeggen dat ik zelf de dosering verhoogd heb want bij de apotheek staat het in de computer en op een leeg doosje Lorazepam en in haar computer. Daarom kwam ze er ook op terug en gaf ze dus toe dat ze inderdaad echt die 4 a 6 mg Lorazepam had voorgeschreven. Ze zei ook; Tja het staat in mijn computer dus het is inderdaad niet jou fout geweest. Maar ja,daar ben ik nog niet gered mee. Ik wil gewoon mijn hart luchten over hoe ik me hier onder voel want ze heeft me wel een te hoge dosering gegeven en als ik hoor want voor invloed het allemaal kan hebben op de baby maakt mij niet geruster. Nu ben ik wel gerust wat de baby betreft want de echo donderdag was helemaal goed en de baby heeft het prima naar zijn/haar zin in mijn buik maar het had ook anders kunnen lopen... En dat zit o.a. gewoon in mijn hoofd. Maar ook dat ze mij zo liet barsten toen ik die vreselijke ontwenningsverschijnselen had. Eerst zei ze: Ik schrijf je 1mg voor zodat je je wat beter gaat voelen. Later krabbelde ze opeens terug en schreef ze mij toch maar niks voor. En ik was juist opgelucht dat ze eerst 1mg wou voorschrijven en 5 minuten later toch maar niet. Ik snap wel dat ze nu op haar hoede is want heb begrepen dat mijn gynaecoloog er ook wat van heeft laten horen naar haar toe dat ze een grote fout gemaakt heeft. Maar zeg dat gewoon niet dat je 1mg wil uitschrijven en dan opeens weer niet. Zeg dan gewoon niks... Ook wil ik mijn gevoel over het vertrouwen naar haar toe uiten want die is gewoon geschaad want logisch is. Nu ben ik het en is het buiten donderdag om goed gegaan,ook met mn baby maar wat als mijn kinderen wat hebben? Weet ik voortaan wel zeker dat ze het goede medicijn voorschrijft als ze medicijnen nodig hebben. Ik vind het gewoon eng aangezien ik steeds meer slechte verhalen over deze huisarts hoor. Zo had ik begin deze zwangerschap verteld over mijn zoontje* en die zwangerschap. Haar reactie daarop was ook zo onmenselijk. Ze zei dat het vaker voorkomt en dat ik me er niet druk om moet maken. Geweest is geweest zei ze,Je zoontje is er niet meer dus moest het maar laten voor wat het was... Ze begreep ook niet waarom ik bang was dat het weer mis kon gaan want buiten de misselijkheid om voelde ik me toch goed? Alsof dat wat wil zeggen dacht ik toen nog... Ik voelde me in het begin van de zwangerschap van mijn zoontje* ook goed,pas later werd ik zieker en zieker en belande ik meerdere malen in het ziekenhuis waarvan 1x met spoed. Dat doet heel veel met je!! Maar ze vond dat ik het moest vergeten..... VERGETEN.... Ik kan mijn gewenste zoontje* niet vergeten en dat wil ik ook niet. Baal echt dat zij de enige huisarts hier is anders was ik echt naar een andere gegaan. Nu heb ik gewoon de moed niet om een afspraak te maken om te praten. Ben gewoon bang dat ik soort van verwijten naar mij toe gegooid krijg en dat kan ik momenteel gewoon echt niet hebben. Ppfffff... Voel me een aansteller die van een mug een olifant maakt maar ik voel me er nog steeds rot onder. Sinds donderdag ben ik banger geworden voor paniekaanvallen/hyperventilatie. Ik weet dat het niet meer zo zal gebeuren als donderdag maar ja,het heeft zo'n impact op mij gehad.
Wat een stupide huisarts heb je als ze vindt dat je je zoontje* maar moet vergeten :x. Overleg anders eens met je gynaecoloog wat jullie kunnen doen tegen die paniekaanvallen. Misschien wekelijks (of vaker) een echo? totdat de kleine groot genoeg is om zelf te laten weten dat het goed gaat. Je maakt echt niet van een mug een olifant. Dat iets vaker voorkomt wil niet zeggen dat je het dan maar moet 'vergeten'. Als je van plan bent een klacht tegen de huisarts in te dienen, waarom neem je dan niet gelijk de apotheek mee? Toen ik zwanger was van mijn zoontje en voor een zwangere ongewone recepten meekreeg (vanwege mijn dochter*), hielden we echt rekening met een lange wachttijd, simpelweg omdat de apotheek bij een voor hen vreemd recept heel zorgvuldig ging nakijken of ik het wel mocht hebben.
