Maar stel nou dat je kind oma om een snoepje vraagt oma zegt nu niet want we gaan eerst eten, kind krijgt een bui en slaat oma.... Vind jij dan dat jij daar wat van moet zeggen ? Ik vind dat oma dan prima zelf kan laten weten dat ze hier niet van gediend is en als ze het nogmaals doet ze ook na het eten geen snoepje krijgt bijvoorbeeld
Eens met een aantal reacties hierboven. Ik vind dat opa veel te ver is gegaan. Ook de dingen van eerder, die zouden mij ook steken. Wel vind ik dat ze gelijk hebben wat dat drinken betreft. Maar dat kunnen ze natuurlijk op een heel andere manier duidelijk maken.
Dan snap ik de uitspattingen en opmerkingen van je s.vader idd en stuk beter. En al snap ik dat het voor ouders heel moeilijk is om te zien dat opa en oma jullie kind anders behanden dan het neefje, maar begrijpelijk is het aan de andere kant ook wel als zij idd gedragsproblemen heeft. Probeer afspraken te maken waar beide partijen mee kunnen leven. Niet iedereen kan even makkelijk met een kind met problemen omgaan. Dit hoeft geen onwil te zijn. Waarschijnlijk vinden opa en oma het gewoon heel moeilijk om een kleinkind met een gebruiksaanwijzing te begrijpen.
ik denk dat de reden van jou boosheid ook (voornamelijk) zit in het zeer. Ik zou in plaats van dit voorval heet zeer bespreken. Ik zou gewoon benoemen dat jullie continu het idee hebben dat je neefje belangrijker is voor hen dan jullie meisje, dat ze meer van hem houden. Dat geeft het gesprek (wat ik wel zou aangaan) gelijk een heel andere lading. Ik zou bovendien proberen niet boos te zijn, maar wel te laten voelen wat jij voelt. En dan denk ik dat jullie vandaar uit verder kunnen komen!
Serieus? Geen drinken omdat je het eerste bekertje hebt omgestoten? Ik ga ervan uit dat dit per ongeluk ging en vind het dan echt heel raar om geen drinken meer te geven. Ik ben 26 en stoot ook nog wel eens iets om ...
Ik lees dat er nog een slok inzat en dat ze eerst die op moest drinken van oma en daarna zou ze nieuwe krijgen, zo vreemd vind ik dat eigenlijk niet
Als mijn kind oma slaat, zet ik haar bijna oma in de gang en krijgt ze 3 dagen geen snoep meer Ik vind opvoeden een taak van de ouders, en zo mee gaan in driftbuien vind ik persoonlijk geen opvoeden. Mijn jongste heeft ook flinke driftbuien, ze is nu 3,5 jaar. Als ze zo flipt dat de rest van het gezin of gezelschap er last van heeft zet ik haar in de gang en komt ze terug als ze weer normaal kan doen. Ik snap wel dat die opa er helemaal klaar mee was, als had hij dat natuurlijk niet op die manier moeten zeggen waar het kind bij was.
Tja..als mijn dochter oma om een snoepje vraagt en oma zegt nee en ik geef haar vervolgens wel een snoepje... ik vind dat jij oma ook niet serieus genomen hebt. Ik vind het eigenlijk herl normaal hoe oma gereageerd heeft. Ik snap ook hun frustratie toen oma nee zei en jij vervolgens toch drinken gaf. Ik vind namelijk als we bij opa en oma zijn dat ze ook naar hen moeten luisteren. Overal zin in geven om een driftbui te voorkomen snap ik wel maar is niet goed. Oke..opa is te ver gegaan en ik zou er ook boos om zijn maar ik vind dat jij ook niet helemaal vrij uit kan gaan in dit verhaal.
Ik denk er anders over, oma kan dat heel goed zelf en ze mag ook best weten dat opa of oma ze terecht wijst op dingen, ligt wel aan de manier hoe maar laten weten dat ze er niet van gediend is vind ik niet meer dan normaal maargoed
Nou eerlijk, ligt een beetje aan de relatie, mijn ouders zien haar vaak, passen regelmatig op, geen probleem als ze iet corrigeren. Maar dan nog houden ze in grote lijnen aan hoe het hier thuis gaat. Mijn schoonvader interesseert zich niet voor haar, ziet haar een paar keer per jaar. Die kent haar niet eens en moet ook echt niet ineens met eigen regels komen en zo belachelijk doen. Zeggen dat ze ergens niet aan mag komen prima. Maar op gebied van eten en drinken beslis ik toch zeker als moeder wat ze krijgt en wanneer. De manier waarop het bij jou is gegaan vind ik niet normaal.
