Onze oudste zoon is bijna 3 en heeft er sinds kort een handje van om niet meer te willen slapen 's avonds. Het begon voor een poosje terug al met tijdrekken. Water willen, moeten plassen, lampje aan/uit, muziek aan/uit, kus, knuffel...etc. Maar het is nu dus zo erg dat hij gewoon helemaal niet meer wil slapen! Hij begint te gieren, schreeuwen, brullen en is dan ook niet aanspreekbaar. We krijgen er soms dan nog uit dat hij niet alleen wil zijn en bij ons wil slapen. Alleen, als hij bij ons in bed mag, dan gaat hij keten en niet slapen, dus dat is geen succes. We zijn er al bij blijven zitten, deuren open gelaten en licht aan gelaten. Als we erbij blijven slaapt hij na een uur nog steeds niet. Het probleem is ook, dat we hem niet kunnen laten huilen en schreeuwen, omdat hij dan zijn kleine broertje wakker maakt. Die is vervolgens helemaal overstuur en de verdere nacht onrustig. Iemand tips? Vannacht weer bijna 3 uur bezig geweest om hem te laten slapen....
Doet hij nog een middagslaapje? Sinds wij die weglaten gaat het stukken beter. Op vakantie veel last van gehad. Bleek hij bang te zijn voor monsters in de kast en onder zijn bed. Dus elke avond jagen we nu de monsters weg. In het begin hebben we met onze rug naar hem toe op een stoel in de deuropening gezeten. En hem duidelijk gemaakt dat we niet gaan praten/spelen. Doordat hij goed moe naar bed ging sliep hij vrij snel. Nu gaat het weer goed.
Bedankt voor je reactie, nee geen middagslaap meer. Hij is ook echt wel moe als we hem weg leggen. Monsters, daar zeg je wat. Hij heeft wel een levendige fantasie, dus hij zou misschien wel bang kunnen zijn. We krijgen dat alleen niet uit hem bij het wegleggen, dan is het alleen maar onverstaanbaar schreeuwen.
Wij hebben hier ook met vlagen last van gehad. Ik merkte dat het na verloop van tijd vanzelf weer beter ging. Ik houd ons vaste avondritueel ten aller tijde aan, dus douchen-drinken-tanden-plassen-boekje, en neem dan duidelijk afscheid. Of we nemen samen, als hij onrustig is, nog even de dag door en neem daarna afscheid. Ik heb dus niet toegegeven om hem af en toe wel bij ons in bed te nemen. Wel ga ik in zo'n periode wat vaker terug en dan knuffel ik hem wat om hem vervolgens weer terug te leggen. Vaak ook een geschreeuw van jewelste geweest hoor, maar de echte oorzaak hiervan weet ik nog steeds niet, ik zag geen aanwijsbare reden voor het gedrag. Nu gaat het weer prima. Ik laat de deur op een kiertje met een lampje aan omdat ik weet dat hij zich daar iets fijner bij voelt. Ik wist me ook geen raad hoor dus ik lees even mee, met een jonger broertje of zusje is dit echt een ramp inderdaad...
Nee, bij het naar bed gaan was er met onze zoon ook geen gesprek te voeren. Ik ben een keer goed met hem gaan zitten tijdens het ontbijt. Waar hij nu bang voor was. Toen kwamen dus de monsters. Ik heb hem ook niet in mijn bed genomen. Enige wat wij hebben gedaan is dus in de deuropening gaan zitten zodat hij rustig bleef en de jongste in slaap kon vallen. Toen ik merkte dat het beter ging ben ik steeds verder weg gaan zitten totdat ik beneden mocht zitten met een zacht muziekje aan zodat hij ons wel hoorde. Nu is alles weer rustig. Dit heeft zo'n 3 weken geduurd. Daar genieten we fijn van tot de volgende fase zich aandient!
Hier ook zo met onze dochter. Deze week begonnen met het middag slaapje weg te laten, ene dag wel, andere dag niet. Hier ook een vast ritme: filmpje kijken, tanden poetsen, plassen, en dan uitgebreid de dag doornemen als ze in bed ligt, dus alles vertellen wat we hebben gedaan. En dan zegt ze zelf al: en nu is het bedtijd! S'avonds heb ik de 'regel' dat ik 1 keer terug kom, en dan zeg ik ook heel duidelijk dat ik niet meer terug kom na die ene keer. (bij zo'n opvoedprogramma gezien) En elke dag is er wat anders: - er zit een monster (weg jagen) - de knuffeldieren maken herrie (stt ik wil jullie niet meer horen!) - plassen/poepen (laten doen) - ik wil 'gewoon' niet (gewoon aan iets leuks denken, oogjes dicht) - niet zo donker maken ( het is precies goed zo)