Ik kan me voorstellen dat je een klacht gaat indienen. Meestal ben ik vrij mild over fouten van huisartsen/artsen, ook als er vervelende gevolgen aan zitten, want het zijn nou eenmaal mensen en die maken fouten. Ja, de gevolgen kunnen ernstig zijn, maar dat wil niet zeggen dat hij zijn werk niet goed doet. Ik ken tenminste niemand die nooit fouten maakt in zijn werk. Maar, de manier waarop jouw huisarts vervolgens met die fout omgaat, dat vind ik echt niet kunnen en dat vind ik nog het meest kwalijk van alles.
Wat een narigheid allemaal, sterkte ermee. Wat je zou kunnen doen is je hele verhaal in een brief zetten naar je huisarts en haar die geven bij de afspraak zodat je op dat moment niet je hele verhaal hoeft te doen, dat lijkt me erg moeilijk. En bedenk voor jezelf maar vooral voor dat gesprek, wat verwacht je van je huisarts. Je kan haar van alles verwijten, maar zoals je zelf al zegt, je moet met haar door en ze zal wellicht wat moeten doen om je vertrouwen weer te winnen. Bijvoorbeeld haar fouten erkennen en excuses maken voor het feit dat je in deze situatie zit. Het maakt het gesprek wat makkelijk als je dat duidelijk aangeeft en het voorkomt dat je een gesprek hebt dat niks oplevert. Klacht indienen kan je daarna altijd nog, maar dat helpt uiteindelijk jouw niet het vertrouwen in je huisarts terug te krijgen.
Ik heb het na het even te laten rusten besloten nog geen klacht in te dienen. Ook omdat ik het niet durf aangezien ze de enige huisarts hier is in het dorp en ik zal er vaker heen moeten en wil er niet met een nog rotter gevoel naar toe als ik eens moet. Daarbij is alles nu onder begeleiding van de gynaecoloog en dat gaat heel erg goed. Inmiddels ben ik 2 mg afgebouwd en voel me al veel en veel beter nu ik minder van die troep binnen krijg. Wil niet zeggen dat ik er niet meer van baal hoe het 2 weken geleden gegaan is,denk er nog best vaak aan want ben er toch wel flink van geschrokken maar ik moet het gewoon voor nu laten rusten. Ik wil me focussen op mijn gezinnetje en de zwangerschap. Maar gelukkig gaat het nu goed met mij en voel me dus ook heel goed. Van de huisarts ook niks meer gehoord want heb er ook geen contact meer mee gehad. Hoop dat ik weer vertrouwen in de huisarts kan krijgen maar ik ga er zo min mogelijk heen. Pas als iemand echt flink ziek is trek ik daar aan de bel of als ik ergens vragen over heb of ergens over twijfel. Ben allang blij dat ik die erge ontwenning niet meer heb. Natuurlijk merk ik wel wat van het afbouwen maar het is niet dat ik tegen de muur op loop van ellende en paniek. Het is goed te doen nu Gelukkig!!!
Je kan natuurlijk ook gewoon eerst een gesprek aangaan met je huisarts en daar alles op tafel leggen, incl. dat je geen vertrouwen meer in haar hebt. Zorg dan dat er iemand bij het gesprek is om te kunnen bemiddelen. Ik had geen vertrouwen meer in mijn ha, maar hier in het dorp had ik de keuze uit verschillende ha. Dus heb voor de makkelijkste weg gekozen . Uiteindelijk schriftelijk (per mail) medegedeeld aan oude ha dat we weggingen en om welke redenen, toen kon hij er niet meer om heen. Hij heeft het wel nog geprobeerd, maar voor mij was het klaar. Ik had dus wel de luxe om over te kunnen stappen, jij helaas niet, of althans niet makkelijk. Maar als ik die luxe wel had gehad, had ik het gesprek aangegaan met iemand erbij. Misschien kan je alles op papier zetten en dit tijdens het gesprek aan haar geven of voorafgaand aan het gesprek en dan kijken hoe ze reageert. Ik neem aan dat ze toch wel je vertrouwen terug wil winnen... Sterkte en s6!