Inderdaad. En ik denk dat dat voor je schoonouders ook geld. Dat je schoonvaders boosheid ook voornamelijk zit in het zeer. Je zegt steeds dat je het gevoel hebt dat zij meer van je neefje houden en hem anders behandelen. Ik moet zeggen dat ik me heel goed kan voorstellen dat ze het met hem gewoon makkelijker vinden. Zeg nou zelf, het is toch ook gewoon veel makkelijker, fijner en leuker om een band op te bouwen met een kleinkind dat altijd gezellig naar je toetrekt en gemoedelijk doet wat je vraagt? Als je dochter hen telkens op afstand houdt, is dat voor hen ook pijnlijk. Wil niet zeggen dat ze niet van haar houden en geen band met haar willen, maar wel dat ze verdriet hebben van het feit dat ze niet goed contact met haar hebben. Want dat voelen zij natuurlijk ook! Ik moet zeggen dat ik ook geen drinken had bijgeschonken. Misschien wel als mijn schoonmoeder nog niet gezegd had dat dat niet mocht, maar als ze dat eenmaal gezegd heeft, vind ik niet dat ik daar tegenin kan gaan. Dan geef ik mijn kind het signaal: "wat oma zegt, dat telt niet, is niet belangrijk. Wij doen het gewoon op onze manier." Ik vind het ondermijnend voor het gezag van oma. Het komt hier echt wel eens voor hoor, dat ik het op een bepaalde manier wil doen, maar dat een van de opa's of oma's (of mijn man ) mij net voor is en iets anders zegt. Dan slik ik gewoon even en doen we het zoals diegene heeft gezegd. Ja, de reactie van je schoonvader was over de top. Ik denk echter dat dit inderdaad voortgekomen is uit oud zeer en dat het de bekende druppel was. Ik vind het juist super goed van hem dat hij zelf de eerste stap heeft gezet om het goed te maken. Ik vind het ook een heel goed voorstel om afspraken te maken. Ik zou dat gesprek dus inderdaad vooral richten op het zeer (van beide kanten!) en op uitleggen hoe jullie dochter "werkt". Geef ze maar een "gebruiksaanwijzing". Leg uit dat het juist niet werkt om haar steeds aan te halen. (Het feit dat hij haar wel steeds probeert aan te halen, laat m.i. juist zijn intentie zien, dat hij wel degelijk een band wil met je dochter!) Je schreef over die afspraken: "ik ga toch niet bij hun op visite onder de voorwaarden dat wij ons aan onze afspraken houden??" Wie zegt dat alleen jullie je aan afspraken moeten houden? Afspraken zijn toch meestal wederzijds? Zie het anders niet zozeer als afspraken, maar als een omgangsregeling. Een manier van omgaan met elkaar, die rust geeft voor iedereen en die je dochter misschien ook meer in staat stelt het leuk te hebben met haar opa en oma.
hier ben ik het ook wel mee eens nu heb je haar haar zin gegeven omdat ze anders driftig word dus hierin vind ik wel dat opa een punt heeft maar dat de andere dingen die opa doet/zegt jou behoorlijk steken ik zou dit hun gewoon proberen duidelijk te maken.
Eens. Ik begrijp dat je overstuur bent omdat je het gevoel hebt dat je eigen kind wordt achtergesteld. Maar wat EdelHertje zegt, ga een goed gesprek aan. Ook ik krijg de indruk dat het bij je schoonouders een opeenstapeling is van irritaties en ik heb een sterk vermoeden dat dat ook te maken heeft met het feit dat zij het niet eens zijn met jullie manier van opvoeden? Zou dat kunnen? En om eerlijk te zijn, ik vind wel degelijk dat zij het recht hebben om 'afspraken en regels' te maken die gelden in hun eigen huis. En als jullie het daar niet mee eens zijn, of ze zijn heel erg onredelijk (objectief vastgesteld dan) dan is het jullie keuze om niet meer daar heen te gaan. Maar probeer gewoon eerst wanneer jullie allemaal weer rustig zijn een goed volwassen gesprek met je schoonouders aan te gaan, samen met je man natuurlijk en kijk of jullie eruit kunnen komen.
Afgaand op je verhaal en de dingen die eerder zijn gebeurd.. zou ik opa echt niet meer hoeven zien.. En als hij ZO tegen zijn kleinkind doet, hoeft hij die dus ook niet meer te zien.. Het zou voor mij echt einde verhaal zijn...
Tuurlijk moet ik (of mijn man) daar iets van zeggen. Overigens als één van onze kinderen een snoepje vraagt aan oma, en oma is er niet zeker van of dat mag, zal ze het eerst aan ons vragen. Als wij er niet bij zijn corrigeert oma dit soort gedrag natuurlijk zelf.
Kijk.. nou wordt het verhaal natuurlijk anders. Het is dus bekend dat ze gedragsproblemen heeft en jullie zijn hier ook mee bezig. Dan vind ik dat opa (en oma) hier ook mee moeten leren omgaan. Weten opa en oma wel dat deze problemen spelen bij haar en hebben jullie hen laten weten dat jullie met haar bij een therapeut lopen..?? Ik neem aan dat jullie bij de therapeut handvaten krijgen hoe je jullie dochter het beste kunnen benaderen. Bespreek dit met opa en oma. Ieder kind is anders en opa en oma zullen ook moeten accepteren dat jullie dochter niet jullie neefje is.
Ik moet ook zeggen ts, dat het ook lastig is wanneer er meerdere kinderen zijn dat de regels dan verschillend zijn. Ik herken het namelijk ook zelf vanuit dichte familie en soms is dat deels opvoeding en in jullie geval dus een probleem met het gedrag, maar om nou door te hebben wat er op dat moment speelt is erg lastig. Hier is ook vaak een neefje wat meer mag dan mijn kinderen omdat hij anders een driftbui krijgt of gaat huilen, en dan is hij 1jaar jonger als mijn oudste. En als ik dan je verhaal met dat drinken lees, dan zou dat bij mij ook irritaties opwekken als toeschouwer. Als dat vaak gebeurt dan ontploft er denk ik op een gegeven moment iets. Weten je schoonouders hoe het zit met je dochters gedragproblemen? Hebben jullie het daarover gehad?