Dag allemaal. Mijn zoontje van 21 maanden wil sinds een week niet meer slapen. Nou ja, met moeite. Het was iedere keer 's avonds bij het naar bed brengen. Hij huilde dan gelijk en na 2 keer even zachtjes te hebben toegesproken viel hij toch met wat strijd van zijn kant in slaap uiteindelijk. Sinds gisteren gebeurd dit ook met zijn middagslaapje. We zijn dat allen ten eerste niet gewend want we legden hem er altijd in en hij sliep gelijk. Maar dat is nu dus ineens voorbij. Hij slaapt 's morgens vaak tot half 8, 8 uur. Vanmorgen werd hij om kwart voor 6 wakker. Flesje melk voor hem gemaakt en op de stoel op zijn kamer gegeven. Normaal duikt hij dan z'n bed wel weer in. Maar nou vroeg ik of hij nog even naar bed wou en hij overstrekte zich helemaal, keek me paniekerig aan en klampte zich aan me vast. Ik tilde hem op en liep naar z'n bed toe en weer klampte hij zich vast en begon hysterisch te huilen. Is dit een fase? Zo ja, hoe kan ik het beste handelen. Gewoon in bed leggen ondanks dat hij helemaal in paniek raakt? Vond het best zwaar om hem helemaal van me af te sleuren en hem in bed te leggen. Hielp ook niks trouwens want hij was helemaal overstuur...
En nou zit ik er ook nog mee dat hij a.s. zaterdag bij mijn ouders logeert i.v.m. het vieren van mijn verjaardag. Maar ik ben er nu al huiverig voor dat dat niet goed gaat met inslapen. En dan zitten mijn ouders er mee. Wat misschien dan weer uitloopt in hem ophalen en dan thuis weer proberen.
Gebruiken jullie een nachtlampje? Kan goed zijn dat het bij je ouders goed gaat. Ik zou er zelfs niks van zeggen tegen je ouders zodat ze zich niet op voorrand druk maken.
Ik herken het enigszins. M'n dochter heeft ook een wat lastigere fase achter de rug (ik denk een sprong) maar dit uitte zich dit keer meer in driftbuien/jengelig zijn overdag en niet zozeer in het slapen. Om eerlijk te zijn vind ik het niet als een sprong klinken maar meer als iets lichamelijks zoals oorpijn of pijn ergens anders. Het feit dat hij met paniek zich tegen je aanklampt. Misschien dat het liggen druk geeft op de oortjes? Is hij toevallig ziek geweest? Misschien Sinaspril/zetpil geven? Of als je het niet vertrouwd even naar de arts? Oh en mijn ervaring is dat vreemde ogen dwingen. Mijn meisje heeft in het verleden veel bij mijn moeder geslapen en dat ging vaak beter dan bij ons. Ik zou me daar niet zo druk over maken en net zoals Sydneys zegt, op voorhand niks over zeggen. Daarbij kunnen ze het voor 1 nachtje misschien best aan.
De oortjes is ook even in mijn hoofd opgekomen. Maar dan moeten ze toch ook koortsig zijn? Hij is vorige week verkouden geweest. En is nu ook nog wel de hele dag wat jengelig, en wat prikkelbaarder dan normaal.
Dat hoeft niet, het kan ook nog een restant van de verkoudheid zijn! Misschien het bedje een beetje schuin zetten en neusdruppels geven en evt. nog Paracetamol (als pijnstiller)? Kijken of dat werkt.